Μοναχός Ζωσιμάς (1937-2010).
Το θαύμα που μου συνέβη είναι το εξής:
Οι γιατροί μου βρήκαν πως έπασχα από πολλαπλή σκλήρυνση και ήμουν στο σημείο που δεν μπορούσα να περπατάω και τα χέρια μου είχαν αδυνατίσει εντελώς και συχνά έχανα τις αισθήσεις μου.
Όταν πήγαμε στο σπίτι του πατέρα Ζωσιμά, χωρίς να με γνωρίζει, μετά από λίγη ώρα, που καθόμουν έξω στην αυλή, γιατί μέσα ήταν πάρα πολύς κόσμο, ήρθε μια κυρία και φώναξε:
– Ποια είναι η Άννα η Κύπρια; Την θέλει ο Γέροντας.
Εγώ δεν ανταποκρίθηκα, γιατί εμένα ο Γέροντας δεν με είχε ξαναδεί. Μετά όμως αυτή η κυρία ξαναφώναξε και αμέσως κατάλαβα πως έλεγε για μένα.
Οι γιατροί μου βρήκαν πως έπασχα από πολλαπλή σκλήρυνση και ήμουν στο σημείο που δεν μπορούσα να περπατάω και τα χέρια μου είχαν αδυνατίσει εντελώς και συχνά έχανα τις αισθήσεις μου.
Όταν πήγαμε στο σπίτι του πατέρα Ζωσιμά, χωρίς να με γνωρίζει, μετά από λίγη ώρα, που καθόμουν έξω στην αυλή, γιατί μέσα ήταν πάρα πολύς κόσμο, ήρθε μια κυρία και φώναξε:
– Ποια είναι η Άννα η Κύπρια; Την θέλει ο Γέροντας.
Εγώ δεν ανταποκρίθηκα, γιατί εμένα ο Γέροντας δεν με είχε ξαναδεί. Μετά όμως αυτή η κυρία ξαναφώναξε και αμέσως κατάλαβα πως έλεγε για μένα.
Πηγή : Διακόνημα
Εγώ κατευθύνθηκα προς το μέρος που βρισκόταν ο Γέροντας και τον ρώτησα:
– Γέροντα, αφού δεν με ξέρεις, πώς με φωνάζεις; και τότε ο Γέροντας μου είπε:
– Πέρασε και κάθισε, δίνοντάς μου μια φωτογραφία του Γέροντα Σίμωνα και μια μαγκούρα. Καθόμουν εκεί δίπλα του, ενώ αυτός διάβαζε ευχές.
– Γέροντα, αφού δεν με ξέρεις, πώς με φωνάζεις; και τότε ο Γέροντας μου είπε:
– Πέρασε και κάθισε, δίνοντάς μου μια φωτογραφία του Γέροντα Σίμωνα και μια μαγκούρα. Καθόμουν εκεί δίπλα του, ενώ αυτός διάβαζε ευχές.
Μετά από λίγη ώρα ο Γέροντας μου είπε:
– Σήκω και περπάτα.
Εγώ ξαφνιάστηκα και του είπα:
– Γέροντά μου δεν μπορώ. Και τότε ο Γέροντας μου λέει:
– Σήκω, πήγαινε έξω στην αυλή και έλα μέσα.
Τότε εγώ σηκώθηκα, μόλις έκανα το πρώτο βήμα, δεν πίστευα αυτό που μου συνέβη. Βγήκα έξω τρεχάτη. Έκλαιγα από χαρά. Όλος ο κόσμος που είδε πως ήμουν και πώς έγινα, έκλαιγε και έλεγαν πως ο παππούλης με έκανε καλά.
Τότε με φώναξε και ξαναμπήκα μέσα, κάθησα δίπλα του. Μου είχε βάλει τον σταυρό και τη φωτογραφία του Γέροντα Σίμωνα πάνω στο κεφάλι και τους ώμους και κάτι έλεγε χαμηλόφωνα.
– Σήκω και περπάτα.
Εγώ ξαφνιάστηκα και του είπα:
– Γέροντά μου δεν μπορώ. Και τότε ο Γέροντας μου λέει:
– Σήκω, πήγαινε έξω στην αυλή και έλα μέσα.
Τότε εγώ σηκώθηκα, μόλις έκανα το πρώτο βήμα, δεν πίστευα αυτό που μου συνέβη. Βγήκα έξω τρεχάτη. Έκλαιγα από χαρά. Όλος ο κόσμος που είδε πως ήμουν και πώς έγινα, έκλαιγε και έλεγαν πως ο παππούλης με έκανε καλά.
Τότε με φώναξε και ξαναμπήκα μέσα, κάθησα δίπλα του. Μου είχε βάλει τον σταυρό και τη φωτογραφία του Γέροντα Σίμωνα πάνω στο κεφάλι και τους ώμους και κάτι έλεγε χαμηλόφωνα.
Εγώ ένοιωσα να φεύγει ένα βάρος από τις
ωμοπλάτες μου και ένα κόκκινο φως να φεύγει από τα μάτια μου. Αμέσως
κατάλαβα πως έβλεπα πιο καλά.
Μαρτυρία της Άννας Κώστα, εκ Κύπρου,
όπως καταγράφεται στο βιβλίο “Ζωσιμάς Μοναχός, (1937-2010), Υποτακτικός
του Ιερομονάχου Σίμωνος Αρβανίτη”, των εκδόσεων η Μελέτη.