Για
μας υπάρχει μία ημερομηνία που γεννηθήκαμε, υπάρχει και μία ημερομηνία
που θα πεθάνουμε...Αυτό το χρονικό διάστημα ανάμεσα στις δύο ημερομηνίες
το ονομάζουμε ζωή, χωρίς ποτέ να γνωρίζουμε πόσο είναι.
Σ’ αυτό το
χρονικό διάστημα, που κάθε φορά φαίνεται να κάνει μια καινούρια αρχή,
και που το ονομάσαμε μόλις προηγουμένως «Νέο Ενιαυτό της χρηστότητος του
Κυρίου», νέο περιθώριο χρόνου, που η
αγάπη και η χρηστότητα του Κυρίου μας παραχωρεί.
Το ερώτημα είναι, γιατί
μας τον παραχωρεί;
Για τον αγιασμό και τη σωτηρία μας. Ο χρόνος είναι το
στάδιο, που θα παλέψουμε για να κερδίσουμε το άχρονο και το αιώνιο. Σ’
αυτό το χώρο και το χρόνο καλούμεθα να κοινωνήσουμε εμείς οι κτιστοί με
τον άκτιστο Θεό.
Γιατί μόνο μέσα από αυτήν την κοινωνία θα υπερβούμε την
κτιστότητα και την θνητότητά μας και θα είμαστε πολίτες της Βασιλείας
του Θεού, «ης ουκ έσται τέλος». Και γι’ αυτό ακριβώς, ο χρόνος είναι
κάτι πολύ σημαντικό για μας. Αυτό που μας μένει είναι να τον
αξιοποιήσουμε σωστά.
Να τον αξιοποιήσουμε και να τον κάνουμε καιρό
σωτηρίας.Αυτό είναι το νόημα του χρόνου μέσα στη ζωή του ανθρώπου και
μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Τότε θα έχουμε επιτύχει, αν κάνουμε το
χρόνο καιρό σωτηρίας. Δηλαδή, ευκαιρία για να πραγματοποιήσουμε την
ένωσή μας με το Θεό, που είναι ο Σωτήρας μας. Εάν σ’ αυτό το σημείο
αποτύχουμε, ό, τι κι αν κάνουμε μέσα στη ζωή μας θα είναι άχρηστο, θα
είναι άσκοπο, θα είναι ανόητο και τελικά η ζωή μας θα γίνει τραγική……
Με
τι γεμίζει ο χρόνος; Μας το δείχνει ο Άγιος Βασίλειος, που είναι στην
αρχή κάθε χρόνου. Με δύο πράγματα γεμίζει. Με το Θεό και με την αγάπη.
Δηλαδή με ένα, γιατί ο Θεός είναι αγάπη.Ο Μ. Βασίλειος υπηρέτησε, όσο
ελάχιστοι, τον άνθρωπο, γιατί στο πρόσωπό του έβλεπε την εικόνα του
Θεού. Και γι’ αυτό οποιαδήποτε ανάγκη του ανθρώπου, την κάλυψε γι’ αυτό
το λόγο.Έτσι, λοιπόν, λέει και σε μας, πώς γεμίζετε το χρόνο σας; Με
άσκοπα πράγματα; Με ανόητα πράγματα;
Είναι παρόν στο χρόνο της ζωής σας ο
Χριστός; Είναι η ζωή σας γεμάτη από έργα αγαθά, από αγάπη αληθινή; Τότε
τον κερδίσατε τον χρόνο σας. Ο Άγιος Βασίλειος, λοιπόν, μας δείχνει πώς
κερδίζετε ο χρόνος.….
Ο χρόνος είναι ένα χωράφι, που καθώς εμείς
περπατάμε ρίχνουμε σπόρους. Τα λόγια μας, οι πράξεις μας, οι ενέργειές
μας, είναι ο σπόρος που πέφτει μέσα στο χώμα. Εάν γυρίσουμε πίσω και
κοιτάξουμε, μετά τρόμου θα αναγνωρίσουμε το έργο μας. Τί θα έχει
φυτρώσει στη ζωή μας; Ό, τι έχουμε σπείρει. Και γι’ αυτό, κάποια στιγμή
συναντάμε τις δυσκολίες, τον πόνο και την αποτυχία.
Εμείς στα χρόνια που
πέρασαν, ρίξαμε μόνο αγκάθια και τώρα θερίζουμε αγκάθια. Στο χρόνο που
πέρασε, σπείραμε ανέμους και τώρα θερίζουμε θύελλες. Βλέπετε με μια
νομοτέλεια απίθανη. Έτσι προχωράνε τα πράγματα. Εάν τα προλάβουμε θα
είμαστε μαζί τους, εάν δεν τα προλάβουμε θα μας αφήσουνε πίσω.
Γι’ αυτό,
λοιπόν, να ευχηθούμε ο χρόνος που άρχισε με τη χάρη του Θεού, που είναι
μια δωρεά του Θεού στον καθένα μας, να τον αξιοποιήσουμε με τον τρόπο
που η Εκκλησία μας προτείνει. Δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε. Οι
τρόποι που επιχειρήσαμε στο παρελθόν, μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Την
πάσης φύσεως, προπαντός την πνευματική και την ηθική χρεοκοπία. Γι’
αυτό, λοιπόν, όλος ο υπόλοιπος χρόνος μας, να είναι εν ειρήνη και
μετανοία….»