Tου Νώντα Σκοπετέα
Ὁ Ἅδης ἀναστέναξεν, ἔτρεμεν, ἐφοβεῖτον,
ὡς ἤκουσεν τοῦ Ἰησοῦ την θεϊκήν φωνήν του
τον Λάζαρον ἀπέλυσεν εὐθύς και τον ἀφήνει
και τον βιάζει μάλιστα μήπως ἐκεῖ ἀπομείνῃ.….
( Απόσπασμα από παραδοσιακό Κυπριακό ποίημα :Το τραγούδι του Λαζάρου)
Ναι , είναι ανείπωτος ο πόνος του αποχωρισμού . Του στερνού ασπασμού,
της τελευταίας εικόνας του πεφιλημένου προσώπου που τόσο αγάπησες ,
τόσα μοιράστηκες ! Σιωπή παντού απλωμένη σαν πέπλο σκεπάζει την θλίψη.
Εκείνη την ώρα φεύγει μακριά το πρέπει ! Ξεγυμνώνεται της ψυχής η
αλήθεια ! «Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα
μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα». [Πρός
Θεσσαλονικεῖς Α´ (Δ´ 13)]. Μιλά ο Παύλος , μιλά ο Χριστός δηλαδή μα και ο κεκοιμημένος αδελφός μας που πλέον ικετεύει μόνο το έλεος για την ψυχή που ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι. Κυλά έπειτα ο χρόνος και γίνεται η μνήμη της καθήκον ιερό ! Από εμάς περιμένει …το ανάπαυσον Κύριε μετά των Αγίων …
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε . -Σαν χθες ήταν …μου είπε η μαυροφορεμένη γυναίκα . Κι εγώ σήμερα έσπασα την σιωπή. Της είπα τα λόγια του Παύλου λοιπόν ! Την έβλεπα συνέχεια στην Εκκλησία , στον πνευματικό πάντα με πρησμένα από το κλάμα μάτια .
-Μην λυπάστε ! Εσείς έχετε ελπίδα ! Έχουμε Την Ελπίδα ! Με κοίταξε κάπως απορημένη , παραπονεμένη …-Αλήθεια έχω ;
-Έχω ελπίδα ; Και τότε της ξέφυγε από τα χείλη ένας λόγος που το δίχως άλλο όλοι μας έχουμε συναντήσει ή και ομοίως ξεστομίσει …-Ποίος πήγε κι ήρθε να μας πει …
-Την Μεγάλη Εβδομάδα σας θυμάμαι πάντοτε εδώ ! Κι αν δεν απατώμαι σας έχω συναντήσει εδώ και στις παρυφές της ! Το Σάββατο του Λαζάρου εννοώ! Τι εορτάζουμε τότε αδελφή μου ;
-Την Ανάσταση του Λαζάρου !
-Τι ξέρετε για εκείνον ;
-Λίγα πράγματα …Ότι ήταν φίλος του Χριστού , ότι ο Χριστός έκλαψε για αυτόν σαν έμαθε ότι πέθανε …Ότι τον ανάστησε μετά από 4 ημέρες …
-Ξέρετε αδελφή μου ενώπιον πόσων έγινε η Ανάστασή του Λαζάρου; Και το κυριότερο ξέρετε πόσα χρόνια έζησε , πού και τι έκανε έπειτα ο Άγιος ; Υπάρχει τρανή απάντηση και αδιάσειστη στο ερώτημά σας το περιλάλητο τόσους αιώνες τώρα ! Ποιος πήγε και ήρθε ; Κι όμως εκείνον που πήγε και ήρθε τον εορτάζουμε πανηγυρικώς ! Τα τραγούδια που λέγαμε παιδιά , τα κάλαντα του Λαζάρου έχουν μέσα τους την μεγάλη αλήθεια ! Κι όποιος αυτήν την αλήθεια την ενστερνιστεί θα ναι σαν να αγκαλιάζει Την Ελπίδα !
Αχ αυτά τα τραγούδια του λαού μας τα ένθεα , τα Χριστολογικά , τα αθάνατα που ποτέ δεν θα σβηστούν γιατί μιλούν για Την Αλήθεια ! Μόνο η Αλήθεια ανασταίνει και ανασταίνεται ! Μόνο το ψεύτικο πεθαίνει και χάνεται ! Σε αυτήν την τόσο χαρμόσυνη μέρα πριν την μελαγχολική Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της λυτρωτική βεβαιότητα ! Δεν έκανε πολλές νεκραναστάσεις ο Χριστός μας !Μετρημένες και ελάχιστες σε σχέση με τις εκατοντάδες που τέλεσε για παράδειγμα ο ηγαπημένος μαθητής του Ιωάννης ! Μα τούτη του Αγίου Λαζάρου έχει άπειρα μηνύματα και συμβολισμούς μα και μια απάντηση σε όσους η λογική υπαγορεύει αυτό το ερώτημα το βασανιστικό …
Και εμείς οι νεκροζώντανοι Χριστιανοί των ημερών μας , καρτεράμε να ξαναακούσουμε αφυπνιστικά και προσωπικά εκείνο το «δεύρο έξω» σε αυτό το εαρινό πανηγύρι ! Δεν θα μπορούσε ο Κύριος να αφήσει το αδύναμο στην πίστη πλάσμα του χωρίς ψηλαφητές αποδείξεις ! Είναι ο Άγιος Λάζαρος και η τριακονταετής βιωτή του μετά την επιστροφή του εκ των νεκρών , μια ακόμη από τις ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού ! Και σε όποιον αμφιβάλλει για την αιώνια ζωή , για την αθάνατη ψυχή, ο Κύριος και Θεός τον καλεί να την αγγίξει ! Ναι , κάποιος τόσο γνωστός σε τόσους πολλούς , ένα ιερό , αδιαμφισβήτητο και ιστορικά καταγεγραμμένο πρόσωπο πήγε και ήρθε για να μας βεβαιώσει ότι του θρήνου ο καιρός πέπαυται ! Καλή Ανάσταση !
Νώντας Σκοπετέας