π.Εφραίμ Παναούση
Μυροφόρες
γυναίκες
Γεμάτες
με τόλμη
Νύχτα ακόμη
που ο κόσμος φοβάται.
Κι απ τη
γρύλια θωρεί μήπως ζυγώσει ο τρόμος.
Από χώμα
πλασμένες κι αυτές, με καρδιές χτυπημένες στο αμόνι του πόνου
Νύχτα ακόμη
.Ξεκινήσαν όταν οι «δικοί Του» κλειδωμένοι κρυφτήκαν.
Της αγάπης
το ρόδο τούτην την ώρα ανθίζει
Ποιος
αληθινά αγαπά και ποιος λέει.
Μυροφόρες
κόρες που δεν λογίζονται φόβους
Άμα αγαπάς...
δεν το λες .Μόνο αγαπάς .
Και το πρωί
του Σαββάτου ξεκινάς για να αλλάξεις τον κόσμο.