Άλλη φορά o πατέρας μου μας διηγήθηκε την ιστορία με τους Βουλγάρους και την θαυματουργική σωτηρία του με τις προσευχές τον Γέροντα [όσιος Γεώργιος της Δράμας (Καρσλίδης)] στην Παναγία.Ήταν τότε ακόμη ελεύθερος όταν έγινε η βουλγαρική κατοχή. Στο σχολείο είχανε ένα κατάλογο με τα ονόματα των ανδρών του χωριού και έπρεπε να παρουσιαστούν όλοι και να παραδώσουν το όπλο τους
Ο πατέρας μου φύλαγε και αυτός το χωριό και δεν ήθελε να παραδώσει το όπλο. Έτσι, διχάζοταν και δεν έπαιρνε απόφαση τι να κάνει. Ήξερε τι τον περίμενε αν δεν το παρέδιδε, αλλά και πάλι δεν του έκανε καρδιά να το δώσει.
Πήγε τότε στον Γέροντα, που ήταν στο κελλάκι του, και τον ρώτησε τι τον συμβούλευε να κάνει.
– Εσύ ξέρεις, του απάντησε εκείνος. “Σκέψου”.
Πήγε τότε εκείνος και γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Ελεούσης και προσευχήθηκε. Κάποια στιγμή που σήκωσε το βλέμμα του προς την εικόνα, την είδε μουσκεμένη.
Παραξενεύτηκε. Κοίταξε τη σκεπή, προσπαθώντας να καταλάβει από πού μπορούσαν να μπουν νερά. Αλλά δεν είδε τίποτα. Ήταν όμως πολύ ταραγμένος με την υπόθεση του όπλου και έτσι δεν έδωσε μεγάλη σημασία στο γεγονός και τράβηξε για το σχολείο.
Όταν παρουσιάσθηκε, του ζήτησαν το όπλο.
– Δεν έχω εγώ όπλο, τους είπε.
Τον κτύπησαν τότε μια φορά κι έπεσε κάτω. Αμέσως του ήρθε θείος φωτισμός και τους είπε:
– Εγώ στο μοναστήρι μένω. Πώς θέλετε να έχω όπλο;
Τότε o Βούλγαρος που κατάλαβε τη λέξη μοναστήρι, είπε στον άλλον που ετοιμαζόταν να τον χτυπήσει πάλι.
– Στάσου, τι είπε;
– Ότι μένει στο μοναστήρι, απάντησε o άλλος.
Τότε τον σήκωσε πάνω, του τίναξε τα ρούχα και του είπε:
– Γιατί δεν μας το είπες πιο μπροστά; Πήγαινε! Είσαι ελεύθερος.
Όταν επέστρεψε στο μοναστήρι ο Γέροντας καθόταν κάτω στο καμπαναριό και τον περίμενε. Του κούνησε το κεφάλι και του χαμογέλασε.
– Ίδρωσε η Παναγία και σε γλύτωσε, του είπε.
Τότε εκείνος κατάλαβε γιατί ήταν τόσο βρεγμένη η εικόνα.
Από το βιβλίο ο “Όσιος Γεώργιος της Δράμας, ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων”, εκδοση της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα).
Πηγή:pemptousia