Κάποτε ό Γέροντας αναφέρθηκε στους μοντέρνους ανθρώπους, πού όλα τα βλέπουν επιπόλαια και
επιφανειακά.
Είπε:
«'Άς υποθέσουμε, ότι σέ κάποια περιοχή παρουσιάζεται έλλειψη υλικών αγαθών.
- Γιατί; ερωτούν μερικοί.
- Πολύ απλό, απαντάνε άλλοι. Ό καιρός εφέτος ήταν άσχημος. Κρύο! Υγρασία!
- Ναι. Ναι, αυτό είναι.
- Έξαλλου είχαμε πυρκαγιές- με αποτέλεσμα να καεί πολύ σιτάρι.
Είναι όμως έτσι; Και ναι, και όχι.
- Μάλιστα, έτσι είναι! Έτσι εξηγείται, γιατί υπάρχει έλλειψη!
Μερικοί ίσως να γελάσουν με αυτά πού λέγω. Ναι- Υπάρχουν και άνθρωποι, πού σκέφτονται σωστά- Υπάρχουν και άλλοι, πού αυτά τα περιγελούν. Αυτοί μοιάζουν με εκείνους, πού κάθονται και κρίνουν με τον έξης τρόπο: Ερωτάει κάποιος:
- Τί είναι το ρολόι;
- Βλέπεις εκείνον τον δείχτη;
- Ναι. Τον βλέπω. Μα τί είναι αυτό;
- Αυτό γυρίζει!
- Πώς;
- Τί εννοείς πώς; Υπάρχει ένα εκκρεμές, πού σύμφωνα με κάποιο φυσικό νόμο πάει πέρα-δώθε, με αποτέλεσμα το ρολόι να κινείται και ό δείχτης να γυρίζει!
- Πώς και γιατί; Ποιος είναι ό σκοπός του;
- Μα είναι αυτονόητο. Όλοι το βλέπουν. Όταν περιστρέφεται, το ρολόι δουλεύει. Και αυτό γίνεται, όσο το εκκρεμές πάει πέρα-δώθε.
Υπάρχουν άνθρωποι, πού ποτέ δεν θα τα καταφέρεις να τούς πείσεις, να δουν τα πράγματα πιο βαθιά- να δουν ότι το ρολόι «δουλεύει», για να μάς δείχνει την ώρα γιατί είναι «φτιαγμένο» να μάς δείχνει την ώρα».
Κάπως έτσι σκέπτονται και οι άνθρωποι, πού κρίνουν «κατ' όψιν», βλέποντας μόνο την επιφάνεια. Χωρίς ποτέ να βλέπουν τίποτε το βαθύτερο και ουσιαστικότερο.