Bέβαια, εάν είναι κάτι το καλό τότε δεν υπάρχει πρόβλημα, εάν όμως είναι κάτι το κακό, αρχίζει και σε πνίγει, σου δημιουργεί ένα σκοτεινό πέπλο λογισμών που σκεπάζει το φως και την ελπίδα στην ζωή σου.
Για να μην πνίγεσαι λοιπόν στους λογισμούς σου βγάλε από την καρδιά σου κάθε τι το τοξικό και βλαβερό και άσε μέσα της να ριζώσουν όλα εκείνα που σε κάνουν να χαμογελάς.
Μην τ’ αναλύεις όλα τόσο πολύ. Βάζε καλούς λογισμούς, μην επιτρέπεις τους κακούς λογισμούς να φωλιάζουν στην καρδιά σου.
Μην ξεχνάς ότι τελικά δεν μπορείς να τ' αλλάξεις όλα, ούτε να ταιριάξεις με όλους...
Αυτό χρειάζεται να το αποδεχθείς.
Αυτό είναι η ζωή.
Γίνε ευέλικτος σε ό,τι σου φέρνει η ζωή.
Ο εγωισμός, μας κάνει δυσκίνητους...
Ο ταπεινός άνθρωπος εύκολα προχωρά μπροστά. Όχι γιατί είναι αναίσθητος αλλά διότι έχει αποδεκτεί ότι οι δυνάμεις του δεν φτάνουν, ότι με το ζόρι δεν μπορεί να αγαπηθεί ή να ταιριάξει με τους άλλους, ότι πάντα το απροσδόκητο μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Κι έτσι δεν τα χάνει όταν αυτό συμβαίνει. Μπορεί προς στιγμήν να στεναχωρηθεί όμως δεν απογοητεύεται, δεν μαυρίζει η ύπαρξή του από την απελπισία και την παραίτηση.
Μην στερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να ευτυχήσεις παραμένοντας στο παρελθόν και σε εμμονές του θιγμένου εγωισμού σου, διότι η ευτυχία μπορεί να βρίσκεται στο μέλλον σου. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να ελευθερωθεί από ένα παρελθόν δυστυχίας, αποτυχίας και μιζέριας, γκρίνιας και κατήφειας και ανοίξου σ' ένα μέλλον που σε καλεί να βιώσεις τον παράδεισο.
Το παρελθόν είναι χρήσιμο μόνο εάν χρησιμοποιείται για να γίνουμε σοφότεροι αποφεύγοντας τα λάθη που κάναμε.
Όλοι είμαστε για τον παράδεισο.
Όλοι είμαστε για να ευτυχήσουμε.
Μην αδικείς λοιπόν τον εαυτό σου εγκλωβίζοντάς τον σε κακούς λογισμούς, σε κακές καταστάσεις του παρελθόντος.
Μην ξεχνάς ότι πάντα κάποιος σε αγαπά και νοιάζεται για σένα. Μην ξεχνάς ότι όποια δυστυχία κι αν στοιχειώνει την ζωή σου υπάρχει μια όαση ανάπαυσης που λέγεται Χριστός. Είναι Αυτός που πάντα σε αγαπά. Είναι Αυτός που πάντα σε συγχωρεί. Είναι Αυτός που σου προσφέρει ένα μέλλον χωρίς τέλος, χωρίς πόνο, χωρίς οδύνη, παρά μόνο ένα αιώνιο φιλί αποδοχής.
Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου