Ἐὰν ὁ ἰατρὸς σοῦ βάλει φάρμακο στὴν πληγῆ σου καὶ παρᾶ ταῦτα δὲν καθαρίσει, τὴν ἑπομένη ἡμέρα δὲν θὰ σοῦ ξαναβάλει πάλι; Μὴ ντρέπεσαι, λοιπόν, νὰ ξαναέλθεις στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ντρέπεσαι ὅταν πράττεις τὴν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ τραῦμα καὶ ἡ μετάνοια τὸ φάρμακο. Ἄν, λοιπόν, ἔχεις παλιώσει σήμερα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ ἀνακαινίσεις τὸν ἑαυτὸ σου μὲ τὴ μετάνοια.
Καὶ εἶναι δυνατό, μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς, νὰ σωθῶ ἀφοῦ μετανοήσω; Καὶ βέβαια εἶναι. Μά, ὅλη τὴ ζωὴ μου τὴν πέρασα μέσα στὶς ἁμαρτίες, καὶ ἐὰν μετανοήσω θὰ βρῶ τὴ σωτηρία; Καὶ βέβαια. Ἀπὸ ποῦ γίνεται αὐτὸ φανερό; Ἀπὸ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου σου… Γιατὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει μέτρο. Καὶ οὔτε μπορεῖ νὰ ἑρμηνευτεῖ μὲ λόγια ἡ πατρικὴ Του ἀγαθότητα. Σκέψου μία σπίθα πού ἔπεσε μέσα στὴ θάλασσα, μήπως μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐκεῖ ἤ νὰ φανεῖ; Ὅση σχέση ἔχει, λοιπόν, μία σπίθα μὲ τὸ πέλαγος, τόση σχέση ἔχει ἡ ἁμαρτία σου σὲ σύγκριση μὲ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Καὶ καλύτερα, θὰ ἔλεγα, ὄχι τόση, ἄλλα πιὸ πολλή. Γιατὶ τὸ πέλαγος, ἀκόμη καὶ ἂν εἶναι ἀπέραντο, ἔχει ὅριο, μέτρο καὶ σύνορα. Ἡ φιλανθρωπία ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπεριόριστη. Γι’ αὐτὸ σοῦ ἐπαναλαμβάνω. Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μὴν ἀπελπίζεσαι».Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος