Απόσπασμα από το βιβλίο του Μακαριστού Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κυρού Καλλίνικου
"Οσα δεν ξέρω για την εξομολόγηση"
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσοπηγή
«Καί ἀναλαβόντες τήν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα» (Ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας) Θά πρέπει τώρα νά τονίσουμε τήν ἀλήθεια, ὅτι ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση ἐξαλείφει μέν τίς ἁμαρτίες, ἀλλ’ ὄχι καί τήν κλίση μας πρός τό κακό. Ἡ ἄφεση, ἐνῶ μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τό βάρος τῆς ἐνοχῆς, δέν μᾶς κάνει ἄτρωτους καί στό μέλλον ἀπό «τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα». Ἀτονεῖ μέν κάπως ἡ δύναμη τῶν παθῶν μετά τή μετάνοια, ἀλλά θά χρειαστεῖ ἀγώνας καί προσπάθεια ἐνταντική γιά νά ξεριζωθοῦν οἱ κακίες, νά περιορισθοῦν τά πάθη, νά λείψουν τά ἐλαττώματα.
Ἡ ψυχή, ὅταν εἶναι ὑποδουλωμένη, μάλιστα για μακρύ διάστημα, στήν ἁμαρτία, ἐξασθενίζει ἐπικίνδυνα, νοσεῖ βαρειά. Καί βέβαια συγχωροῦνται μέ τήν ἐξομολόγηση οἱ ἁμαρτίες, ὁσονδήποτε μεγάλες καί πολλές κι ἄν εἶναι, μένει ὅμως ἡ καχεξία στήν ψυχή καί θά πρέπει νά ἀναλάβει ὁ Χριστιανός ἡρωικό ἀγώνα, γιά νά ἀποκτήσει καί πάλι ἡ ψυχή του τήν εὐρωστία καί τήν ὑγεία τήν πρώτη, καί νά σταθεροποιηθεῖ μέσα της ἡ ἀρετή. Συμβαίνει, δηλαδή, καί ἐδῶ κάτι παρόμοιο μέ τίς ἀρρώστιες τοῦ σώματος. Ὅταν ἀρρωστήσει βαρειά τό σῶμα καί καθηλωθεῖ γιά πολύ χρόνο στό κρεββάτι κάποιου νοσοκομείου καί ταλαιπωρηθεῖ ἀπό πόνους δυνατούς καί καταβληθεῖ ἀπό ὑψηλό πυρετό, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀνάρρωση διαρκείας. Σταμάτησαν μέν τώρα οἱ πόνοι, ἔπεσε ὁ πυρετός, ἐξολοθρεύθηκαν μέ τά φάρμακα τά διάφορα μικρόβια.
Παραμένει ὅμως ἀδύναμος καί καχεκτικός ὁ ὀργανισμός. Καί γι’ αὐτό ὑπάρχει ἀνάγκη προσεκτικῆς δίαιτας, ἀποχῆς ἀπό κοπιαστική ἐργασία, τονώσεως μέ ἐνέσεις, καί καλῆς διατροφῆς καί ἀναπαύσεως καί προφυλάξεως ἀπό τό ψύχος κλπ. Κι αὐτό μέχρι νά δυναμώσει καί πάλι τό σῶμα, νά ἀνακτήσει τίς δυνάμεις καί τήν εὐρωστία του καί νά κατορθώσει νά ἀνταπεξέλθει στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς. Ἔτσι καί ἡ ψυχή. Βγαίνει, βέβαια, καθαρή καί «ὑπόπτερος» ἀπό τό ἱερό ἐξομολογητήριο.
Παραμένει ὅμως μιά καχεξία, μιά ἀδυναμία, μιά πνευματική ἀτονία μέσα της. Καί θά χρειαστεῖ νά προσέξει ὁ Χριστιανός, νά ἐφαρμόσει μιά πνευματική δίαιτα, νά ἀγωνισθεῖ γιά νά διατηρήσει τή λευκότητα τῆς ψυχῆς του καί τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς του. Διαφορετικά, ἔπειτα ἀπό λίγο θά λερωθεῖ καί πάλι, θά ἁμαρτήσει ἐκ νέου. Διότι θά παρασυρθεῖ σάν τό «φτερό στόν ἄνεμο» ἀπό τή δελεαστική βοή τῶν σειρήνων τῆς ἁμαρτίας.
Ὅταν ὁ Κύριος θεράπευσε τόν ἐπί 38 ἔτη παράλυτο τῆς Βηθεσδᾶ, τοῦ εἶπε τά βαρυσήμαντα ἐκεῖνα λόγια: «Ἴδε, ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ἰω. 5, 14). Δέν ἀρκεῖ, δηλαδή, νά βγεῖ κανείς λευκός καί μεταμορφωμένος ἀπό τό ἐξομολογητήριο. Πρέπει στή συνέχεια νά ἀγωνισθεῖ γιά νά διατηρήσει «ἄσπιλον καί ἀμόλυντον» τόν χιτώνα τῆς ψυχῆς του, «καθαρόν ἀπό ρύπου», λευκό καί ἐξαγνισμένο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσοπηγή .
Ζητήστε το σε όλα τα χριστιανικά βιβλιοπωλεία .Τηλέφωνο για παραγγελίες 2295022228