Συνονόματος ενός μεγάλου
αγίου του 20ου αιώνα, του Αγίου Νεκταρίου ζει και κινείται ανάμεσά μας
και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα άστρο φωτεινό που λάμπει ήδη
μέσα στην εκκλησία μας για να καθοδηγεί εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ου
αιώνα, φτωχά από πνευματικότητα και με την προσευχή του να μας χαρίζει
τις πλούσιες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, μέσα στο οποίο εκείνος είναι
καθημερινά λουσμένος.
Να γιατί το άρθρο μας, αυτό το ταπεινό αφιέρωμα σε
μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας, επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού"...Όταν
κανείς θέλει να μιλήσει για έναν άνθρωπο πουζει και κινείται ανάμεσά
μας θα πρέπει να είναι προσεκτικός, όσο αυτό είναι δυνατόν,
στους επαινετικούς χαρακτηρισμούς του, διότι όπως γνωρίζουμε ο έπαινος
πολλές φορές ξεσηκώνει πόλεμο στην ψυχή που αγωνίζεται κατά Θεόν.
Επειδή,
όμως, συμβαίνει πάντοτε να γράφουμε πλούσια εγκώμια, όπως άλλωστε και
οφείλουμε, στους κεκοιμημένους αγίους, εμείς θέλουμε να σταθούμεμε μεγάλο
σεβασμό και ευλάβεια μπροστά σε μια μορφή, που τολμούμε να πούμε ότι
είναι αγία. Και επειδή οι καιροί μας είναι όπως διαπιστώνουμε όλοι μας
ορφανοί από μεγάλες αγίες μορφές, έχουμε ένα χρέος βαρύ, τουλάχιστον
αυτές τις λίγες, που ακόμα υπάρχουν για να φωτίζουν το δρόμο
μας, οφείλουμε να τις τιμούμε. 'Αλλωστε ο άγιος γίνεται άγιος εν ζωή.
Μετά το θάνατό του η Χάρις του Θεού είναι εκείνη που τον καταξιώνει και
τον αποκαλύπτει, ότι έτσι έζησε, έτσι πορεύθηκε, έτσι διήλθε απ'αυτόν
τον κόσμο μέσα στην αγιότητα και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
Ένας
τέτοιος άνθρωπος που όλοι μας τον ξέρουμε και όλοι σίγουρα τον έχουμε
ακούσει, ακόμα κι αν δεν τον συναντήσαμε, είναι ο π. Νεκτάριος Βιτάλης.
Συνονόματος ενός μεγάλου αγίου του 20ου αιώνα,του Αγίου Νεκταρίου, ζει
και κινείται ανάμεσά μας και αποτελεί μια μεγάλη εξαίρεση. Είναι ένα
άστροφωτεινό, που λάμπει ήδη μέσα στην εκκλησία μας, για να καθοδηγεί
εμάς τα φτωχά παιδιά του 21ουαιώνα, φτωχά από πνευματικότητα και με την
προσευχή του να μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές τουΑγίου Πνεύματος, μέσα
στο οποίο εκείνος είναι καθημερινά λουσμένος. Να γιατί το άρθρο μας,
αυτό τοταπεινό αφιέρωμα σε μια μεγάλη μορφή της Εκκλησίας μας,
επιγράφεται "ο εκλεκτός του Θεού". Και είναι εκλεκτός του Θεού ο π.
Νεκτάριος Βιτάλης από τότε που γεννήθηκε. Από μικρός, τότε που ακόματο
όνομά του ήταν Βασίλειος, αισθάνθηκε την κλίση για ν' αφιερωθεί στο Θεό
και γι' αυτό τα παιχνίδια του μαζί με τα άλλα παιδιά της πειραιώτικης
γειτονιάς όπου γεννήθηκε, ήταν να τελεί "λειτουργίες" και "μυστήρια".
Έπαιρνε διάφορα ρούχα και τα μετέτρεπε δήθεν σε "άμφια". Ενώ για εκείνον
ήταν μοναδικής αξίας στιγμή όταν ντυνόταν παπαδάκι και διακονούσε στο
ιερό κοντά στον μακαριστό εθνάρχη της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ήδη
από τότε που ήταν μωρό παιδί, αβάπτιστο ακόμα, τον σκέπαζε η χάρις του
Θεού, γιατί ενώ ήταν βαρειά άρρωστος και αναγκάστηκαν να επισπεύσουν την
βάπτιση, έκπληκτος ο ιερέας που τον βάπτιζε, είδε στην κολυμβήθρα να
σχηματίζεται ένας σταυρός και τότε το ερμήνευσε ότι η το παιδί τελικά θα
πεθάνει η θα είναι εκλεκτός του Θεού. Από εκεί και πέρα, σ' όλη τη ζωή
του έχει πάμπολλες μαρτυρίες και σωρεία θαυμάτων που πιστοποιούν ότι ο π.
Νεκτάριος είναι πράγματι ο εκλεκτός τουΘεού.
Τον Απρίλιο του 1948 ήταν η
πρώτη φορά που ο π. Νεκτάριος ως λαϊκός, μικρό παιδί ακόμα 17
ετών, έφτασε με λαχτάρα στην Αίγινα για να προσκυνήσει τον τάφο του Αγίου
Νεκταρίου. Μπορεί ο 'Αγιος να μην είχε επίσημα ανακηρυχθεί, αλλά τι
σημασία είχε αυτό, αφού στις συνειδήσεις όλων είχε καταξιωθείως άγιος
και πλήθος κόσμου συνέρεε στην Αίγινα, στο μοναστήρι του, για να τον
προσκυνήσουν. Μετά από θερμή παράκληση του νεαρού τότε Βασιλείου, του π.
Νεκταρίου δηλαδή, ο άγιος του εμφανίστηκε και μάλιστα στην ερώτησή του αν
θα γίνει ιερέας, όπως το ποθούσε, άκουσε την φωνή του Αγίου από τον τάφο
που του απαντούσε ότι και ιερέας θα γίνει και το όνομά του θα πάρει. Τα
θαύματα όμως δεν σταματούν εδώ. Βλέπει σε όραμα ο π. Νεκτάριος τον
Απρίλιο του 1948, ότι στην άκρη του ναού της Αγίας Βαρβάρας στο Αιγάλεω
θα πρέπει να πάει να σκάψει για να βρει την εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου
και Ελένης των Ισαποστόλων. Και πράγματι ο Γέροντας έσκαψε εκεί που
του υπέδειξε ο 'Αγιος Κωνσταντίνος και, ω του θαύματος! βρήκε την εικόνα,
όπως μαρτυρούν και τα δημοσιεύματα του τύπου εκείνης της εποχής.
Λίγο
αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, μόνασε στην Ιερά Μονή Αγίου Μελετίου στην
Κιθαιρώνα, όπου εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Νεκτάριος. Κατόπιν
χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έτσι ρασοφόρος πια,
πήγε για να προσκυνήσει και πάλι στην Αίγινα τον προστάτη Αγιό του,για να
τον ευχαριστήσει για την μεγάλη δωρεάπου του έκανε. Όταν το 1965 υπέστη
εγκεφαλικό επεισόδιο, η κατάστασή του ήταν κρίσιμη, μα ο
'Αγιος Νεκτάριος, ο θαυματουργός, του χάρισε την ίαση. Μόλις ανάρρωσε,
διορίστηκε στο Λαύριο. Βλέπει και πάλι τον 'Αγιο Νεκτάριο στον ύπνο του, ο
οποίος του ζητά να του κτίσει στην Καμάριζα Λαυρίου το σπίτι του και
του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει. Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο βλέποντας
τώρα να ορθώνεται μπροστά μας το περικαλλέστατο και
μεγαλοπρεπές προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα, είναι αλήθεια
ότι ξεκίνησε με τα χρήματα που ο π. Νεκτάριος εξοικονόμησε, πουλώντας τον
επιστήθιο σταυρό του.
Αυτό λοιπόν το προσκύνημα που με τόσο κόπο και
τόσες θυσίες χτίστηκε, έγινε η πνευματική κυψέλη, όπου χιλιάδες ψυχές
βρίσκουν παρηγοριά, ψυχική ξεκούραση, πνευματική ανάταση, σωματική ίαση
και όλα αυτά χάρις στον στυλοβάτη όλου αυτού τουέργου, τον π. Νεκτάριο
Βιτάλη. Η ευσέβεια και η ευλάβεια, η πίστη του Αγίου Γέροντος, είναι
ικανή και τα όρη να μετακινήσει. Έχει ολοκληρωτικά ο Γέροντας αφιερώσει
τη ζωή του στο να σώζει ψυχές και να τις οδηγεί στον Παράδεισο. Με το
μυστήριο της εξομολογήσεως, με το οποίο επί ώρες ξεκουράζει και λυτρώνει
χιλιάδες ψυχές, με τις παρακλήσεις και τις προσευχές του, που ακούραστα
χρόνια τώρα και χύνοντας άπειρα δάκρυα απευθύνει στο Θεό, ζητώντας τις
ικεσίες και την επέμβαση του Αγίου Νεκταρίου, με τις ακολουθίες και τις
θείες Λειτουργίες που καθημερινά επιτελεί, αρπάζει στην κυριολεξία από
τα χέρια του διαβόλου τις ψυχές των ανθρώπων και τις τοποθετεί με άπειρη
αγάπη μέσα στην εκκλησία του Χριστού μας, δείχνοντάς τους το δρόμο για τη
σωτηρία και την αγιότητα.
Κάθε λεπτό της ζωής του είναι δοσμένο
καθ'ολοκληρία στο έργο του, σ' αυτό που τόσο σοφά και επιγραμματικά λέει
ο Μέγας Βασίλειος, όταν συνιστά: "το πεπλανημένον επίστρεφε, το
συντετριμμένον επίδησον, το νοσούν ίασαι" θέλοντας ο Μεγάλος πατέρας να
δείξει το υψηλό περιεχόμενο της ποιμαντικής μέριμνας. Και ο Γέροντας
δεν αναλίσκεται μόνο στο να σώζει και να αρπάζει τις ψυχές οδηγώντας τες
προς το Θεό, αλλά καθημερινά τις τροφοδοτεί και τις θερμαίνει
φροντίζοντας να μη λιμοκτονήσουν, πότε με λόγια, πότε με τα σιωπηλά του
κηρύγματα, πότε με την προσευχή. Η μεγάλη αγάπη που έχει ο γέροντας προς
τον Θεό είναι εκείνη που ουσιαστικά τον βοηθά για να φέρει εις πέρας την
αποστολή του. Από κει αντλεί τη μεγάλη του αγάπη προς τον άνθρωπο. Και
όπως κάθε άγιος, έτσι και ο γέροντας έχει μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Βλέπουμε
ανθρώπους που για εμάς αποτελούν τούς γίγαντες της σύγχρονης πνευματικής
ζωής, κι όμως οι ίδιοι έχουν θανατώσει ήδη απαυτή τη ζωή τον εαυτό τους
κι είναι προσκολλημένοι, απόλυτα αφοσιωμένοι, στο θέλημα του Θεού.
Γι'
αυτό και στο προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου
συρρέουν πλήθος πονεμένων, που προστρέχουν στο Γέροντα Νεκτάριο, ο οποίος
μεσιτεύει ανύστακτα στο θαυματουργό'Αγιο Νεκτάριο, εφαρμόζοντας την
τόσο αγαπημένη του ευαγγελική ρήση "δεύτε προς με πάντες
οιπεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς".
Το 1980 ο σεπτός γέρων είχε μια
συγκλονιστική συνομιλία μετον 'Αγιο Νεκτάριο, κατά την διάρκεια της
οποίας θεραπεύθηκε από ανίατη ασθένεια. Μαστιζόταν από μια πολύ επικίνδυνη
μορφή καρκίνου. Οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Ο θάνατος ήταν πολύ κοντά. Την
26η Μαρτίου 1980 βρισκόταν στο ναό, μαζί με μία αγιογράφο και τη νεωκόρο
του προσκυνήματος. Τότε μπήκε στο ναό ένας γέροντας μετρίου αναστήματος,
με αραιά μαλλιά και κάτασπρα γένεια. Τούς συστήθηκε με το όνομα
Αναστάσιος! Αυτό δεν ήταν άλλο,από το κοσμικό όνομα του Αγίου Νεκταρίου.
Ξεκίνησε ν' ασπάζεται με πολύ δέος τα λείψανα των Αγίων, προσπερνώντας
αδιάφορος όσα ήταν του Αγίου Νεκταρίου. Ο π. Νεκτάριος του μίλησε για τον
καρκίνο και ο 'Αγιος τον διαβεβαίωσε για την ίασή του. Έμεινε
εμβρόντητος, όταν συνειδητοποίησε την παρουσία του Αγίου. Λίγους
μήνες αργότερα, ο γενικός Διευθυντής του Αγίου Σάββα έκπληκτος γνωμάτευσε
την απουσία του καρκίνου. Στην Καμάριζα οι καμπάνες διατυμπανούσαν
περίτρανα το χαρμόσυνο μήνυματου θαύματος. Αλλά και πολλοί άνθρωποι,
έτυχαν της θαυματουργικής επεμβάσεως του Αγίου Νεκταρίου, είτε
σε ασθένειες, είτε σε δύσκολες περιστάσεις, ύστερα από τιςθερμές
προσευχές και ικεσίες του εκλεκτού σκεύους του Θεού, π. Νεκταρίου
Βιτάλη.
Στις 21 Οκτωβρίου 1992 ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, κ. Αγαθόνικος,
ετέλεσε τα θυρανοίξια της ανδρώας Κοινοβιακής Μονής του Αγίου Αθανασίου,
της οποίας ηγείται ο γέροντας. Ακολούθησε και η ενθρόνισή του, ως Μεγάλου
Καθηγουμένου. Όσοι από τούς χριστιανούς γνώρισαν τον π. Νεκτάριο
και αξιώθηκαν να πάρουν την ευχή του, νοιώθουν το μεγαλείο της ψυχής του
που εκπέμπει η φωτεινή ματιά του. Ένα φωτεινό παράδειγμα ενός ανθρώπου
που βαδίζει στα χνάρια εκείνων τωνψυχών που ευηρέστησαν τον Κύριο και
απέκτησαν παρρησία ήδη από τούτη την ζωή. Ένας φάρος που ακούραστα
εκπέμπει το φως του σε όλους μας που παλεύουμε με τα μανιασμένα κύματα
της εποχής μας. Η ανοδική πορεία της πνευματικής του ζωής είναι ένα
παράδειγμα προς μίμηση για εμάς τούς μοναχούς και τις μοναχές, αλλά
και για όλους τούς ανθρώπους, γιατί μας δίνει ελπίδα ότι υπάρχουν και στις
μέρες μας πραγματικά σκεύη Χάριτος, όπως ο π. Νεκτάριος
Βιτάλης!
Συνηθίζουμε, όταν ζουν οι άγιοί μας, όπως συνέβει και με τον άγιο
Νεκτάριο, να τούς κυνηγούμε και να τούς τιμούμε αφού πεθάνουν. Είναι
ευχής έργον να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άνθρωποι γίνονται άγιοι όσο
ζουν στη γη και να προσπαθήσουμε πέρα από ζήλειες και μικρότητες να τούς
τιμούμε και να τούς ευλαβούμεθα ήδη από αυτήν την ζωή, για να μην φεύγουν
πικραμένοι και πονεμένοι, χτυπημένοι από τα ίδια τα αδέλφιατους.
'Αλλωστε, ο π. Νεκτάριος κινείται μόνον ευεργετών και αγαπών, όπως
ακριβώς έκανε και ο Σωτήρας Χριστός μας όταν ήλθε επί της γης.
Ο
πνευματικός του αγώνας χρόνια τώρα, μέσα στηνΕκκλησία μας τον έχει
καταξιώσει στις συνειδήσεις όλων μας. Θα πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι
ότι η αγιότητα δεν είναι μεν κάτι ακατόρθωτο, ούτε κάτι άπιαστο, αλλά
είναι το ουράνιο πολίτευμα που μεπίστη, αγάπη, δακρύβρεχτους αγώνες και
πόνο ψυχής μπορούμε να κατακτήσουμε κι εμείς και να ζήσουμε ως επίγειοι
άγγελοι στο γήϊνο κόσμο μας.
Ο π. Νεκτάριος επαληθεύει τα λόγια τούτα,
όπως και αυτά του υμνωδού που ακούμε στον εσπερινό της 21ης Ιουλίου για
έναν όσιο που αναφέρει ότι ήταν "μέτριος το φρόνημα και συμπαθής και
φιλόθεος και αγάπης ανάπλεως...ταπεινός και πράος, άγγελος καθάπερ επί
τηςγης περιπατών και πολιτείανέχων ουράνιον..."
.Την ευχή σας π. Νεκτάριε....
.Την ευχή σας π. Νεκτάριε....