Εἶναι θλιβερὰ ὅσα συµβαίνουν στὰ σχολεῖα τῆς Πατρίδος µας, στὰ ὁποῖα προεξάρχοντες εἶναι δυστυχῶς Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί, στοὺς ὁποίους ἐµπιστευόµαστε τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν µας. Ἀναφέρουµε τέσσερα τέτοια περιστατικά, ὅπως µᾶς τὰ κατήγγειλαν ἀναγνῶστες µας..
α) Φιλόλογος καθηγήτρια ἀπευθυνοµένη σὲ πιστὴ µαθήτρια, τέκνο εὐσεβοῦς οἰκογενείας, εἶπε µέσα στὴν τάξη µπροστὰ σ᾽ ὅλους τους συµµαθητὲς καὶ τὶς συµµαθήτριές της «Πρέπει νὰ αἰσθάνεσαι ἐνοχὲς γιατί εἶσαι χριστιανή»! Ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς τάξεως ἔµειναν ἄφωνα.
β) Ἔξω ἔβρεχε. Καὶ δὲν µποροῦσε νὰ γίνει κοινὴ προσευχή. Καὶ ὁ καθηγητὴς ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία. «Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προσευχόµαστε στὸ σχολεῖο», εἶπε στὴν αἴθουσα διδασκαλίας. Ὁ µαθητὴς Λυκείου ὅµως τοῦ ἀντέτεινε µὲ εὐγένεια: «Ὄχι, κ. καθηγητά, ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ γίνει ὁπωσδήποτε µέσα στὴν τάξη». Ὁ καθηγητὴς ὄµως ἀρνήθηκε ἐπίµονα!
γ) Σὲ µαθητικὴ ἐκδροµὴ στὴν Ζάκυνθο οἱ µαθητὲς τῆς Α´ Λυκείου βρέθηκαν µπροστὰ στὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ θαυµατουργοῦ ἁγίου Διονυσίου (Ζακύνθου). Ἐλάχιστα ὅµως παιδιὰ πλησίασαν καὶ µὲ εὐλάβεια ἀσπάστηκαν τὸ ἱερὸ Λείψανο. Τὰ ὑπόλοιπα ἀρνήθηκαν νὰ πλησιάσουν καὶ νὰ τὸ ἀσπασθοῦν. Ἔνιωσαν ἐντελῶς ἀµήχανα, ἀφοῦ κανένας δὲν τὰ δίδαξε τί δύναµη ἔχουν τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν ἁγίων µας.
δ) Καθηγητὴς θεολόγος σὲ Γυµνάσιο τοῦ Πειραιᾶ ἐκφράζοντας τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιµετωπίζει στὸ ἔργο του ἀπὸ συναδέλφους τοῦ σχολείου του ἀνέφερε καὶ τοῦτο: Στὸ σχολεῖο του ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κατασκευῆς τοῦ κτηρίου ἰδιαίτερο διαµέρισµα ποὺ διαµορφώθηκε ἀπὸ ἐτῶν καὶ διακοσµήθηκε µὲ εἰκόνες, γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς χῶρος ἠρεµίας καὶ προσευχῆς, γιὰ ὅσα παιδιὰ θὰ ἤθελαν νὰ καταφεύγουν σ᾽ αὐτόν. Ὁ χῶρος αὐτὸς ἔδινε παρηγοριὰ καί στήριγµα, καί ὅσα παιδιὰ κατέφευγαν ἐκεῖ γιὰ ὀλιγόλεπτη προσευχὴ ἀντλοῦσαν δύναµη. Ὅµως ὁ χῶρος αὐτὸς «ἐνοχλοῦσε» κάποιους συναδέλφους τοῦ θεολόγου. Καὶ τί ἔκαναν, νοµίζετε; Τὴν «ἐνόχλησή» τους ἐξέφρασαν καταθέτοντας µἠνυτήρια ἀναφορὰ κατὰ τοῦ θεολόγου!
. Τέτοια συµβαίνουν στὰ σχολεῖα µας.
. Ἀσφαλῶς δὲ καὶ ἄλλα παρόµοια. Δὲν χρειάζεται βέβαια νὰ ρωτήσουµε τί κάνει τὸ ἀρµόδιο Ὑπουργεῖο. Διότι αὐτὸ µεριµνᾶ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς ἑρµαφρόδιτου θρησκειολογικοῦ µαθήµατος, στὸ ὁποῖο ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐξισώνεται µὲ τὶς πλάνες τοῦ Ἰσλὰµ καὶ ὅλες τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες, δηλαδὴ τὸν σατανισµὸ µὲ ποικίλες µορφές, διότι, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιµόνια». Εἶναι ὅµως καιρὸς νὰ ξεσηκωθοῦν οἱ γονεῖς καὶ ὅσοι πονοῦν αὐτὴ τὴν χώρα, ποὺ σήµερα προσφέρει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ µὲ τὶς ἱεραποστολές της στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴν Ἀσία.
