Παταπίου μοναχοῦ
Καυσοκαλυβίτου
Ἕνας ἀπό τούς
ὑποτακτικούς τοῦ γέροντος Ἰσιδώρου γιά τόν ὁποῖο ἔγινε ἀναφορά πιό
πάνω, ἦταν καί ὁ μοναχός Χαράλαμπος ἀπό τό Καστελλόριζο, πού ἐκάρη
μοναχός σέ ἡλικία ἑβδομῆντα
χρονῶν· «τελώνιο τῆς θάλασσας, πού
ἔζησε φουΐστρος στά βαπόρια καί ταξίδεψε ἴσαμε τόν Κίτρινο ποταμό τῆς
Κίνας», ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει γι’ αὐτόν ὁ ἀείμνηστος
Φώτης Κόντογλου.
Ὁ γερο-Χαράλαμπος γιά τήν ἁπλότητα, τήν
εἰλικρινῆ μετάνοια καί τήν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς του ἀξιώθηκε νά
προγνωρίσει τήν ἡμέρα τοῦ θανάτου του λέγοντας:
- Ὅταν θά
κτυπήσει ἡ καμπάνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου γιά τόν νέο Δικαῖο, θά κτυπήσει
καί γιά τόν γερο-Χαράλαμπο.
Τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου
Γεωργίου, δηλαδή στίς 23 Ἀπριλίου, γίνονται σέ ὅλες τίς ἀθωνικές
σκῆτες οἱ ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοῦ νέου Δικαίου· εὐχάριστο γιά κάθε
Σκήτη γεγονός πού ἀνακοινώνεται καί συνάμα ὑπογραμμίζεται μέ
χαρμόσυνες καμπάνες. Ἔτσι, ἐκεῖνον τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1938,
ἡ καμπάνα κτύπησε γιά δύο αἰτίες καί μέ δύο ρυθμούς: πρῶτα πανηγυρικά γιά
τόν νέο Δικαῖο καί ἔπειτα πένθιμα γιά τήν κοίμηση τοῦ
γερο-Χαράλαμπου.
Ἔγραφε λίγο ἀργότερα ὁ π. Ἰσίδωρος στό
φίλο του Φώτη Κόντογλου, ἀναγγέλοντάς του τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ
ὑποτακτικοῦ του:
«Ἀδελφέ Φώτη,
Μέγα δυστύχημα εἰς τό σπίτι μας. Ἐχάσαμε
τόν γέρο Χαράλαμπο. Μᾶς ἔφυγε διά τό αἰώνιον ταξίδι. Ἕως τήν ὥρα τοῦ
θανάτου εἶχε τά λογικά του, καί ὅλο μᾶς ἐδίδασκε. Οὔτε εἶδα, οὔτε θά ἰδῶ
τοιοῦτον θάνατον. Ἀφοῦ ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, μᾶς
ἀποχαιρέτησε μέ τό χαμόγελό του, καί ἔκλεισε τά ματάκια
του».
«Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον
ἔσται δίκαιος».
Ἀπό τό βιβλίο
τοῦ μοναχοῦ Παταπίου, «Ἁγιασμένες Μορφές
τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο Μάξιμο ὥς τόν γέροντα Πορφύριο», Ἅγιον Ὄρος
2013, σ. 205-206.