+++ Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής έχει την ιδιαίτερη ευλογία να φιλοξενήσει στον Ιερό της Ναό στο Πολυδένδρι Αττικής, την Τιμία κάρα του Οσίου Δαβίδ από το ομώνυμο Μοναστήρι της Ευβοίας. Την Τιμία κάρα που θα μεταφέρουν στο Μοναστήρι μας της Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής ,πατέρες του Οσίου Δαβίδ, θα υποδεχθούμε την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου ενώ θα παραμείνει για τρεις ημέρες έως την Κυριακή 19 Οκτωβρίου για Ιερό προσκύνημα και Αγιασμό των αδελφών καθώς και των προσκυνητών αυτής.+++ Καθημερινά στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής, από το Σάββατο 15 Νοεμβρίου στις 7.00π.μ. έως την ημέρα των Χριστουγέννων, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Διονυσίου του εν Ζακύνθω ,θα τελείται η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία,εκτός από τις νυχτερινές Θείες λειτουργίες και τις άλλες ακολουθίες που θα αναγράφονται στο πρόγραμμα. +++Έχει ξεκινήσει η διάθεση των κουμπαράδων της Ιεραποστολής από τπ Μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής όποιον θα ήθελε όπως κάνουμε κάθε χρόνο.Θα δηλαδή μπορεί κάποιος στο χώρο του να έχει αυτό το κουμπαρά και αφού όποτε μπορεί τοποθετήσει το οβολό του θα μπορεί να τον φέρει στη Μονή στα τέλη Μαΐου του 2026 όταν πλέον οργανώνουμε την επόμενη αποστολή μας την Ουγκάντα για να μας ενισχύσει και με αυτό τον τρόπο .Είμαστε ευγνώμονες .Ο Θεός να ευλογεί εσάς και τις οικογένειές σας.Τους κουμπαράδες μπορείτε να τους προμηθευτείτε από τον π.Εφραίμ .

Διαβάστε σήμερα..

"

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2018

Συνέχεια μας ταπείνωναν ....ιστορίες προσφύγων

Η εικόνα ίσως περιέχει: 5 άτομα, άτομα κάθονται
Επιστολή που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα της 10ης Νοεμβρίου 1924.
Από το χωριό Γκιολτζούκ της περιφέρειας Νίγδης ξεκινήσαμε χίλιοι (1.000) πρόσφυγες και με το ατμόπλοιο “Καβάλλα” φτάσαμε στον Πειραιά. Εκεί μας έκλεισαν δεκαέξι (16) μέρες στο λοιμοκαθαρτήριο του Αγίου Γεωργίου. Συνέχεια μας ταπείνωναν για την τούρκικη γλώσσα μας και μας αντιμετώπιζαν σαν δούλους, με ξύλο, βρισιές και προσβολές.
Πηγή fb

Μετά απ’ αυτό το μαρτύριο μας επιβίβασαν στο ατμόπλοιο “Δίφρυς” με την υπόσχεση να μας στείλουν σε Θεσσαλονίκη και Καβάλα. Όμως μας αποβίβασαν στο Βάλτο της Ηπείρου, χωρίς καμιά φροντίδα, καμία πρόνοια. Μείναμε εκεί δέκα μέρες στο ύπαιθρο, τις έξι έριχνε συνέχεια καταρρακτώδη βροχή. Ήταν ένα μαρτύριο. Μικρά παιδιά, γέροι και άρρωστοι ξεψυχούσαν στην αγκαλιά μας, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Πάνω στην απελπισία μας, για να στεγνώσουμε και να ζεσταθούμε λιγάκι, κόψαμε δυο ελαιόδενδρα. Αμέσως κατέφθασε ο αστυνόμος Πάργας με φοβέρες και απειλές, λέγοντας ότι τα δέντρα κοστίζουν 2.000 δραχμές.
Ύστερα από πολλές διαμαρτυρίες, μας έδωσαν σκηνές και μας εγκατέστησαν στο Τουρκικό νεκροταφείο, που απέχει πέντε λεπτά από την Πάργα, ίσως για να μας διευκολύνουν στο θάνατο. Μείναμε εκεί 35 μέρες, άρρωστοι, ελεεινοί, βρεγμένοι, νηστικοί, τουρτουρίζοντας από τον πυρετό και εκλιπαρώντας για λίγο ψωμί και λίγο κινίνο. Μέσα σ’ αυτό το μήνα από τους περίπου 1.000 Γκιολτζουκιανούς πρόσφυγες πέθαναν οι 275. Το βεβαιώνει ο ιερέας μας Αθανάσιος Καμπερίδης, που τους έθαψε εκεί και κράτησε τα ονόματά τους.
Μετά από όλα αυτά, εδέησαν να μας στείλουν στην Καβάλα. Φτάσαμε εδώ πριν μερικές μέρες, ζούμε σε σκηνές και μας τρώει η αγωνία για το αύριο: Τι θα απογίνουμε; Πού θα μας στείλουν; Δεν ξέρουμε τίποτα, ξέρουμε μόνο ότι σε κάθε βήμα μας αντικρίζουμε την αδιαφορία και την περιφρόνηση. [Καβάλλα 1-11-1924, Πολλοί πρόσφυγες]
Πηγή: Επιστολή που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκή εφημερίδα της 10ης Νοεμβρίου 1924. Διασκευάστηκε για τις ανάγκες της παράστασης “Ήταν Κατάρα Θεού η Ανταλλαγή” του Συλλόγου Μικρασιατών της Καβάλας, σε συνεργασία με τα Γ.Α.Κ. – Αρχεία Ν. Καβάλας και το Μουσικό Σχολείο Καβάλας (Αμφιθέατρο Π.Ε. Καβάλας, 15-11-2014). Η φωτογραφία από τις Συλλογές του “Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού” της Καβάλας, το βαπτιστικό από τα Γ.Α.Κ. – Αρχεία Ν. Καβάλας.
Recommended Post Slide Out For Blogger