Διαβάστε σήμερα..

"

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

Η συνήθεια της συγχώρησης τα παλαιά χρόνια.



palaia 1

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Τη μέρα της Αποκριάς, Κυριακή της Τυροφάγου, στα παλαιά χρόνια, το μεσημέρι όλοι μαζεύονταν στης γιαγιάς το σπίτι για την "τελετή" της οικογενειακής συγχώρησης και το απόγευμα πήγαιναν στον "Εσπερινό της Συγχωρήσεως" για τη συμφιλίωση με τα άλλα μέλη της τοπικής κοινωνίας.
Πρωταρχικό μέλημά τους ήταν να συγχωρεθούν και να συγχωρήσουν, ώστε να νιώσουν τη Μ. Σαρακοστή με καρδιά χωρίς κηλίδες. Πρώτα οι γιοι, ύστερα οι νύφες, στο τέλος τ' αγγόνια, με σειρά ηλικίας, σεμνή πομπή, κατά πως ταίριαζε στην περίσταση.
Της φιλούσαν το χέρι σιωπηλοί κι έπειτα αγκαλιάζονταν αναμεταξύ τους και αλληλοσυγχωρνιούνταν με την καρδιά τους, για όσα κακά είχαν πράξει και είχαν πει.
Σε κάποιες περιοχές, μάλιστα, μετά τη Λειτουργία, δεν περίμεναν τον Εσπερινό, ορισμένοι, που είχαν μεγάλες αντιδικίες, πήγαιναν στο σπίτι των "εχθρών" τους και τους ζητούσαν να ξεχαστούν όλα.

Έλεγαν οι γεροντότεροι: Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, τα ίδια να κάνετε κι εσείς σ' αυτούς. Όπως εμείς, όταν φταίμε στους άλλους, θέλουμε να μας συγχωρούν, το ίδιο να κάνουμε κι εμείς.
Η παράδοση, όπως καταγράφεται στις μαρτυρίες των ηλικιωμένων, επιβεβαιώνει τα λόγια του Κυρίου. Αν συγχωρείτε, θα συγχωρηθείτε. Αν δεν συγχωρείτε, δεν θα συγχωρηθείτε.
Ένιωθαν οι άνθρωποι στην ψυχή τους τα παλαιά χρόνια, πως δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να βρουν έλεος από το Θεό, παρά το να δείξουν και αυτοί έλεος ο ένας στον άλλον για ό,τι έφταιξαν.
Σήμερα οι νεότεροι, μη δίνοντάς τους σημασία, αφήσαμε αυτές τις παραδόσεις να σβήσουν.
Έτσι ως μακρινός απόηχος ακούγονται τα λόγια μιας γιαγιούλας: "Αν κρατάμε κακία, με τι πρόσωπο θα σταθούμε στην προσευχή μας μπρστά στο Θεό, αφού δεν έχουμε συγχωρήσει;".
Ψιλά γράμματα αυτά στις ημέρες μας, ωστόσο βασική προϋπόθεση για μια γνήσια κοινωνικότητα είναι η συγχωρητικότητα.

Πηγή:  romfea.gr
Recommended Post Slide Out For Blogger