4 Ιανουαρίου, 2012 — vatopaidifriend4
Στα τόσα αξιόλογα κείμενα που δημοσιεύτηκαν με αφορμή την άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ του Βατοπαιδινού, παρατηρείται μια «υποβάθμιση» των εξής βασικών κειμένων.
Α.Της Επιστολής Συμπαράστασης της Ιεράς Κοινότητας προς τον ηγούμενο και την Αδελφότητα της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Β.Της Ανακοίνωσης της Αδελφότητας της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Β.Της Ανακοίνωσης της Αδελφότητας της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
Στα παραπάνω κείμενα σκιαγραφείται σύντομα αφενός μεν η προσωπικότητα του Γέροντα Εφραίμ, ως Αγιορείτη Ηγουμένου και μοναχού, αφετέρου δε φαίνεται η σημασία του Γέροντα στην ζωή μιας μοναστικής αδελφότητας.
Ο Γέροντας στην Ορθόδοξη Μοναστική Παράδοση.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη μοναστική παράδοση ο Γέροντας σε κάθε ορθόδοξη μονή είναι «πατήρ τέκνων γνησίων, είναι χειραγωγός εις Χριστόν», είναι ο υπεύθυνος για το μέλλον της αδελφότητας. Είναι δια την αδελφότητα ο φορεύς του θελήματος του Θεού και του πνεύματος της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Είναι «αρχέτυπον παντός αγαθού», γνώστης των Γραφών, μηδέν προτιμών της αγάπης του Θεού, ελκύων τας ψυχάς εις την θείαν αγάπησιν …;.(Υπόμνημα Αρείας)
Ο Αγιορείτης Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης γράφει και τα εξής.
«Ο ορατός άνθρωπος ζει για να έχει τον αόρατο Θεάνθρωπο. Δεν είμαστε τυχαίοι! Πνεύμα θείο μας εποίησε και πνοή Παντοκράτορος μας διδάσκει. Γι΄αυτό οι καρδιές μας ζητούν ένα πρόσωπο πατρικό για να αισθάνονται υιοί Θεού …; Για την αδυναμία μας όμως χρειάζεται ένας ορατός και σύμμορφος συνάνθρωπος, για να κατέχει την θέση του Θεού. Ευδοκεί και δίνει στο πλάσμα του ο Πλάστης ως πλάστην έναν ομόδουλον και σύμφυρτον Γέροντα, για να είναι αυτός το άκρον, το τέρμα, το κέντρον, ο άξονας της ζωής του. Αυτός γίνεται το κριτήριο, το βάθος και το ύψος για τον μοναχό, ώστε να φθάσει ο μοναχός στην «ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού». Γι΄αυτό οι υποτακτικοί στις σχέσεις τους προς τον Γέροντα αναφέρονται συχνά για την ζωή τους, για τις πτώσεις και τις ανορθώσεις καθώς και για την πορεία της προσευχής με την οποία κατακτούν την ποθητή πόλη». Και συνεχίζει.
«Ο ηγούμενος ζωογονεί την αδελφότητα και θα την ζωογονεί καθ΄όσον αυτός θα υπάρχει.
Η ομολογία του μοναχού στον ηγούμενο είναι μία συνθήκη με τον Θεό, αλλά και ένας δεσμός φυλαττόμενος αδιάρρηκτος μετ΄αυτού.
Ο ηγούμενος γίνεται πλέον «σκοπός τη ημετέρα ζωή», ο σκοπός του μοναχού, σύμφωνα με τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης. «Μίμησαι, λέγει τούτου και πολιάν και νεότητα, μάλλον δε μίμησαι αυτού το εν μειρακίω γήρας και την εν τω γήρα νεότητα» (Λόγος Περί παρθενίας).
Και ο Θεόδωρος Εδέσσης γράφει: «Μηδείς σε χωριζέτω της αγάπης αυτού και της συναυλίας». Κανείς να μη σε χωρίσει από την αγάπη του ηγουμένου σου, σαν να είναι αυτός ο σκοπός της ζωής του μοναχού.
Ο μοναχός, σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, «βλέπων αυτόν, αυτόν βλέπειν τον Χριστόν λογίζεται. Και συνών ή ακολουθών αυτώ, Χριστώ συνείναι και ακολουθείν βεβαίως πιστεύει. Ο τοιούτος μοναχός ουκ επιθυμήσει ετέρω τινί ομιλήσαι ποτέ, ου προτιμήσει τι υπέρ την εκείνου μνήμην ομού και αγάπην» (Κεφάλαια πρακτικά και θεολογικά ). «Και ως αυτόν τον Χριστόν και ορών και λαλών, ούτω σεβάσθητι αυτόν και ούτω διδάχθητι παρ΄αυτού τα συμφέροντα» λέγει πάλι ο ίδιος.
Η ευλογία του ηγουμένου συνέχει την αδελφότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διοικεί αδιάκριτα και αυθαίρετα. Διοικεί με βάση τον κανονισμό της Μονής, προεδρεύων της Γεροντικής Σύναξης, η οποία είναι φρουρός της παράδοσης και έκφραση της συνείδησης της αδελφότητας. Και για σοβαρές υποθέσεις συγκαλείται οπωσδήποτε η αδελφότητα της Μονής.
Η πνευματική πατρότητα είναι μια αρμονική συνεργεία μοναχού και Γέροντα για την παιδαγωγία της εν Χριστώ ελευθερίας και την καλλιέργεια της προσωπικότητας. Η δε μαθητεία δεν καταντά σε προσωπολατρεία αλλά «εις θεοφορίαν εν ταπεινώσει και ανδρεία»
Ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός και η Αδελφότητα της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου.
Οπουδήποτε υπήρξε άνθηση πνευματικής ζωής εκεί υπήρξε ένα πρόσωπο. Και οπουδήποτε υπήρξε άνθηση μοναστηριού, εκεί υπήρξε ένας ηγούμενος που να ήξερε να αγαπά, να ζει τον Χριστό και να διοικεί.Tα χαρακτηριστικά του γνήσιου ορθόδοξου Γέροντα, που αναφέρθηκαν παραπάνω, συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Γέροντα Εφραίμ του Βατοπαιδινού. Ο κάθε σχετικός προσκυνητής το διαπιστώνει, όταν επισκέπτεται το Βατοπαίδι.
Ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός ηγείται της Αδελφότητας της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου από το 1990. Ως εκλεγμένος ηγούμενος κατόρθωσε να αυξήσει την αδελφότητα της Μονής από 18 μέλη το 1990 σε 120 μέλη το 2011. Και αν λάβουμε υπόψη ότι οι πατέρες της Μονής Βατοπαιδίου είναι νέοι στην ηλικία και από διάφορα μέρη του κόσμου, οι περισσότεροι δε με δύο και τρία πτυχία, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι ο Γέροντας Εφραίμ είναι μία σύγχρονη χαρισματική προσωπικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που εμπνέει και παραδειγματίζει. Ζυμωμένος στην ορθόδοξη μοναστική παράδοση από τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό με τις αρχές του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή , αποτελεί ζωντανό και αναντικατάστατο κεφάλαιο του σύγχρονου Αγιορείτικου Μοναχισμού. Ακολουθώντας τα βήματα του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου κατόρθωσε την σύζευξη της ησυχίας και της υπακοής μέσα στο μεγάλο κοινόβιο της Μονής Βατοπαιδίου, της δεύτερης στην τάξη Αγιορείτικης Μονής. Θέτοντας σαν πρώτο μέλημα της πρώτης κοινοβιακής αδελφότητας την πνευματική αποκατάσταση της Μονής, κατόρθωσε να την επαναφέρει στην ιστορική της θέση.
Για την αδελφότητα ο Γέροντας αποτελεί το κέντρο της ζωής των μοναχών, όπως φαίνεται καθαρά και στο παρακάτω απόσπασμα από την ανακοίνωση της αδελφότητας.
Ο Γέροντας Εφραίμ είναι πρότυπο ζωής των μοναχών, φορέας Θείας Χάριτος, εργάτης και δάσκαλος της αρετής και της ακτημοσύνης , άνθρωπος της προσευχής και της νηστείας. Γράφεται συγκεκριμένα:
«Ποιός θα μπορούσε να σκεφτεί ότι άνθρωποι οι οποίοι θυσιάζονται στην διακονία του πλησίον, που ζουν ανιδιοτελώς με εφ΄ όρου ζωής υπακοή, νηστεία και προσευχή, να μεταχειρίζονται ως κοινοί εγκληματίες και γι’ αυτό να φυλακίζονται;
Ποιός θα φανταζόταν έναν φορέα της θείας Χάριτος, εργάτη και δάσκαλο της αρετής, να τον προπηλακίζουν, να τον φυλακίζουν, επειδή κάποιοι νομίζουν ότι με τον τρόπο αυτό υπηρετούν τους νόμους της Δικαιοσύνης;»(Από την ανακοίνωση της Αδελφότητας)
Η δημοκρατική διοίκηση της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου, καθώς και η πνευματική σχέση του Γέροντα Εφραίμ με την αδελφότητα αποδεικνύεται και στο παρακάτω απόσπασμα της ανακοίνωσης της αδελφότητας.
«Όλες οι ενέργειες του Γέροντα είχαν την έγκριση, αποδοχή και υποστήριξη όλης της Αδελφότητάς μας.
Πληροφορούμε τον πιστό λαό του Θεού ότι όλη η Αδελφότητα είναι ενωμένη και αγαπημένη, συμπαρίσταται στο Γέροντά της και σηκώνει μαζί του τον σταυρό του μαρτυρίου με πίστη και ελπίδα.
…;. Θα θέλαμε να γνωρίζουν οι υπεύθυνοι ότι στο πρόσωπο του Γέροντός μας Εφραίμ φυλακίζουν και όλη την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, που αποτελείται από εκατόν είκοσι μοναχούς.»
Επομένως αποτελεί εγκληματική πράξη και μεγάλο πνευματικό λάθος η στέρηση του Γέροντα από την αδελφότητα. Η αλγεινή αυτή κατάσταση, που βιώνει η αδελφότητα ως άρση του σταυρού, εξαιτίας της στέρησης του Γέροντα, αποτυπώνεται και στο παρακάτω απόσπασμα της επιστολής της Ιεράς Κοινότητας προς την Αδελφότητα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
«Άγιοι πατέρες και αδελφοί, συμμεριζόμεθα τον πόνον και το μέγεθος της πρωτοφανούς δοκιμασίας και του σταυρού, τον οποίον αίρετε κατά τας αγίας ταύτας ημέρας, κατά τας οποίας αδίκως διασύρεται και οδηγείται εις προφυλάκισιν ο πνευματικός Υμών Πατήρ, γνωστός εκ νεότητος διά την αγάπην αυτού προς την Έκκλησίαν και τον μοναχισμόν και την πολυετή προσφοράν, τόσον εις την Ιεράν Υμών Μονήν, όσον και γενικώτερον εις το Άγιον Όρος. Ούτως εν τω προσώπω αυτού προσβάλλεται άπασα η Αγιορείτικη Αδελφότης.»
Δυστυχώς οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης (εντελώς ακατήχητοι ως προς την Ορθόδοξη μοναστική Παράδοση) δεν έλαβαν καθόλου υπόψη την σημαντική θέση του Γέροντα Εφραίμ στη ζωή της Αδελφότητας της Μονής Βατοπαιδίου και ενήργησαν πολύ βιαστικά για λόγους που ο καθένας μας γνωρίζει. Και προτίμησαν να αθωώσουν τους φυσικούς αυτουργούς ενός στημένου σκανδάλου και να φυλακίσουν ως ηθικό αυτουργό(;;;;;;) τον ακτήμονα μοναχό, για τον οποίο η παγκόσμια ορθοδοξία μιλάει με τα πιο επαινετικά λόγια…
Για μια ακόμα νύχτα, ο Γέροντας Εφραίμ, ο ηγούμενος της Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου, ο πατέρας εκατόν είκοσι μοναχών και ποιός ξέρει πόσων εκατοντάδων ή και χιλιάδων λαϊκών, ο γιος του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού και εγγονός του οσίου Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, ο πράος μοναχός ,ο άνθρωπος που συνδυάζει την απλότητα με την αρχοντιά, με την μεγάλη ζεστή και ανοιχτή αγκαλιά για τον κάθε άνθρωπο, βρίσκεται σε κάποιο κελί φυλακής! Όμως είμαστε σίγουροι ότι η Έφορος του Αγίου Όρους θα τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα, γιατί υπομένει αγόγγυστα την πρωτοφανή συκοφαντία.
Ας γνωρίζουν δε όλοι αυτοί που ποκιλοτρόπως του έστησαν αυτή την παγίδα ότι στον Άθωνα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η Κυρία Θεοτόκος. Και αυτή ακόμα δεν μίλησε. Αλλοίμονο δε σε αυτούς που διασύρουν τους πιστούς υπηρέτες Της .
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου
Εκπαιδευτικός ( Χημικός ).
