Κοινή Μονασταίς εκβιώσας ζημία.
Ενδεκάτη ολοόν βίοτον λίπε Κοινοβιάρχης.
Βιογραφία
Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας από πολύ πιστούς και ενάρετους γονείς, τον Προαιρέσιο και την Ευλογία. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου (457 – 474 μ.Χ.) και έφτασε έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου (491 – 518 μ.Χ.). Αρνήθηκε την έγγαμη ζωή και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την εγκράτεια και την ηθική του τελειότητα.
Αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) και ο ησυχαστής Λογγίνος αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο όπου δίδασκε το λόγο του Θεού στους περαστικούς διαβάτες. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς αναγκάζοντας τον Θεοδόσιο να ιδρύσει ένα ευρύχωρο μοναστήρι όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Έκανε πολλά θαύματα και, αφού δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής στους εκατοντάδες μαθητές του, εκοιμήθη σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ.
Πηγή : Διακόνημα
Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το ιερό λείψανο του Αγίου ανδρός, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να παραστεί στην εξόδιο Ακολουθία, μεγάλη δε υπήρξε η συγκίνησή του, όταν βρέθηκε ενώπιον του ιερού σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο στο σεπτό Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.
Μερικά από τα θαύματα του Αγίου είναι τα εξής: Ο Άγιος είχε κατασκευάσει έναν τάφο για τον εαυτό του, ώστε βλέποντάς τον να θυμάται το θάνατο. Τον τάφο αυτόν εγκαινίασε με τον θάνατό του ένας Άγιος ασκητής, ονόματι Βασίλειος. Τον ασκητή λοιπόν αυτόν, ενώ είχε πεθάνει, μόνο ο Θεοδόσιος και ένας άλλος μοναχός τον έβλεπαν να στέκεται ανάμεσα στους άλλους μοναχούς και να συμψάλλει. Στους υπόλοιπους μοναχούς ο Βασίλειος ήταν αθέατος. Ένα άλλο θαύμα του Αγίου, είναι το ότι σε έναν τόπο στον οποίο πρόκειται να ιδρύσει μοναστήρι, άναψε σβησμένα κάρβουνα, χωρίς να έχει φωτιά. Επίσης, ο Άγιος προείπε και την καταστροφή που θα γινόταν στην Αντιόχεια από μεγάλο σεισμό.
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. δ’.
Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας· και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας· και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν. Θεοδόσιε Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Έτερον Απολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος πλάγιος α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αρεταίς θεοσδότοις εκλάμψας όσιε, Μοναστικής πολιτείας ώφθης λαμπρός χαρακτήρ, και φωστήρ θεοειδής Πάτερ και έξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, των Αγγέλων μιμητά, θεράπων ο της Τριάδος ην εκδυσώπει απαύστως,ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ’ – Τη υπερμάχω
Πεφυτευμένος εν αυλαίς ταις του Κυρίου σου, τας σας οσίας αρετάς τερπνώς εξήνθησας, και επλήθυνας τα τέκνα σου εν ερήμω, των δακρύων σου τοις όμβροις αρδευόμενα, αγελάρχα των Θεού θείων επαύλεων· όθεν κράζομεν· Χαίροις Πάτερ Θεοδόσιε.
Κάθισμα
Ήχος πλ. δ’. Την Σοφίαν και Λόγον.
Εγκρατεία και πόνοις και προσευχαίς, την ψυχήν σου κοσμήσας θεοπρεπώς, γέγονας συμμέτοχος, των Οσίων Αοίδιμε· και των θαυμάτων όντως, χαρίσματα έλαβες, του ιάσθαι τας νόσους, των πίστει τιμώντων σε· όθεν και Δαιμόνων, απελαύνων τα πλήθη, παρέχεις ιάματα, τοις ανθρώποις τη χάριτι, θεοφόρε Θεοδόσιε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.
Ο Οίκος
Άνθρωπος μεν τη φύσει εχρημάτισας Πάτερ, αλλ’ ώφθης συμπολίτης Αγγέλων· ως γαρ άσαρκον επί της γης βιοτεύσας σοφέ, της σαρκός άπασαν την πρόνοιαν απέρριψας· διο και παρ ἡμῶν ακούεις· Χαίροις, πατρός ευλαβούς ο γόνος, χαίροις, Μητρός ευσεβούς ο κλάδος. Χαίροις, της ερήμου πολιστής παγκόσμιος· χαίροις οικουμένης φωστήρ ο πολύφωτος. Χαίροις, ότι εκ νεότητος ηκολούθησας Χριστώ, χαίροις ότι κατεμάρανας της σαρκός τας ηδονάς. Χαίροις, των Μοναζόντων πρόξενος σωτηρίας, χαίροις, των ραθυμούντων τρόπος παρηγορίας. Χαίροις, πολλούς εκ πλάνης ρυσάμενος, χαίροις, κρουνούς θαυμάτων δωρούμενος. Χαίροις, πτωχών την φροντίδα ποιήσας, χαίροις, ημών ο προστάτης και ρύστης· Χαίροις, Πάτερ Θεοδόσιε.
Μεγαλυνάριον
Δόσιν θεοδώρητον ειληφώς, δόσεσιν οσίαις, τας χορείας των Μοναστών, ιερώς ρυθμίσας, δοτούς Θεώ προσήξας, τους σοι εφαπομένους, ω Θεοδόσιε
