«… Ἡ ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος πέρασε καί λιβανίστηκε ἀπό τίς αὐλές καί τούς θόλους τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν μας. Ἡ Ρωμηοσύνη καί ἡ Ὀρθοδοξία πορεύτηκαν καθ’ ὃλην τήν διάρκεια τῆς δουλείας μαζί. Ἀκολούθησαν τόν δρόμο τοῦ φρικτοῦ μαρτυρίου καί ἂντεξαν, γιατί τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, τῶν ἡρώων καί ἀγωνιστῶν, ὃλων τῶν Ἑλλήνων, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν κατηύγαζαν ἡ πίστη στόν Θεό καί ἡ ἀγάπη στήν Πατρίδα.
Τά Μοναστήρια διετήρησαν τήν παράδοση, τήν πίστη, τή γλῶσσα, τήν ἰδιοπροσωπία τῶν Ἑλλήνων, θέριεψαν καί ἀνάστησαν τῶν δούλων τήν ἀποσταμένη ἐλπίδα καί τό φῶς ἀπό τό ταπεινό καντήλι τους ἒγινε φλόγα καί πυρκαϊά πού κατέκαυσε τόν τουρκικό ζυγό καί χάρισε τό ποθούμενον, τήν πολυπόθητη δηλαδή, ἐλευθερία.





_of_Drama.jpg)








