Ακούστηκε τελευταία από κάποιους πως τα Κατηχητικά Σχολεία πρέπει να καταργηθούν, γιατί θεωρούνται επιζήμια για την…χριστιανική αγωγή των παιδιών, άποψη πολύ
περίεργη και ύποπτη, που λίγο-πολύ γνωρίζουμε καλά ποιοι κύκλοι την προωθούν, αφού το σύνθημά τους είναι το γνωστό· «Χτυπάτε σιγά-σιγά και με μέθοδο!» «Ξηλώστε
λίγο-λίγο τα θρησκευτικά και ηθικά στηρίγματα του λαού, και η εθνική διάλυσή του σίγουρα θα έρθει!».
Χθες είχαμε τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες και την απαγόρευση εισόδου κληρικών στα σχολεία, σήμερα την όποια απαλλαγή μαθητών από το μάθημα των
Θρησκευτικών, αύριο ίσως την κατάργηση του όρκου, την αποκαθήλωση των εικόνων από τις αίθουσες των δικαστηρίων, την αφαίρεση του σταυρού από την σημαία, την
επιβολή του πολιτικού γάμου και πάει λέγοντας. Γνωστό το τροπάριο, γνωστοί και οι …ψάλτες!
Πηγή : Χριστιανός gr
Τώρα άρχισε και η μουρμούρα για το θέμα των Κατηχητικών Σχολείων. Υποστηρίζουν, λοιπόν, πως η περίοδος της αίγλης και της ανάγκης τους έχει περάσει, αφού οι συνθήκες
της ζωής από τα μέσα του περασμένου αιώνα, που άνοιξαν, έχουν πολύ διαφοροποιηθεί και υποστηρίζουν πως η κρίση που παρουσιάζεται ως προς τον αριθμό των φοιτώντων
σε αυτά, δείχνει πως ο θεσμός εξάντλησε τα όρια της προσφοράς τους και επομένως, απαιτείται κάποια προσαρμογή στις νέες συνθήκες που δεν τα χρειάζονται, πλέον.
Βέβαια, ίσως κάτι να αληθεύει ως προς τον αριθμό των φοιτώντων, αφού η οικογένεια σήμερα δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για την ηθική αγωγή των παιδιών της, ενώ οι αντίλαλοι
έχουν έντεχνα προωθήσει στην κοινή γνώμη την απαξιωτική έκφραση… «είναι του Κατηχητικού»!
Για το λόγο αυτό, ο όρος αντικαθίσταται με άλλους, όπως Χριστιανικές Συνάξεις νέων, Χριστιανικές Κινήσεις νέων, Χριστιανικές Νεολαίες, Χριστιανικές Μαθητικές ομάδες κ.α.
Ανεξάρτητα, όμως, από τις όποιες ονομασίες, θέλουμε να τονίσουμε πως η προσφορά των Κατηχητικών Σχολείων ήταν και είναι μεγάλη. Η εργασία που γίνεται σ’ αυτά με τις
όποιες μικροατέλειες, που πιθανόν να παρουσιάζονται κάπου και κάποτε, είναι σημαντική και έχει ωφελήσει και εξακολουθεί να ωφελεί ουσιαστικά τη νεολαία, την οικογένεια και
την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, τι μεγαλύτερη προσφορά από την ηθική και χριστιανική διάπλαση της νεολαίας της αυριανής κοινωνίας; Και έπειτα, ποιος άλλος φορέας εργάζεται
με τόση αφιλοκέρδεια και έχει αυτή την προσφορά; Μήπως η οικογένεια ή το σχολείο; Δυστυχώς, και οι δυο αυτοί θεσμοί σήμερα βρίσκονται, θα λέγαμε, σε φθορά. Οι στατιστικές
μιλούν τόσο εύγλωττα. Οι τρεις στους πέντε γάμους διαλύονται και το σχολείο κατάντησε να προσφέρει μόνο ξερές γνώσεις, άσχετα αν κάποια ιδιωτικά σχολεία ή μέρος των
εκπαιδευτικών αγωνίζονται για το καλύτερο. Τέλος, η πορεία της κοινωνίας μας παρουσιάζει εύγλωττα πώς και πού πορεύονται τα μέλη της. Τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η
άναρχη νεολαία διαλύει, η ομοφυλοφιλία ανθεί και η προσωπική και κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών απογοητεύει. Πόσες φορές δεν διερωτηθήκαμε απογοητευμένοι για το
«πού πάμε;»!
Εδώ έρχονται να βοηθήσουν τα Κατηχητικά Σχολεία. Σήμερα, λοιπόν, που ομολογουμένως υπάρχει «Ηθικό Έλλειμμα», τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια, τα
Κατηχητικά Σχολεία προσφέρουν την καλύτερη αγωγή. Διδάσκουν τον ηθικό νόμο, την αγάπη, την κοινωνική αλληλεγγύη, την καλή κοινωνική συμπεριφορά, την πίστη στο Θεό
και την Πατρίδα. Να, λοιπόν, γιατί πιστεύουμε πως η λειτουργία τους είναι απαραίτητη και η ωφέλεια μεγάλη και, μάλιστα, με μια ώρα φοίτηση την εβδομάδα.
Δυστυχώς, οι γονείς σήμερα έχουν σαρκολατρική αντίληψη και αγωνίζονται, ξοδεύοντας πολλά χρήματα, για φοίτηση των παιδιών τους σε αθλητικά σωματεία, σε εξωσχολικές
δραστηριότητες κ.λπ. που τα ωφελούν μόνο σωματικά και γνωστικά. Βέβαια, δεν κάνουν άσχημα. Όμως, γιατί αδιαφορούν για την ηθική τους αγωγή; Επιθυμούν περισσότερο να
γίνουν «φουσκωτοί» και καλοί παλαιστές, καλές χορεύτριες, καλλίγραμμα σώματα, από άτομα με ηθικές ανάγκες και αξίες; Αυτό προσπαθούν τα Κατηχητικά Σχολεία· και μάλιστα
με διάθεση ελάχιστου χρόνου, προσφέρουν ηθική διδασκαλία, χαρούμενη και αγνή ψυχαγωγία και χωρίς καμία δαπάνη. Δεν κάνουν ούτε «παπάδες» ούτε «καλογέρους», όπως
ειρωνευόμενοι, τα κατηγορούν πολλοί. Η κλίση αυτή έρχεται από αλλού. Τα Κατηχητικά Σχολεία διαπλάθουν ηθικούς χαρακτήρες και ας το καταλάβουν αυτό καλά οι γονείς.
Διδάσκονται εκεί να τιμούν τους γονείς τους και ν’ αγαπούν τον συνάνθρωπό τους. Αυτό τους είναι αδιάφορο; αν ναι, τότε να μην διαμαρτύρονται για τον κοινωνικό κατήφορο και
ας…απολαμβάνουν τις νεανικές συμπλοκές, τις ύβρεις, την αγορά των κινητών και στα μικρά παιδιά ακόμα, με τις τρομερές βλάβες της υγείας και της οικονομίας τους.
Με λύπη παρατηρούμε την αδιαφορία των νέων γονιών στην ηθική και χριστιανική αγωγή των παιδιών τους. Φοβόμαστε πως θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσουν. Προσέξτε
με τι πάθος οδηγούν οι Μουσουλμάνοι τα παιδιά τους σε ανάλογη αγωγή, που μάλιστα δεν έχει την χριστιανική ηθική τελειότητα.
«Μα η ηθική σωτηρία της νεολαίας μας θα έρθει από την ωριαία φοίτηση στο Κατηχητικό;», θα ρωτήσουν κάποιοι. Μα δεν λέμε πως το Κατηχητικό κάνει θαύματα. Το Κατηχητικό
βοηθά, ενισχύει, ρίχνει σπόρους, καλλιεργεί, προβληματίζει, υποδεικνύει, οδηγεί. Για τους λόγους αυτούς, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να το ειρωνεύονται ή να το περιφρονούν
αλλά αντίθετα, να το ενισχύουν.
Στο παρελθόν, η Πολιτεία στήριζε πραγματικά τα Κατηχητικά Σχολεία. Σήμερα χλιαρά το παρακολουθεί, και μόνο η Εκκλησία το στηρίζει, το βοηθά και αγωνίζεται γι’ αυτό, αν και
ανταμείβεται με χλευασμό, ειρωνεία και επιθέσεις. Αυτό είναι λυπηρό. Ας το καταλάβουν ιδιαίτερα οι γονείς που βάζουν άλλες προτεραιότητες, από την ηθική διάπλαση του
παιδιού τους. Τους καλούμε να συνδυάσουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες με τη φοίτηση του παιδιού τους στο Κατηχητικό Σχολείο και να είναι βέβαιοι πως η ηθική διάπλαση
του παιδιού τους, που θα εισπράξουν, θα είναι και η πολυτιμότερη αμοιβή της ζωής τους.
Ανδρέας Μπούτσικας
τ. Σχολικός Σύμβουλος-Συγγραφέας
περίεργη και ύποπτη, που λίγο-πολύ γνωρίζουμε καλά ποιοι κύκλοι την προωθούν, αφού το σύνθημά τους είναι το γνωστό· «Χτυπάτε σιγά-σιγά και με μέθοδο!» «Ξηλώστε
λίγο-λίγο τα θρησκευτικά και ηθικά στηρίγματα του λαού, και η εθνική διάλυσή του σίγουρα θα έρθει!».
Χθες είχαμε τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες και την απαγόρευση εισόδου κληρικών στα σχολεία, σήμερα την όποια απαλλαγή μαθητών από το μάθημα των
Θρησκευτικών, αύριο ίσως την κατάργηση του όρκου, την αποκαθήλωση των εικόνων από τις αίθουσες των δικαστηρίων, την αφαίρεση του σταυρού από την σημαία, την
επιβολή του πολιτικού γάμου και πάει λέγοντας. Γνωστό το τροπάριο, γνωστοί και οι …ψάλτες!
Πηγή : Χριστιανός gr
Τώρα άρχισε και η μουρμούρα για το θέμα των Κατηχητικών Σχολείων. Υποστηρίζουν, λοιπόν, πως η περίοδος της αίγλης και της ανάγκης τους έχει περάσει, αφού οι συνθήκες
της ζωής από τα μέσα του περασμένου αιώνα, που άνοιξαν, έχουν πολύ διαφοροποιηθεί και υποστηρίζουν πως η κρίση που παρουσιάζεται ως προς τον αριθμό των φοιτώντων
σε αυτά, δείχνει πως ο θεσμός εξάντλησε τα όρια της προσφοράς τους και επομένως, απαιτείται κάποια προσαρμογή στις νέες συνθήκες που δεν τα χρειάζονται, πλέον.
Βέβαια, ίσως κάτι να αληθεύει ως προς τον αριθμό των φοιτώντων, αφού η οικογένεια σήμερα δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για την ηθική αγωγή των παιδιών της, ενώ οι αντίλαλοι
έχουν έντεχνα προωθήσει στην κοινή γνώμη την απαξιωτική έκφραση… «είναι του Κατηχητικού»!
Για το λόγο αυτό, ο όρος αντικαθίσταται με άλλους, όπως Χριστιανικές Συνάξεις νέων, Χριστιανικές Κινήσεις νέων, Χριστιανικές Νεολαίες, Χριστιανικές Μαθητικές ομάδες κ.α.
Ανεξάρτητα, όμως, από τις όποιες ονομασίες, θέλουμε να τονίσουμε πως η προσφορά των Κατηχητικών Σχολείων ήταν και είναι μεγάλη. Η εργασία που γίνεται σ’ αυτά με τις
όποιες μικροατέλειες, που πιθανόν να παρουσιάζονται κάπου και κάποτε, είναι σημαντική και έχει ωφελήσει και εξακολουθεί να ωφελεί ουσιαστικά τη νεολαία, την οικογένεια και
την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, τι μεγαλύτερη προσφορά από την ηθική και χριστιανική διάπλαση της νεολαίας της αυριανής κοινωνίας; Και έπειτα, ποιος άλλος φορέας εργάζεται
με τόση αφιλοκέρδεια και έχει αυτή την προσφορά; Μήπως η οικογένεια ή το σχολείο; Δυστυχώς, και οι δυο αυτοί θεσμοί σήμερα βρίσκονται, θα λέγαμε, σε φθορά. Οι στατιστικές
μιλούν τόσο εύγλωττα. Οι τρεις στους πέντε γάμους διαλύονται και το σχολείο κατάντησε να προσφέρει μόνο ξερές γνώσεις, άσχετα αν κάποια ιδιωτικά σχολεία ή μέρος των
εκπαιδευτικών αγωνίζονται για το καλύτερο. Τέλος, η πορεία της κοινωνίας μας παρουσιάζει εύγλωττα πώς και πού πορεύονται τα μέλη της. Τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η
άναρχη νεολαία διαλύει, η ομοφυλοφιλία ανθεί και η προσωπική και κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών απογοητεύει. Πόσες φορές δεν διερωτηθήκαμε απογοητευμένοι για το
«πού πάμε;»!
Εδώ έρχονται να βοηθήσουν τα Κατηχητικά Σχολεία. Σήμερα, λοιπόν, που ομολογουμένως υπάρχει «Ηθικό Έλλειμμα», τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια, τα
Κατηχητικά Σχολεία προσφέρουν την καλύτερη αγωγή. Διδάσκουν τον ηθικό νόμο, την αγάπη, την κοινωνική αλληλεγγύη, την καλή κοινωνική συμπεριφορά, την πίστη στο Θεό
και την Πατρίδα. Να, λοιπόν, γιατί πιστεύουμε πως η λειτουργία τους είναι απαραίτητη και η ωφέλεια μεγάλη και, μάλιστα, με μια ώρα φοίτηση την εβδομάδα.
Δυστυχώς, οι γονείς σήμερα έχουν σαρκολατρική αντίληψη και αγωνίζονται, ξοδεύοντας πολλά χρήματα, για φοίτηση των παιδιών τους σε αθλητικά σωματεία, σε εξωσχολικές
δραστηριότητες κ.λπ. που τα ωφελούν μόνο σωματικά και γνωστικά. Βέβαια, δεν κάνουν άσχημα. Όμως, γιατί αδιαφορούν για την ηθική τους αγωγή; Επιθυμούν περισσότερο να
γίνουν «φουσκωτοί» και καλοί παλαιστές, καλές χορεύτριες, καλλίγραμμα σώματα, από άτομα με ηθικές ανάγκες και αξίες; Αυτό προσπαθούν τα Κατηχητικά Σχολεία· και μάλιστα
με διάθεση ελάχιστου χρόνου, προσφέρουν ηθική διδασκαλία, χαρούμενη και αγνή ψυχαγωγία και χωρίς καμία δαπάνη. Δεν κάνουν ούτε «παπάδες» ούτε «καλογέρους», όπως
ειρωνευόμενοι, τα κατηγορούν πολλοί. Η κλίση αυτή έρχεται από αλλού. Τα Κατηχητικά Σχολεία διαπλάθουν ηθικούς χαρακτήρες και ας το καταλάβουν αυτό καλά οι γονείς.
Διδάσκονται εκεί να τιμούν τους γονείς τους και ν’ αγαπούν τον συνάνθρωπό τους. Αυτό τους είναι αδιάφορο; αν ναι, τότε να μην διαμαρτύρονται για τον κοινωνικό κατήφορο και
ας…απολαμβάνουν τις νεανικές συμπλοκές, τις ύβρεις, την αγορά των κινητών και στα μικρά παιδιά ακόμα, με τις τρομερές βλάβες της υγείας και της οικονομίας τους.
Με λύπη παρατηρούμε την αδιαφορία των νέων γονιών στην ηθική και χριστιανική αγωγή των παιδιών τους. Φοβόμαστε πως θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσουν. Προσέξτε
με τι πάθος οδηγούν οι Μουσουλμάνοι τα παιδιά τους σε ανάλογη αγωγή, που μάλιστα δεν έχει την χριστιανική ηθική τελειότητα.
«Μα η ηθική σωτηρία της νεολαίας μας θα έρθει από την ωριαία φοίτηση στο Κατηχητικό;», θα ρωτήσουν κάποιοι. Μα δεν λέμε πως το Κατηχητικό κάνει θαύματα. Το Κατηχητικό
βοηθά, ενισχύει, ρίχνει σπόρους, καλλιεργεί, προβληματίζει, υποδεικνύει, οδηγεί. Για τους λόγους αυτούς, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να το ειρωνεύονται ή να το περιφρονούν
αλλά αντίθετα, να το ενισχύουν.
Στο παρελθόν, η Πολιτεία στήριζε πραγματικά τα Κατηχητικά Σχολεία. Σήμερα χλιαρά το παρακολουθεί, και μόνο η Εκκλησία το στηρίζει, το βοηθά και αγωνίζεται γι’ αυτό, αν και
ανταμείβεται με χλευασμό, ειρωνεία και επιθέσεις. Αυτό είναι λυπηρό. Ας το καταλάβουν ιδιαίτερα οι γονείς που βάζουν άλλες προτεραιότητες, από την ηθική διάπλαση του
παιδιού τους. Τους καλούμε να συνδυάσουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες με τη φοίτηση του παιδιού τους στο Κατηχητικό Σχολείο και να είναι βέβαιοι πως η ηθική διάπλαση
του παιδιού τους, που θα εισπράξουν, θα είναι και η πολυτιμότερη αμοιβή της ζωής τους.
Ανδρέας Μπούτσικας
τ. Σχολικός Σύμβουλος-Συγγραφέας
