Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Η Μαγεία

Ταιριάζει σε όσα θα πω παρακάτω, να δανεισθώ το θρηνητικό εκείνο ρητό του προφήτη  Ιερεμία και να φωνάξω κι εγώ με οδύνη : “Ποιός θα βάλει στα μάτια μου πηγή δακρύων, για να κλάψουν πικρά το λαό των Χριστιανών μέρα και νύχτα;” Γιατί ποιός μπορεί, αλήθεια, να μην τον κλάψει, όταν σκεφθεί πως, ενώ ο Υιός του Θεού νίκησε με το σταυρικό Του θάνατο όλους τους δαίμονες, οι Χριστιανοί τους αναδεικνύουν πάλι νικητές και τροπαιούχους με τις διάφορες μαγείες τους; Και ποιός μπορεί να μη χύσει πικρά δάκρυα, όταν συλλογισθεί πως, ενώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός απάλλαξε από την τυραννία του διαβόλου τον κόσμο και τους Χριστιανούς, αυτοί, με τη μαγεία, τον ξαναφέρνουν στον κόσμο και τον ξανακάνουν τύραννό τους;
Πηγή : Φανερωμένη Χολαργού

ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΣΕ ΠΑΙΔΑΓΩΓΗ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΣΩΘΗΣ.

Σε μία περιοχή της παγωμένης Ρωσίας υπάρχει μία περίεργη θάλασσα, πού προκαλεί ναυάγια στους ναυτιλλόμενους.

Πηγή : Αηδόνι

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης; Ποιος ο σκοπός της νηστείας και της μετανοίας;

 Ποῖος ὁ σκοπὸς τῆς νηστείας καὶ μετανοίας;  Ποῖος ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον λαμβάνομεν τὸν κόπον δι᾽ αὐτάς; Σκοπός των εἶναι ἡ κάθαρσις τῆς ψυχῆς ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν, ἡ εἰρήνη τῆς καρδίας, ἡ ἕνωσις μετὰ τοῦ Θεοῦ· μᾶς γεμίζουν μὲ υἱοθεσίαν καὶ εὐλάβειαν, καὶ μᾶς δίδουν παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχουν, πράγματι, πολὺ σπουδαῖοι λόγοι διὰ τὴν νηστείαν καὶ τὴν ἐξομολόγησιν ἐξ ὅλης μας τῆς καρδίας. Ἀνεκτίμητος ἀμοιβὴ θὰ μᾶς δοθῇ δι᾽ ἐργασίαν καὶ μόχθον εὐσυνείδητον.

Πηγή : Με παρρησία

Τα κουνούπια και η προστασία από τα τσιμπήματά τους

Νίκος Λουπάκης, Αρχισυντάκτης Επιστημών Πεμπτουσίας, Μηχανολόγος Μηχανικός, Δημοσιογράφος
Στη χώρα μας έχουμε να κάνουμε με πολλά είδη κουνουπιών, αρκετά από τα οποία είναι δυνητικοί φορείς ασθενειών. Τα κουνούπια δεν ζουν πολύ, 1-2 μήνες κρατάει ο σύντομος βίος τους, αναπαράγονται όμως με μεγάλη ταχύτητα και ο βιολογικός τους κύκλος, από τη στιγμή που βγαίνουν οι προνύμφες μέχρι να μεταμορφωθούν σε ακμαία (δηλαδή ολοκληρωμένα) έντομα, δεν ξεπερνά τη μία βδομάδα κατά τους θερμούς μήνες.
Πηγή : Συνοδοιπορία

Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ Ἀπαραίτητος προβληματισμός

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Ματθ. 4, 18-23)

Ἀκούσαμε στό Εὐαγγέλιο γιά τό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ στούς πρώτους μαθητές του. Στόν Πέτρο καί στόν Ἀνδρέα. Ἦταν ψαράδες. Μέ ἰδιόκτητο καΐκι καί δίχτυα. Ἀπό τήν διήγηση φαίνεται ὅτι οἱ δουλειές τους πήγαιναν καλά. Καί ἦταν φυσικό νά εἶναι εὐχαριστημένοι.

Ὅμως ὁ ἄνθρωπος, πού δέν μένει στήν ἐπιφάνεια, πού δέν ἐνδιαφέρεται μόνο νά γεμίσει τό στομάχι του καί νά ἱκανοποιήσει κάποιες ἄλλες ἐπιθυμίες του, δέν ἀρκεῖται σ’ αὐτά.

Ἐξετάζει τόν ἑαυτό του καί τή θέση του στόν κόσμο. Καί καταλαβαίνει, ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς του δέ μπορεῖ νά εἶναι οὔτε τό φαγητό, οὔτε ἡ διασκέδαση, οὔτε τά χρήματα.

Ἡ ζωή εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό αὐτά. Κάτι ἔξω ἀπό αὐτά.

Πηγή : Φανερωμένη Χολαργού

Φίλε αναρχικέ...!

Καταρχάς θέλω νά σοῦ ζητήσω συγγνώµη. Γιατί δέν ξέρω νά µιλάω ὅπως ἐσύ. Ἐγώ νιώθω ὅτι εἶµαι τοῦ συστήµατος, συµβιβασµένος καί συµβατός. Βολεµένος κάπως. Ἐσύ εἶσαι τό ἀντίθετο· ἀσύµβατος καί ἀσυµβίβαστος. Ἐλεύθερος ἀπό κλισέ καί συµπεριφορές.  Ἀγωνίζεσαι ἐνάντια σέ κάθε ἐξουσία, κράτος, δύναµη δηλαδή πού θέλει νά ἐπιβληθεῖ δυναστικά, ἀναγκαστικά. Ἀγωνίζεσαι. Ἐγώ δέν ἀγωνίζοµαι. Γι’ αὐτό καί ἡ γλώσσα µου, ὁ λόγος µου δύσκολα θά σέ βρεῖ. Τό ξέρω ὅτι ἐκπέµπω σέ συχνότητα πολύ χαµηλή γιά τ’ αὐτιά ἑνός ἀναρχικοῦ. Γι’ αὐτό προκαταρκτικά σοῦ ζητῶ συγγνώµη.
Ἤθελα ὅµως νά σοῦ πῶ πώς ἐχθές βρῆκα ἕνα γράµµα κάπου στή βιβλιοθήκη µου. Μιά ἐπιστολή γραµµένη πολύ πίσω, λίγα χρόνια, λέει, µετά τό Χριστό. Τή διάβασα· δέν τήν πολυκατάλαβα. Κάτι σκέψεις µόνο ἔκανα, σωστές ἤ ὄχι, δέν ξέρω. Εἶπα ὅµως ὅτι ἐσύ θά τήν καταλάβεις καλύτερα, γι’ αὐτό καί κάθισα νά σοῦ γράψω, να στή δείξω, κι ἄν θές, βόηθα µε καί µένα νά τήν «πιάσω».
Λέει γιά 

Πηγή : Προσκυνητής

Οι κουβέντες μας να είναι μετρημένες και ταπεινές.

Συνήθως δεν ξέρουμε να κουβεντιάζουμε. Τα λόγια μας, οι συζητήσεις μας, είναι μαχαιριές που σπάζουν τους δεσμούς και σκοτώνουν την αγάπη μας.
-----------------------------
Αντί η κουβέντα μας να γίνει άλλος ένας τρόπος ισχυροποίησης της σχέσης μας, πολλές φορές γίνεται η αιτία να απομακρυνθούμε από τον άλλον.
Και αυτό διότι όταν ανοίγουμε το στόμα μας δείχνουμε τί έχουμε μέσα μας. Και αυτό το "μέσα" έχει αρκετό εγώ ώστε να μην ακούμε τον άλλον, να μην υπολογίζουμε τον άλλον, να προσβάλλουμε τον άλλον.

Πηγή : Με παρρησία

Ιστορίες από το Εξομολογητάρι και όχι μόνο (18)

π. Γεωργίου Δορμπαράκη.
Ο… υποψήφιος!
«Τον πάτερ θα θέλαμε!», ακούστηκε κάποια φωνή έξω από το γραφείο των ιερέων.
«Μέσα είναι, περάστε», υπέδειξε ο νεωκόρος.
Η πόρτα κτύπησε, άνοιξε.
«Πάτερ, μπορούμε να σας απασχολήσουμε για λίγο;», μίλησε ο μεγαλύτερος.
Ήταν ένας μεσήλικας άνδρας και ένας περίπου τριαντάχρονος. Πατέρας και γιος απ’ ότι είπαν αργότερα.
Πηγή : Συνοδοιπορία

Από το ημερολόγιο της Ιεραποστολής μας.2013 .Στο Λουάγιο ...της Ουγκάντας..

Μετά το Λουγκάζι μπαίνουμε σε χωματόδρομο βατό.Ομορφιά του τοπίου: δεξιά και αριστερά πανήψυλα τζικάτζο ,(ζαχαροκάλαμα) που κύκλωναν το αυτοκίνητο και το περνούσαν. Και ανάμεσα στις καλαμιές να σου ένα παιδικό κεφαλάκι να μ...ασάει λαίμαργα το ζαχαροκάλαμο και να ρίχνει ματιές περιέργιες, στο αυτοκίνητο που του χάλασε την ώρα του φαγητού του.Πλησιάσαμε στην Ιεραποστολή .Πανέμορφος χώρος ησυχαστικός.Μάλλον για μοναστήρι θα ταίριαζε αλλά είναι μία από τις πιο όμορφες και οργανωμένες Ιεραποστολές. Αντικρύσαμε τον Ναό από μακριά.Την εκκλησία αυτή έχτισε εκ θεμελίων και στόλισε με κόπο και ψυχή ο ορθόδοξος ιεραποστολικός σύλλογος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου του οποίου προίσταται μία σημαντική γυναίκα που έχει δουλέψει πολύ στην σύγχρονη ιεραποστολή. η κ.Γεωργιάδου και την πνευματική καθοδήγηση και σημαντική βοήθεια του π.Βασιλείου Τσιμούρη που βοηθά ουσιαστικά την υπόθεση της Ιεραποστολής.Μπήκαμε στο ναό .Δεν έλειπε τίποτε!!Εικόνες, Προσκυνητάρια καντήλια,κολυμβήθρες ,αρτοφόριο,εξαπτέρυγα,μέχρι και λάβαρα.Όλα καμωμένα από το σύλλογο αυτό.Ας προσευχόμαστε να ενισχύει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονται τόσο ταπεινά αλλά και τόσο ουσιαστικά στον Αφρικανικό αμπελώνα του Χριστού. Τα εγκαίνια του Ναού έγιναν το 2009.

Από αγάπη!

 Ζωντανό Ιστολόγιο

Αν σιωπάς,
Να σιωπάς από αγάπη.
Αν μιλάς,
Να μιλάς από αγάπη.
Αν διορθώνεις κάποιον,΄

Γίνεσαι κυρά Ρωμιά,να χαρείς την Παναγιά ;

Τοῦ Πρώτ. Γεωργίου Ἀτσαλάκη

Ἀπὸ τὸ ὄμορφο βιβλίο, τοῦ Στέφανου Γρανίτσα, «Τὰ ἄγρια καὶ τὰ ἥμερά του βουνοῦ καὶ τοῦ λόγγου», καταγράφω τὸ ἀπόσπασμα ἑνὸς δημοτικοῦ τραγουδιοῦ, ποὺ συγκινεῖ τὴν ψυχή μου καὶ δονεῖ τὴν ἐθνική μου συνείδηση.Τὸ τραγούδι περιγράφει τὰ βάσανα τοῦ ἕλληνα τὸν καιρὸ τῆς τουρκοκρατίας καὶ ἐξυμνεῖ μὲ συγκλονιστικό, ἀλλὰ ἀπόλυτα ρεαλιστικὸ τρόπο, τὴ ρωμιοσύνη, δήλ. τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη στὴ σκλαβωμένη πατρίδα.

Δύο παιδιὰ ἑλληνόπουλα, δουλεύουν σκληρὰ σὲ μία χῆρα τούρκισσα, ποὺ τὰ κεντρίζει μὲ τὴ χαρὰ τῆς ζωῆς -ποὺ τὰ περιμένει – ἂν ἀλλάξουν καὶ γίνουν τουρκόπουλα. Κι ἐκεῖνα ἀπαντοῦν μὲ τόση χαρὰ γιὰ τὴν πίστη καὶ τὰ ἔθιμά τους καὶ προβάλλουν ὡς ἀδιαπραγμάτευτη τὴ θρησκεία τους καὶ τὶς παραδόσεις τοῦ ὑπόδουλου γένους, ποὺ παρὰ τὶς πολλές του κακουχίες, παρέμενε ἐλεύθερο καὶ περήφανο στὴν ψυχή του.

Νά εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅτι καί ἄν συμβαίνει...

 

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

Υπάρχει ένας ανάπηρος άνθρωπος γεμάτος αισιοδοξία, τον οποίο έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια. Είναι ένας στρατιώτης που πληγώθηκε στον πόλεμο. Μια εχθρική σφαίρα διαπέρασε το σώμα του, τον πλήγωσε δίπλα στη μέση του. Με κάλεσε να τον επι¬σκεφθώ. Μπήκαμε μέσα στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Σε μία μεγάλη καρέκλα, με πλάτη δίπλα στο παράθυρο, καθόταν ο γνωστός μου. Με κοίταξε και μου είπε:

Πηγή ΅Ενοριακή ζωή

Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν την ζωή.δεν θα Τον βρεις στην άλλη.

Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 

Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε 

Έναν Θεό που θα γεμίσει τις τσέπες μας, τις αποθήκες τροφίμων του σπιτιού μας, που θα εξασφαλίσει το αύριο των παιδιών μας. 

Και όλο ζητάμε. Και δεν χαιρόμαστε την στιγμή που ζούμε που περνά στο παρελθόν μας.
Φθάνει πια τόσα θελήματα.
Φθάνει πια τόση κρίση και άγχος. 

Η εκκλησία... το σπίτι μου

π.Εφραίμ Παναούση

Τώρα έχει μεγαλώσει  ο Αντώνης .Πάει Λύκειο.Κι όπως μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά μέρα με τη μέρα ψηλώνει.Πότε είναι μικρά ,πότε πάνε στρατό.

Τότε ήταν μικρός .Πολύ μικρός .

Κυριακή πρωί.Μετά την εκκλησία.Κόσμος στο Αρχονταρίκι.Είχαμε τελειώσει και ο κόσμος καλημεριζότανε και έφευγε για την εβδομάδα του.Ο μικρός ο Αντώνης έπαιζε με άλλα παιδιά που φέτος για να φανταστείτε δίνουν παννελήνιες, στην κουζίνα.Ό,τι κουλουράκι υπήρχε είχε εξαφανιστεί,τα σοκολατάκια της κ.Ιωάνναςς άφαντα,ποτέ άλλωστε αυτή η κουζίνα δε στέριωσε γλυκό αφού είχε παιδιά.

Η φωτογραφία της εβδομάδας !!

Δε βρήκα λόγια !!