"Ασπρογάλανο Πανί" Γαλάτεια Σουρέλη

Καλή στράτα Γαλάτεια.Καλόν Παράδεισο

"Θα γίνεις συγγραφέας!"»

Η Γαλέτεια Γρηγοριάδου -Σουρέλη είχε γράψει σε κείμενό της που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Πατάκη:

«Η πρώτη Καλομοίρα είπε: "Θα γεννηθεί στη Μακεδονία για να 'ναι εγγόνι του Μεγαλέξανδρου". "Τα γονικά της όμως –πα να πει το κύτταρό της– θα είναι από την άλλη μεριά του Αιγαίου, τη Μικρασία" είπε η άλλη Καλομοίρα.

Ιεραποστολή: τόσο σημαντική όσο το νερό

Την Κυριακή 2 Οκτωβρίου  στις 10.15.π.μ. στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας ,θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της 4ης αποστολής στην Ουγκάντα με τίτλο :" Ιεραποστολή : τόσο σημαντική όσο το νερό-Παρουσίαση της 5^ης αποστολής μας στην Ουγκάντα..Στην εκδήλωση αυτή οι εθελοντές της 4ης αποστολής θα καταθέσουν τις προσωπικές τους εμπειρίες και μαρτυρίες  από την Ουγκάντα,ενώ θα παρουσιαστεί πλούσιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό από την 5^η αποστολή.

Εθνικοί ευεργέτες ( Μέρος Α)

Ξεκινάμε σήμερα από τις "εκδόσεις Χρυσοπηγή " ένα αφιέρωμα στους Εθνικούς μας ευεργέτες .Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή .

Η ελληνική ψυχή ανά τους αιώνες μεγαλούργησε επιδεικνύοντας δείγματα μεγαλοψυχίας, γενναιοδωρίας, υπερβάσεως του «εγώ», αλτρουισμού και αυτοθυσίας. Αυτές οι υψηλές αξίες και τα ιδανικά του Έλληνα νοηματοδοτούν την ύπαρξή του, συνυφαίνονται στενά με την ταυτότητά του και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής του κληρονομιάς.

Πηγή : Ρωμιοσύνη

Γαλάτεια Γρηγοριάδη Σουρέλη – Η μάνα μου, όπως δεν την γνώρισε κανείς

Του Γιάννη Σουρέλη

-

Έφυγε όπως της άξιζε. Με μια τελευταία πνοή μέσα στη γαλήνη και την ησυχία του σπιτιού της. Χωρίς νοσοκομεία και εντατικές, χωρίς πόνο και ταλαιπωρία. Της άξιζε γιατί όλη η ζωή της ήταν γεμάτη πόνο και αγώνα.
Χωρισμένοι οι γονείς της. Ο μπαμπάς της την κράτησε για υπηρέτρια της μητριάς της. Ο αδελφός της μακριά. Δεν της επιτρεπόταν ούτε να διαβάζει, ούτε να πάει σχολείο. Κλεισμένη στο σπίτι, έκανε τη δούλα αλλά έτσι έμαθε να μαγειρεύει όπως κανείς… Δεν ξεχνιούνται οι λαχανοντολμάδες της, το θρυλικό κοκκινιστό (που άμα δεν έχει πιάσει, δεν έχει γίνει καλό!), το χάιδεμα που ήθελε το φαί για να γίνει νόστιμο…

Η ιστορία ενός 89χρονου παγωτατζή και το πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης

 «Ράγισε η καρδιά μου όταν είδα αυτό τον άνδρα που κανονικά θα έπρεπε να απολαμβάνει τα οφέλη της συνταξιοδότησης» έγραψε ο Joel Cervantes Macias, ο άνθρωπος που ξεκίνησε τον διαδικτυακό έρανο.

Ο 89χρονος Φιντέντσιο Σάντσες, αναγκάστηκε να αναστείλει τη συνταξιοδότηση του εφέτος το καλοκαίρι και να συνεχίζει να εργάζεται, καθώς η κόρη του πέθανε και ανέλαβε την επιμέλεια των παιδιών της.
Ο κ. Σάντσες είναι παγωτατζής. Ένας περαστικός, ο οποίος είδε τον ηλικιωμένο άνδρα να αγωνίζεται να σπρώξει το καροτσάκι του, δημιούργησε μια σελίδα για τη συγκέντρωση χρημάτων στο GoFundMe.
Πηγή : Διακόνημα

Ανθολόγιο Συμβουλών Αγίου Πορφυρίου

 

Συνεχώς μου μιλούσε για την αγάπη

 

          Η Απλότητα, η εμπειρία στα πνευματικά, η ταπείνωση, η τέλεια αγάπη με συναρπάζουν πραγματικά όταν βρίσκομαι κοντά στο π. Πορφύριο, λησμονώντας ποιος είμαι, τι εργασία κάνω και τα λοιπά.

       Τον είδα σαν ένα νηπτικό πατέρα της ερήμου, που διαβάζουμε στα πατερικά βιβλία. Όσον αφορά την εντύπωση, που μου έκανε, είναι το ότι συνεχώς μου μιλούσε για την αγάπη. «Το κάθε τι, παιδί μου – μου έλεγε – πρέπει να ξεκινά από την αγάπη προς τον Θεό».

Το προσωπείο της υποκρισίας

Καμία άλλη κατηγορία ανθρώπων δεν άκουσε από τον Ιησού Χριστό εκείνα τα φοβερά “ουαί” που διαβάζουμε στο 23ο κεφάλαιο του Ματθαίου, παρά οι υποκριτές, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και διαμέσου αυτών οι φορείς της υποκρισίας σε κάθε εποχή. Τους παρομοίασε με τους τάφους οι οποίοι είναι εξωτερικά όμορφοι και περιποιημένοι ενώ εσωτερικά είναι γεμάτοι από ακαθαρσίες 

πηγή : Με παρρησία

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛH της Ντόρας Μανατάκη

Σαν Φλόγες! Που τρέμουν και ξεπηδούν μέσα από τα καταγάλανα νερά του Βοσπόρου,

στη θάλασσα του Μαρμαρά,

μοιάζουν τ’ απομεινάρια μιας δόξας.

Μιας τρανής χιλιόχρονης εποχής.

Σαν Πύρινες γλώσσες που μιλούν, κράζουν,

και φωνάζουν…. Ελλάδα.!!!!

Πηγή : Προσκυνητής

Όσιος Παΐσιος: Γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια;

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι , ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;

-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. 

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Αγίου Λουκά του Ιατρού:»Δουλεία στην αμαρτία και δουλεία στην αρετή».

«Δεν ξέρετε πως σ’ όποιον δείχνετε δουλική υπακοή, σ’ αυτόν και ανήκετε ολοκληρωτικά; Έτσι, ή ανήκετε στην αμαρτία, και τότε σας περιμένει ο αιώνιος θάνατος ή υπακούτε στο Θεό, και σας προσμένει η σωτηρία μαζί του. Ας ευχαριστήσουμε το Θεό! Παλιότερα υπήρξατε βέβαια δούλοι της αμαρτίας, τώρα όμως δεχτήκατε με την καρδιά σας και υποτάξατε όλο το είναι σας στην αλήθεια που διδαχτήκατε. Είστε, λοιπόν, ελεύθεροι πια από το ζυγό της αμαρτίας κι υπηρετείτε το καλό και το δίκαιο. Χρησιμοποιώ την ανθρώπινη εικόνα της δουλείας, γιατί δεν μπορείτε αλλιώτικα να με καταλάβετε. Παλιότερα είχατε υποδουλώσει όλο το είναι σας σε πάθη και πράξεις αντίθετες στο θεϊκό θέλημα, με αποτέλεσμα να ζείτε αντίθετα προς τις εντολές του Θεού. 

Πηγή : Γέροντες της εποχής μας

Προσευχήσου για μένα.

Σε μια μικρή συνάθροιση με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος είπε στον Γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη:

- Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι και για μένα.

- Πώς σε λένε;

- Με λένε Ανδρέα.

- Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάσει η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται και ο Ανδρέας για τον εαυτόν του. Ο Άγιος Αντώνιος λέγει, «ούτε εγώ σ΄ ελεώ ούτε ο Θεός σ΄ ελεεί, αν δεν ελεήσεις εσύ πρώτα τον εαυτόν σου».

- Δηλαδή, Γέροντα;

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Γίνεστε ουν οικτίρμονες καθώς και ο Πατήρ ημών ο Ουράνιος, οικτίρμων εστί

π.  Χ.Γεωργιου
Ακούγοντας την εντολή αυτή του Χριστού πολλές φορές σκέφτεσαι.“Και τι ακριβώς σημαίνει αυτό Θεέ μου; Να συγχωρώ τους πάντες και τα πάντα όσο και αν με αδίκησαν, όσο και αν με πλήγωσαν, όσο και αν με πόνεσαν. Και Θέλεις αυτή η συγχώρεση να είναι και τέλεια. Να μην μείνει τίποτα. Να είναι σαν να ξαναρχίζω τελείως από την αρχή; Σαν να συναντώ τον άλλο για πρώτη φορά; Να του έχω ξανά πλήρη εμπιστοσύνη; Αυτά δεν είναι για μένα Θεέ μου, αυτά είναι για τους αγίους, για τους λίγους που έφτασαν σε μεγάλα μέτρα. Μην ζητάς από μένα Θεέ μου πράγματα που είναι πάνω από τις δυνατότητες μου” Ξέρεις όμως, η καρδία σου σου το λέει, ότι όλα αυτά είναι δικαιολογίες, ξέρεις ότι ο Θεός δεν λέει υπερβολές ούτε κάνει λάθη.
Πηγή : Συνοδοιπορία

Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη (1930-2016)

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Την Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2016, στις 08.10 το πρωί,

απεβίωσε η σημαντική συγγραφέας Γαλάτεια Γρηγοριάδου- Σουρέλη. Η

καρδιά της ήταν μεγάλη, όμως κουράστηκε και ασθένησε μετά από τα

τόσα χρόνια του αγώνα της για την Εκκλησία, την Πατρίδα, την

Οικογένεια, την Εθνική μας Παράδοση. Ήταν με τη γνωστή νεανική της

ζωντάνια έως το τέλος της επίγειας ζωής της. Ήταν Σμυρνιά στην

καταγωγή, μεγάλωσε στη Μακεδονία, εργάσθηκε και έκανε οικογένεια,

με τέσσερα παιδιά, στην Αθήνα. Οι σταθμοί αυτοί στη ζωή της την

σφράγισαν.

Ο ιερέας της Σπιναλόγκα....(αληθινή ιστορία)

H Σπιναλόγκα

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ’ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.
Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά και ξανά.
To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους.
Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί!