Ολάνθιστη Αμυγδαλιά, χιόνι η γη στρωμένη,

Νώντας Σκοπετέας 

Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο : Του Μηνού η ψυχή .

 

Ολάνθιστη Αμυγδαλιά, χιόνι η γη στρωμένη,

Φλέβα χτυπάει μέσα της, νερό είναι γιομισμένη,

Τρύφωνας εκαμάτεψε Θεού το περιβόλι !

Στο Ναύπλιο Αναστάσιο τιμούν δεόντως όλοι.

 

Συμόγιορτα έφτασαν ξανά, λαμπρή χοροστασία,

Στην Καλαμάτα να βρεθείς, σε Θεία ολονυχτία !

Τα τρυγωνοπερίστερα πετούν απά στον Τρούλο,

νυν απολύει ο Κύριος το Δίκαιο Του δούλο.

                           

Δικαιοσύνης ήλιος σε αγκαλιά κρατιέται,

το «Θεοτόκε η Ελπίς» με δάκρυα τραγουδιέται.

Αξίωσέ με, Παπαντή και μένα να στο ψάλλω,

λαμπάδα σου υποσχέθηκα στο πλάι σου να βάλω.

 

Στην Παύλου περιφέρουνε Αγι-Αγάθης κάρα,

Μυριόβιβλο διαβάζουνε Φωτίου με λαχτάρα.

Στου Ελικώνα το Λουκά ανέβηκα και πάλι,

τον πόνο ο Παρθένιος γιάνει στη Μακρυμάλλη.

 

Σάββατο του Θεόδωρου του Στρατηγού αθληφόρου,

συγγνώμη, ακόμα εκλιπαρεί το στόμα Νικηφόρου.

Στον Πύργο και στο Γολγοθά και στους Αγίους Βράχους

Αη Χαραλάμπης ευλογεί τους πίστης υπερμάχους.

 

Βλασίου Ιερομάρτυρος και Αγίου Μελετίου

ανοίγουνε του Εύσπλαχνου οι πύλες Τριωδίου.

Σελίδες που ΄σταξε κερί και δάκρυα με μελάνι,

Τελώνη οσίου η προσευχή και Ασώτου πάλι φτάνει.

 

Η Αθηναία η κυρά, η ξακουστή Ρηγούλα

ψάχνει να βρει τα ορφανά να τα χορτάσει ούλα.

Τις κόρες του κατατρεγμού με αγάπη προστατεύει,

σε μοναστήρι μαρτυρά, το βίο της τελεύει…

 

Πολύκαρπου το βάσανο αδύνατους στηρίζει

κι η Φωτεινή με αδελφές και τέκνα τους φωτίζει !

Δίσεκτο … και ένας Άγιος βγαίνει απ’ τη σιγή του !

Ο Κασσιανός! Πώς καρτερά τη μέρα τη δική του !

 

Ολάνθιστη Αμυγδαλιά, ψυχές η γη στρωμένη,

σκάψε και μέσα της θα βρεις εικόνα ασημωμένη !

Νώντας Σκοπετέας 

Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο : Του Μηνού η ψυχή .