6η Τριήμερη κατασκήνωση Οικογενειών.Ένα μοίρασμα....

Της Αγγελικής Δασούλα

Σημείωση Για 6η χρονιά στις κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Χριστιανούπολης ,απέναντι από την Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής,πραγματοποιήθηκε το Τριήμερο οικογενειών από την Παρασκευή 11 έως την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου.Το περίσευμα της καρδιάς της παρουσιάζει εδώ η Αγγελική .Την ευχαριστούμε .Μας εκφράζει όλους!!

          Ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια δειλά, από ανάγκη των οικογενειών, από αγάπη των Πατέρων. Στην εκπνοή του καλοκαιριού , στην αρχή μιας καινούριας σχολικής χρονιάς, πολλές οικογένειες, οι περισσότερες πολύτεκνες  μοιράζονται από τότε για τρείς μέρες τις ανησυχίες, τις σκέψεις τους, τις χαρές τους, τον χρόνο και το χώρο. Μια τέλεια συνύπαρξη, πολλών ανθρώπων, διαφόρων ηλικιών που στηρίζεται μόνο στην κοινή τους πίστη.

          Κάθε χρόνο την ημέρα αγιασμού στα σχολεία, την ημέρα που το πρωινό της σηματοδοτεί την αρχή αγώνα, αγωνίας γονιών και παιδιών, το απόγευμα ξεκινάει αυτή η τριήμερη κατασκήνωση. Η προσέλευση αρχίζει νωρίς και μπορεί να  ολοκληρωθεί αργά το βράδυ. Οι υποχρεώσεις της ημέρας πολλές. Αγορές σχολικών, προγραμματισμός δραστηριοτήτων ήδη άρχισαν να ροκανίζουν τον χρόνο της οικογένειας. Αν δεν το βάλεις προτεραιότητά σου εκείνη την ημέρα να έρθεις στην κατασκήνωση δεν θα φτάσεις ποτέ. Τελικά δεν τα καταφέρνουν πολλοί είναι αλήθεια.

          Στο πρώτο κοινό μας δείπνο είμαστε μια ζεστή παρέα, γύρω από ένα τραπέζι που μοιράζεται όχι το φαγητό αλλά την ανάγκη να είμαστε όλοι μαζί. Οι μάνες μαζί, οι σύζυγοι κάπου αλλού, τα παιδιά μας οι έφηβοι, τα κορίτσια, τα αγόρια. Ευλογία της μάνας-Παναγίας να μας έχει όλους κοντά της. Το πρώτο βράδυ μετά το απόδειπνο έχουμε χρόνο να βρεθούμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε. Πάντα αυτές οι βραδιές είναι δροσερές, μέσα φθινοπώρου, σε ένα χώρο κάτω από ευκάλυπτους και πεύκα, μερικά παγκάκια και λίγα τραπέζια

Απίστευτες συζητήσεις πολλά γέλια. Είμαστε όλοι τόσο ξένοιαστοι, σαν ανέμελα παιδιά. Θαρρείς πως έχει αδειάσει το κεφάλι μας από έγνοιες και προβλήματα που είχαμε εκεί εξω.

          Η επόμενη ημέρα ξεκινάει με εκκλησιασμό, νωρίς  το πρωί για όλους. Ίσως να είναι και οι μοναδικές μέρες που ξεκινάνε τόσο πρωί χωρίς γκρίνιες να ξυπνήσεις παιδιά, να ετοιμάσεις πρωινα. Την φροντίδα των παιδιών για το ξύπνημα την έχουν οι ομαδάρχες τους. Οι σύζυγοι επίσης μόνοι τους. Οι μάνες πραγματικά ελεύθερες. Η διαδρομή από την κατασκήνωση μέχρι το ναό δεν είναι μεγάλη αλλά είναι τόσο όμορφη. Νωρίς το πρωί μέσα από ήχους της φύσης, χρώματα και μυρωδιές χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση. Η θεία λειτουργία. Πόσες φορές άραγε έχει την ευκαιρία όλοι οι οικογένεια να εκκλησιαστεί Σάββατο πρωί;
          Επιστροφή στην κατασκήνωση για πρωινό, δραστηριότητες για τους μικρούς, ομιλία για τους μεγάλους. Κάθε φορά τόσο το θέμα όσο και ο ομιλητής είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένα, να ωφελήσουν το ζευγάρι , τους γονείς, την οικογένεια. Φέτος ομιλητής ήταν ένας έγγαμος ιερέας, ο πατέρας Γεώργιος Σχοινάς. με θέμα: η σχέση του ζευγαριού. Μια υπενθύμηση που όλοι την γνωρίζουμε, όλοι συμφωνήσαμε αλλά η καθημερινότητα και πάλι θα την ξεθωριάσει.

          Οι γονείς, μάλλον οι μάνες περισσότερο πρέπει να μάθουμε να μην ζούμε  μόνο για τα παιδιά μας ή μέσα από τα παιδιά μας αλλά μαζί με τα παιδιά μας .  Μα πάνω από όλα μαζί με το σύζυγο και πατέρα. Λόγος απλός, ζεστός, βιωματικός, δοσμένος με αγάπη.

          Σήμερα οι κατασκηνωτές είναι περισσότεροι . Παντού βλέπεις παιδιά, ακούς φωνές. Το γήπεδο γεμάτο, άλλους να παίζουν ποδόσφαιρο, άλλους  μπάσκετ, αγόρια, κορίτσια. Η παιδική χαρά έχει κατακλυστεί με μικρότερα παιδιά. Αυτό που βιώνεις σ΄ αυτή την κατασκήνωση σαν γονιός, είναι η απόλυτη ελευθερία όλων.  Δεν ανησυχείς που είναι τα παιδιά κι ας είναι και νήπια. Το ξέρεις, το νοιώθεις, μέσα σε αυτό το χώρο είναι ασφαλή.

          Το μεσημέρι κοινό γεύμα. Όλοι διακονούν,άλλοι στην  κουζίνα, άλλοι στην προετοιμασία του χώρου της τραπεζαρίας. 'Ολα ξεκινάνε με προσευχή.  Το φαγητό αρκετό για όλους. Ακολουθούν μερικές ώρες ξεκούρασης και πάλι ομιλία. Οι ομιλητές αυτή  τη φορά είναι δύο άνθρωποι.  Ένα ζευγάρι. Απλό, ταιριαστό, όμορφα ντυμένο σαν πολλά άλλα.  Μόνο το βλέμα τους δείχνει την διαφορετικότητά τους. Είναι και οι δύο τυφλοί. Μιχάλης και Λαμπρινή Χαντά. Εχουν και δύο παιδιά.  Οι πρώτες μου σκέψεις, θέλω να τους  ευχαριστήσω που στέκονται  απέναντι μας  με τόση αξειοπρέπεια. Το βιογραφικό τους, ο Μηχάλης δικηγόρος σε ναυτιλιακή, η Λαμπρινή  συνταξιούχος πρώην υπάλληλος ΟΤΕ. Εκεί γνωρίστηκαν, εκεί ο Μηχάλης ''είδε '' την Λαμπρινή  με τα μάτια της ψυχής και έστησαν το δικό τους σπιτικό.  Η απορία όλων, πως είναι η καθημερινότητά τους, πιο πολύ για την μάνα πως μεγαλώνει τα δύο παιδιά. Οι απαντήσεις αποστομοτικές. Λίγο μεγαλύτερος αγώνας από τον δικό μας. Κι αυτό γιατί πρέπει να θυμούνται. Πρέπει να θυμούνται το χαμήλωμα του δρόμου για να καταλάβουν σε ποια στάση πρέπει να κατέβουν, που αφήνουν το καθετί μέσα στο σπίτι για να το ξαναβρούν, για την Λαμπρινή τον ήχο πότε το φαγητό  είναι έτοιμο. Μπορεί για αυτούς τους ανθρώπους ο δρόμος ευθεία μπροστά να είναι  κλειστός πάντα όμως βρίσκουν αυτούς τους παράπλευρους δρόμους που θα τους βοηθήσουν να προχωρήσουν. Οι μαρτυρίες τους συγκλονιστικές για συμπεριφορές άλλων απέναντι τους, την αγωνία για τα παιδιά τους να μην νοιώθουν την δική τους οικογένεια διαφορετική από αυτή των φίλων τους. Η πίστη τους μεγάλη, κάθε μέρα ευχαριστούν το Θεό πρώτα για τα δώρα του στην ζωή τους. Έτσι κάνουμε και εμείς άραγε ή ξεκινάμε από τα δεδομένα και  απαιτούμε;

          Τους ευχαριστούμε πολύ μέσα από την καρδιά μας για τα μηνύματα που μας έδωσαν για την γροθιά στην σύγχρονη εποχή, του γυαλιστερού και της εικόνας.

          Μετά την ομιλία, ελεύθερη ώρα για όλους. Το βράδυ, νηστίσιμο δείπνο, ψυχαγωγία και απόδειπνο. Η ψυχαγωγία είναι πάντα θεατρικά δρώμενα από ανθρώπους με περίσσειο ταλέντο. Οι φανατικοί ''ξενύχτηδες''  μαζεύονται και πάλι στην αγαπημένη τους γωνιά, το κιόσκι. Πειράγματα, γέλια, μέχρι τελικής πτώσεως..

          Η επόμενη μέρα Κυριακή, λαμπερή Θεία λειτουργία και μετά αρχονταρίκι για όλους, εκκλησιαζόμενους και κατασκηνωτές. Η κ. Σοφία Χατζή θα μιλήσει με θέμα : ''Γονιός, εκπαιδευτής ή παιδαγωγός''.  Εκπαιδευτής σκληρή λέξη, δηλώνει επιβολή, καθήκον. Εκπαιδεύμε τον σκύλο μας να μάς υπακούει, την αρκούδα στο τσίρκο. Στα παιδιά μας είμαστε πρώτα αγάπη και παιδαγωγοί. Η προτροπή ήταν να παραδειγματιστούμε από την φύση και πως ο Θεός διδάσκει μέσα από αυτή. Λόγος  αγαπητικός από έναν νέο άνθρωπο και ο ίδιος γονιός,  συμπαραστάτης  στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς όλων. Συνομιλητής  με ωφέλιμες παρεμβάσεις ο θεολόγος και σύζυγος κ. Γεώργιος Μπάρλας.

          Το μεσημέρι η τελευταία κοινή μας τράπεζα. Ο αριθμός των κατασκηνωτών αυξημένος, πάντα πέρα από κάθε πρόβλεψη. Ακολουθεί τραγούδι από όλους.

          Πλησιάζει η ώρα του αποχαιρετισμού. Οι τελευταίες διακονίες, να τακτοποιηθούν όλα, στην τραπεζαρία, στους θαλάμους διαμονής. Και ο τελευταίος απογευματινός καφές στο κιόσκι. Τα παιδιά μας χαμένα, ανέμελα πριν ξεκινήσουν τα πρέπει και τα μη. Τα τελευταία πηγαδάκια. Με κάποιους θα συναντηθούμε ίσως του χρόνου στον ίδιο χώρο, με κάποιους άλλους ίσως συναντηθούμε περισσότερες φορές. Ευτυχώς πολλοί από μας θα ξαναβρεθούμε την επόμενη Κυριακή και κάθε Κυριακή στην ενορία μας, όχι την γεωγραφική αλλά αυτή που όρισε η καρδιά μας, αυτή που μας δέχεται με όλες τις αδυναμίες  και την αμαρτωλότητά μας, στην Παναγία Χρυσοπηγή στο Πολυδένδρι.