Ανοιχτή επιστολή σε όσους συντηρούν το μύθο του τεμπέλη εκπαιδευτικού

Του κ.Γιάννη Λογοθέτη
Αγαπητέ φίλε

Και τι δεν έχουμε ακούσει οι εκπαιδευτικοί. Κάποιοι μάλιστα μας στολίζουν με διάφορα. Μέχρι και κοπρίτες μας έχουν πει . Θα τα έχεις ακούσει και εσύ φαντάζομαι. Ίσως να τα έχεις σκεφτεί κιόλας… «δουλεύουν ελάχιστες ώρες την ημέρα», «Όλο το χρόνο κάθονται», «Δυο μήνες καθισιό το καλοκαίρι, 15 μέρες τα Χριστούγεννα, 15 μέρες το Πάσχα, τζάμπα τους πληρώνουμε  » ….

Eίναι έτσι τα πράγματα όμως;

Καταρχάς όλες οι επιστημονικές έρευνες συμφωνούν ότι μια διδακτική ώρα αντιστοιχεί με διπλάσιο και τριπλάσιο χρόνο σε ώρες γραφείου. Το να κρατήσεις 25 παιδιά  για μια ώρα, να τα διδάξεις, να είσαι βέβαιος ότι κατανόησαν, εμπέδωσαν το μάθημα δεν είναι και το πιο εύκολο .
Φαντάσου την κούραση ενός εκπαιδευτικού μετά από πέντε ώρες συνεχόμενου μαθήματος, όταν μάλιστα στο διαλείμματα είναι υποχρεωμένος να προσέχει  200-300 παιδιά στο προαύλιο… Είναι τυχαίο άλλωστε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εκπαιδευτικών υποφέρουν από το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης (burn-out syndrome);

Είναι και κάτι ακόμα. Οι ώρες διδασκαλίας είναι το "μικρότερο" χρονικά κομμάτι της δουλειάς μας... Αλλιώς η δουλειά γίνεται λάθος. Ο εκπαιδευτικός που με ένα πτυχίο μόνο μπαίνει και δουλεύει στην τάξη 24,23,22 ή 21 ώρες και εφ' όρου ζωής μένει σ΄ αυτό, χωρίς να επιμορφώνεται, να παρακολουθεί σεμινάρια, ημερίδες συνέδρια…. είναι τουλάχιστον επικίνδυνος για τους μαθητές του. Μοιάζει με το παλιό ανέκδοτο για τους δάσκαλους που δε διαβάζανε ούτε εφημερίδα.

Οι εκπαιδευτικοί προετοιμάζονται, διορθώνουν, ασχολούνται με τους μαθητές τους, συνεργάζονται με τους συναδέλφους τους, και κυρίως μορφώνονται συνεχώς. Έχουν - πρέπει να έχουν- ενδιαφέροντα και άποψη για την κοινωνία, την οικονομία, την τέχνη, τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον αθλητισμό … που μπορούν να υποστηρίξουν εντός και εκτός τάξης. Οι αμόρφωτοι εκπαιδευτικοί είναι το ίδιο ή περισσότερο κακοί με τους αδιάφορους.

Θα μου πεις όλοι οι εκπαιδευτικοί τα κάνουν αυτά; Όχι βέβαια. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Είναι όμως άδικο να πιάνεσαι από τις εξαιρέσεις και να το γενικεύεις.

Και για να μην παρεξηγηθώ. Ίσως να σκέφτεσαι το δικό σου επάγγελμα με τις πολλές δυσκολίες του και να κουνάς ειρωνικά το κεφάλι. Δεν σε αδικώ αλλά μη με αδικείς και εσύ. Σέβομαι και αναγνωρίζω τις δυσκολίες όλων των επαγγελμάτων.

Σκέψου και κάτι τελευταίο...Την ώρα που εσύ διαβάζεις τούτες τις γραμμές ή βλέπεις τηλεόραση ή χαλαρώνεις στον καναπέ σου , ένας εκπαιδευτικός μπορεί να ξενυχτάει διορθώνοντας εργασίες των μαθητών του ή μελετώντας για την επόμενη μέρα...