Ο ενθρονιστήριος λόγος του πρώτου Μητροπολίτη Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας κ. Κωνσταντίνου

 

Ἀγαπητοί,
Πρίν ἀπό λίγους μῆνες ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἐξέλεξε τήν ταπεινότητά μου ὡς πρῶτο Μητροπολίτη Σιγκαπούρης καί δίνοντάς μου τό μεγάλο χάρισμα τῆς ἀποστολικῆς χάριτος τῆς Ἀρχιερωσύνης, μοῦ ἀνέθεσε τήν διαποίμανση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πού παροικεῖ στίς χῶρες τῆς Νοτίου Ἀσίας. Σήμερα μέ τήν επίσημη τελετή τῆς ἐνθρονίσεως ἡ Ἐκκλησία μέ καλεῖ νά ἀνέλθω στόν Ἐπισκοπικό θρόνο καί νά ἀναλάβω τήν ἱερή διακονία πού μοῦ ἀνέθεσε.

Ὁ Θεός μέ ἀξίωσε νά διακονήσω τήν Ἐκκλησία του στήν Νοτιοανατολική Ἀσία τά τελευταῖα δεκατρία χρόνια. Πορεύθηκα πάντοτε ἔχοντας συναίσθηση τῆς μεγάλης σημασίας πού ἔχει ἡ ἱερατική διακονία σέ τόπους ὅπου γιά πρώτη φορά κηρύσσεται ὁ λόγος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσπάθησα μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις νά ἀνταποκριθῶ στό κάλεσμα τῆς Θεϊκῆς Ἀγάπης. Ἀφοσιώθηκα στήν διακονία πού μοῦ ἀνατέθηκε καί ποτέ δεν ὀνειρεύτηκα ἤ ἐπεζήτησα κάτι περισσότερο καί ὑψηλότερο. Ὁ Θεός θέλησε ὅμως νά μέ καλέσει στό ὕψιστο χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης καί νά μοῦ ἀναθέσει τήν πνευματική πατρότητα καί τήν προστασία τῆς Ἐκκλησίας του πού παροικεῖ στήν Σιγκαπούρη καί στίς χῶρες τῆς Νοτίου Ἀσίας. Ἔκλινα τήν κεφαλή καί ἀποδέχθηκα τό θεϊκό κάλεσμα καί σήμερα στέκομαι ἀνάμεσά σας ὄχι ἀπλά μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Πρεσβυτέρου ὅπως μέ γνωρίζατε μέχρι σήμερα ἀλλά ἐνδεδυμένος τό ἀποστολικό χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης.

Πηγή:Συνοδοιπορία

Ὁ Ἐπισκοπικός θρόνος δέν εἶναι θρόνος ἐξουσίας ἀλλά διακονίας. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι τύπος καί εἰκόνα τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως Χριστοῦ. Στέκεται στόν δικό του τόπο. Κι αὐτός ὁ τόπος εἶναι ὁ Γολγοθᾶς καί ὁ Σταυρός. Ἡ διακονία τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι θυσιαστική καί μιμεῖται τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας ὁ ὁποῖος σαρκώθηκε γιά νά διακονήσει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν ἐλευθερώσει ἀπό τήν τραγικότητα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου.

Ὁ Κύριός μας λίγες ἡμέρες μετά τήν Ἀνάστασή του, στά παράλια τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος ὅταν ἀποκατέστησε τόν Πέτρο καί πάλι στό ἀποστολικό ἀξίωμα, συνδύασε τήν φύση τοῦ ἀποστολικοῦ χαρίσματος μέ τήν δική του ἄφατη ἀγάπη πρός τήν ἀνθρωπότητα. Ὁ Ἐπίσκοπος γιά νά ποιμάνει τά λογικά πρόβατα τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά φλέγεται ἀπό ἀγάπη. Γιατί εἶναι μαθητής καί ἀπόστολος τῆς θεϊκῆς Ἀγάπης πού τόσο πολύ ἀγάπησε τόν κόσμο ὥστε θυσιάστηκε γιά τήν σωτηρία του.

Σήμερα λοιπόν στέκομαι ἀνάμεσά σας ὡς δοῦλος Χριστοῦ καί μάρτυρας τῆς δικῆς Του ἀγάπης γιά τήν δική σας σωτηρία. Εὐθύνη μου εἶναι νά σᾶς προσφέρω ὄχι τά δεκανίκια κάποιας ἀνθρώπινης θεωρίας ἀλλά τήν αὐθεντική ἀποκάλυψη πού μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Τήν ἀποκάλυψη πού μᾶς βεβαίωσαν μέ τήν μαρτυρία τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί διαφύλαξαν μέ πολλούς ἀγῶνες οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ πίστη πρός τόν Θεό δέν εἶναι μία ἀτομική θρησκευτική πράξη. Εἶναι γεγονός ἐκκλησιαστικό. Γιατί ἡ πίστις βιώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί κυρίως στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι κοινωνία προσευχῆς. Δέν ἔχει σχέση μέ ἀκαδημαϊκούς καί φιλοσοφικούς στοχασμούς ἤ μέ κάποια μεταφυσικά αἰσθήματα. Εἶναι ἡ βιωμένη ἐμπειρία τοῦ λαοῦ, πού περιβάλλει τό ἱερό Θυσιαστήριο ἀναζητώντας τό Θεό καί ἐντρυφώντας στίς θεῖες ἀποκαλύψεις του. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι στήν πρώτη Ἐκκλησία οἱ πιστοί ἦταν ἐπίμονα προσηλωμένοι στήν διδαχή τῶν Ἀποστόλων, στήν κοινωνία ἀγάπης μεταξύ τους, στή θεία Εὐχαριστία καί στήν προσευχή.

Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐπιθυμῶ νά ἐργασθῶ μέ ὅλες μου τίς δυνάμεις ὥστε οἱ Ὀρθόδοξες Κοινότητές μας νά στερεωθοῦν, νά ἀναπτυχθοῦν καί νά γίνουν ζωντανές κοινότητες, ὅπου οἱ πιστοί μέ μία καρδιά καί μία ψυχή θά ἐργάζονται τήν σωτηρία τους. Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἡ χριστιανική μας ἰδιότητα εἶναι τρόπος ζωῆς. Παρασυρόμαστε ἀπό τόν ἀγῶνα γιά ἐπιβίωση καί θεωροῦμε ὅτι ἡ συμμετοχή μας στήν ἐκκλησιστική κοινότητα εἶναι κάτι τό δευτερεῦον καί κάτι χωρίς πολύ μεγάλη σημασία.

Ἡ Ἐκκλησία ὅμως δέν εἶναι ἕνα ἱστορικό ἀπολίθωμα ἀλλά εἶναι σῶμα ζωντανό, μάρτυς καί ἀπόστολος τῆς καινῆς ζωῆς τῆς Ἀναστάσεως πού μᾶς προσφέρει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό πνευματικό θεραπευτήριο ὅπου βρίσκουμε τήν πνευματική θεραπεία τῆς ψυχῆς μας. Κι αὐτό δέν εἶναι κάποια ἀφηρημένη θεωρία ἀλλά εἶναι ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι μέ τήν πνευματική ἄσκηση τῆς ταπεινώσεως καί τῆς μετανοίας καθάρισαν τήν ψυχή τους ἀπό τά ἀμαρτωλά πάθη καί πρόσφεραν τήν ὕπαρξή τους νά γίνει κατοικητήριο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας καί μοναδικός Σωτήρας μας.

Ἡ Μητρόπολή μας ἀκολουθώντας πιστά τήν παράδοση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου θά εἶναι πάντοτε ἀνοικτή στόν διάλογο. Στόν διάλογο ὄχι μόνο μέ αὐτούς πού τήν γνωρίζουν καί τήν ἀποδέχονται ἀλλά καί μέ αὐτούς πού τήν ἀπορρίπτουν καί τήν ἀμφισβητοῦν. Ἡ Μητρόπολή μας θά διαλέγεται σεμνά, ἐγκάρδια, ἀδελφικά καί θά ἀκούει μέ προσοχή, τά ἐρωτήματα καί τήν ἔκφραση τῶν ποικίλων προβληματισμῶν. Ἡ Ἐκκλησία δέν μιλάει ἀπό ἀπόσταση οὔτε ἀπό ὑπερυψωμένο βάθρο ἐξουσίας. Προσεγγίζει τόν κάθε ἄνθρωπο καί ἀνταποκρίνεται στοργικά ἀνορθώνοντας ῾῾τάς παρειμένας χεῖρας καί τά παραλελυμένα γόνατα῾῾ (Ἑβρ. ιβ´ 12).

Ἡ πολύχρονη διακονία μου στήν Νοτιοανατολική Ἀσία μοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά ἔχω σαφῆ ἀντίληψη καί τῶν πολλῶν προβλημάτων πού ἀντιμετωπίζουν οἱ Ὀρθόδοξες Κοινότητες καί τά Φιλανθρωπικά Ἱδρύματά μας. Δέν ὑπάρχουν εὔκολες λύσεις. Χρειάζεται συντονισμένη προσπάθεια ἀπό ὅλους μας ὥστε ἐνωμένοι νά ἐξασφαλίσουμε τήν βιωσιμότητα τῶν ἱδρυμάτων μας καί τῶν φιλανθρωπικῶν προγραμμάτων καί νά στηρίξουμε τίς Κοινότητές μας. Εἴμαστε λίγοι καί τά μέσα πού διαθέτουμε εἶναι πενιχρά ἀλλά δέν πρέπει νά ἀπογοητευόμαστε. Θά ἐργασθοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις μας καί θά ἀναθέσουμε τήν ἐλπίδα μας καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Σωτήρα μας Χριστό καί στήν πνευματική μας Μητέρα, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ἡ Μητρόπολή μας ἀντιμετωπίζει δυστυχῶς καί προβλήματα ἀπό Ὀρθόδοξους Ἀδελφούς οἱ ὁποῖοι παραθεωροῦν τούς Ἱερούς Κανόνες πού θέσπισαν μέ πολλή σοφία οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί προσπαθοῦν νά σπείρουν τό μικρόβιο τῶν ἐθνικῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν καί στήν Ἀσία. Διασποῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου παρουσίας γι᾽ αὐτό καί δέν εἶναι δυνατόν ἡ Μητρόπολή μας νά ἀναγνωρίσει τίς ἀντικανονικές πράξεις τους.

Θά ἤθελα νά δοξολογήσω τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν γιά τίς πολλές καί μεγάλες δωρεές Του πρός την ταπεινότητά μου.

Ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τήν Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαῖο γιά τήν πατρική του ἀγάπη καθώς καί πρός τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν ἐμπιστοσύνη τους πρός τήν ταπεινότητά μου.

Εὐχαριστῶ τούς Ἐπισκόπους, τούς Κληρικούς καί ὅλους ὅσοι ταξίδεψαν ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τό Χόνγκ Κόνγκ γιά νά συμμετάσχουν σήμερα στήν ἐνθρόνισή μου καί στήν χαρά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστῶ τόν Μητροπολίτη Δαρδανελλίων κ.Νικήτα ὁ ὁποῖος ταξίδευσε ἀπό τήν Ἀμερική γιά νά εἶναι σήμερα μαζί μας. Ὁ Μητροπολίτης Δαρδανελλίων ἐπί δέκα χρόνια ἐργάσθηκε ὡς πρῶτος Μητροπολίτης Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς στίς χῶρες τῆς Ἀσίας καί κατέχει μία σημαντική θέση στήν ἱστορία τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Νοτιοανατολική Ἀσία.

Εὐχαριστῶ τόν Μητροπολίτη Κορέας κ.Ἀμβρόσιο ὁ ὁποῖος σήμερα μᾶς τιμᾶ μέ τήν παρουσία του. Ἐργάζεται μέ ζῆλο στήν Κορέα δίνοντας μέ πιστότητα τήν ὁρθόδοξη μαρτυρία. Θεωρῶ εὐλογία τό γεγονός ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κορέας ὑπῆρξε νυμφαγωγός μου κατά τήν Ἀκολουθία τῆς Ἐκλογῆς.

Εὐχαριστῶ τούς Ἐξοχωτάτους Πρέσβεις οἱ ὁποῖοι σήμερα μέ τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους.

Εὐχαριστῶ τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Δογμάτων οἱ ὁποῖοι σήμερα μέ τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους.

Ἐκφράζω τίς θερμές εὐχαριστίες μου στόν Μητροπολίτη Χόνγκ Κόνγκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς καί κατά σάρκα ἀδελφό μου κ.Νεκτάριο γιά τήν ὄμορφη συνεργασία μας καί τίς εὐλογίες πού μοιραζόμαστε.

Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους γιά τόν κόπο τῆς παρουσίας σας. Σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεσθε γιά τόν Ἐπίσκοπό σας καί νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι πάντοτε προσεύχομαι γιά ὅλους.

Σᾶς χαιρετίζω ὅλους μέ τόν χαιρετισμό τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ πιό μεγάλη εὐλογία ἀλλά καί ἡ πρώτη μου εὐλογία πρός ἐσᾶς ὡς Ἐπίσκοπός σας:

Εἰρήνη ἡμῖν.

«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετὰ πάντων ἡμῶν, ἀδελφοί». Ἀμήν