Αγία Βαρβάρα
Εορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Ξιφει πατήρ θύσας σε, Μαρτυς Βαρβάρα,
Υπήρξεν άλλος Αβραάμ διαβόλου.
Βαρβάρα αμφί τετάρτη χερσί τοκήος ετμήθη.
Βιογραφία
Η Αγία Βαρβάρα αποτελεί κόσμημα των μαρτύρων του 3ου αιώνα μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν από τους πιο πλούσιους ειδωλολάτρες της Ηλιουπόλεως και ονομαζόταν Διόσκορος. Μοναχοκόρη η Βαρβάρα, διακρινόταν για την ομορφιά του σώματός της, την ευφυΐα και σωφροσύνη της.
Στη χριστιανική πίστη κατήχησε και είλκυσε τη Βαρβάρα μια ευσεβής χριστιανή γυναίκα. Τη ζωή της μέσα στο ειδωλολατρικό περιβάλλον η Βαρβάρα περνούσε «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» (Α’ προς Τιμόθεον, β’ 2). Δηλαδή με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.
Όμως το γεγονός αυτό, δεν έμεινε για πολύ καιρό μυστικό. Ο Διόσκορος έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή και εκνευρισμένος διέταξε τον αυστηρό περιορισμό της. Αλλά η Βαρβάρα κατόρθωσε και δραπέτευσε. Ο πατέρας της τότε εξαπέλυσε άγριο κυνηγητό μέσα στις σπηλιές και τα δάση, όπου κρυβόταν η κόρη του. Τελικά, κατόρθωσε και τη συνέλαβε.
πηγή : Διακόνημα
Ο άσπλαχνος και πωρωμένος ειδωλολάτρης πατέρας, παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό. Αυτός, αφού στην αρχή δεν κατόρθωσε με δελεαστικούς τρόπους να μεταβάλει την πίστη της, διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν τη φυλάκισε, αλλά μέσα εκεί ο Θεός θεράπευσε τις πληγές της Βαρβάρας και ενίσχυσε το θάρρος της. Τότε ο ηγεμόνας θέλησε να τη διαπομπεύσει δημόσια γυμνή. Αλλά ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν στο σώμα της. Ο ηγεμόνας βλέποντας το θαύμα, διέταξε να αποκεφαλισθεί. Χωρίς καθυστέρηση, ο ίδιος ο κακούργος πατέρας της, ανέλαβε και την αποκεφάλισε. Την στιγμή όμως που είχε αποτελειώσει το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό κατά θεία δίκη.
Η Αγία Βαρβάρα ανακηρύχθηκε ως προστάτις Αγία του πυροβολικού (1828 μ.Χ.) και των ορυχείων.
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Της Τριάδος την δόξαν ανακηρύττουσα, εν τω λουτρώ τρεις θυρίδας υπεσημήνω σοφώς, κοινωνίαν πατρικήν λιπούσα πάνσεμνε, όθεν ηγώνισαι λαμπρώς, ως παρθένος ευκλεής, Βαρβάρα Μεγαλομάρτυς. Αλλά μη παύση πρεσβεύειν, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Έτερον Απολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος δ’.
Βαρβάραν την Αγίαν τιμήσωμεν· εχθρού γαρ τας παγίδας συνέτριψε, και ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών, βοηθεία και όπλω του Σταυρού η πάνσεμνος.
Κοντάκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τω εν Τριάδι ευσεβώς υμνουμένω, ακολουθήσασα σεμνή Αθληφόρε, τα των ειδωλων έλιπες σεβάσματα· μέσον δε του σκάμματος, εναθλούσα Βάρβαρα, τυράννων ου κατέπτηξας, απειλάς ανδρειόφρον, μεγαλοφώνως μέλπουσα αεί, Τριάδα σέβω την μίαν θεότητα.
Κάθισμα
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τον νυμφίον σου Χριστόν αγαπήσασα, την λαμπάδα σου φαιδρώς ευτρεπίσασα, ταις αρεταίς διέλαμψας Πανεύφημε· όθεν εισελήλυθας, συν αυτώ εις τους γάμους, το στέφος της αθλήσεως, παρ’ αυτού δεξαμένη, αλλ’ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, τους εκτελούντας Βαρβάρα την μνήμην σου.
Έτερον Κάθισμα
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Εν τη αθλήσει σου, πάντας εξέπληξας, ότι υπέμεινας, τας των τυράννων πληγάς, δεσμά, βασάνους, φυλακάς, Βαρβάρα παναοίδιμε· Όθεν και τον στέφανον, ο Θεός σοι δεδώρηται, όνπερ επεπόθησας, ψυχικώς και προσέδραμες· αυτός και τας ιάσεις παρέχει, πάσι τοις πίστει προσιούσί σοι.
Ο Οίκος
Την νυμφευθείσαν τω Χριστώ δια του μαρτυρίου, Βαρβάραν συνελθόντες τιμήσωμεν αξίως, όπως αυτής ταις προσευχαίς λύμης ψυχοφθόρου λυτρωθέντες, και λοιμού, σεισμού τε και καταπτώσεως, τον βίον εν ειρήνη διέλθωμεν, καταξιωθέντες μετά πάντων των Αγίων, των απ’ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων, διάγειν εν φωτί, και μέλπειν αξίως, εθαυμάστωσας Σώτερ τα σα ελέη πάσι τοις πίστει ομολογούσι, Τριάδα σέβω την μίαν θεότητα.
Μεγαλυνάριον
Τον θείον κοσμήτορα της Χριστού Εκκλησίας πάντες Ιωάννην Δαμασκηνόν ύμνοις συν τη θεία σεπτή καλλιπαρθένω Βαρβάρα επαξίως ανευφημήσωμεν
