Ένας μεγάλος ήρωας

Ο Βρετανός Nicholas Winton ήταν ένας αφανής ήρωας μέχρι το 1988, όταν η γυναίκα του ανακάλυψε έγγραφα και λίστες με τα ονόματα 669 μικρών παιδιών που είχε σώσει από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά την διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Ο Winton είχε οργανώσει την διάσωση και την μεταφορά παιδιών από την κατεχόμενη Τσεχοσλοβακία στην Βρετανία σε μια επιχείρηση γνωστή και ως «Kindertransport». Ο βρετανικός τύπος τον ονόμασε «Βρετανό Σίντλερ»

"της κακομοίρας"Φωτογραφίες από την παράσταση β μέρος

Συνεχίζουμε το φωτογραφικό μας οδοιπορικό για όσους ήταν και όσους δεν ήταν στην παράστασή μας.

Ευέλθων τη σαρκί Σαββατίζων

Σεβασμ. Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ

Βαρυχειμωvιά στις καρδιές μας μέσα στο κατακαλόκαιρο!… Ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο αγαπημένος μας, ο συλλειτουργός μας, ο άνθρωπος του Θεού ο γνήσιος, ο γλυκύς και μειλίχιος ιερωμένος, ο νομοκρατήσας δάσκαλος, το φωτεινό σαν την καλήν ημέρα πρόσωπο, η ωραία ψυχή, η σπλαγχνική καρδιά, η προσωποποιημένη σεμνότητα και ιεροπρέπεια, «ο ιερεύς ο χριστός, ο τετελειωμένος τας χείρας» (Λευιτ. 4:5), ο Ευέλθων μας, με μια απότομη δρεπανιά ηρπάγη από ανάμεσά μας! Κεραυνός εν αιθρία! Αποσβολωμένοι τον βλέπαμε νοερά να ανέρχεται χαμογελαστός μέχρι τρίτου ουρανού και μείναμε να φωνάζωμε μετά Ελισαιέ: «Πάτερ! Πάτερ! άρμα Ισραήλ και ιππεύς αυτού!…» (Δ’Βασιλ. 2: 12), κάνοντας το σταυρό μας!

Jonathan Jackson: «Εὐχαριστῶ τοὺς Ἁγιορεῖτες Μοναχοὺς ποὺ προσεύχονται ἀδιαλείπτως γιὰ τὸν κόσμο»

 

Στὸ παραπάνω βίντεο δεῖτε τὸν παγκοσμίου φήμης ἠθοποιὸ νὰ  κάνει τὸν Σταυρό του καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὴν Ἁγία Τριάδα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἀπονομῆς τῶν Βραβείων Emmy μπροστὰ σὲ ἑκατοντάδες ἄλλους ἠθοποιοὺς καὶ ὑπὸ τὸ βλέμμα ἑκατομμυρίων τηλεθεατῶν. Στὸ τέλος μάλιστα τὴ σύντομης ὁμιλίας τοῦ εὐχαριστεῖ θερμά τους Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς ποὺ προσεύχονται γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτὴ κι ἂν εἶναι ὁμολογία πίστεως.

Πηγή:Ρωμέικο Οδοιπορικό

Είμαι ο πατέρας του κλέφτη...!Από την Ιεραποστολή στην Κορέα

 

Αθανασία Δ. Κοντογιαννακοπούλου

Παρακαλώ τους σεβαστούς αναγνώστες του περιοδικού να μου επιτρέψουν να παρουσιάσω ενα γεγονός, το οποίο μάς συγκλόνισε τον τελευταίο καιρό στην Κορέα. Πρόκειται για την πνευματική αντιμετώπιση, από Κορεάτες νεοφώτιστους Ορθόδοξους γονείς, ενός σοβαρού παιδαγωγικού προβλήματος. Πήρα την απόφαση να το καταγράψω, επειδή ίσως φανεί χρήσιμο και για τους Έλληνες γονείς.

Ο οκτάχρονος γιος της οικογένειας είναι πολύ ζωηρός. Και στο παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα και ανησυχίες στους γονείς του. Αλλά η τελευταία πράξη του τους άφησε άναυδους.

Ο ταπεινός επιστήμων που γνωρίζει τις δυνατότητές του.

Ὁ βιοχημικός Ἀαρών Τσιχανόβερ τιμήθηκε μέ τό βραβεῖο Νομπέλ Χημείας 2004 γιά τήν μεγάλη του ἐπιτυχία στόν πόλεμο κατά τοῦ καρκίνου (ἀνακάλυψε τό ἔνζυμο-καταστροφέα τῶν πρωτεϊνῶν πού προκαλοῦν τόν καρκίνο). Πρίν καιρό ὁ ἐπιφανής ἐπιστήμονας ἔδωσε μία ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη (BHMAGAZINO, σελ. 56, ἐφημ. ΒΗΜΑ 18/11/2005).Ἐκεί ἀνάμεσα στά ἄλλα,λέει καί τά ἑξῆς:

-Ἄν μέ ρωτήσετε τί εἶμαι καί σᾶς πῶ «ἐπιστήμονας»,καί μετά μοῦ ζητήσετε νά σᾶς ἐξηγήσω τί ἐννοῶ, θά σᾶς πῶ ὅτι εἶμαι ἕνας θεατής. Δέν κάνω κάτι. Ἀκολουθῶ ἁπλά τόν Θεό, τά βήματα τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι πού κάνει τά πάντα.Ὅλες οἱ ἀνακαλύψεις εἶναι δικές του. Ἐγώ δέν ἀνακάλυψα τίποτε. Ἐκεῖνος μέ ὁδηγεῖ στό νά κάνω ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις. 

Έγινε όπως ακριβώς το περιμέναμε "Της κακομοίρας" Φωτογραφίες από την παράσταση" (Α μέρος )

Τετάρτη 27 Ιουνίου  8.00μ.μ.Ακριβώς.Τα ψέμματα τέλειωσαν .Η παράσταση αρχίζει!!

Παιδιά Λυκείου και μεγαλύτερα, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνδέονται με το Μοναστήρι  της Παναγίας της Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι , ένωσαν τις καλλιτεχικές τους ανησυχίες και ετοίμασαν μία θεατρική παράσταση, με το έργο "Της κακομοίρας,ο Μπακαλόγατος".Μια προσπάθεια με αποδέκτες πρώτα τα παιδιά και μετά όλους όσοι παρακολούθησαν την προσπάθειά τους.Μία προσπάθεια που τα έβαλε και με μερικούς μύθους.

Πρώτα απ' όλα τα παιδιά πάλεψαν με εκείνον τον μύθο που θέλει τους ανθρώπους της Εκκλησίας να έχουν χάσει το χιούμορ και τη χαρά τους

 Ύστερα τα έβαλαν με εκείνον τον μύθο για τις δύσκολες ώρες που περνάμε.Πως όλα είναι στο δρόμο για το τέλος.  Λοιπόν σήμερα λέμε πως εμείς δεν το βάζουμε κάτω. Με ότι μπορούμε θα δώσουμε τη δική μας τη μάχη .
Δείτε Φωτογραφίες

Μια συγκινητική ιστορία από τον Πόντο

 vatopaidifriend4

 

Συνάδελφός μου στο γραφείο, με ποντιακή καταγωγή και καρδιά μου διηγήθηκε πως κατά τη δεκαετία του ’90 παρακολουθούσε αργά το βράδυ κρατικό κανάλι. Παρουσιαζόταν ένα ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων και με αυτή την αφορμή διάφοροι άνθρωποι κατέθεταν τις μαρτυρίες τους.

 

Κάποια στιγμή μίλησε ένας γηραιός κύριος ποντιακής καταγωγής με κατάλευκα μαλλιά. Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Αυτός με πολύ συγκίνηση είπε τα εξής: «Αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν πενηντάρης μιλούσα με μια θεία μου που ήταν γιαγιά πια. Μου μιλούσε με μεγάλο παράπονο για την πατρίδα μας τον Πόντο και για τους προγόνους μας. Πάνω στην κουβέντα της είπα πως σύντομα θα έκανα ταξίδι – προσκύνημα στον Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου και με παρακάλεσε με λυγμούς, όταν πάω να της κάνω ένα χατίρι.

 

Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα

Για να αναπαυθή η Χάρις του Θεού στον άνθρωπο, πρέπει να υπάρχη μέσα του αυτό το άδολο, το καθαρό. Ο Θεός χαρίζεται σε όσους έχουν εξαγνισμένη απλότητα.

Όταν προηγηθή η απλότητα και η καθαρότητα, με την θερμή πίστη και την ευλάβεια, φθάνει μετά ο άνθρωπος να έχη θεία γεγονότα και να γνωρίζη τα μυστήρια του Θεού, χωρίς να έχει γνώσεις.

Γιατί τότε φιλοξενείται μέσα του η Αγία Τριάδα και με τον θείο φωτισμό που έχει βρίσκει εύκολα τα κλειδιά των θείων νοημάτων και ερμηνεύει το πνεύμα του Θεού πολύ απλά και φυσικά, χωρίς διανοητικό πονοκέφαλο.

Το Σταυρουδάκι, μια αληθνή ιστορία

Δείτε την ιστορία ενός Έλληνα χριστιανού του Χάρη Εφραιμίδη που θέλησε κατόπιν προτροπής της θείας του να γυρίσει μετά από πολλά χρόνια στην Τουρκία και να πάρει την περιουσία χρυσαφικά και κυρίως
ένα πολύτιμο σταυρουδάκι που είχε μεγάλη σημασία για εκείνη.Δείτε τι έγινε καθώς έφτασε στο σπίτι...

 

Ο γέρων Μελχισεδέκ και ο Μιχαήλος (Μίσα)

 vatopaidifriend4

 

O γέρων Μελχισεδέκ ερημίτης τσα βουνά τής Κεντρικής Ρωσίας τού 18ου αιώνος, νέος ακόμα έγινε δεκτός ώς δόκιμος στο μικρό και απομοπνωμένο μοναστήρι του Σωφρονίου στην Ουκρανία. Δεν έμεινε όμως για πολύ καιρό εκεί.Λόγω των αντιμοναχικών διαταγμάτων του Μεγάλου Πέτρου και της Αυτοκράτειρας Άννας, ο μοναχισμός του έπεσε σε παρακμή και οι καλύτεροι μοναχοί, λόγω της κριτικής που ασκούσαν στο καθεστώς , εδιώκοντο ακόμα και από τους αδελφούς τους.

Στο μοναστήρι τού Σωφρονίου είχαν αναθέσει στον γέροντα να περιποιήται τα οικιακά ζώα (πουλερικά, χήνες κ.α) και αυτά συνδέθηκαν τόσο πολύ μαζί του – όπως αναφέρει ο Ιλαρίων – όταν αυτός ‘εφυγε από το Μοναστήρι , έπεσαν στη γούρνα και πνίγηκαν.

«Μόνος Χριστιανός καθόλου Χριστιανός»

 vatopaidifriend4

«Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτα από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά. Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε. Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του. Δεν υπήρχει κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα. Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων. Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. ΄Ετσι έκανε κι ο Ιωσής, ένας λευίτης από την Κύπρο, που οι απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα, όνομα που μεταφράζεται «ο άνθρωπος της παρηγοριάς». Αυτός είχε ένα χωράφι, που το πούλησε κι έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων».

Το πιο πάνω κείμενο από τις Πράξεις των Αποστόλων (4,32-37) φανερώνει τη ζωντανή ύπαρξη της Εκκλησίας στον κόσμο της διάσπασης, του εγωκεντρισμού και της αθλιότητας.

Πάντοτε και σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων κινείται με κριτήρια ατομισμού και συμφέροντος, με αποτέλεσμα την αδικία, την εκμετάλλευση, την κοινωνική ανισότητα.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κόσμο παρουσιάζεται η Εκκλησία ως γεγονός ζωής που αντιτίθεται στον τρόπο ζωής του κόσμου. Εδώ στόχος ζωής δεν είναι το ατομικό αλλά το κοινό. Ο πλησίον δεν είναι η κόλαση μας αλλά ο Παράδεισός μας.

Με κέντρο το Χριστό ενωνόμαστε αληθινά, έχοντας «μια καρδιά και μια ψυχή». Η κοινή πίστη στον κοινό Κύριο και Θεό μας, μας οδηγεί στην κοινή ζωή: μοιραζόμαστε τη χαρά, τον πόνο, τα υλικά, την αποτυχία, την αγιότητα. Γινόμαστε ένα σώμα, το σώμα της Εκκλησίας, που είναι το σώμα του Θεανθρώπου Κυρίου μας.

Όμως διαπιστώνουμε πως ένας τέτοιος τρόπος ζωής δεν υπάρχει στους σημερινούς Χριστιανούς. Ο καθένας ζει τον πόνο του, τις δυσκολίες του, τον αγώνα του, τη ζωή του. Μπορεί να ενωνόμαστε στη σύναξη της Κυριακής στη Θεία Λειτουργία, αλλά όλη τη βδομάδα καμιά επικοινωνία δεν έχουμε μεταξύ μας και πολύ περισσότερο τίποτα από τη ζωή μας δεν μοιραζόμαστε.

Μόνος του ο καθένας πορεύεται, με κάποιους που τυχόν θα συναντήσει στη ζωή του, που τις περισσότερες φορές «δεν είναι της Εκκλησίας».

Η Εκκλησιαστική κοινότητα έγινε ενορία για εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών. Η ενότητα με τους αδελφούς, έγινε τυπική επικοινωνία συνανθρώπων. Η Θεία Κοινωνία έγινε ατομική υπόθεση για αυτοδικαίωση.

Η διαπίστωση αυτή προκαλεί πόνο ψυχής, για όσους αναζητούν την όντως Ζωή και θέλουν αληθινά να σωθούν. Όμως μπορεί να γίνει και γόνιμος προβληματισμός που θα οδηγήσει στη γεύση της Εκκλησιαστικής ζωής, όπως την παρέδωσε σε μας ο Χριστός και οι απόστολοι και την έζησαν οι Χριστιανοί δια μέσου των αιώνων.

Είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε πως Εκκλησία σημαίνει ενότητα (από το εκ και καλώ, δηλαδή προσκαλώ, ενώνω). Ενότητα όμως χωρίς αγάπη, υπέρβαση του εγωϊσμού, δεν νοείται. Κι ακόμα, σωτηρία σημαίνει ολοκλήρωση (από το σώος δηλαδή ολόκληρος).

Έτσι γίνεται αυτονόητο, πως μέσα στην εκκλησία ως κοινότητα ομοπίστων ανθρώπων, που ενώνονται αληθινά έχοντας «μια καρδιά και μια ψυχή», ο Χριστιανός μπορεί να ολοκληρωθεί ως πρόσωπο, αποβάλλοντας όλα εκείνα τα πάθη και τα ψυχικά νοσήματα που τον καθιστούν ανήμπορο να αγαπήσει και να μπορεί στη συνέχεια να χαρεί τον εαυτό του, τον πλησίον, τον κόσμο, το Θεό. Αυτό δηλαδή που έζησαν και ζουν οι Άγιοι.

Εδώ ασφαλώς βρίσκεται η ευθύνη των κληρικών αλλά και των λαϊκών. Γιατί η Εκκλησία ως γεγονός ζωής, δεν είναι αυτό που ετοιμάζουν οι άλλοι να ζήσω, αλλά αυτό που και εγώ συμβάλλω να ζήσουμε όλοι, ώστε να σωθούμε όλοι.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Πηγή: http://isagiastriados.com/

Δραχμάς δεν δίδω!!

Απόσπασμα από την ταινία «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει», που θα μπορούσε να είναι η αναπαράσταση της δανειακής διαπραγμάτευσης από την Ελλάδα

Omicron

Το Omicron είναι μια εκπληκτική τρισδιάστατη προβολή στον τεράστιο θόλο διαμέτρου 69 μέτρων του κτιρίου Centennial Hall στην Πολωνία. Η προβολή έγινε από τους Γάλλους Thomas Romain και Tardy Vaquié.

Οἱ Ῥωμηοὶ τῆς Συρίας καὶ ἡ Ἑλληνορθόδοξη Μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Σεντνάγια

Γιά τοὺς περισσότερους ἀπὸ μας τοὺς Ἕλληνες, ἡ λέξη Ῥωμιοὶ ἔχει συνδεθεῖ μὲ ὅλους τοὺς ἑλληνόφωνους Ὀρθόδοξους Χριστιανούς πού ζούσαν κατὰ τὸ διάστημα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας πού ὀνομαζόταν Ῥωμανία καὶ οἱ κάτοικοί τῆς Ῥωμιοί. Τὸ ἴδιο ὄνομα εἴχαμε ὅταν ἤμασταν κάτω ἀπὸ τὴν ὀθωμανικὴ κυριαρχία, δεδομένου ὅτι μας ἀποκαλοῦσαν καὶ μας χαρακτήριζαν οἱ Μουσουλμάνοι Ὀθωμανοὶ κατακτητὲς μας ὡς "Ῥωμιούς". Ἡ λέξη Ῥωμιοὶ γιά τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἔχει γίνει συνώνυμη μὲ τή λέξη Ἕλληνες. Ὅμως, ὅταν οἱ Ὀθωμανοὶ ἐφάρμοσαν τὸ ὄνομα "Ῥωμιοί", γι' αὐτοὺς ὅπως καὶ γιά τοὺς Βυζαντινούς, ἡ λέξη δέν εἶχε ἐθνικὴ ἔννοια, ἀλλὰ θρησκευτική, καὶ γι' αὐτὸ τὸ λόγο περιλαμβάνονταν ὡς Ῥωμιοὶ καὶ ὅλοι οἱ λαοί πού ἀνήκαν στήν Ἑλληνικὴ Ὀρθοδόξῃ Ἐκκλησία, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ τοὺς προέλευση, ἢ τή μητρικῇ τοὺς γλῶσσα. Ἔτσι, ὅλα τὰ ἄτομά πού βρίσκονταν κάτω ἀπὸ τὴν Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία καὶ ἀνήκαν στήν Ἑλληνικὴ Ὀρθοδόξῃ Ἐκκλησία ὀνομάζονταν Ῥωμιοί, καὶ ὄχι μόνο οἱ Ἕλληνες ὅπως οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς ψευδῶς πιστεύομε. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, ὅλα τὰ ἄτομά πού μιλοὺν ἀραβικὰ καί πού ἀνήκουν στήν Ἑλληνορθόδοξη Ἐκκλησία εἲναι ἐπίσης Ῥωμιοὶ καὶ αὐτοαποκαλοῦνται ὡς Ῥωμιοὶ μέχρι...

καὶ σήμερα.

Πηγή:Ορθόδοξο Ρωμέικο

Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας!

Anthony (Bloom), Metropolitan of Sourozh

„Όλα όσα έχω, δεν ανήκουν σε μένα. Όλα όσα χρησιμοποιώ πάνω από τις ανάγκες μου, τα αφαιρώ, τα κλέβω από κάποιον άλλο. Όλα όσα δεν δίνω από ελεύθερη βούληση και αγάπη, τα αφαιρώ, τα αποσπώ από το θαύμα της θεϊκής Βασιλείας της αγάπης.“ – από μια ομιλία του Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλουμ) για το Ευαγγέλιο Μφ. 6,25-34

Όταν διαβάζουμε τα λόγια του Χριστού, ότι θα μπορούσε κανείς να ζει τόσο απλά, χωρίς να μεριμνά, χωρίς να σκέφτεται, τί να φάει, τί να πιεί, πώς να ντυθεί, μέσα μας παλεύουν μεταξύ τους δυο συναισθήματα.

Από τη μια σκεφτόμαστε, ναι, τί εύκολο θα ήτανε και γιατί να μη προσπαθούμε να ζούμε έτσι? Γιατί να μην ρίχνουμε τις ευθύνες, τις φροντίδες που μας βασανίζουν συνέχεια? Από την άλλη, όμως, ένα άλλο συναίσθημα. Μα όχι! Δεν είναι δυνατόν! Λοιπόν, μπροστά μας έχουμε ένα πρόβλημα. Μήπως είναι αδύνατα αυτά που λέει ο Χριστός? Μα, άραγε, αυτό που μας λέει δεν είναι ο δρόμος της ζωής?

 

Πηγή:Απαντα Ορθοδοξίας

Να σφυρηλατήσουμε την εθνική ενότητα.

---

Ξέρω πολύ καλά ότι έφθασε πλέον η ώρα για να επιδείξουν όλοι οι πολιτικοί μας υψίστη υπευθυνότητα, ώστε να έχουμε κυβέρνηση το συντομότερο. Η οικονομία δεν περιμένει, ολαός μας δεν αντέχει άλλο την εγκληματικότητα, οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι άλλοι δανειστές μας αναμένουν αξιόπιστο συνομιλητή για να βρούμε πιθανά σημεία αναδιαπραγμάτευσης.

Όμως το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να ανακτήσουμε την εθνική μας ενότητα, την κοινωνική συνοχή και να καλλιεργήσουμε σε όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως κομμάτων τη χαμένη ομοψυχία.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια άλλων διχασμών και άλλων διαχωριστικών γραμμών. Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί δεν υπάρχουν. Υπάρχουν απλοί Έλληνες που εργάζονται, φορολογούνται σκληρά και απαιτούν από το Κράτος να τους παρέχει ασφάλεια, περίθαλψη, παιδεία και δουλειά για τα παιδιά τους. Υπάρχει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων νοικοκυραίων, που βαρέθηκαν να δουλεύουν και να φορολογούνται, ενώ βλέπουν την ανεργία των νέων να αυξάνεται και την ασυδοσία των αλλοδαπών εγκληματιών να εκμεταλλεύεται την πλημμελή αστυνόμευση. Υπάρχει η μαγιά του Μακρυγιάννη που πιστεύει στον Θεό, στην πατρίδα και στην τίμια εργασία, αλλά βλέπει από το 1981 και μετά μία μεγάλη απαξίωση των παραδοσιακών αρχών του Έθνους και μία κατρακύλα προς το συνεχώς χειρότερο.

Ἡ Ἁγία Φεβρωνία ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ πολύαθλος

 Ἡ Ὁσιομάρτυς Φεβρωνία ἐμόναζε σὲ κάποιο μοναστήρι τῆς πόλεως Νισίβεως τῆς Μεσοποταμίας μαζὶ μὲ τὴ θεία της Βρυαίνη καὶ τὴν ἀδελφὴ Θωμαΐδα, διότι ὅλες οἱ ἄλλες μοναχές, ἀφοῦ ἐπληροφορήθηκαν ὅτι ἔρχονταν στὴ μονὴ πρὸς σύλληψή τους στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνος Σελήνου (288 μ.Χ.), κατὰ τοὺς διωγμοὺς τοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.), ἐζήτησαν σωτηρία διὰ τῆς φυγῆς. Προσελθόντες δὲ οἱ στρατιῶτες τὶς ἀπήγαγαν πρὸς τὸν Σελῆνο, ὁ ὁποῖος καὶ ἐπέβαλε τὴν Ὁσία Φεβρωνία σὲ φρικότατα βασανιστήρια, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰ δεχθεῖ ὡς σύζυγό της τὸν Λυσίμαχο, ἀνεψιὸ τοῦ ἡγεμόνος. Μὲ προσευχὲς καὶ πνευματικὴ ἀνδρεία, ἐπιθυμοῦσα νὰ γίνει «τῆς μελλούσης δόξης κοινωνὸς» ἐδέχθηκε τὸ μαρτυρικὸ δι’ ἀποκεφαλισμοῦ τέλος αὐτῆς, τὸ 304 μ.Χ.

Ἡ Σύναξις αὐτῆς ἐτελεῖτο στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ ποὺ εὑρισκόταν στὴν Ὀξεία.

Προσκύνημα στη Μακεδονία η γιορτή λήξεως κατηχητικών στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής

Από τη ζωή της Εκκλησίας μας που ζωντανό στις φλέβες της κυλά το αίμα του Χριστού αλλά και την πολύπαθη παράδοσή μας μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό.Πως να γεμίζουμε τη ζωή μας με τη γλύκα της αγάπης Του,και την ασφάλεια της δύναμής Του. Φέτος λοιπόν  με το κατηχητικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής, ετοιμάσαμε ένα προσκύνημα στα Άγια χώματα της Μακεδονίας .Χώματα χιλιάδων ετών ,ποτισμένα με το αίμα  ηρώων, μαρτύρων αγίων και κατατρεγμένων προσφύγων.Αυτό το χώμα θέλαμε να προσκυνήσουμε. Να το γνωρίσουμε βήμα-βήμα. Να γιορτάσουμε επάνω του τα 100 χρόνια της τωρινής του ελευθερίας .Πατώντας το να του τάξουμε να του μείνουμε πιστοί, να το κρατούμε πάντα ελεύθερο «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»
Δείτε Φωτογραφίες από τη γιορτή

ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Λουκά α΄ 1-25 57-68, 76-80)

Ἀδελφοί μου,
Τό πνεῦμα τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς στήν Παλαιστίνη εἶναι βαρύ γιά τά ἀνδρόγυνα ἐκεῖνα πού δέν ἔχουν παιδιά. Θεωροῦσε τήν ἀτεκνία ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας τους, γι’ αὐτό καί παντοῦ, ὅπου κι ἄν πήγαιναν ἔφεραν τό στίγμα τῆς ἀτεκνίας.
Ἕνα τέτοιο ζευγάρι εἶναι καί ὁ Ζαχαρίας μέ τήν Ἐλισάβετ. Τά χρόνια εἶχαν περάσει ἀπό πάνω τούς χωρίς νά ἀποκτήσουν τό πολυπόθητο παιδί. Τώρα εἶναι μεγάλης ἡλικίας, πράγμα ἀδύνατο γιά τήν ἀπόκτησή του.
Ὅμως εἶχαν μία μεγάλη πίστη, γι’ αὐτό πάντα προσευχόνταν, πάντα Τόν παρακαλοῦσαν νά τούς βοηθήσει. Ἡ ἐλπίδα δέν τούς εἶχε ἐγκαταλείψει, γιατί ἐγνώριζαν τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί οἱ προσευχές τούς ἀνέβαιναν ὡς θυμίαμα στόν οὐρανό.
Καί ὅταν ὁ Θεός ἔκρινε, γιατί αὐτό κάνει πάντοτε, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα ἀπάντησε στίς προσευχές τους. Στέλνει τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ, τόν  Ἄγγελο τῶν χαρμόσυνων εἰδήσεων καί ἀναγγέλλει τήν ὥρα τοῦ θυμιάματος στό ναό στό γέροντα Ἱερέα Ζαχαρία:
Πηγή:Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου

ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Ἀκόμα καὶ ἂν ὡμοίαζε ὁ λόγος μας μὲ ἐαρινὸν τραγούδι καλλικελάδου ἀηδόνος, πολὺ πτωχικὰ θὰ ἠδύνατο νὰ ὑμνήσῃ τὴν μεγάλην φωνὴν τῆς ἀληθείας ποὺ γεννᾶται σήμερον. Τώρα ὅμως ποὺ ἡ λαλιά μας εἶναι ἀσθενικὴ καὶ τὰ μάλα κακοφωνος, πῶς νὰ ὑμνήσῃ τὸν πιὸ δοξασμένον ἀπὸ ὅλους τοὺς προφήτας; Πῶς νὰ ψάλλῃ αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα τῶν Ἀποστόλων; Πῶς νὰ δοξολογήσῃ αὐτὸν ποὺ ἔχει μίαν ξέχωρον τιμὴν ἀνάμεσα εἰς τοὺς μάρτυρας; Ἐκεῖνο δὲ ποὺ μοῦ φαίνεται ἀξιοπρόσεκτον εἶναι τὸ ὅτι ὅσον ἀφορᾶ εἰς τοὺς ἄλλους ἁγίους, πλέκει ὁ εἷς τοῦ ἄλλου τὸ ἐγκώμιον, ὁ πιὸ ἀξιοτίμητος τοῦ πιὸ ἀναγνωρισμένου καὶ ὁ λιγότερο γνωστός του ὀλιγώτερον φημισμένου. Αὐτὸν ὅμως ποὺ τώρα ἐμεῖς ἐξυμνοῦμεν τὸν ἐγκωμίασε, πρὶν ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἄλλους ἐγκωμιαστάς του, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ Θεός, ἡ Ἀλήθεια, λέγοντας: «Δὲν ἔχει μέχρι σήμερον γεννηθεῖ μεγαλύτερος προφήτης ἀπὸ τὸν Ἰωάννην τὸν Βαπτιστήν» (Ματθ. ια´ 11).

Ο αγώνας με τα πάθη.

Το να βλέπουμε τα πάθη μας, να λυπόμαστε γι’ αυτά και να καταφεύγουμε στο Θεό, ζητώντας τη θεραπεία της ψυχής μας, είναι η καλή αρχή του καλού δρόμου.
Βλέπετε να υπάρχει μέσα σας η διάθεση για την απαλλαγή από τα πάθη; Αν ναι, να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας. Έτσι, με τον καιρό, τα πάθη εξασθενούν.
Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει:
«Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της.

Ελληνορθόδοξη ελπίδα σε εποχή κρίσης.

του Κωνσταντίνου Χολέβα - Πολιτικού Επιστήμωνος
            Μνήμες Αλώσεως έφερε στο νου η 29η Μαΐου πριν από μία εβδομάδα. Κάθε Έλληνας που σέβεται το παρελθόν του Έθνους τιμά τους πεσόντες και αναπολεί το μεγαλείο του Ελληνορθοδόξου κράτους του Βυζαντίου ( ή Ρωμανίας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα). Ας μην μείνουμε, όμως, μόνο στον θρήνο για την Άλωση. Μας αρκεί η εθνική κατάθλιψη που επικρατεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Ας μιλήσουμε σήμερα για κάτι πιο αισιόδοξο

. Ας δώσουμε μία είδηση, η οποία καταδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα και φιλότιμο σ’ αυτόν τον τόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν αφιλοκερδώς. Υπάρχουν πρότυπα, αρχές και αξίες μέσα από την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας που εμπνέουν στις ημέρες μας μικρούς και μεγάλους.

Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης η εορτή του Αγίου ιερομάρτυρος Ευσεβίου στη Σάμο

Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης πραγματοποιήθηκε η εορτή του Αγίου ιερομάρτυρος Ευσεβίου, επισκόπου Σαμοσάτων, και ημέρα εορτής των ονομαστηρίων του Σεβασμιωτά- του Μητροπολίτου Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου.
Το απόγευμα της Πέμπτης στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ευσεβίου στο Παλαιό Καρλόβασι Σάμου, γενέτειρα του Σεβασμιωτάτου, παραγματοποιήθηκε η ακολουθία του αρχιερατικού Εσπερινού, τον οποίο παρηκολούθησαν αρκετοί
πιστοί.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιωτάτος Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας πλαισιωμένος από τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως καθώς επίσης και από κληρικούς που ταξίδευσαν από διάφορες περιοχές της Ελλάδος για να τιμήσουν το Σεβασμιώτατο στο ακριτικό νησί.

 

Το ευαγγέλιο της Κυριακής 24 Ιουνίου 2012 - Γενέθλιον Τιμίου Προδρόμου

(Λουκ. α´ 1-25, 57-68, 76, 80) 

Επειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου, ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν. ᾿Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ῾Ηρῴδου τοῦ βασιλέως τῆς ᾿Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας ᾿Αβιά, καὶ γυνὴ αὐτοῦ ἐκ τῶν θυγατέρων ᾿Ααρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ᾿Ελισάβετ. ῏Ησαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἡ ᾿Ελισάβετ ἦν στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν. ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος. ῎Ωφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτόν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος· Μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία·

Πηγή:Συνοδοιπορία

Νυχτερινή Θεία Λειτουργία

Την Πέμπτη 28 Ιουνίου  στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής θα τελεστεί Νυχτερινή Θεία Λειτουργία με την ευκαιρία της εορτής των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου .Η ακολουθία θα ξεκινήσει στις 9.15 μ.μ. και θα περατωθεί στις 12.15π.μ.

Γκάκη Γκορένη ένας μάρτυρας της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού απο την Ντισνίτσα Κορυτσάς

vatopaidifriend4

 

Γκάκη (Γιωργάκη)  Γκορένη

…….

- Να ρωτήσετε ότι θέλετε ευχαρίστως

- Έχετε δυνατή πίστη, το ξέρω. Από πού αντλείτε αυτή την πίστη;

- Ήμουν επίτροπος στην εκκλησία για πολλά χρόνια! Ο πατέρας μου ήταν πιστός και είχε τιμιότητα, όλοι τον σέβονταν! Από αυτόν πήραμε η οικογένεια πολλά !

- Ω, το μήλο έπεσε κάτω από την μηλιά!

- Ε! Έτσι και έτσι. Μα ο  πατέρας ήταν ευλαβής άνθρωπος!

- Είχαν καλόν παππά εδώ στο χωριό?

Ἡμερήσιος λατρευτικός κύκλος προσευχῆς

Του Μητρ. Γόρτυνος κ. Ιερεμία

 Τά κηρύγματα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, πού ἀκοῦτε κάθε Κυριακή ἀπό τούς ἱερεῖς σας στήν θεία Λειτουργία, ἀναφέρονται στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Πρέπει νά μάθουμε τήν πίστη μας καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί τό αἷμα μας νά χύσουμε γι ̓ αυτήν. Τήν ἅγια πίστη μας ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἔκανε τραγούδι, τήν ἔκανε ψαλμωδία θέλω νά πῶ, καί τήν ἔβαλε στήν θεία Λατρεία. Ναί, ἡ Λατρεία μας, ἀγαπητοί μου, αὐτά, δηλαδή, πού ἀκοῦμε ἀπό τούς Ψάλτες μας στήν Ἐκκλησία πού πηγαίνουμε, ἔχουν ὅλη τήν πίστη μας, ἔχουν ὅλα τά δόγματα τοῦ «Πιστεύω» μας. Καί ἡ προσευχή πού κάνουμε μόνοι μας στό σπίτι μας πρέπει νά εἶναι ἡ ἴδια. Πρέπει νά ἐξαρτᾶται ἀπό τήν θεία Λατρεία καί νά μήν εἶναι μόνο προσευχή γιά ἀτομικά μας αἰτήματα. Ἡ χριστιανική ζωή μας πρέπει νά κινεῖται στούς κύκλους τῆς θείας Λατρείας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Πηγή:Συνοδοιπορία
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Θαύματα Αγίου Ανθίμου του Χίου (Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού)

vatopaidifriend4

Τον κατάλογο των θαυμάτων αυτών ο πατήρ Νικηφόρος έστειλε με επιστολή του από την Αθήνα, στις 22 Ιουλίου 1961, στην Ηγουμένη της Ιεράς Μονής της Παναγίας Βοηθείας. Της γράφει, λοιπόν:

“Θέλω να σας πληροφορήσω μερικά από τα θαύματα του αγιωτάτου μας Πατρός, όσα ενθυμούμαι. Γνώριζε όμως, κυρά Γερόντισσα, ότι εγώ στο Λωβοκομείο της Χίου επήγα το 1914. Ο άγιος μας Γέροντας είχε πάει στα 1912. Λοιπόν σ’ αυτά τα δύο χρόνια δεν γνωρίζω πόσα ετέλεσε. Ετώρα σου γράφω εκείνα τα οποία είδαν οι οφθαλμοί μου.

Πρώτον, η μακαρίτισσα Ιουστίνα είχε δεκατέσσερα δαιμόνια, καθώς το εμαρτύρησαν τα άλλα δαιμόνια πώς είχε. Τα δεκατρία έφυγαν, το δε ένα δαιμόνιο το είχε παραχωρήσει ο Θεός διά ταπείνωσίν της. Θα ενθυμήσθε καμμιά φορά που έτρεχε στα χωράφια και στα βουνά. Προπαντός την ώρα της Λειτουργίας επροσπαθούσε το δαιμόνιον η να την πνίξη η να την γκρεμίση.

Γιορτή λήξης Κατηχητικών Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής

Την Κυριακή 24 Ιουνίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθεί η γιορτή Λήξης των Κατηχητικών μας που θα είναι αφιερωμένη στη Μακεδονία,και θα περιλαμβάνει ποιήματα,τραγούδια ,διηγήσεις ,προβολές και θεατρικό έργο.Σας περιμένουμε!!

Έψαχνα να σε βρώ.

Έψαχνα να Σε βρω. Σε πολλούς τόπους. Σε πολλούς ανθρώπους. Σε πόνους και χαρές. Σε γκρεμούς συναρπαστικούς, μα μάταιους. Νόμιζα πως Σε είχα βρει. Δεν κρατούσε για πολύ. Πονούσα και πάλι απ΄την αρχή. Κρατιόμουν απ΄το τίποτα, με την ελπίδα να του δώσω μορφή, όνομα, όραμα, να το κάνω «κάτι».
Πόσα χρόνια έζησα έτσι; Και γιατί; Γιατί δεν Σε είχα βρει πιο νωρίς; Γιατί δε Σε είχα αγαπήσει; Γιατί δεν είχα τολμήσει να σε κοιτάξω κατάματα; Γιατί επέμενα να επιλέγω το σκοτάδι;

Επικήδειος στον μ. Κορνήλιο Κυριακίδη, τον υπέροχο άνθρωπο και ακραιφνή πατριώτη

 vatopaidifriend4

Δευτέρα, 18 Ιουνίου 2012

Ιερός Ναός Τιμίου Προδρόμου, 4μ.μ.

Της Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη

Φιλολόγου

Κάθε επικήδειος ματώνει την καρδιά, όταν γράφεις για ανθρώπους αγαπημένους που φεύγουν. Σήμερα που έχουμε να αποχαιρετήσουμε τον αγαπημένο μας Κορνήλιο η ψυχή μας κλαίει και οδυνάται. Μα και ελπίζει στη δικαίωση. Γιατί φεύγει ένας μάρτυρας της πίστης και της πατρίδας. Ένας άνθρωπος που αντιμετώπισε για 33 χρόνια παλληκαρίσια τη δοκιμασία του, σήκωσε αντρίκια τον σταυρό του μαρτυρίου του και πορεύεται προς τας αιωνίους μονάς «σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος».

Προσευχή στις δυσκολίες.

 

Η Ντάνη πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε. Έτσι θα επέστρεφε αργά στο σπίτι μόνη και με τα πόδια. Δε φοβάτανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενε λίγα τετράγωνα παρακάτω. Καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το τυχόν κακό και κίνδυνο. Όταν έφτασε στο στενό δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το διασχύσει.
Όμως, στο μέσο της διαδρομής, αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την
περίμενε. Ανησύχησε προς στιγμή και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό. Αμέσως τότε ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της.
Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού αυτού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε στο σπίτι ασφαλής.

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Στη  παγκόσμια ιστορία, καθώς και στην εθνική ιστορία κάθε λαού, παρατηρούνται σταθμοί και γεγονότα ιδιαίτερης και καθοριστικής σημασίας. Τέτοια γεγονότα - όποια κι αν είναι - δεν είναι δυνατό να διαφύγουν της προσοχής των ανθρώπων

Ένα τέτοιο, και μέγα γεγονός, είναι, κατά καθολική ομολογία, ή εμφάνιση του Χριστού στον κόσμο, ή όλη ζωή, ή δράση και ή διδασκαλία Του, και ή εξάπλωση του Χριστιανισμού με πρώτο βασικό σταθμό, την εκλογή των δώδεκα αποστόλων.

Και την εκλογή των δώδεκα αποστόλων την ονομάζω «μεγάλη στιγμή της ανθρωπότητας», διότι έγιναν όλοι μαζί, το θεόπνευστο και θεοκίνητο όργανο της διάδοσης και επέκτασης της πνευματικής βασιλείας του Χριστού στη γη. Σύμφωνα με το λόγο του Παύλου: «Πώς ούν επικαλέσονται ον ουκ έπίστευσαν, πώς δε πιστεύσουσιν ου ουκ ήκουσαν, πώς δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος, πώς δε κηρύξουσιν εάν μή

αποσταλώσι;» (Ρωμ. Γ 14-15).

Πηγή Άπαντα Ορθοδοξίας

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΑΘΩΝΟΣ (ΛΑΜΙΑ)

Το θαύμα, που θα εξιστορηθεί τώρα, δυστυχώς, όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν έγινε κατ᾿ ευδοκίαν Θεού αλλά κατ᾿ απαίτησιν κάποιας μητέρας, που θεώρησε η δυστυχής τη δική της γνώμη και επιθυμία πιο σωστή από τη Θεία απόφαση που είχε ληφθεί για το καλό του παιδιού της. Γι᾿ αυτό και μπαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας μαζί με άλλους συμπροσκυνητάς, διότι είχε έρθει με πούλμαν από ένα μεγάλο χωριό του νομού Αχαΐας, φώναζε•

―Απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά.

«Γονατίζω, μόνο για να βάλω δύναμη και να σηκωθώ».

 

H φωτογραφία που κάνει τις τελευταίες ώρες θραύση στο διαδίκτυο.

Πρόκειται για μια φωτογραφία με έναν γονατισμένο άντρα με φόντο

την ελληνική σημαία που συνοδεύεται από ένα αισιόδοξο μήνυμα ....

Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

 

Σ’ ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τὸ ὁποῖο εἶχε φυλάξει στὸ ἀρχεῖο του ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, πατὴρ Ἀρσένιος Κομπούγιας, τοῦ ἡσυχαστηρίου «Παναγία ἡ Γοργοεπήκοος» στὴ Ναύπακτο, γράφει τὸ ἑξῆς σημαντικὸ γεγονός:

Ἕνας ἱερεὺς ζηλωτὴς, μὲ πλούσια δράση, εἶδε κάποτε ἕνα ὄνειρο. Ὁ ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει περιγράψει ὡς ἑξῆς:

«Καθόμουνα στὴν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ἐξαντλημένος ἀπὸ τὴν ἐργασία. Τὸ σῶμα μου πονοῦσε ἀπ’ τὴ μεγάλη κόπωση.

Η μνημόνευση των ονομάτων στην Προσκομιδή (Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη)

vatopaidifriend4

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ
Γέροντος Ἰακώβου
(Ἀπομαγνητοφωνημένη συζήτηση)
–Τα σαρανταλείτουργα παιδιά μου έχουνε μεγάλη αξία για τις ψυχές των ανθρώπων. Για τους ζώντες και τους τεθνεώτας.
Αν είχατε ακούσει, προ ετών, ένα καράβι που βυθίστηκε εδώ στην Κρήτη το »Ηράκλειο»…
Λοιπόν, μία γυναίκα με πήρε. Πήρε τηλέφωνο, και λέει:
»Πάτερ, οι συγγενείς μας πνίγηκαν στο καράβι».
–Την ρώτησα: Δεν θα κάνης μνημόσυνο στον άνδρα σου, στους συγγενείς σας;
–Μπα… δεν χρειάζονται τα μνημόσυνα, λέει. Εγώ έδωσα 5.000 στο Ορφανοτροφείο της Χαλκίδος. Το ίδιο είναι. Πάτερ μου, εσύ τι λες γι  αὐ­τό;

Αυτή την Κυριακή ..........

Αυτή την Κυριακή γράφεται Ιστορία ...Αυτή την Κυριακή ο λαός θα μιλήσει ...Αυτή την Κυριακή αλλάζει η ζωή μας ....Αυτή την Κυριακή ....Αυτή την Κυριακή .... Αυτή την Κυριακή ας πάμε όλοι στην Εκκλησία να ακούσουμε τον Θεό να μιλά και να αλλάζει τις ζωές μας ...Αυτό είναι το πιο σημαντικό που θα γίνει αυτή την Κυριακή ...την ημέρα του Κυρίου και κανενός άλλου ....Θυμήθηκα ένα όμορφο ποιήμα γραμμένο στην σκιά του Ταϋγέτου , απο τον μεγάλο Νικηφόρο Βρεττάκο με τίτλο :"Η μητέρα μου στην εκκλησία"

Αυτή η Κυριακή ας πλημμυρίσει με μυρωδιές βασιλικού και ήχους γλυκόλαλης καμπάνας ...

 

Πηγή:Εν τω φωτί Σου ... 

Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν Αὐτῷ"

 

Πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Στήν περίοδο τῆς κλήσης τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Κυρίου μᾶς μεταφέρει τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Β´ Ματθαίου. Ὁ Κύριος περιδιαβαίνοντας τά παράλια τῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας καλεῖ τόν ᾽Ανδρέα καί τόν ἀδελφό του Σίμωνα Πέτρο, πού ἦταν ψαράδες, νά Τόν ἀκολουθήσουν, ὥστε νά γίνουν ἁλιεῖς τῶν ἀνθρώπων. ῾Δεῦτε ὀπίσω μου, καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων᾽. Κι ἐκεῖνοι ῾εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν Αὐτῷ᾽. Ὁ ᾽Ανδρέας καί ὁ Σίμων Πέτρος ἀκολούθησαν τόν Χριστό ὄχι διότι ἐκεῖνοι Τόν διάλεξαν, μέσα στά πλαίσια ἴσως μίας μεταφυσικῆς ἀναζήτησής τους, ὥστε νά ἔχουν τήν καύχηση τῆς δικῆς τους πρωτοβουλίας, ἀλλά διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τούς διάλεξε καί τούς κάλεσε, ὅπως σέ ἄλλη περίπτωση τούς τό σημείωσε: ῾οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ᾽ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς᾽. Κι αὐτό σημαίνει πολύ περισσότερο ὅτι κανείς ἀπό μόνος του δέν ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, κανείς ἀπό μόνος του δηλαδή δέν γίνεται χριστιανός, ἄν δέν δεχθεῖ τήν κλήση ἀπό τόν Θεό, συνεπῶς ἄν δέν μπεῖ στόν ῾ζυγό᾽ τῆς ὑπακοῆς σ᾽ ᾽Εκεῖνον. ῾Οὐδείς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐάν μή ὁ πατήρ μου ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν᾽.

«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων»

Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοίκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς Ἰδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξῃ στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέγει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θἀ τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν μετέδωκαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρη νά χειροτονῇ τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Ἱερεῖς. Γνήσιοι αὐτοί ἀκόλουθοι τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔζησαν σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη. Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱ. Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζῆ» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο.