Διαβάστε σήμερα..

"

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Εισαγωγή στη Μεγάλη Εβδομάδα

Αρχιμ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΥ
Πρωτοσυγκέλλου Ιεράς Μητροπόλεως Σάμου Ικαρίας

 
Το Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου      

ταν πρίν ξι βδομάδες ρχιζε ψυχωφελής περίοδος τς γίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστς, Μητέρα κκλησία μς προσκάλεσε σέ να ταξίδι πνευματικό. Μέ τό πλοο τς ζως μας, μέ τή συντροφιά τς προσευχς καί τς λατρευτικς ζως τς κκλησίας καί μέ κριβές ποσκευές τήν σκηση τς νηστείας καί κυρίως τήν μετάνοιά μας διαπλεύσαμε τό πέλαγος τν 40 μερν καί δη πό τό Σάββατο το Λαζάρου εσήλθαμε στό λιμάνι τς γίας καί Μεγάλης βδομάδας, μέ στόχο νά προσκυνήσουμε τήν τριήμερη νάσταση Κυρίου μας ησο Χριστο, το Σωτρος τν ψυχν μας.
γιος ωάννης Χρυσόστομος μς ξηγε, τι νομάζουμε τήν βδομάδα ατή Μεγάλη, «χι γιατί χει περισσότερες μεγαλύτερες μέρες πό τίς λλες βδομάδες, λλά πειδή μεγάλα πρξαν τά κατορθώματα το Χριστο, πού θυμόμαστε κατ’ ατή τήν βδομάδα, νμεγάλες καί περίγραπτες πρξαν καί οφέλειες, πού λάβαμε! λαβε τέλος  πολυχρόνιος πόλεμός μας ναντίον το Θεο. Καταργήθηκε θάνατος, ξαφανίσθηκε κατάρα, καταλύθηκε τυρρανική ξουσία το διαβόλου, τά πάρχοντά του λεηλατήθηκαν πό τόν Χριστό, Ορανός γινε βάσιμος, ονθρωποι ναμίχθηκαν μέ τούς γγέλους καθώς Θεός τς ερήνης ερηνοποίησε τά οράνια καί τά πίγεια καί συμφιλιώθηκε μέ τούς νθρώπους.»
Μέσα στήν λληνορθόδοξη παράδοσή μας Μεγάλη βδομάδα κατέχει κεντρική καί περίοπτη θέση. Στή ζωή μας μάθαμε πό μικρά παιδιά νά σεβώμαστε διαιτέρως ατές τίς μέρες. Θεωρομε πς ποτελον γιά τή ζωή μας, ,τι τό γιο  Βμα γιά τόν ερό Ναό. Γι ατό καί μέ ελάβεια, κόμη κι σοι δέν τηρον μέ συνέπεια τά κκλησιαστικά τους καθήκοντα τόν πόλοιπο χρόνο, ατές τίς μέρες θά νηστέψουν, θά ξομολογηθον καί θά κοινωνήσουν πό τά χραντα Μυστήρια, γιά νά ξαγιάσουν τή ζωή τους, μέσα πό τόν Χριστό, πού εναι ντως ζωή.
Χριστός μας, μέ τήν νάσταση το Λαζάρου, πού ορτάζουμε τό Σάββατο πρίν τήν Κυριακή τν Βαϊων πιβεβαιώνει ατό, πού επε στήν Μαρία, τήν δελφή το Λαζάρου «γώ εμαι νάσταση καί ζωή» (ωάννου ια΄25). Μυστικά μς προετοιμάζει γιά τή δική του νάσταση πό τούς νεκρούς, λλά ταυτόχρονα γγυται καί τήν κοινή νάσταση λων μας, κατά τήν νδοξη Δευτέρα Παρουσία Του. Χριστός εχε ναστήσει καί τόν γιό τς χρας στήν πόλη Ναϊν (βλ. Λουκ ζ΄1-17) καί τήν κόρη τοαείρου (βλ. Λουκ η΄41-56). μως Λάζαρος εχε πεθάνει 4 μέρες πρίν καί νάστασή του δέν πιδεχόταν μφιβολιν. Γι’ ατό καί ο κάτοικοι τν εροσολύμων ποδέχθηκαν τόν Χριστό μέ μεγάλο νθουσιασμό, στρώνοντας στή γ τά νδύματά τους καί κρατώντας στά χέρια τά βάγια πό τούς φοίνικες, πού συμβολίζουν τήν νίκη, φωνάζοντας μέ λη τή δύναμη τς ψυχς τους «Ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου» (βλ.ωάννου ιβ΄13)
πειδή μως ποδέχθηκαν τόν Χριστό σάν πίγειο βασιλι, πού θά τούς πελευθέρωνε πό τούς ωμαίους, ατοί οδιοι νθρωποι μετά πό λίγες μέρες ζητοσαν μέ πίμονο φανατισμό τόν σταυρικό Tου θάνατο.
Δέν κατάλαβαν, πώς Χριστός δέν λθε στή γ γιά νά μς λευθερώσει πό νθρώπινη σκλαβιά, λλά πό τή δουλεία το διαβόλου. Χριστός δέν λθε στή γ γιά μία φήμερη καί πρόσκαιρη νθρώπινη πανάσταση ναντίον κάποιου κατακτητ, λλά γιά τήν νάσταση τονθρώπου, πού σημαίνει τήν αώνια πελευθέρωσή του πό τή δυναστεία το διαβόλου. Χριστός λθε στή γ γιά νά γκαινιάσει τόν δρόμο τς πιστροφς μας στόν Παράδεισο, πού κλεισε μέ τό μάρτημα τς παρακος τν πρωτοπλάστων. Θεάνθρωπος Χριστός, μόνος ναμάρτητος, κάρφωσε στό ξλο το Σταυρο τήν μαρτία, μέ τήν ποία διάβολος δυνάστευε τούς νθρώπους καί μέ τήν νάστασή του πό τούς νεκρούς καταπάτησε τόν θάνατο, κατάργησε τόν διάβολο καί ργάστηκε τή διάβασή μας πό τή γ στόν Ορανό, τό πέρασμά μας πό τήν δουλεία στήν λευθερία, πό τόν θάνατο στή ζωή, πως λέμε καί τό βράδυ τς ναστάσεως.
Ατή μεγάλη λήθεια ποτελε τήν βάση τς θεολογίας τς κκλησίας μας καί τήν καρδιά τς Μεγάλης βδομάδας. Ατήν τήν λήθεια προσπαθομε νά γευθομε τούτες τίς γιες μέρες μέ τρόπο πλό καί κατανυκτικό, λλά ταυτόχρονα ρχοντικό καί λαμπρό.
Γιά νά εσέλθουμε μως στό νόημα τοορτασμο το Πάσχα, πρέπει νά εσέλθουμε στή ζωή τς κκλησίας μας. Μεγάλη βδομάδα ξω πό τήν κκλησία γίνεται λογοτεχνία, θέατρο, «θεο δράμα», λλά παύει νά εναι μυστικός δρόμος, πού καλεται πιστός νά περπατήσει, πως τόν περπάτησε διος Χριστός.
δη πό τήν πρώτη κολουθία το Νυμφίου, τήν Κυριακή τν Βαϊων τό βράδυ κκλησία μς καλε νά συμπορευθομε καί νά συσταυρωθομε μέ τόν Χριστό γιά νά κατανοήσουμε τό νόημα το θείου πάθους Του καί νά φθάσουμε στήν νάσταση μαζί Του. συμπόρευση ατή καί συσταύρωση μέ τόν Χριστό, πού δηγε στή συνανάσταση μαζί Του δέν κφράζεται μέ τά λόγια τς γλσσας, λλά μέ τή σιωπή καί τήν προσκύνηση τς καρδις. κφράζεται μέ τή μετάνοια καί τήν ξομολόγησή μας. Μέ τήν ξαγόρευση τν μαρτιν μας στόν Πνευματικό μας Πατέρα καί μέ τήν προσπάθειά μας νά γκαινιάζουμε λλους, νέους δρόμους στή ζωή μας, πως μς τούς ποδεικνύει κκλησία. Δρόμους, πού δέν θά μς χωρίζουν πό τόν Χριστό, λλά θά μς νώνουν μαζί Του, στε νά ζομε πως κενος θέλει.
 Μέσα πό τίς ερές κολουθίες τς Μεγάλης βδομάδας κκλησία μιλε στόν καθένα πό μς, μέ μία σύνθεση πό γιογραφικά ναγνώσματα, μνους καί τροπάρια, εχές καί δεήσεις. κκλησία μας δέν προσεύχεται πλς, λλά καί μς διδάσκει, διαιτέρως μέσα πό τά εαγγελικά ναγνώσματα, πού ναφέρονται διαδοχικά στά τελευταα γεγονότα τς πίγειας ζως το Χριστο. Μέ τήν ντονη καθημερινή λατρευτική ζωή της πιχειρε νά μς δηγήσει μέ σφάλεια στή συνάντηση μέ τόν Σωτρα μας Χριστό, γι’ ατό καί κάθε μέρα σχεδόν μς καλε νά μεταλάβουμε τοχράντου Σώματος καί το τιμίου Αματός Του. Τήν Μεγάλη Δευτέρα, τήν Μεγάλη Τρίτη καί τήν Μεγάλη Τετάρτη μέ τίς θεες Λειτουργίες τν Προηγιασμένων Δώρων. Τήν Μεγάλη Πέμπτη, τήν μέρα πού θυμόμαστε τήν παράδοση τν χράντων μυστηρίων κατά τόν μυστικό Δεπνο, μέ τή θεία Λειτουργία το Μεγάλου Βασιλείου, πως καί τό Μέγα Σάββατο τό πρωϊ. Μόνο τήν Μεγάλη Παρασκευή δέν τελεται θεία Λειτουργία, γιατί, πως λέει γιος Συμεών Θεσσαλονίκης, κατά τήν μέρα ατή θυμόμαστε μέ σεβασμό ατήν τήν δια τήν θυσία το Χριστο, πού γινε μιά γιά πάντα πί το Σταυρο καί ρρευσε τό ζωοποιό Αμα Του «τό κχυθέν περ τς το κόσμου ζως καί σωτηρίας» (Θεία Λειτουργία το Μ.Βασιλείου).
Μεγάλη βδομάδα κορυφώνεται τό βράδυ το Μεγάλου Σαββάτου, καθώς συγκεντρωνόμαστε στούς ερούς Ναούς γιά νά δοξάσουμε τόν Χριστό, πού ναστήθηκε πό τούς νεκρούς καί νά λάβουμε φς, πό κενον, πού εναι τό νέσπερο φς.
λη περίοδος το Τριωδίου σ’ ατήν τήν λόφωτη νύχτα δηγε.
λες ο πνευματικές σκήσεις καί τά γωνίσματα τς Μεγάλης Τεσσαρακοστς σ’ ατήν τήν λόλαμπρη νύχτα ποσκοπον!
λη Μεγάλη βδομάδα γιά τήν νύχτα τς ναστάσεως συστάθηκε!
Πόσο πον ψυχή μας, ταν ο Χριστιανοί γυρίζουν τήν πλάτη στόν ναστάντα Χριστό καί φεύγουν πό τούς ερούς Ναούς γιά νά ορτάσουν τήν νάστασή Του στό τραπέζι το σπιτιο τους, μέ τά λικά φαγητά καταφρονώντας τήν γία Τράπεζα τς θείας Λειτουργίας, που κενος γιά μία κόμη φορά προσφέρει καί προσφέρεται, ς πνευματική τροφή;
Νά σχύει ραγε, τι καί γιά τούς ουδαίους τς ποχς κείνης;
Δέν γνωρίζουν; Δέν καταλαβαίνουν; Δέν συμπορεύονται μέ τόν Χριστό; Δέν συσταυρώνονται μαζί Του; σως! Γι’ ατό καί δέν ζητον μέ γωνία καί πιμονή νά συναναστηθον καί μέ τόν Χριστό!
ν δακρύσουμε στή διάρκεια τς Μεγάλης βδομάδος, νά μήν τό κάνουμε γιά τόν Χριστό, διότι κενος μέ τή θέλησή Του θυσιάσθηκε γιά μς, γι’ ατό λέμε, πώς λθε πρός τό κούσιο πάθος. ν δακρύσουμε, ς εναι γιά τίς μαρτίες μας, ς εναι γιά τούς αυτούς μας. Διότι ξαιτίας μας καί γιά χάρη μας Κύριός μας ησος Χριστός σταυρώθηκε. Καί χι μόνο σταυρώθηκε, λλά πάσχει καί ξανασταυρώνεται πό μς κάθε μέρα.
Λίγο πρίν τήν μπειρία τς ναστάσιμης θείας Λειτουργίας, που κυριαρχε τό «Χριστός νέστη κ νεκρν, θανάτ θάνατον πατήσας καί τος ν τος μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» διαβάζουμε ναν ραο κατηχητικό λόγο τογίου ωάννου το Χρυσοστόμου, πού ξεκινάει ς ξς: «ποιος εναι εσεβής καί φιλόθεος, ς πολαύσει τήν ραία ατή καί λαμπρή πανήγυρη. ποιος εναι εγνώμων πηρέτης, ς εσέλθει χαρούμενος στό δεπνο τς χαρς το Κυρίου. ποιος κοπίασε νηστεύοντας, ς χαρε τώρα τόν μισθό του. ποιος ργάσθηκε πό τήν πρώτη ρα, ς δεχθε σήμερα τήν πληρωμή. ...ν κάποιος καθυστέρησε...ν κάποιος φθασε λίγο πρίν τό τέλος...μή φοβηθε τήν ργοπορία, διότι ς φιλότιμος, πού εναι Δεσπότης Χριστός, δέχεται τόν τελευταο, πως καί τόν πρτο. ναπαύει ατόν, πού φθασε λίγο πρίν τό τέλος, πως ατόν, πού ργάσθηκε πό τήν πρώτη στιγμή. Καί τόν τελεταο λεε καί τόν πρτο βραβεύει. Καί σέ κενον δίδει καί σ’ ατόν δείχνει τή χάρη του...Εσέλθετε λοιπόν λοι στό δεπνο τς χαρς το Κυρίου μας, καί πρτοι καί δεύτεροι πολαύσατε τήν μοιβή σας...»
Σ’ μς μένει νά μετρήσουμε τόν αυτό μας μέ ατό τό ζύγι τς γάπης το Χριστο, πως ερός Χρυσόστομος μς ξήγησε.
στω καί τήν τελευταα στιγμή ς τοιμασθομε νά δειπνήσουμε μαζί Του στό γιο Τραπέζι τς Βασιλείας Του. Μετανοιωμένοι καί νανεωμένοι ς κοινωνήσουμε πό τό κοινό Ποτήριο, για νά λαμπροφορε ψυχή μας καί νά ζήσει τό ναστάσιμο πανηγύρι, πού Χριστός κάνει γιά χάρη μας, γιά νά γιορτάσουμε μαζί Του τό πέρασμά μας πό τόν θάνατο στή ζωή.
Καλή νάσταση! 
Recommended Post Slide Out For Blogger