H ομιλία του π.Ιωσήφ Ojiambo κατά τη διάρκεια της χειροτονίας του εις πρεσβύτερο.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιε.

Εκλεκτή του Κλήρου χορεία
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
        Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου όπως αυτή, όπου καλύτερα είναι να σωπαίνει. Ευρισκόμενος ενώπιόν σας αυτή την ώρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά, με όλη μου τη δύναμη, τον Μητροπολίτη και πατέρα μας, της Μητροπόλεως Καμπάλας και πάσης Ουγκάντας, για την εμπιστοσύνη, την εκτίμηση και την αγάπη προς τον ανάξιό μου πρόσωπο. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως και εσάς για την θετική ανταπόκριση προς την χειροτονία μου στο δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης από τα χέρια σας.

          Γεννήθηκα στην Αφρική και συγκεκριμένα στην Ουγκάντα, σε μία προτεσταντική οικογένεια, όπου το 2003 έγινα ορθόδοξος, βαπτιζόμενος από τον  Θεοφιλέστατο επίσκοπο Μπουρούντι και Ρουάντας Κ. Ιννοκέντιο. Το 2002 γράφτηκα στο Ιερατικό σεμινάριο για τρία χρόνια και έπειτα γύρισα στο χωριό Ντοχουέ όπου με πολλούς ανθρώπους ξεκινήσαμε μια κοινότητα, στην οποία έπειτα ιδρύθηκε μία ενορία της Αναστάσεως του Κυρίου. ΄Ομως βλέποντας τον ζήλο μου, ο Μητροπολίτης Ουγκάντας κ. Ιωννάς με έστειλε εξασφαλίζοντάς μου την υποτροφία από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της  Ελλάδος για θεολογικές σπουδές στην Ελλάδα.

          Με «καιομένη καρδιά» ποθώ να διακονήσω τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, στο φρικτό θυσιαστήριό του, προσφέροντας τον εαυτό μου «θυσία ζώσαν αγία, ευάρεστο και λογική» ως ιερεύς και οικονόμος της χάριτος του Θεού. Ταπεινά παρά την αναξιότητά μου, ικετεύω και προσεύχομαι με πολλή αγάπη και γνήσια διάθεση, ο Μέγας Αρχιποιμήν Χριστός να αναδείξει την ελαχιστότητά μου εκλεκτό όργανο και δοχείο της χάριτος Του και φορέα της, μέσω της διαχειρίσεως των θειοτάτων μυστηρίων.

          Αυτή η μεγάλη ώρα για τη ζωή μου ως αντίδωρο, θα ήθελα να καταθέσω δύο λόγια αγάπης, για αυτό το μεγάλο βήμα που εντός ολίγον πρόκειται να με αξιώσει ο Θεός στο να εισέλθω και εγώ στο δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης και με τα ανάξια χέρια μου να προσφέρω το Σώμα και Αίμα του Χριστού για την σωτηρία και ανακαίνιση του κόσμου.

          Οι προτροπές του Αποστόλου Πέτρου προς τους πρεσβύτερους στην Α΄ Καθολική του επιστολή, με καθιστούν αιώνια υπόλογο μπροστά στον Αρχιποίμενα Χριστό «ποιμάνατε το εις δικαιοδοσίαν σας ποίμνιον του θεού και επιβλέπετε με πάσαν επιμέλεια και προσοχή όχι από εξ’ ανάγκης επειδή ευρέθητε εις την θέσιν του πρεσβυτέρου, αλλά με προθυμία και ζήλον. Χωρίς να καταπιέζετε και να τυρρανείτε τους πιστούς, που ως άλλοι γεωργικοί κλήροι προς πνευματικήν καλλιέργειαν εδόθησαν εις τον καθένα σας, αλλά να γίνεσθε εις το ποίμνιον υποδείγματα αρετής αξιομίμητα."

          Για την ευθύνη που έχει ο φορέας της Ιεροσύνης, σκέφτομαι τα λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που έλεγε «να στοχασθείς πως οι φούντες πο6υ είναι στο πετραχήλι το οποίο έχεις κρεμασμένο στο λαιμό, δεν είναι απλά φούντες αλλά οι ψυχές των χριστιανών. Και μία ψυχή να χαθεί από αυτές, έχει ο Θεός να τη ζητήσει από τον λαιμό σου εν ημέρα κρίσεως" Ακόμα θυμάμαι τους λόγους «περί Ιεροσύνης» του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου που υπογραμμίζει : «Ο Ιερέας περιστοιχιζόμενος υπό αγγελικών δυνάμεων κρατεί εις χείρας του τον Κύριον και αναλαμβάνει εις τους ώμους του, την ευθύνη της σωτηρίας των ψυχών των παρ’ αυτού ποιμενομένων"

          Λυγίζουν τα πόδια μου μπροστά σ’ αυτά τα λόγια, μπροστά στην ευθύνη του διακονήματος της Ιεροσύνης. Αλλά εμψυχώνομαι διότι δεν είμαι ούτε θα είναι μόνος. ΄Εχω και θα έχω δίπλα μου τη σεπτή χορεία των αδελφών μου κληρικών.

          Σε όλους τους αδελφούς μου της Ορθόδοξης Εκκλησίας ειδικά τους πονεμένους και καταφρονεμένους Αφρικανούς δεν θέλω να τους μιλήσω με πολλά λόγια αλλά με πράξεις και έργα. Οι θύρες της εκκλησίας θα είναι ορθάνοικτες διάπλατα για όλους χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς μικρότητες και αδιαφορίες.

          Τους καλώ να εμπιστευτούν την εκκλησία και τους προκαλώ μαζί να χτίζουμε το μέλλον μας για την Αφρική και την εκκλησία που ονειρευόμαστε. Η εκκλησία είναι το έδαφος της καρδιάς μου. Πως μπορείς να ξεριζώσεις την καρδιά σου; Δεν πειράζει που είμαστε λίγοι, εξάλλου δώδεκα Απόστολοι έφτασαν να αλλάζουν τον κόσμο. ΄Ενας μόνος του ποτέ δεν μπορεί, έτσι λοιπόν ενωμένοι μπορούμε. Σύντομα εύχομαι να είμαστε περισσότεροι και ας δηλώσει ο καθένας την επιθυμία του.

          Θέλω να τονίσω σ’ όλους σας πως τους ανθρώπους που συνάντησα στους δρόμους, δεν είναι μπερδεμένοι, ταλαιπωρημένοι και καταδικασμένοι να μένουν στα μετόπισθεν της ζωής, αλλά είναι χριστιανοί που έχουν φως, θέλουν να βγουν στο φως και να το μεταλαμπαδεύσουν. Η εκκλησία ως κιβωτός και ορμητήριο θα τους δώσει το χέρι της καταξίωσης, της αξιοπρέπειας, της αληθινής ζωής.

           Εύχομαι σύντομα να βελτιώσει η κατάσταση της δεύτερης μας πατρίδας η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της, όλοι ενωμένοι ώστε με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να ζουν τα ελληνόπουλα. Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει και δεν θα έχει!!!

          Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους πνευματικούς μου πατέρες τον Σεβασμιώτατο κ. Ιωνά, τον πατέρα Χαράλαμπο Mutahagwe  οι οποίοι με καθοδήγησαν και με ανέθρεψαν πνευματικά . Τη διακόνισσα μου την Ασπασία που μοιραζόμαστε την καθημερινή ζωή, τον αείμνηστο πατέρα μου, τη μητέρα μου, τους πατέρες από Ιερά Μονή της Γεννήσεως Θεοτόκου Κεφαλληνίας, τους πατέρες από την Ιερά Μονή  Αγίας Μαρίνης και Ραφαήλ στη Κύπρο, τον πατέρα Εμμανουήλ Μπαλίρε, τους πατέρες της ενορίας της Αγίας Ζώνης Κυψέλης όπου ζούμε οικογενειακά και ιδιαιτέρως τον πατέρα ΄Ανθυμο, τον προϊστάμενο της ενορίας αυτής ο οποίος δεν είναι μόνο Ιερέας αλλά για μένα πατέρας. Τους πατέρες της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, Η ευγνωμοσύνη μου θα είναι πάντα προς τους αγαπητούς μου καθηγητές της θεολογικής σχολής και  ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας για τις προσευχές σας.

          Σε λίγα λεπτά θα οδηγηθώ στο φως της Ιεροσύνης. Γνωρίζοντας την ανθρώπινη ασθένεια και μικρότητά μου, ευχηθείτε Σεβασμιώτατε Δέσποτα, Σεβαστοί μου πατέρες και αγαπητοί μου αδελφοί να γεύομαι την χάρη και την ευλογία της Ιεροσύνης και να νοιώθω πάντοτε να με συντροφεύει αυτή η συναίσθηση, η χαρά και η συγκίνηση αυτής της Ιερατικής κλήσεως και ιδιότητας.

          Με τη χάρη και την αγάπη του Θεού, τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου, του Αγίου Ιωσήφ από Αρημαθαίας την προστασία των επουράνιων δυνάμεων Ασωμάτων, είμαι έτοιμος να πω «Ιδού ο δούλος Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».