Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, οι Άγιοι λάμπουν με το φως του Χριστού. Έγιναν Άγιοι με τη δική Του χάρη, είναι δοξασμένοι με τη δική Του δόξα. Ό,τι τους ζητάμε το πετυχαίνουν για μας από το Χριστό, στου οποίου το θέλημα θυσίασαν ό,τι είχαν ακριβό στη γη. Οι Άγιοι εξεπλήρωσαν το λόγο του Θεού. Ο Κύριος εκπληρώνει το δικό τους λόγο.Εργάσθηκαν γι’ Αυτόν κι αυτός εργάζεται για χάρη τους.
Ακριβώς έτσι, αδελφοί μου, συνέβη και με την Αγία Βαρβάρα. Επειδή εργάσθηκε για το Χριστό και θυσίασε τά πλούτη και τη ζωή της για χάρη Του, της δόθηκαν απ’ Αυτόν πλούσια χαρίσματα.
Διαβάζουμε στο Μαρτύριο της Αγίας ότι μετά τά φρικτά βάσανα πού υπέστη και λίγο πρό του θανάτου της, προσευχήθηκε στον Θεό και μεταξύ άλλων τον παρακάλεσε μ’αυτά τα λόγια: «Κύριέ μου, σε παρακαλώ εκ βάθους καρδίας, όποιος μνημονεύσει το μαρτύριό μου εις δόξαν του Αγίου σου ονόματος, αξίωσέ τον να μην εγγίσει ουδέποτε το σπίτι του ούτε λοιμώδης νόσος ούτε λώβη, ούτε καμμιά άλλη θανατηφόρος ασθένεια για να βλάψει αυτόν ή την οικογένειά του, γιατί εσύ γνωρίζεις την αδυναμία των ανθρώπων» κι ενώ έτσι προσευχόταν ακούσθηκε ξαφνικά μια φωνή απ’ τον ουρανό, η οποία την προσκαλούσε στην αιώνια αγαλλίαση και της υποσχόταν ότι θα πραγματοποιηθούν όσα ζήτησε στην προσευχή της.
Αυτή ή υπόσχεση του Θεού εκπληρώθηκε στο παρελθόν και εκπληρώνεται μέχρι σήμερα.Πολλές φορές η Αγία Βαρβάρα έσωσε από λοιμώδεις αρρώστειες ανθρώπους, αλλά και πόλεις ολόκληρες, όταν την επικαλέστηκαν με θέρμη. Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι η λύτρωση από την ευλογιά της νήσου Κιμώλου το 1915 και του Πολυδενδρίου Αττικής το 1917 από την ίδια αρρώστεια.
Γι’ αυτό το θαύμα θα μιλήσουμε στη συνέχεια.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων του Πολυδενδρίου, τις οποίες συνέλεξε το 1986 ο εφημέριος του χωριού, στα 1917 έπεσε επιδημία ευλογιάς στο χωριό. Πολλοί αρρώστησαν κι οχτώ απ’ αυτούς πέθαναν ενώ ήσαν κι άλλοι ετοιμοθάνατοι. Δύο από τους νεκρούς ήσαν απ’ το Γραμματικό γι’αυτό όλοι υποθέσανε ότι η αρρώστεια ήρθε από κει. Όλοι πανικοβλήθηκαν. Πολλοί πήραν τά βουνά. Η χωροφυλακή απέκλεισε τά σπίτια στα οποία υπήρχαν άρρωστοι, καθώς και τους γύρω δρόμους, για να εμποδίσουν την εξάπλωση της επιδημίας. Άλλοι έπιασαν το πηγάδι της πλατείας και τις βρύσες του χωριού για να εμποδίσουν τους αρρώστους να μολύνουν το νερό. Οι δυστυχείς άρρωστοι πήγαιναν στη δεξαμενή έξω από το χωριό για να πάρουν νερό. Τους νεκρούς δεν τους διάβαζαν στην Εκκλησία. Ο εφημέριος του χωριού ο παπα-Γιάννης ο Τσάκας κρυφά διάβασε μερικούς. Κάποιος γέροντας διηγείται: «Κάποιον από τους νεκρούς τον πήγα εγώ σέρνοντας από το σπίτι στην Εκκλησία, νύχτα και τον θάψαμε. Μετά εγώ πήρα την κάπα του και κοιμήθηκα αλλά δεν κόλλησα την αρρώστεια».Πάνω στα μνήματα ρίχνανε ασβέστη για να μη μεταδοθεί η επιδημία.
Μέσα σ’αυτή την κατάσταση της απελπισίας και του πανικού, όπως διηγήθηκε η Άννα Βασιλάκου, ένα μικρό παιδί, ίσαμε 10 χρονών, ο Παναγιώτης Σπυρ. Σωτήρχος είδε σε όραμα στο εικονοστάσι την Αγία Βαρβάρα, η οποία του είπε: «Να έρθετε να με πάρετε για να διώξω την αρρώστεια».Τότε ο παπα-Γιάννης με τους επιτρόπους της εκκλησίας πήγαν στο Αιγάλεω, στο ναό της Αγίας Βαρβάρας κι από κει με αυτοκίνητο έφεραν την θαυματουργή εικόνα της μέχρι τη διασταύρωση του χωριού.
Εκεί οι χριστιανοί την υποδέχθηκαν με ευλάβεια, συγκίνηση και κλάμματα, ενώ όλος ο δρόμος ήταν στρωμένος με δάφνες. Πέφτανε στην εικόνα και φώναζαν: «Βοήθησέ μας Αγία Βαρβάρα! Διώξε την αρρώστεια.» Έπειτα λιτάνευσαν την εικόνα γύρω απ’ το χωριό κι αμέσως-Θαύμα φοβερό!-η επιδημία έπαυσε. Όχι μόνο δεν αρρώστησαν άλλοι, αλλά και όλοι οι άρρωστοι έγιναν καλά.
Από τότε, αυθόρμητα κι από ευγνωμοσύνη καθιερώθηκε στο Πολυδένδρι η γιορτή της Αγίας Βαρβάρας σαν αργία. Έφτιαξαν εικόνα της Αγίας και οι κάτοικοι του Πολυδενδρίου πανηγυρίζουν με λαμπρότητα το θαύμα αυτό στις 15 Ιουλίου, την ημέρα δηλαδή που κατέφθασε στο χωριό τους η εικόνα της Αγίας, σαν απεσταλμένη του Σωτήρος Χριστού.
Ταις της αθληφόρου Βαρβάρας πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.Αμήν.
┼
