«Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν» ( Ιακ. Α΄, 2-3 ) .
Με έχει πολλές φορές προβληματίσει το χωρίο αυτό του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Μας προτρέπει να έχουμε χαρά όταν αντιμετωπίζουμε πολλές δοκιμασίες! Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε τη χαρά, θέλουμε την ευκολία, νοσταλγούμε την ευτυχία και ηρεμία της ζωής. Δεν αγαπάμε τις περιπέτειες, δεν αγαπάμε τα βάσανα, δεν αγαπάμε τις δυσκολίες, πολύ περισσότερο δεν αγαπάμε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής. Τα αγκάθια μας είναι μισητά. Τα λουλούδια μας είναι ευχάριστα. Η υγεία μας ευφραίνει. Δεν θέλουμε ποτέ την αρρώστια. Η άνεση, η οικονομική μας ευχαριστεί . Δεν αγαπάμε τη φτώχεια και τη στέρηση. Τα ευχάριστα γεγονότα μας αρέσουν και ποτέ δεν θέλουμε δυσάρεστες και θλιβερές περιπτώσεις στην πορεία της ζωής μας. Γι’ αυτό και η προτροπή αυτή του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου να δοκιμάζουμε χαρά όταν πέσουμε σε πολλούς πειρασμούς , μας είναι αρκετά δύσκολη. Δεν είναι καθόλου αρεστή στη φύση μας.
Όμως η προτροπή αυτή δεν είναι απλούς ανθρώπινος λόγος, δεν είναι απλή ανθρώπινη φιλολογία. Είναι λόγος θεόπνευστος. Η επιστολή του Ιακώβου είναι βιβλίο της Αγίας Γραφής. Έχει συμπεριληφθεί στα κείμενα που γράφτηκαν με την επίπνοια του Παναγίου Πνεύματος. Ως εκ τούτου είναι λόγος αξιοπρόσεκτος. Δεν μπορούμε να τον παραθεωρήσουμε.
Αδελφέ μου, η πορεία της ζωής μας δεν είναι πάντοτε όπως τη θέλουμε εμείς. Το είπε σαφώς ο Κύριος ότι, αν θέλουμε να έχουμε πνευματικές αναβάσεις και κατάκτηση αρετής, θα ακολουθήσουμε όχι τον πλατύ δρόμο, αλλά το στενωπό και τεθλιμμένο.
Ο πλατύς και εύκολος δρόμος με τις ανέσεις, τις πολλές ευκολίες, τις απολαύσεις και ηδονές της ζωής , δεν οδηγεί πάντοτε στην αληθινή ζωή. Εάν αυτές οι ανέσεις και οι ηδονές είναι αντίθετες προς το θέλημα του Θεού , τότε οδηγούν αναποφεύκτως στο θάνατο και την απώλεια.
Η στενωπός , η «στενή και τεθλιμμένη οδός» ( Ματθ. ζ΄, 14 ) , με την υπερνίκηση των πειρασμών και των αντιθέσεων της ζωής, με την χαλιναγώγηση των ατάκτων ορμών του σώματος, με την ηρωική και υπομονητική αντιμετώπιση των δυσκολιών του βίου, οδηγεί στην πραγματική ζωή.
Η γη, είτε το θέλουμε, είτε όχι, στην πραγματικότητα είναι το δοκιμαστήριο, είναι το στάδιο, είναι ο τόπος των πνευματικών αγωνισμάτων. Είναι ο τόπος των πνευματικών αγωνισμάτων. Είναι ο τόπος που δίνουμε εξετάσεις για να πάρουμε το βραβείο της πνευματικής νίκης. Είναι το πέρασμά μας από τη ζωή , το προσωρινό πέρασμα. Γιατί η παντοτινή ζωή, η χωρίς τέρμα, είναι η πέραν του τάφου. Δεν πλαστήκαμε για τη γη, αλλά για τον Ουρανό. Γι’ αυτό και μας συμφέρει να υπάρχουν αγκάθια στη ζωή, δυσκολίες και περιπέτειες, για να μην επαναπαυόμεθα και ξεχνάμε την αιώνια πατρίδα μας, τη Βασιλεία των Ουρανών. Αυτή την αλήθεια τονίζουν τα λόγια του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου που θέσαμε σαν προμετωπίδα των σκέψεών μας.
Τα φάρμακα πολλές φορές είναι πικρά. Όμως είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση τη αρρώστιας. Και οι δοκιμασίες και οι θλίψεις της ζωής είναι πικρές. Μας βοηθούν όμως να αφυπνιστούμε πνευματικά και να επωφεληθούμε, να αποκολληθούμε από τα πρόσκαιρα και τα φθαρτά.
Οι δοκιμασίες και οι περιπέτειες της ζωής μας δοκιμάζουν στη μεγάλη αρετή της υπομονής, που είναι κατά τον άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο «δοκίμιον της πίστεως». Ο βαθμός της υπομονής μας δείχνει και την πνευματική μας ποιότητα και την πιστότητα μας στην Πρόνοια του Πανάγαθου Θεού.
Να κάνουμε τον ευσεβή και να φαινόμεθα ευσεβείς όταν όλα πηγαίνουν καλά και δεν έχουμε καμία δυσκολία στην πορεία της ζωής είναι κάπως εύκολο. Να είμαστε όμως γνησίως ευσεβείς, με ακεραιότητα και πιστότητα, όταν δοκιμάζουμε πόνους και αντιθέσεις, όταν δερόμεθα από δοκιμασίες και θλίψεις, είναι πολύ δύσκολο. Τότε όμως φαίνεται η πραγματική πιστότητα μας. Ο χρυσός δοκιμάζεται στη φωτιά- και ο αληθινά πιστός άνθρωπος φαίνεται στις δοκιμασίες και θλίψεις της ζωής. Εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας, εκεί φαίνεται η υπακοή στο θέλημα του Θεού , εκεί φαίνεται η αγάπη στον Θεό, εκεί φαίνεται η γνησιότητα της αρετής.
Όλοι οι Άγιοι πέρασαν πολλές θλίψεις και δοκιμασίες για να φθάσουν στα ύψη της αγιότητος στα οποία έφθασαν. «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» ( Πραξ. Ιδ΄, 22 ) , λέγει ο λόγος του Θεού.
Μας συμφέρουν αδελφέ, οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες στη ζωή. Δεν μας αρέσουν, το γνωρίζω πολύ καλά. Όμως μας συμφέρουν. Μας αφυπνίζουν πνευματικά και μας βοηθούν, εάν διαθέτουμε πραγματική πίστη στον Θεό, να πορευθούμε σε ένα πνευματικότερο δρόμο. Μας το φωνάζει και ο λόγος του Θεού: «Παιδεία Κυρίου Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα» ( Ης. ν΄,5 ) . Δηλαδή, οι δοκιμασίες που επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μου, ανοίγουν τα αυτιά μου στη φωνή της αλήθειας και δεν με αφήνουν στον ύπνο της πνευματικής αδιαφορίας.
Η υπομονή μας, χωρίς γογγυσμούς και χωρίς αγανάκτηση στις δυσκολίες της ζωής, είναι λιβανωτός που ανεβαίνει στον θρόνο του Θεού. Ο Λάζαρος της γνωστής παραβολής με την υπομονή του κέρδισε τον Ουρανό. Ο Ιώβ της βιβλικής διηγήσεως της Παλαιάς Διαθήκης με την υπομονή του έγινε αιώνιο υπόδειγμα πιστότητας στον Θεό.
Η υπομονή στις θλίψεις και στις δοκιμασίες της ζωής ελκύει το έλεος του Θεού, σβήνει αμαστίες, κάνει τον άνθρωπο αρεστό στον Θεό, εξαγοράζει τη Βασιλεία των Ουρανών.
Αδελφέ μου , εύχομαι να μην έχεις δυσκολίες , θλίψεις και δοκιμασίες στη ζωή. Εάν όμως ο Πανάγαθος Θεός επιτρέπει να δοκιμάζεις πόνους, να έχεις προβλήματα και αντιθέσεις, μην κάμπτεσαι, μη λιποψυχείς, μη δειλιάς. Μην αφήσεις ποτέ αγανάκτηση και ανυπομονησία να κυριεύσουν τη ζωή σου. Δείξε καρτερία και υπομονή. Γονάτισε και προσευχήσου. Και «υπόμεινον τον Κύριον» ( Ψαλμ. Αστ΄, 34 ). Θα σε βραβεύσει ο Θεός. Θα δεχθεί την υπομονή σου ως μαρτύριο. Θα σε αμείψει πλουσιοπάροχα.
Μην λησμονείς ποτέ τον θεόπνευστο λόγο: «τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν•» ( Ιακ. α΄,3 ). Ο βαθμός της υπομονής μας δείχνει τη πιστότητα μας στον Θεό. Με την υπομονή μας ελκύουμε την αγάπη του Θεού και το έλεός Του, τα οποία είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός της ζωής.
Πηγή: Από το βιβλίο : «Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς Καλλινίκου Καρούσου Για σένα που πονάς» Εκδόσεις Xρυσοπηγή Αθήναι
