Εὐλογημένο νά ᾽ναι, ἐλιά, τὸ χῶμα, ποὺ σὲ τρέφει,
κι εὐλογημένο τὸ νερό, ποὺ πίνεις ἀπ’ τὰ νέφη,
κι εὐλογημένος τρεῖς φορὲς αὐτός, ποὺ σ’ ἔχει στείλει
γιὰ τὸ λυχνάρι τοῦ φτωχοῦ, γιὰ τ’ ἅγιου τὸ καντήλι.
.
Δὲν εἶσαι σὺ περήφανη σὰν τ ἄλλα καρποφόρα,
ποὺ βιαστικά, ἀνυπόμονα, δὲν βλέπουνε τὴν ὥρα
πότε μὲ τ’ ἀνθολούλουδα τοὺς κλώνους νὰ σκεπάσουν
καὶ μὲ μιὰ πρόσκαιρη ὀμορφιὰ τὰ μάτια νὰ ξυπάσουν.

.
Ἐσύ ᾽σαι πάντα ταπεινή πάντα δουλεύτρα σκύβεις,
μ’ ὅλα τὰ πλούτη, ποὺ κρατεῖς, μ’ ὅλο τὸ βιό, ποὺ κρύβεις,
Γι’ αὐτὸ ἀπ’ τὰ πρῶτα νιάτα σου, ποὺ τὰ φιλοῦν οἱ ἀνέμοι,
ὡς τὰ βαθιὰ γεράματα, τοὺ τὸ κορμί σου τρέμει
καὶ γέρνει κάθε σου κλαδί καί κάθε παρακλάδι,
μέσα στὸν κούφιο σου κορμὸ δὲν σοῦ ᾽λειψε τὸ λάδι.
.
«Τὸ παλιὸ βιολί» Ἰωάννης Πολέμης
.
ΕΥΑΓΓ. Π. ΦΩΤΙΑΔΟΥ – ΗΛΙΑ Π. ΜΗΝΙΑΤΗ Γ. ΜΕΓΑ – Δ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ Θ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
1955
Πηγή : Το σπιτάκι της Μελιάς