Γράφει ο Νίκος Ράπτης
Η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουμε το διωγμό 200 εκατομμυρίων χριστιανών στον κόσμο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα όπλα που διαθέτουν οι διώκτες τους.
Πολλοί από μας που λόγω των ημερών ξαναθυμηθήκαμε το επεισόδιο της σφαγής των νηπίων από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, πιθανότατα να το βρήκαμε λιγάκι υπερβολικό. Τίποτα στην καθημερινή μας εμπειρία δε δικαιολογεί τόση βία. Τουλάχιστο έτσι νομίζουμε: στις 21 Οκτωβρίου, Σύριοι ισλαμιστές αντάρτες εισέβαλαν στην κωμόπολη Σαντάντ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Συρίας-Λιβάνου. Ο οικισμός ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις μετά από σκληρές μάχες, που διήρκεσαν μια εβδομάδα.
Μετά την ανακατάληψή του, αποκαλύφθηκε ομαδικός τάφος με πάνω από 40 σορούς χριστιανών, ανάμεσα στις οποίες εκείνες πολλών γυναικών και παιδιών. Στους κατοίκους του Σαντάντ, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο θα πρέπει να φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Θα φαινόταν και σε μας, αν τα εγχώρια ΜΜΕ είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώνουν καλύτερα για όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Ο διωγμός κατά των χριστιανών δεν αφορά μόνο τη Συρία. Στο Ιράκ, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, την Αίγυπτο, την Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Βόρειο Κορέα κ.λπ. ο αντιχριστιανισμός εγκαθίσταται ως ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της διεθνούς πραγματικότητας. Πρόσφατα ο πρίγκιπας Κάρολος προειδοποίησε πως ο χριστιανισμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τη γενέτειρά του, τη Μέση Ανατολή. Η βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα Γκάρντιαν χαρακτήρισε τους διωγμούς κατά των χριστιανών «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Σύμφωνα με την δεξαμενή σκέψης Civitas, το 10% των χριστιανών του κόσμου υφίσταται διώξεις για την πίστη του: από πιέσεις στον επαγγελματικό ή τον κοινωνικό του χώρο ως νομικές παρενοχλήσεις, διώξεις και φυσική βία –που καταλήγει στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. 10% των χριστιανών είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα ο χριστιανισμός είναι η πιο καταδιωκόμενη θρησκεία στον κόσμο.
Γιατί αυτό; Αναφέρονται λόγοι κοινωνικοί, ιδεολογικοί, ιστορικοί, γεωπολιτικοί, οικονομικοί, πολιτισμικοί κ.ο.κ. Οι πάντες όμως συμφωνούν πως στους παράγοντες που διευκολύνουν το διωγμό των χριστιανών εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η αδιαφορία των ομοθρήσκων τους στη δύση. Ναι, καλά το καταλάβατε: ανάμεσα στις αιτίες που 200 εκατομμύρια χριστιανοί καταδιώκονται (απολύονται, διώχνονται από τις γειτονιές τους, φυλακίζονται, κακοποιούνται, δολοφονούνται) για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, είναι που εμείς στη δύση, δεν δίνουμε δεκάρα. Δεν είμαστε αμέτοχοι, αλλά συμμέτοχοι.
Ειδικά στην Ελλάδα, το θέμα έχει στην κυριολεξία αποσιωπηθεί: οι πολιτειακοί, πολιτικοί ή θρησκευτικοί μας ηγέτες σπανίως αναφέρονται σε αυτό. Τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα απαξιώνουν να αναπαράγουν τα σχετικά ρεπορτάζ των ξένων ειδησεογραφικών δικτύων. Τα συνήθως λαλίστατα κόμματά μας προφανώς δεν έχουν ακούσει τίποτα για το έγκλημα. Πιθανότατα όλοι αυτοί να προεξοφλούν πως δεν μας νοιάζει, πως πρόκειται περί επουσιώδους ζητήματος, πως η εξαφάνιση των χριστιανών από το μισό πλανήτη είναι προδιαγεγραμμένη. Μερικοί μπορεί να δικαιολογούν κιόλας την αντιχριστιανική βία, κάνοντας ανιστόρητους -και διαστροφικούς εδώ που τα λέμε- συμψηφισμούς. Υπάρχουν κι εκείνοι που επιχαίρουν ανοικτά: σε ένα κοινωνικό δίκτυο, κάτω από μια φωτογραφία δεκάδων απανθρακωμένων πτωμάτων που (λανθασμένα) γραφόταν πως απεικόνιζε αντιχριστιανική επίθεση, ένα μέλος μιας ομάδας «άθεων και αγνωστικιστών» σχολίασε: «καλή φάση!»
Ό,τι κι αν συμβαίνει, μέρες που είναι, να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστο πως η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουμε το διωγμό 200 εκατομμυρίων χριστιανών στον κόσμο δε μας χαρακτηρίζει μόνο προσωπικά ή συλλογικά: αποτελεί, με εντελώς υλικό, απτό τρόπο, ένα από τα σημαντικότερα όπλα που διαθέτουν οι διώκτες εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, που, σαν κι εμάς, μόλις γιόρτασαν Χριστούγεννα. Μόνο που εκείνοι το έκαναν με το φόβο στην καρδιά -και με κίνδυνο της ζωής τους.
Πολλοί από μας που λόγω των ημερών ξαναθυμηθήκαμε το επεισόδιο της σφαγής των νηπίων από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, πιθανότατα να το βρήκαμε λιγάκι υπερβολικό. Τίποτα στην καθημερινή μας εμπειρία δε δικαιολογεί τόση βία. Τουλάχιστο έτσι νομίζουμε: στις 21 Οκτωβρίου, Σύριοι ισλαμιστές αντάρτες εισέβαλαν στην κωμόπολη Σαντάντ, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα Συρίας-Λιβάνου. Ο οικισμός ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις μετά από σκληρές μάχες, που διήρκεσαν μια εβδομάδα.
Μετά την ανακατάληψή του, αποκαλύφθηκε ομαδικός τάφος με πάνω από 40 σορούς χριστιανών, ανάμεσα στις οποίες εκείνες πολλών γυναικών και παιδιών. Στους κατοίκους του Σαντάντ, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο θα πρέπει να φαίνεται πολύ ρεαλιστικό. Θα φαινόταν και σε μας, αν τα εγχώρια ΜΜΕ είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας ενημερώνουν καλύτερα για όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Ο διωγμός κατά των χριστιανών δεν αφορά μόνο τη Συρία. Στο Ιράκ, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, την Αίγυπτο, την Ινδία, την Κίνα, το Βιετνάμ, τη Βόρειο Κορέα κ.λπ. ο αντιχριστιανισμός εγκαθίσταται ως ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της διεθνούς πραγματικότητας. Πρόσφατα ο πρίγκιπας Κάρολος προειδοποίησε πως ο χριστιανισμός κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τη γενέτειρά του, τη Μέση Ανατολή. Η βρετανική κεντροαριστερή εφημερίδα Γκάρντιαν χαρακτήρισε τους διωγμούς κατά των χριστιανών «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Σύμφωνα με την δεξαμενή σκέψης Civitas, το 10% των χριστιανών του κόσμου υφίσταται διώξεις για την πίστη του: από πιέσεις στον επαγγελματικό ή τον κοινωνικό του χώρο ως νομικές παρενοχλήσεις, διώξεις και φυσική βία –που καταλήγει στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. 10% των χριστιανών είναι 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα ο χριστιανισμός είναι η πιο καταδιωκόμενη θρησκεία στον κόσμο.
Γιατί αυτό; Αναφέρονται λόγοι κοινωνικοί, ιδεολογικοί, ιστορικοί, γεωπολιτικοί, οικονομικοί, πολιτισμικοί κ.ο.κ. Οι πάντες όμως συμφωνούν πως στους παράγοντες που διευκολύνουν το διωγμό των χριστιανών εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η αδιαφορία των ομοθρήσκων τους στη δύση. Ναι, καλά το καταλάβατε: ανάμεσα στις αιτίες που 200 εκατομμύρια χριστιανοί καταδιώκονται (απολύονται, διώχνονται από τις γειτονιές τους, φυλακίζονται, κακοποιούνται, δολοφονούνται) για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, είναι που εμείς στη δύση, δεν δίνουμε δεκάρα. Δεν είμαστε αμέτοχοι, αλλά συμμέτοχοι.
Ειδικά στην Ελλάδα, το θέμα έχει στην κυριολεξία αποσιωπηθεί: οι πολιτειακοί, πολιτικοί ή θρησκευτικοί μας ηγέτες σπανίως αναφέρονται σε αυτό. Τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα απαξιώνουν να αναπαράγουν τα σχετικά ρεπορτάζ των ξένων ειδησεογραφικών δικτύων. Τα συνήθως λαλίστατα κόμματά μας προφανώς δεν έχουν ακούσει τίποτα για το έγκλημα. Πιθανότατα όλοι αυτοί να προεξοφλούν πως δεν μας νοιάζει, πως πρόκειται περί επουσιώδους ζητήματος, πως η εξαφάνιση των χριστιανών από το μισό πλανήτη είναι προδιαγεγραμμένη. Μερικοί μπορεί να δικαιολογούν κιόλας την αντιχριστιανική βία, κάνοντας ανιστόρητους -και διαστροφικούς εδώ που τα λέμε- συμψηφισμούς. Υπάρχουν κι εκείνοι που επιχαίρουν ανοικτά: σε ένα κοινωνικό δίκτυο, κάτω από μια φωτογραφία δεκάδων απανθρακωμένων πτωμάτων που (λανθασμένα) γραφόταν πως απεικόνιζε αντιχριστιανική επίθεση, ένα μέλος μιας ομάδας «άθεων και αγνωστικιστών» σχολίασε: «καλή φάση!»
Ό,τι κι αν συμβαίνει, μέρες που είναι, να συνειδητοποιήσουμε τουλάχιστο πως η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουμε το διωγμό 200 εκατομμυρίων χριστιανών στον κόσμο δε μας χαρακτηρίζει μόνο προσωπικά ή συλλογικά: αποτελεί, με εντελώς υλικό, απτό τρόπο, ένα από τα σημαντικότερα όπλα που διαθέτουν οι διώκτες εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, που, σαν κι εμάς, μόλις γιόρτασαν Χριστούγεννα. Μόνο που εκείνοι το έκαναν με το φόβο στην καρδιά -και με κίνδυνο της ζωής τους.
