+++Πανηγυρίζει την Κυριακή 24 Αυγούστου με την ευκαιρία της εορτής της Ανακομιδής του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου του εν Ζακύνθω,το παρεκκλήσιο του Αγίου που βρίσκεται πάνω ακριβώς από την είσοδο της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής .Το Σάββατο 23 Αυγούστου στις 6.30μ.μ. θα τελεσθεί Μέγας Πανηγυρικός εσπερινός ενώ η Θεία Λειτουργία θα τελεσθεί την επόμενη μέρα Κυριακή 24 Αυγούστου στο Καθολικό της Ιεράς Μονής +++ Πανηγυρίζει την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2025 με την ευκαιρία της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου η Ιερά Συνοδική και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής . Η φετινή πανήγυρις θα έχει μία ιδιαίτερη λαμπρότητα, αφού θα έχουμε την ευκαιρία να τίθενται καθ΄όλη τη διάρκεια της Πανηγύρεως ,Ιερά Λείψανα των Αγίων Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το αναλυτικό πρόγραμμα της Πανηγύρεως έχει ως εξής : Πρόγραμμα Πανηγύρεως 2025 Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 7.00π.μ Ακολουθία του Όρθρου και Θεία Λειτουργία (Από σήμερα θα τίθενται σε προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα των Αγίων) 12.00μ.μ. Παράκληση της Παναγίας 6.30.μ.μ. Ακολουθία του πανηγυρικού εσπερινού Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 7.00π.μ. Ακολουθία του Όρθρου και Πανγηγυρική Θεία Λειτουργία 12.00μ.μ. Παράκληση της Παναγίας 6.30.μ.μ. Ακολουθία του Μεθέορτου εσπερινού και Παράκληση της Παναγίας . Η Ιερά Μονή θα είναι ανοικτή κατά τη διάρκεια της Πανηγύρεως από 7.00π.μ. έως 9.30μ.μ. Σας περιμένουμε προκειμένου να λάβουμε από κοινού την ευλογία της Παναγίας και των Αγίων +++ Ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή πραγματοποιεί η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής στο νησί του Αγίου Νεκταρίου :την Αίγινα το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου .Το πρόγραμμα της εκδρομής περιλαμβάνει: Αναχώρηση με πούλμαν από το Μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου στις 6.45π.μ. Μετάβαση στο λιμάνι του Πειραιά και αναχώρηση με το πλοίο για την Αίγινα Προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο, ξενάγηση στην παλαιά Μονή.Συμμετοχή στην Ιερά Παράκληση αλλά και στον νέο περικαλλή Ναό του Αγίου. Μετάβαση κατόπιν,στον οικισμό της Αγίας Μαρίνας για ελεύθερο φαγητό. Επίσκεψη στη συνέχεια και προσκύνημα στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Μηνά. Ξενάγηση στην ιστορία και το παρόν του νησιού. Ελεύθερος χρόνος και αναχώρηση από το λιμάνι της Αίγινας γύρω στις 6.00 μ.μ. για τον Πειραιά και αμέσως μετά μετάβαση με το πούλμαν στο Μοναστήρι. Πληροφορίες : π.Παίσιος 2295022228

Πανήγυρις 2025 παρεκκλησίου Αγίου Διονυσίου εν Ζακύνθω

Πανήγυρις 2025 παρεκκλησίου Αγίου Διονυσίου εν Ζακύνθω
Μάθετε περισσότερα.Κάντε κλικ στην εικόνα

Διαβάστε σήμερα..

"

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Το Μνημείο του Ζαλόγγου

Το Μνημείο του Ζαλόγγου


Η ιστορία ενός τόπου συνώνυμου με την ελευθερία

Ταξιδεύοντας κανείς από την Πρέβεζα προς την Πάργα βλέπει στη δεξιά πλευρά του δρόμου να διακρίνονται πάνω από το χωριό της Καμαρίνας ορισμένες ψηλές λευκές φιγούρες. Πρόκειται για το μνημείο του Ζαλόγγου, με τις πέτρινες Σουλιώτισσες που στέκουν αγέρωχες και ατενίζουν το Ιόνιο Πέλαγος. Το μνημείο αυτό βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο της Κασσώπης, πάνω στις καταπράσινες πλαγιές της Καμαρίνας, απ' όπου, σύμφωνα με την ιστορία, 63 Σουλιώτισσες με τα παιδιά τους σέρνοντας το 1803 τον χορό του θανάτου, έπεσαν στο κενό, για να μην πέσουν στα χέρια των ανδρών του Αλή πασά (1788-1822), όταν το Σούλι υπέκυψε μετά από πολύχρονους αγώνες.
Πηγή : Πρώτο θέμα


Προς τιμή των ηρωίδων αυτών, που προτίμησαν τον θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία, στήθηκε στην κορυφή του ιστορικού αυτού βράχου, ως σύμβολο μνήμης και αυταπάρνησης, ένα μεγαλειώδες μνημείο, εν έτει 1961, έργο του γλύπτη Γεωργίου Ζογγολόπουλου και του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού. Ο διάσημος γλύπτης κατάφερε να αποδώσει με τρόπο εύγλωττο τον χορό εκείνων των γυναικών, που συνδέθηκε με τη λύτρωση, την αγάπη για την ελευθερία, και τον αγώνα για τη ζωή. Πιασμένες χέρι-χέρι, καθώς σέρνουν τον χορό, οι γυναικείες μορφές μεγεθύνονται κλιμακωτά και στην άκρη του γκρεμού της θυσίας γιγαντώνονται, και μετατρέπονται σε μορφές τεράστιες, ηρωικές, σύμβολα αιώνια της θυσίας και της αγάπης για την ελευθερία, στον βωμό της οποίας δεν δίστασαν να θυσιάσουν όχι μόνον τη δική τους ζωή, αλλά και τη ζωή των παιδιών τους.

Το μνημείο, μήκους 18 μ. και ύψους 13 μ., εδράζεται σε μία λιθόχτιστη βάση, πάνω στην οποία έχουν τοποθετηθεί οι έξι γιγαντόσωμες αφαιρετικές μορφές των Σουλιωτισσών, κατασκευασμένες από οπλισμένο σκυρόδεμα επενδυμένο με περίπου 4.300 ασβεστολιθικούς όγκους, υπόλευκου χρώματος. Πηγαίνοντας κανείς στο μέρος αυτό πρέπει να ανέβει αρκετά σκαλιά, όμως η θέα από την κορυφή προς τον κάμπο της Πρέβεζας, τον Αμβρακικό Κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος είναι εντυπωσιακή και τον ανταμείβει με τον καλύτερο τρόπο.

Ανατρέχοντας στα ιστορικά δεδομένα, μετά τη συνθήκη που σύναψε ο Αλή Πασάς με τους Σουλιώτες στις 12 Δεκεμβρίου τους 1803, οι κάτοικοι του Σουλίου ήταν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Έτσι, φεύγοντας από τις πατρικές οικίες τους, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, από τις οποίες η μία με τις φάρες των Δαγκλή, Δράκου, Ζορμπά, Τζαβέλλα, Πανομάρα κά. κατευθύνθηκε προς την Πάργα, ενώ η άλλη με τις φάρες των Κουτσονίκα, Μαλάμου, Μπότσαρη κά. προς το Ζάλογγο. Τότε, ο Αλής, αθετώντας το λόγο του και τη συνθήκη, διέταξε την καταδίωξη και την εξόντωση των Σουλιωτών. Από τις δύο ομάδες, η δεύτερη δεν κατόρθωσε να διαφύγει τον όλεθρο. Τα μέλη της είχαν φθάσει στο Ζάλογγο, που απείχε από το Σούλι περίπου οκτώ ώρες. Στη συνέχεια, για περισσότερη ασφάλεια ανέβηκαν στη κορυφή, όπου βρίσκεται και η ομώνυμη Μονή του Ζαλόγγου.



Στις 16 Δεκεμβρίου, όταν έφθασε στους πρόποδες του Ζαλόγγου το πολυάριθμο ασκέρι του Αλή Πασά υπό τον Αλβανό διοικητή Μπεκήρ Τζιγαδώρο, οι Σουλιώτες μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους οχυρώθηκαν μέσα στη Μονή απ΄ όπου και απέκρουσαν στις 16 και 17 του μήνα τις εφόδους του ασκεριού. Την επομένη όμως, στις 18 Δεκεμβρίου, ο μεν Κουτσονίκας και οι σύντροφοί του παραδόθηκαν, ενώ 53 γυναίκες με τα παιδιά τους και 13 άνδρες κατέφυγαν σε παρακείμενο βράχο, καλούμενος σήμερα «Στεφάνι». Αντίθετα άλλοι, περίπου 147, υπό τον Κίτσο Μπότσαρη, κατάφεραν με έφοδο να διασωθούν. Οι δε Αλβανοί, όταν έφθασαν στη Μονή και την κατέλαβαν αιχμαλώτισαν και όλους όσοι βρίσκονταν εκεί. Τότε, 63 γυναίκες που είχαν καταφύγει στο βράχο προτίμησαν αντί της ατιμίας και της αιχμαλωσίας να ρίξουν τα τέκνα τους στο γκρεμό και στη συνέχεια να ριφθούν σε αυτόν, χορεύοντας, η μία μετά την άλλη στο βάθος του βράχου, ξέροντας ότι τους χώριζαν λίγα μέτρα από το θάνατο.

Το μέρος όπου κατασκευάστηκε το μνημείο δεν είναι το μέρος απ' όπου έπεσαν οι Σουλιώτισσες. Η ηρωική πτώση έγινε από ένα άλλο σημείο, πιο χαμηλό, που διακρίνεται από την είσοδο της Μονής. Ένα στοιχείο που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι από τα γυναικόπαιδα που έπεσαν από τον βράχο, δύο μικρά κορίτσια σώθηκαν, καθώς κατά την πτώση πιάστηκαν στα κλαριά των δέντρων που υπήρχαν εκεί. Και τα δύο τα κορίτσια τα μεγάλωσαν οι κάτοικοι του χωριού Καμαρίνα. Η μία επιζήσασα έγινε καλόγρια στο Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου (που βρίσκεται στα ριζά του ιστορικού βράχου) και η άλλη παντρεύτηκε έναν άντρα από το χωριό, ονόματι Καρράς.

Οι γυναίκες από το Σούλι εξέφρασαν μέσα από το κύκνειο άσμα τους με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της ελευθερίας. «Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ούτε ο ανθός στην αμμουδιά», και μαζί με αυτά  ούτε οι Σουλιώτισσες κάτω από την σκλαβιά. Έτσι, προτίμησαν να θανατωθούν από ελεύθερη βούληση και πληρώνοντας το τίμημα αυτής τους της απόφασης, παρά να παραδοθούν στα χέρια των Τούρκων. Και η πράξη τους αυτή τις κατέστησε σύμβολα ηρωισμού και γενναιότητας, δίνοντάς τους απλόχερα την υστεροφημία που τους άρμοζε.
Recommended Post Slide Out For Blogger