Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
Με αφορμή τη συμπλήρωση 61 χρόνων (1955-2016) από τον αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, η ομάδα του θεατρικού τμήματος της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής, παρουσίασε την θεατρική παράσταση «Η πιο όμορφη μέρα», την Κυριακή 27 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.Η εκδήλωση εντάσσεται στο πρόγραμμα καθημερινών δράσεων «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» που διοργανώνει ο Ιερός Ναός.
Τα μέλη του θεατρικού τμήματος της φιλανθρωπικής και ιεραποστολικής δραστηριότητος της Ιεράς Μονής, παρουσίασαν το θεατρικό έργο του Κύπριου Φάνου Ναθαναήλ, που αποτελεί ένα αφιέρωμα στην ΕΟΚΑ και εμπεριέχει ιστορικά στοιχεία του Κυπριακού Αγώνα για την ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου, λειτουργώντας ως αντίδοτο στην εθνική μας λησμονιά…
Στην γεμάτη από κόσμο αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου, οι θεατές έζησαν μια συγκλονιστική εμπειρία, αφού η παράσταση ήταν ομολογουμένως εξαιρετική και οι συντελεστές της καταχειροκροτήθηκαν για την ερμηνεία τους.
Παρουσιάζοντας το έργο, ο αδελφός της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής, Αρχιμ. Εφραίμ Παναούσης, χαρακτήρισε την παράσταση ένα ταξίδι μνήμης. Όπως τόνισε μεταξύ άλλων: «Η προσπάθεια να αναδείξουμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ, έχει έναν και μοναδικό σκοπό. Να μιλήσουμε για τα αυτονόητα και τα δεδομένα. Να θυμίσουμε να μην αισθάνετα ι ντροπή ο Έλληνας, βλέποντας την Ελληνική σημαία, είναι τιμή να δακρύζει και να συγκινείται για αυτήν. »
Η παράσταση περιγράφει την ιστορία ενός αγωνιστή που όχι μόνο δεν έκαιγε την σημαία, όπως δυστυχώς βλέπουμε στις μέρες μας να γίνεται, αλλά καιγόταν γι’ αυτήν. Είναι μια μυθιστορία, μία σύνθεση μικρών και μεγάλων ιστοριών, με πραγματική αλήθεια όμως μέσα.
Ο αγώνας της Κύπρου, συνέχισε ο π. Εφραίμ, θεωρείται από τους αγνότερους αγώνες της πατρίδας μας. Ήταν αγώνας της πίστης και της πατρίδας. Η προσπάθεια να αναδειχθεί ένα πρόσωπο ιστορικό, είναι ένα κεράκι μικρό στη μνήμη, αντίδοτο στη λησμονιά και τη λήθη, την μεγάλη αρρώστια του τόπου μας. Και κατέληξε λέγοντας: «Αν υπάρχει μία περίπτωση, αυτός ο τόπος να συνεχίσει να ζει και να πορεύεται, είναι να πιεί από τα νάματα της ιστορίας του. Να πιεί, να ζωογονηθεί, να συνεχίσει.»
