ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ
Παληκαρόπουλο χλωρό του τόπου μας καμάρι
Σε στόλισε η ομορφιά, σε ψύχωσε η ορφάνια
Σε κίνησε η πεθυμιά τ’ άδικο να τινάξεις
Σου ζήλεψε την λεβεντιά και την αψηφησιά σου
Πηγή : Φρέαρ

Μα δεν μερώνει ο Χάροντας όσους κι αν ξεχωρίσει
Νύχτα ´γινε το φόνεμα που την φωνή σου πήρε
Παληκαρόπουλο χλωρό, χλωρό θα ‘σαι για πάντα
Αμάραντα τα μάτια σου αστράφτουν καλοσύνη
Που σαϊτεύει τον καιρό και τον αθανατίζει
Παληκαρόπουλο χλωρό, λιανό σαν κυπαρίσσι
Ζυγώσαμε τον δρόσο σου, δειπνούμε στην σκιά σου
Μα αλλού ήτανε το σώμα σου κι αλλού η κεφαλή σου.
Για σένα ήσαν τα κλάματα κι όλα τα μοιρολόγια
Κάποτε σ’ έκλαιγε λαός. Τώρα ούτε σε ξέρει.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]