της Τρισεύγενης Καπράνου
Οι γυναίκες...οι μάνες...οι κόρες..οι αδελφές..οι θείες..οι γιαγιάδες..
Γεννήθηκαν σε εποχές δύσκολες,σε καιρούς που ο αγώνας για επιβίωση ήταν έντονος,δυνατός και σκληρός..
Έστησαν σπίτια.Γέννησαν παιδιά.Στήριξαν τον άντρα.Γεροκόμησαν γονείς και πεθερικά. Έκαναν αγροτικές δουλειές, όργωσαν,θέρισαν,αλώνισαν. Πήγαν στον τρύγο,στο μύλο και στο λιοστάσι . Πάντα με μια νάκα στον ώμο κι ένα μωρό μέσα σ' αυτήν, που ώσπου να μεγαλώσει το ένα,γεννιόταν το άλλο. Ξέβγαλαν το κοπάδι στη βοσκή το πρωί και το 'βαλάν στο μαντρί το βράδυ . Άρμεξαν. Έπηξαν τυρί και μυτζήθρα .Έφτιαξαν το βούτυρο . Κούρεψαν πρόβατα . Ύφαναν στον αργαλειό . Πήγαν στο βουνό για ξύλα και στη βρύση για νερό.Μάζεψαν ελιές,έβγαλαν το ευλογημένο λάδι.Οι παλιές νοικοκυρές, που πάντα διατηρούσαν το σπίτι καθαρό και ασβεστωμένο.Που έκαναν τις δουλειές στην εντέλεια.
Πηγή : φβ
Που ζύμωναν το ευλογημένο ψωμί και έφτιαχναν το πρόσφορο.Που πάντα είχαν το σπίτι καθαρό και περιποιημένο με κεντήματα χειροποίητα και δαντελωτές κουρτίνες.Που η αυλή μοσχοβολούσε από τα άνθη και η κουζίνα τους μοσχομύριζε από φαγητά και γλυκά για την οικογένεια και τους μουσαφίριδες.Οι υποδειγματικές μητέρες.Που ανάθρεψαν παιδιά,προίκισαν κόρες. Έτρεξαν στην ανάγκη των αδερφών.Μεγάλωσαν τα εγγόνια τους και τ"ανήψια τους με ιστορίες και παραμύθια. Ήταν αποκούμπι στον κουρασμένο άντρα, πάντα με ένα παρήγορο λόγο και με αγάπη.. Χαμογελαστές στο συγγενή,στο γνωστό, στο γείτονα ,στον ξένο,πάντα με απλότητα και αγάπη. Με έναν λόγο παρηγοριάς για όσους περνούσαν δύσκολα, με ένα δάκρυ και μια προσευχή για τον άνθρωπο που πονά.Οι παλιές γυναίκες, οι γιαγιάδες, οι κόρες, οι αδερφές..οι ηρωίδες της οικογένειας.Μιας οικογένειας με ρίζες και με θεμέλια, με αξίες και ιδανικά,που χτίστηκε με την προσπάθεια και τη θυσία των γυναικών αυτών.Με την υπέρβαση του εαυτού τους.Αυτές λοιπόν οι γυναίκες είναι
οι μόνες γυναίκες που έχουν το δικαίωμα να μας κοιτάνε κατάματα.Γιατί το χρέος τους το έκαναν και με το παραπάνω..Οι ηρωίδες της καθημερινότητας,μιας σκληρής καθημερινότητας που απαιτούσε θυσιαστικό πνεύμα και αγόγγυστη προσφορά.Αγώνα και αξιοπρέπεια.
Οι γυναίκες...οι μάνες...οι κόρες..οι αδελφές..οι θείες..οι γιαγιάδες..
Γεννήθηκαν σε εποχές δύσκολες,σε καιρούς που ο αγώνας για επιβίωση ήταν έντονος,δυνατός και σκληρός..
Έστησαν σπίτια.Γέννησαν παιδιά.Στήριξαν τον άντρα.Γεροκόμησαν γονείς και πεθερικά. Έκαναν αγροτικές δουλειές, όργωσαν,θέρισαν,αλώνισαν. Πήγαν στον τρύγο,στο μύλο και στο λιοστάσι . Πάντα με μια νάκα στον ώμο κι ένα μωρό μέσα σ' αυτήν, που ώσπου να μεγαλώσει το ένα,γεννιόταν το άλλο. Ξέβγαλαν το κοπάδι στη βοσκή το πρωί και το 'βαλάν στο μαντρί το βράδυ . Άρμεξαν. Έπηξαν τυρί και μυτζήθρα .Έφτιαξαν το βούτυρο . Κούρεψαν πρόβατα . Ύφαναν στον αργαλειό . Πήγαν στο βουνό για ξύλα και στη βρύση για νερό.Μάζεψαν ελιές,έβγαλαν το ευλογημένο λάδι.Οι παλιές νοικοκυρές, που πάντα διατηρούσαν το σπίτι καθαρό και ασβεστωμένο.Που έκαναν τις δουλειές στην εντέλεια.
Πηγή : φβ
Που ζύμωναν το ευλογημένο ψωμί και έφτιαχναν το πρόσφορο.Που πάντα είχαν το σπίτι καθαρό και περιποιημένο με κεντήματα χειροποίητα και δαντελωτές κουρτίνες.Που η αυλή μοσχοβολούσε από τα άνθη και η κουζίνα τους μοσχομύριζε από φαγητά και γλυκά για την οικογένεια και τους μουσαφίριδες.Οι υποδειγματικές μητέρες.Που ανάθρεψαν παιδιά,προίκισαν κόρες. Έτρεξαν στην ανάγκη των αδερφών.Μεγάλωσαν τα εγγόνια τους και τ"ανήψια τους με ιστορίες και παραμύθια. Ήταν αποκούμπι στον κουρασμένο άντρα, πάντα με ένα παρήγορο λόγο και με αγάπη.. Χαμογελαστές στο συγγενή,στο γνωστό, στο γείτονα ,στον ξένο,πάντα με απλότητα και αγάπη. Με έναν λόγο παρηγοριάς για όσους περνούσαν δύσκολα, με ένα δάκρυ και μια προσευχή για τον άνθρωπο που πονά.Οι παλιές γυναίκες, οι γιαγιάδες, οι κόρες, οι αδερφές..οι ηρωίδες της οικογένειας.Μιας οικογένειας με ρίζες και με θεμέλια, με αξίες και ιδανικά,που χτίστηκε με την προσπάθεια και τη θυσία των γυναικών αυτών.Με την υπέρβαση του εαυτού τους.Αυτές λοιπόν οι γυναίκες είναι
οι μόνες γυναίκες που έχουν το δικαίωμα να μας κοιτάνε κατάματα.Γιατί το χρέος τους το έκαναν και με το παραπάνω..Οι ηρωίδες της καθημερινότητας,μιας σκληρής καθημερινότητας που απαιτούσε θυσιαστικό πνεύμα και αγόγγυστη προσφορά.Αγώνα και αξιοπρέπεια.