Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού ολοκληρώθηκε και η 3η
Αποστολή της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Για δύο περίπου μήνες
προσπαθήσαμε ακόμη περισσότερο να έρθουμε κοντά με αυτούς τους ανθρώπους και να
βοηθήσουμε όπως και όσο μπορούσαμε στη ζωή και την καθημερινότητά τους.
Κύριος σκοπός μας ,να ενισχύσουμε το έργο της Εκκλησίας της
Ουγκάντας αλλά και πιο συγκεκριμένα τον π.Γεωργίου Νυόμπι στο χωριό Λουγκουζί , στην ενορία του Αγίου Σπυρίδωνος με τη συνδρομή μας στο
Κατηχητικό,ιεραποστολικό αλλά και φιλανθρωπικό έργο
.Προσπαθήσαμε για δύο μήνες περισσότερο τώρα παρά τις προηγούμενες φορές ,(η εμπειρία των προηγούμενων ετών ,μας το επέτρεπε) να μάθουμε τα προβλήματα αλλά και τη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Στην 3η Αποστολή στην Ουγκάντα συμμετείχαν οι: Θεοδώρα Τριπικέλη - Σαμπαζιώτου,Δήμητρα Ζωή Σαμπαζιώτου,Αγγελική Δασούλα,Ασημίνα Παπαπαύλου,Σταυρούλα Λαμπίδη,Σταυρούλα Χαβαντζόγλου,και Ελένη Μαρκοπούλου.Χωρίς τη βοήθειά τους ,η αποστολή μας δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.Τις ευχαριστούμε πολύ.Ο Θεός να ευλογεί τις ίδιες και τις οικογένειές τους.
.Προσπαθήσαμε για δύο μήνες περισσότερο τώρα παρά τις προηγούμενες φορές ,(η εμπειρία των προηγούμενων ετών ,μας το επέτρεπε) να μάθουμε τα προβλήματα αλλά και τη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Στην 3η Αποστολή στην Ουγκάντα συμμετείχαν οι: Θεοδώρα Τριπικέλη - Σαμπαζιώτου,Δήμητρα Ζωή Σαμπαζιώτου,Αγγελική Δασούλα,Ασημίνα Παπαπαύλου,Σταυρούλα Λαμπίδη,Σταυρούλα Χαβαντζόγλου,και Ελένη Μαρκοπούλου.Χωρίς τη βοήθειά τους ,η αποστολή μας δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.Τις ευχαριστούμε πολύ.Ο Θεός να ευλογεί τις ίδιες και τις οικογένειές τους.
Στον απολογισμό και αυτής
της αποστολής θα επαναλαμβάναμε πάλι «Γιατί πηγαίνουμε στην Αφρική ; Μα
για να γίνουμε Χριστιανοί.»Τα πάντα ώς την παραμικρή λεπτομέρεια σου θυμίζουν
αλλοτινές αξίες που είχαμε και μέχρι σήμερα παρ όλες τις δυσκολίες έχουμε στον
τόπο μας.το μοίρασμα,την απλότητα,το χαμόγελο,τα παιδιά και πάνω απ όλα το Θεό.
Την Κυριακή 31 Αυγούστου τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία
και χαιρετήσαμε τους πιστούς της ενορίας
του Αγίου Σπυρίδωνος..Τους αφήσαμε με δάκρυα στα μάτια από τα παιδιά μέχρι τους
μεγαλυτέρους. Η τζάτζα Μουτσάρα μας καθηλωσε : "Ευχαριστούμε για τον πόνο που έχετε για μας".
Μικρά δώρα μας γέμισαν τα χέρια και την καρδιά.Ένα φρούτο ,λίγα
φυστίκια.
Αμίλητοι πήραμε το δρόμο του γυρισμού .Τα παιδιά έμειναν εκεί και
χαιρετούσαν.
Ουέμπαλε νιο. Που πάει να πει...Ευχαριστώ πολύ..