Παταπίου μοναχοῦ
Καυσοκαλυβίτου
Σήμερα Κυριακή
τῆς Ὀρθοδοξίας, μέσα ἀπό τή θεολογία καί τούς ἀγώνες τῆς Ἐκκλησίας
μας, σπουδάσαμε τήν ὀρθή πίστη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ πού
ἀναζητοῦμε [...]
Τό ἦθος τῆς
Ὀρθοδοξίας εἶναι σταυροαναστάσιμο. Γιατί, Ὀρθοδοξία, ἀνάμεσα σέ ἄλλα σημαίνει
θυσία, αὐταπάρνηση, αὐτοκένωση, συναλληλία, «ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε»,
στεναγμός ἀνεκλάλητος, χαρμολύπη, αὐτομεμψία, ταπείνωση, διά Χριστόν μωρία, τοῦ
κόσμου ἀποταγή, μετάνοια ἀγόγγυστη, συμμαρτυρία καί μαρτύριο
Χριστοῦ.
Σημαίνει ταπείνωση,
μύηση στόν πόνο, συσταύρωση μέ τήν ὀδύνη τοῦ ἄλλου προσώπου, συνταύτιση νοερή
καί πραγματική μέ τόν θλιβόμενο, τόν πενθοῦντα, τόν ὑστερούμενο, σκύψιμο πάνω
ἀπό τίς πληγές, γονυκλισία καρδίας «ἐν τῷ ταμείῳ ἡμῶν».
Ὀρθοδοξία σημαίνει
νά μήν ζεῖς ἐσύ πλέον, ἀλλά νά ζεῖ «ἐν σοί Χριστός». Σημαίνει ἑκούσια στέρηση
κάθε ἀνακούφισης, νά ἀνιχνεύεις τόν πόνο στήν χαρά, καί στήν χαρά νά μήν
λησμονεῖς τήν θλίψη. Νά μήν βρίσκεις ἡσυχία γιά τήν δυσχέρεια καί τήν ἀδικία τοῦ
κόσμου καί συνάμα νά παραμένεις χαρούμενα νηφάλιος ὅταν διώκεσαι, μαρτυρεῖς,
συκοφαντεῖσαι καί βάλλεσαι πανταχόθεν ἀπό τήν ἀσφυκτική καί ἀλγεινή κακία τοῦ
κόσμου ἤ νά ἀσθενεῖς καί τότε ἀκριβώς νά χαίρεσαι! Αὐτό εἶναι τό σταυρώσιμο
ἦθος τῆς ὀρθοδοξίας.
Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως
πλευρά, ὑπάρχει καί τό ἀναστάσιμο ἦθος: μυστήριο, εὐχαριστία, δοξολογία,
βάπτισμα, ἑορτή, ζωή, χαρά, πίστη καί ἐλπίδα. Ὑπάρχει ἀδιάλειπτη προσευχή, νήψη,
ἄφεση, μίμηση ἁγίου, ἐλευθερία, πνευματική εὐχαρίστηση, ἀνακούφιση στά βάσανα,
κοινωνία, ἀγάπη, ἁγιασμός, θαῦμα, φωτισμός, θέωση.
Ἡ Ὀρθοδοξία γιά τόν
καθένα ἀπό μᾶς, ὡς πίστη καί διδασκαλία, πρέπει νά μετουσιωθεῖ καί σέ ὀρθοπραξία
στόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἡ ζωή τους εἶναι
βιωμένο Εὐαγγέλιο, ἄς μᾶς ἐμπνεύσουν στόν ἀγῶνα μας αὐτό.