Από φιλότιμο και μόνο, γι’ αυτά που μας έκανε ο Χριστός, έπρεπε να αλλάξει κάθε άνθρωπος και να πολιτεύεται διαφορετικά στη ζωή του, εν μετανοία.
Αλλά πού τέτοιο φιλότιμο…!
* Αν ο άνθρωπος ήθελε να βάλει έναν κανόνα στον εαυτόν του, για ένα μήνα να προσευχόταν και να έλεγε: Χριστέ μου, τι είσαι για μένα, ε τότε, θα έκλαιγε σε όλη του την υπόλοιπη ζωή.
Όταν του δείξει ο Χριστός, τι έκανε γι’ αυτόν, θα έκλαιγε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του και θα ντρεπόταν για τον εαυτόν του! Θεληματικά θα «δουλωνόταν», θελημάτικα θα παραδιδόταν στα χέρια του Θεού.
Δεν θα διατεινόταν, όπως κάνει τώρα, ότι ο Θεός θέλει δούλους…
* Πολλοί είναι εκείνοι που λένε: Δεν δέχομαι το Χριστό, γιατί με θέλει δούλο. Είναι κάτι, που πολλοί σκοντάφτουν στο σημείο αυτό. Μα σε θέλει ο Χριστός δούλο, όπως σε θέλει ο διάβολος; Δεν μπορούν οι άνθρωποι να ερμηνεύσουν τη δουλεία του Χριστού και τη δουλεία του διαβόλου.
Η δουλεία του διαβόλου είναι τυραννική και έχει σκοπό να βασανίζει τον άνθρωπο.
Ενώ στο Χριστό, ο άνθρωπος εκούσια δουλώνεται, ως ευγνωμοσύνη για την φιλανθρωπία που μας έδειξε, απελευθερώνοντάς μας από τα δεσμά του διαβόλου, και μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να σωζόμαστε. Είναι λοιπόν προς συμφέρον της ψυχής του ανθρώπου, ο άνθρωπος να εξαρτιέται από τον Χριστό και ο όρος δούλος δεν έχει την αυστηρή έννοια του όρου, όπως την ερμηνεύουμε εμείς.Είναι δουλεία ευεργετική.
* Αφού στην προσευχή του Πάτερ ημών, αποκαλείς το Θεό Πατέρα, πώς ισχυρίζεσαι, ότι ο Θεός θέλει δούλους; Εκτός και αν δεν λες αυτήν την προσευχή.
* Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εργάτες-δούλους όπως λένε μερικοί. Θέλει τον άνθρωπο για παιδί Του, να αισθάνεται άνετα ο άνθρωπος δίπλα Του και να γίνει συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.
* Οφείλουμε να γίνουμε παιδιά Του και όχι δούλοι, όπως έχει ο διάβολος τους δικούς του!
* Προσέξτε μην πέσετε στην παγίδα και υποσχεθείτε σε κάποιον, που θέλετε να φέρετε στο δρόμο του Θεού, ότι ερχόμενος στον Χριστιανισμό θα του έρθουν τα πράγματα στη ζωή του ευνοϊκά και δεν θα έχει πειρασμούς και προβλήματα. Ο Θεός δεν υπόσχεται, ότι η ζωή του Χριστιανού στον κόσμο τούτο θα είναι παραδεισένια. Παράδεισο υπόσχεται στην άλλη ζωή.
* Όταν είμαστε ερωτευμένοι, δεν μιλάμε για κανένα άλλο πρόσωπο, δεν σκεφτόμαστε κανένα άλλο πρόσωπο, δεν μας ενδιαφέρει κανένα άλλο πρόσωπο, παρά μόνο για εκείνο στο οποίο είμαστε ερωτευμένοι. Τέτοιο θείο έρωτα, πρέπει να έχουμε και εμείς για τον Χριστό!
* Οι άνθρωποι που ακολουθούν το δρόμο του Θεού και είναι παιδιά του Θεού, καταλαβαίνουν τη φωνή Του και Τον αναγνωρίζουν ως ποιμένα τους. Εμείς όμως δεν διάγουμε καθαρή ζωή, για να μπορούμε να διακρίνουμε τα όνειρα του Θεού και γι’ αυτό έχουμε τέτοιου είδους απορίες.
* Πράγματα που δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα κάνει μόνος του, τον βοηθά ο Θεός. Πράγματα όμως που μπορεί μόνος του να τα κάνει, δεν τον βοηθά ο Θεός. Για παράδειγμα, ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, αλλά δεν του έλυσε και τα χέρια. Άφησε στους συγγενείς του Λαζάρου, να το κάνουν αυτό.
* Αν δεν αραίωσες τις φιλίες σου, αν δεν σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου, αν δεν άρχισαν οι άλλοι να σε ειρωνεύονται, τότε να ξέρεις ότι δεν έκανες βήμα στον Χριστιανισμό. Γιατί ο Χριστός γεννάται στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου, όπου έχουν πεθάνει όλοι οι άλλοι θεοί μέσα του (ο θεός της μόδας, ο θεός της σαρκός, ο θεός του εγωισμού κ.ά.). Ο Θεός έχει αξιοπρέπεια και σε αφήνει να κάνεις τη ζωή σου, αν νομίζεις ότι η παρουσία Του μέσα σου είναι αποπνικτική. Μόνο αν Του ζητήσεις να έρθει, με όλη σου την καρδιά, αποβάλλοντας πρώτα τα σκουπίδια που έχεις μέσα σου, θα έρθει μέσα στην καρδιά σου.
* Θέλημα του Θεού είναι το πρόσκαιρο, αλλά και το αιώνιο συμφέρον της ψυχής του ανθρώπου. Ποτέ το θέλημα του Θεού δεν είναι αντίθετο με το συμφέρον της σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου.
* Έξυπνος άνθρωπος δεν είναι ο καταφερτζής, δεν είναι αυτός που μπορεί να βάλει πολλούς στο χέρι του, όπως νομίζουν πολλοί. Έξυπνος άνθρωπος (το λέει και η λέξη) είναι εκείνος που βρίσκεται έξω από τον ύπνο της αμαρτίας, είναι εκείνος που φυλάγεται από την αμαρτία.
* Όλες οι αλήθειες για όλα τα ζητήματα μέσα στην Αγία Γραφή είναι διάσπαρτες και δεν είναι συγκεντρωμένες όλες, με μια οργανωμένη σειρά. Ο χαριτωμένος άνθρωπος, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, σταχυολογεί και επιστρατεύει τα χωρία αυτά στην εκάστοτε περίπτωση. Δεν είναι τυχαίο, που οι αλήθειες είναι διάσπαρτες. Η σκοπιμότητα έγκειται, στο να μην τις γνωρίζει ο διάβολος, γιατί στερείται τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
* Στα 3 μεγάλα γεγονότα του ανθρωπίνου γένους, έχουμε και τους αντίστοιχους Προδρόμους: α) προκειμένου να έρθει ο Χριστός στον κόσμο, Ιωάννης Πρόδρομος, β) προκειμένου να έρθει ο Χριστός στην Δευτέρα Παρουσία Του, Ηλίας Πρόδρομος, και γ) προκειμένου να επιστρέψει ο άνθρωπος στον παράδεισο Ιησούς Πρόδρομος. Στο πρώτο γεγονός έχουμε την ενανθρώπηση του Θεού, στο δεύτερο τη «θεοποίηση» του ανθρώπου και στο τρίτο έχουμε την οριστική κρίση του ανθρώπου από τον Χριστό.
* Δύο γεγονότα είναι εκείνα που εξασφαλίζουν τη σωτηρία του ανθρώπου: Η Θεότης του Ιησού και η Ανάσταση του Ιησού. Αν ο Χριστός δεν ήταν Θεός και δεν Αναστήθηκε, τότε δεν υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο. Αλλά ο Χριστός, ήταν και Θεός και Αναστήθηκε. Άρα εμείς οι Ορθόδοξοι, είμαστε εξασφαλισμένοι στη σωτηρία μας και όλα εξαρτώνται από τη θέλησή μας.
* Πολλές φορές πηγαίνοντας να βάλουμε κάποιον στη θέση του, βγαίνουμε εμείς από τη θέση μας.
* Όταν προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις τα πνευματικά ζητήματα με τη λογική σου, θα καταλήξεις να γίνεις αιρετικός και άπιστος.
* Δύο άνθρωποι μας έβγαλαν από τον παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα και δύο μας ξαναβάζουν στον παράδεισο, ο Χριστός και η Παναγία.
* Οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν τρεις φράσεις, που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους:
Θα ακούσεις άνθρωπε το Θεό, για να σε ακούσει.
Θα προετοιμαστείς άνθρωπε, για να σε δώσει ο Θεός.
Θα λογαριάζεις το Θεό, για να Τον συγκινήσεις.
Ο Θεός δεν συγκινείται με την ποσότητα της προσφοράς μας, αλλά με την ποιότητα της προσφοράς μας. Και ποιότητα δεν υπάρχει σήμερα στον Χριστιανό.
*Το μεγαλύτερο θαύμα όλων των εποχών, είναι το πώς ο Θεός μάς ανέχεται να Τον κοροϊδεύουμε. Τρώμε, πίνουμε, καλοπερνάμε, έχουμε τον αέρα, έχουμε τον ήλιο, έχουμε τα πάντα. Και του λέμε του Θεού: Θεέ, όλα τα παίρνω τα δικά σου, αλλά δεν Σε δέχομαι, δεν Σε θέλω. Τέτοια μακροθυμία!!!
* Κανείς δεν ξέρει τι είναι ο Θεός, ως προς την ουσία Του και ούτε πρόκειται να το μάθει ποτέ κανείς. Εμείς απλά βλέπουμε τα αποτελέσματα των ενεργειών του Θεού.
* Όλες οι πράξεις όλων των ανθρώπων, είναι γραμμένες σε τρία βιβλία: στο βιβλίο του σατανά, στο βιβλίο της συνείδησης και στο βιβλίο του αγγέλου φύλακά μας. Το βιβλίο του σατανά, έχει μόνο τις αμαρτίες του ανθρώπου.
* Η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή είναι, να αγαπήσεις το Θεό εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της διανοίας σου. Επομένως ποια είναι η μεγαλύτερη αμαρτία; Είναι η παράβαση της πρώτης εντολής. Ποιος όμως από εμάς, έχει ποτέ εξομολογηθεί αυτήν την αμαρτία; Η δεύτερη μεγαλύτερη εντολή είναι, να αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου, όσο αγαπάς τον εαυτό σου.
* Κατά τον Απόστολο Παύλο, η χαρά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, πρέπει να είναι εν Κυρίω και όχι εν σαρκί και εν τω κόσμω. Η χαρά εν Κυρίω είναι συνδυασμένη με λύπη, η λεγόμενη χαρμολύπη, όπου ο άνθρωπος λυπάται για την αμαρτωλότητά του και ο Θεός ταυτόχρονα τον παρηγορεί με χαρά. Περισσότερη χαρά νιώθει ένας που προσεύχεται με λύπη στο Θεό, παρά ένας που τραγουδάει, γιατί ο πρώτος νιώθει σαν να έκανε ένα πρωτόγνωρο μπάνιο την ψυχή του, ενώ ο δεύτερος, μόλις σταματήσει το τραγούδι, όλη η μίζερη πραγματικότητα και τα προβλήματα ορθώνονται μπροστά του. Είναι κάποιες λεπτομέρειες που ο άνθρωπος δεν τις προσέχει.
* Ο πραγματικά Χριστιανός, είναι μέσα του γεμάτος. Οι άνθρωποι που είναι μακριά από το Θεό, μη έχοντας Χριστό μέσα τους, είναι κενοί και άδειοι και έχουν την ανάγκη να ψυχαγωγηθούν και να περάσουν ευχάριστες στιγμές. Άλλος με τη σάρκα, άλλος με τον τζόγο και άλλος με άλλα πράγματα ξεσκάει και, όταν περάσει αυτή η επήρεια, διπλά στενοχωριέται γιατί δεν τον ικανοποιούν πλήρως την ψυχή. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστιανός να πάει στου σατανά τα στέκια και να δανειστεί χαρά.
* Ο Χριστός έχει τέτοια αίγλη, που ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος πληροφορείται για την αλήθεια και την ασφάλεια που προσφέρει. Και οι μαθητές του Χριστού, που ήταν καλοπροαίρετοι, πήραν αυτήν την πληροφορία και Τον ακολούθησαν, παρατώντας τα πάντα στη ζωή τους, χωρίς βέβαια ο Χριστός να τους υποσχεθεί κάτι.
* Ρώτησαν κάποτε έναν φωτισμένο ασκητή, πώς περνάει την ημέρα του και αυτός απάντησε: Έχω μοιράσει την ημέρα σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, μιλάω στο Θεό (με την προσευχή), στο δεύτερο με μιλάει ο Θεός (με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των θεόπνευστων Πατερικών κειμένων), και στο τρίτο μιλάω για το Θεό στους άλλους.
Εις αγαθή ανάμνηση
Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
(1916-1982)
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”
Πηγή:impantokratoros.gr
