πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου
Απόσπασμα.Κυριακὴ μετὰ την Ύψωσιν σήμερα, και, καθώς ζούμε ακόμη μέσα στην ατμόσφαιρα της εορτής του Τιμίου Σταυρού, ανάλογο είναι και το περιεχόμενο των ύμνων και των ιερών Αναγνωσμάτων.
Αφού αξιωθήκαμε της προσκύνησης του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού,αισθανόμαστε την ιερά υποχρέωση για μια ακόμα φορά να ἐπαναλάβουμε τα λόγια του ιερού υμνωδού.
Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
πηγή θησαυρός πίστεως και ευσεβείας
Και συγχρόνως ενθυμούμενοι το θαύμα της μετατροπής των πικρών υδάτων της πηγής της Μερράς σε γλυκά και πόσιμα, με το ξύλο, που κατόπιν εντολής του Θεού ο Μωυσής έριξε στην πηγή, όπως περιγράφεται στο βιβλίο της Εξόδου, (σαφέστατο προεικόνισμα της δυνάμεως του Σταυρού), διδασκόμαστε οπό τον ιερό Θεοδωρητο, ότι “δια του Σταυρού η πίκρα της ασέβειας σε γλύκα μετασχηματίζεται και η ψυχρότητα της απιστίας σε θερμότητα πίστεως” . Γί’ αυτό προτρεπόμεθα από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδιτη . «Ελατέ πιστοί νά ἀντλήσουμε ὄχι ἀπό τήν βρύση τό νερό πού φθείρεται , μά ὁλάκερη τήν πηγή τοῦ φωτισμού, μέ τήν προσκύνηση τοῦ ΖΩΗΦΟΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,γιά τόν ὁποῖο καυχωμεθα » .
Βρισκόμαστε ήδη στην αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους και η Εκκλησία μας καλεί σε νέους πνευματικούς αγώνες υπενθυμίζοντας την ἐντολή του Χριστού.
«ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ , ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΤΩ ΜΟΙ ».
Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να ακολουθήσουμε τον Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που εκείνος σήκωσε για να μας σώσει .Ο δικός του Σταυρός, όχι ο δικός μας είναι αυτός που μας σώζει .Ο δικός Του Σταυρός είναι Εκείνος που δίνει νόημα αλλά καί δύναμη στους άλλους .
Ο Τίμιος Σταυρός είναι το αγιότερο Σημείο και Σύμβολο της Πίστεώς μας .Όλα τα άγια Μυστήρια τελειώνονται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και την σφραγίδα του Σταυρού. Ολες οι ιερατικές ευλογίες είναι Σταυρικές.
Δεν νοείται λειτουργική πράξη ή σύναξη πιστών χωρίς την σφραγίδα του Τίμιου Σταυρού .Ο Σταυρός είναι ο πιστοτερος σύντροφος κάθε ορθόδοξου Χριστιανού, από την στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι τον θάνατό μας. Και ο τάφος του Χριστιανού με τον Σταυρό ευλογείται. Και όπως ψάλλει η εκκλησία
Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης· Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας, Σταυρός, Βασιλέων τὸ κραταίωμα· Σταυρός, Πιστῶν τὸ στήριγμα· Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα
Ακόμη ο Σταυρός είναι όχι μόνο το αγιότερο και προσφιλέστερο, αλλά και το αναντικατάστατο χριστιανικό σύμβολο. Χωρίς αυτό δεν νοείται Εκκλησία του Σταυρωθεντος Χριστού.
Γι’αυτό οι αιρετικοί είτε δεν εκδηλώνουν την οφειλόμενη στον Τίμιο Σταυρό ευλάβεια, όπως οι Προτεστάντες ή οι Ευαγγελικοί, είτε το αρνούνται τελείως και τον υβρίζουν, όπως οι Ιεχωβάδες .
ΟΙ εχθροί αυτοί του Σταυρού υποστηρίζουν ότι ο Σταυρός είναι όργανο εγκλήματος και αποτελεί ειδωλολατρία η απόδοση τιμής σε αυτόν. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι η αρχαία εκκλησία δεν χρησιμοποιούσε το σημείο του Σταυρού. Η άποψη αυτή όμως είναι πλανεμένη για τους εξής λόγους :
.Α .Ἡ Ἐκκλησία μας δεν τιμά το Σταυρό αυτό καθ΄εαυτο, σαν απλό σχήμα, αποδεσμευμένο από τον Εσταυρωμένο Χριστό. Αυτό θα ήταν πράγματι ειδωλολατρία. Αλλά τον τιμά σαν σύμβολο της μεγάλης θυσίας του Θεανθρώπου Χριστού, από την οποία απορρέει η Χάρις, ο ἁγιασμός και η σωτηρία του ανθρώπου .»
“Δεν ασπαζόμεθα το Σταυρό σαν Θεό, αλλά δείχνοντας την γνήσια διάθεση της ψυχής μας προς τον Εσταυρωμένο» γράφει ο άγιος Ιερώνυμος.
Β .Η αρχή της τιμής προς το σημείο του Σταυρού χάνεται στα βάθη της χριστιανικής αρχαιότητας και μας παραδίδεται από τους αποστολικούς χρόνους .Ο Άγιος Απόστολος Παύλος καυχάται για τον Σταυρό του Χριστού. Ο Άγιος Απόστολος Πέτρος καταδικάστηκε σε θάνατο σταυρικό, όπως ο Χριστός. Τόσο τιμούσε όμως τό σημείο του Σταυρού , ώστε ικέτευε τους δημίους του λέγοντας.
“Δεν είμαι άξιος να με σταυρώσετε όρθιο όπως τον Χριστό μου. Εκείνος σταυρώθηκε έτσι για όμως να βλέπει στη γη, επειδή θα πήγαινε στον Άδη να ελευθερώσει τις ψυχές, που βρίσκονται εκεί. Εμένα να με σταυρώσετε με το κεφάλι κάτω για να βλέπω τον ουρανό, όπου πρόκειται να πάω “.
Την αρχαιότητα της χρήσης του Σταυρού επιβεβαιώνει στα γραπτά του και ο μεγάλος απολογητής Τερτυλιανός .(160-200 μ.Χ)
Γ.Ο ίδιος ο Κύριος με υπερφυσικά γεγονότα και θαυμαστές αποκαλύψεις φανέρωσε σε διάφορες περιστάσεις, με τρόπο κραυγαλέο, πως το σημείο του Σταυρού αποτελεί το σύμβολό Του και το αήττητο τρόπαιο των πιστών ( ὅραμα τοῦ Μ .ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ όπως το διασώζει ο ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας, η ὑπερφυσική φανέρωση του σημείου του σταυρού στις 7 Μαιου 346, τεράστιο ολοφώτεινο, εκτεινόμενο από τον Άγιο Γολγοθά μέχρι το όρος των ελαιών -(γεγονός που εορτάζει η εκκλησία την 7η Μαΐου), η θαυμαστή επιστροφή από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό του Αγίου Ευστάθιου ,η θεραπεία του παράλυτου ειδωλολάτρη ιερέα του Απόλλωνα από τον Άγιο Ἰωάννη τον Θεολόγο με το σημείο του σταυρού κ.λ.π.)
Η δύναμις του Σταυρού
Η Χάρις και η δύναμη του Τίμιου Σταυρού οφείλεται όχι στο σχήμα Του, αλλά στο ότι είναι ο Σταυρός του Χριστού, το όργανο δια του οποίου ο Χριστός έσωσε τον κόσμο. Είναι το θυσιαστήριο, στο οποίο προσέφερε τον εαυτό του θυσία για όλο τόν κόσμο, σαν ΘΥΤΗΣ και σαν ΘΥΜΑ. Είναι η υπερφυής και ένδοξη Άγια Τράπεζα, πάνω στην οποία υπάρχει ο Εσταυρωμένος Κύριος, ο οποίος σαν μέγας Αρχιερεύς τέλεσε την θυσία, που είναι η επιστροφή όλης της κτίσεως στον Θεό .Γι’ αυτό είναι αξιοσημείωτα τα λόγια του μητροπολιτου Μοσχας ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ, ενός μεγάλου ορθόδοξου θεολόγου του περασμένου αιώνα:
«Ο Σταυρός είναι η αγάπη του Πατρός που θυσιάζει τον Υιό- η αγάπη του Υιού που δέχεται να θυσιαστεί -η αγάπη του Αγίου Πνεύματος που θριαμβεύει με την αήττητη δύναμη της Θυσίας.. …Ο Σταυρός που έστησε στον Γολγοθά το μίσος των Εβραίων, η απανθρωπιά των εθνικών, η τύφλωση και η άλογη βία της Αμαρτίας, δεν είναι παρά μια γήινη εικόνα, μια σκιά του Επουράνιου Σταυρού, που έχει υψώσει στους κόλπους της η Αγία Τριάδα
Κατά τον αγιο Γρηγοριο τον Παλαμά ” όχι μόνο ο λόγος περί Σταυρού και το μυστήριο , αλλά και το σχήμα είναι θείο και προσκυνητό, διοτι είναι σφραγίδα σεβάσμια, αγιαστική και τελειωτική όλων των θαυμασίων και ανέκφραστων αγαθών, τα οποία προέρχονται από τον Θεό … Όλη η κενωσις, πτωχεία, εξουδένωσις, ταλαιπωρία, οδύνη , θάνατος,που ελαβε για μας ο Χριστός κορυφώνονται στο Σταυρό .Στον Σταυρό ο Θεανθρωπος Χριστός έζησε τον βαθύτερο πόνο, και τον μεγαλύτερο εξευτελισμό για μας.
Στον Σταυρό λύθηκε η τραγωδία της ανθρώπινης ελευθερίας που προκάλεσε η ανυπακοή των πρωτοπλάστων. Στον Σταυρό νικήθηκε ο θάνατος. Δια του Σταυρού, ο Χριστός μας συμφιλίωσε με τον Θεό – Πατέρα και μας απέδειξε την άπειρη αγάπη Του, ακόμα και την ώρα που τον σταυρώνουμε .
Με τον Σταυρό καθάρισε και αγίασε ουρανό, αέρα και γη, διότι σταυρώθηκε κάτω από τον ουρανό, ανυψώθηκε στον αέρα και το πανάγιο Αιμα του έσταξε στη γη. Στον Σταυρό απεκάλυψε τον Εαυτό Του σαν τον μόνο ευεργέτη και Σωτήρα, Λυτρωτή και Ζωοδότη του σύμπαντος κόσμου, και κατέλυσε οριστικά το έργο του Διαβόλου, τις μεθόδους και πανουργίες του, τις πλάνες, τη δύναμη και την εξουσία του στους ανθρώπους. Για τον ορθόδοξο Χριστιανό, που διασώζει και διατηρεί αδιάφθορες και υγιείς τις θρησκευτικές αισθήσεις, έχει πολύ μεγάλη σημασία το εξής περιστατικό που αναφέρεται στο Γεροντικό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Βοστρηνός, που είχε λάβει ιδιαίτερο χάρισμα και εξουσία να βγάζει από τους δαιμονισμένους τα δαιμόνια, ρώτησε μια μέρα τους δαίμονες, που είχαν στήσει την κατοικία τους σε νεαρές κοπέλες και τις τυραννούσαν, και τις βασάνιζαν σκληρά ”-ποια πράγματα φοβάστε πραγματικά από τους Χριστιανούς ”,και απάντησαν .
-Έχετε τρία πράγματα πολύ μεγάλα. Ένα το φοράτε στον τράχηλο (δηλ. τον Άγιο Σταυρό ), ένα που λούζεσθε στην Εκκλησία (δηλ το Αγιο Βαπτισμα ), και ένα που τρώτε στην σύναξη (Θεία Κοινωνία). Στον Σταυρό συντελέστηκε το μεγαλύτερο παράδοξο της ιστορίας. Με τον θάνατο ήλθε η ζωή .
Με την ατιμία η δόξα, με την ταπείνωση η ύψωση.
.—– ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΙΣΤΩΝ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ , ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ .
Συμμετοχή στον Σταυρό του Χριστού.
Όμως, όπως δεν νοείται αληθινός Χριστός χωρίς Σταυρό, έτσι δεν νοείται αληθινός χριστιανός χωρίς συμμετοχή στον Σταυρό του Χριστού.
“ΟΣΤΙΣ ΟΥ ΒΑΣΤΑΖΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ, ΟΥ ΔΥΝΑΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΤΗΣ ….ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ, ΑΠΑΡΝΗΣΑΤΩ ΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ. ΟΣ ΓΑΡ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ ΣΩΣΑΙ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΑΥΤΗΝ. ΟΣ Δ΄ ΑΝ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΑΥΤΟΥ ΨΥΧΗΝ ΕΝΕΚΕΝ ΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ, ΟΥΤΟΣ ΣΩΣΕΙ ΑΥΤΗΝ >>(ΜΑΡΚ. 8 , 34,35 )
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το βάθος και το πλάτος των λόγων αυτών του Χριστού δίνουμε τον λόγο σε ένα άγιο των ημερών μας(1877 -1961 τον Αγιο ΛΟΥΚΑ τον ιατρό και ομολογητή Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ρώσου ( 1887). Γράφει λοιπόν ο Άγιος στις ομιλίες του .” Αυτά τα λόγια του Χριστού, που έχουν πολύ μεγάλο βάθος και πολύ μεγάλη σημασία, μπορει σε πολλούς να προκαλέσουν απορία, και πρώτα από όλα τι σημαίνει να αρνηθούμε τον εαυτό μας;
Και απαντά. Να αρνηθούμε τον εαυτό μας σημαίνει να αρνηθούμε τελείως τον δικό μας τρόπο κατανόησης των οδών της ζωής και τις επιθυμίες της καρδίας μας. Αυτό σημαίνει να αρνηθούμε τελείως τον δρόμο της ζωής που εμείς είχαμε σχεδιάσει για τον εαυτό μας, να αρνηθούμε το θέλημά μας και την δική μας λογική. Υπάρχει σ’ αυτό τίποτα το παράξενο η κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε; Ασφαλώς όχι. Γνωρίζετε ότι όταν κάποιος μαθαίνει μια τέχνη πρέπει πιστά να ακολουθεί τις οδηγίες του δασκάλου του, να τον υπακούει απολυτά, να εκτελεί ολες τις διαταγές του και να εργάζεται με τρόπο όπως του λέει ο δάσκαλος του. Ο μαθητής δεν μπορεί να κάνει τίποτα από το δικό του μυαλό και να παρεκκλίνει από τις προσταγές του δασκάλου … Όπως γνωρίζετε, όταν γινεται πόλεμος, κάθε στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να εκτελεί αναντίρρητα τις διαταγές των ανωτέρων του. Δεν επικρίνει τις διαταγές και δεν τις συζητά, μόνο τις εκτελεί με ακρίβεια και πρέπει να είναι έτοιμος να παραδώσει ακόμα και την ίδια την ζωή του. Αυτό λοιπόν σημαίνει, με την κοσμική έννοια, την αποστροφή του δικού μας θελήματος. Τέτοια άρνηση, ολοκληρωτική άρνηση όλων αυτών που μας φαίνονται επιθυμητά, καλά και σωστά , άρνηση όλων αυτών που εμείς σχεδιάσαμε για τους εαυτούς μας, τέτοια άρνηση ζητά από μας ο Χριστός. Πρέπει να αρνηθούμε τελείως όλα όσα σχεδιάζουμε και επιθυμούμε. Πρέπει να γίνουμε υπάκουοι στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, υπάκουοι μεχρι θανάτου.,. Πρέπει όμως να μισήσουμε και την ψυχή μας. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά. Χρειάζεται μόνο να την κοιτάξουμε προσεκτικά κατά βάθος και να οδηγήσουμε με ειλικρίνεια το πνευματικό μας βλέμμα στα απόκρυφα μέρη της και τότε θα δούμε τι γίνεται εκεί μέσα. Εκεί είναι σκοτάδι και όλα είναι γεμάτα φίδια – φίδια ψεύδους, ζήλιας, εγωισμού, φιληδονίας, φιλοδοξίας, απληστίας, φιλαργυρίας, μνησικακίας, συκοφαντίας, ματαιοδοξίας, ολιγοπιστίας και άλλα αναρίθμητα. Εμείς δεν μισούμε τα φίδια; Δεν τα σκοτώνουμε όταν τα συναντάμε; Δεν προσέχουμε να μην μας δαγκώσουν; Και τα φίδια που υπάρχουν μέσα μας; τι πρέπει να τα αγαπάμε; Και αυτά πρέπει να τα μισήσουμε, να μισήσουμε την ψυχή μας, αν αυτή όλη είναι γεμάτη φίδια. Πολύ λίγα μέσα μας είναι αυτά που αξίζει να αγαπάμε, αλλά πάρα πολλά που αξίζει να μισούμε. Και πρέπει να ανάψει μέσα μας Αυτό το μίσος. Αν ξαφνικά βλέπατε ότι το ρούχο που φοράτε είναι βρωμερό, παλιό και σχισμένο δεν θα προσπαθήσετε να το βγάλετε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα; Αν ο αμαρτωλός άνθρωπος προσέξει την ψυχή του θα καταλάβει ότι το ένδυμα της ψυχής του μοιάζει με ράκος. Θα αισθανθεί αηδία, θα μισήσει το ακάθαρτο ένδυμα και την ιδία την ψυχή του που έχει τέτοια στολή. Όπως βλέπετε τίποτα παράξενο ή παράλογο δεν υπάρχει στα λόγια του Χριστού που απαιτεί, από αυτόν που θέλει να τον ακολουθήσει, να μισησει την ψυχή του. Πρέπει να μισήσουμε την δική μας υπερηφάνεια και την έπαρση που μας ωθούν στο να κάνουμε μόνοι μας την ζωή μας και να δημιουργούμε μόνοι μας για τον εαυτό μας σκοπούς … πρέπει να αρνηθούμε το θέλημα μας και τα δικά μας σχέδια και να σκύψουμε το κεφάλι μας κάτω από τον ελαφρό ζυγό του Χριστού. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Να τον ακολουθήσουμε στον δρόμο που βάδισε. Αυτός ζητά από μας να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε. Να τον ακολουθήσουμε όμως που; Αν έχουμε επάνω μας τον σταυρό, ασφαλως δεν θα πάμε στα πανηγύρια, αλλά εκει που πηγαίνουν οι εγκληματίες, στον Γολγοθά. Εκεί θα ακολουθήσουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό και θα τον ακολουθήσουμε μέχρι θανάτου. Ποιον θάνατο ζητά από μας ο Χριστός;Τον θάνατο του σώματος, όπως πέθανε εκείνος στο σταυρό; Ασφαλώς όχι. Πρόκειται για ένα άλλο θανατο .. Ζητά να σταυρώσουμε την σάρκα μας, τα δικά μας πάθη να θανατώσουμε, πραγματοποιώντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου .
“ΟΙ ΔΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ ΕΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΗΜΑΣΙ ΚΑΙ ΤΑΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑΙΣ “
Ζητά να καρφώσουμε στον σταυρό τις αμαρτίες μας όπως εκείνος κάρφωσε στον δικό Του Σταυρό τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ζητά να σταυρώσουμε τον παλαιό άνθρωπο που δεν υπακούει στις εντολές Του. Ζητά αυτόν τον παλαιό άνθρωπο που βρίσκεται στην εξουσία του διαβόλου να τον μισήσουμε, να τον αποβάλουμε σαν το παλιό και ακάθαρτο ρούχο και να αρχίσουμε την καινούργια ζωη, ακολουθώντας τον δρόμο του Πνεύματος, ώστε να λάμψει μέσα στην καρδια μας το Φως του Χριστού.
Πρέπει όμως να ξέρουμε το εξής: όταν κάνουμε το μεγάλο αυτό έργο μας περιμένει ένας δύσκολος και μακρύς αγώνας, επειδή ο παλαιός εκείνος άνθρωπος που τον είχαμε αποβάλλει και τον καρφώσαμε στον Σταυρό είναι ένα άγριο θηρίο. Όσο πιο πολύ τον χτυπάμε τοσο πιο άγριος γίνεται. Αυτός διαρκώς θα μας απειλεί και ποτέ δεν θα μας αφήσει σε ησυχία. Μας περιμένει ένας δύσκολος αγώνας με αυτό το θηρίο μέχρι το τέλος της ζωής μας. Από τους βίους των αγίων γνωρίζουμε ότι οι άγιοι μέχρι το τέλος της ζωής τους πολεμούσαν τον δικό τους παλαιό άνθρωπο, τον οποίο διαρκώς εσταύρωναν. Γνωρίζουμε ποσο υπέφερε η οσία Μαρία η Αιγυπτία, στην έρημο της μετανοίας της. Χρειάστηκαν χρόνια φοβερής και δύσκολης πάλης με τις αρχές και τις εξουσίες του σκότους, όπως την περιέγραψε στον αββά Ζωσιμά. Βίωσε το μυστήριο του Σταυρού με τον αγώνα που έκανε εναντίον των λογισμών και των παθών.
Να σηκώσουμε τον Σταυρό μας.
Ποιός είναι αυτός ο προσωπικός σταυρός; Είναι οι θλίψεις και ο πόνος. Οι σοβαρές ασθένειες, ο θάνατος προσφιλών μας προσώπων, οι παντοειδείς αδικίες, τα ποικίλα οικογενειακά μας προβληματα, οι συκοφαντίες, και όλα τα κακά που μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά είναι σταυρός μας. Σηκώνουμε όμως σωστά αυτόν τον προσωπικό Σταυρό, υπομένοντες τις ακούσιες δοκιμασίες της ζωής καρτερικά, αν τις δεχτούμε σαν επισκέψεις του Θεού και σαν ευκαιρίες για την πνευματική μας τελείωση. Και τότε ο ίδιος ο Χριστός θα μας στηρίξει, θα μας παρηγορήσει, θα μας δυναμώσει. Τοτε θα καταλάβουμε τον αποστολικό Παύλειο λόγο .”Ο,τι προσωρινά ασκεί μιά ελαφρά πίεση πάνω μας, μάς προετοιμάζει για ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο αιώνιας δόξας “(Β ΚΟΡ.4, 17 ) “
Ένας Αγιορείτης γέροντας έλεγε .”Ένα δοξα σοι ο Θεός, την ώρα που πονάμε έχει μεγαλύτερη αξία από χίλια Κύριε Ιησού Χριστέ όταν δεν πονάμε .>> .
Πνευματικότατα ο Αγιος ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο Αγιορείτης, όταν εξηγεί τον Παύλειο λόγο
“Δι ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω” βλέπει την δύναμη του Σταυρού σύμμαχο στον πόλεμο εναντίον του Νοητού όφεως- Διαβόλου και της αμαρτίας . Και συμβουλευει την διπλή Σταύρωση “δια του Λογισμού και της θεωρίας”.. Γράφει σχετικά .
“Χάριν λόγου, ήλθε σε σένα λογισμός να συνάξεις χρήματα ; ο λογισμός αυτός είναι ασταύρωτος και πρέπει να τον σταυρώσεις, δηλ. να τον νεκρώσεις με την δύναμη του Σταυρού. Πώς; εάν στοχασθείς ότι ο επί του Σταυρού κρεμάμενος Θεός των απάντων, ήταν πάμπτωχος και γυμνός. Σου ήλθε λογισμός φιληδονίας; αυτός είναι ασταύρωτος και πρεπει να τον σταυρώσεις και νεκρώσεις. Πώς; Εάν στοχασθείς το δριμύ όξος και την πικροτάτη χολή που γεύτηκε ο επί του Σταυρού γλυκασμός της Εκκλησίας. Σου ήλθε λογισμός φιλοδοξίας; αυτός είναι ασταύρωτος και πρέπει να τον σταυρώσεις και νεκρώσεις. Πώς ; εάν στοχασθείς τις ατιμίες, τους γέλωτας, που υπεμεινε επί του Σταυρού ο Δεσποτης σου. Ομοίως πράξε και στους άλλους κακούς λογισμούς που σου έρχονται, σταυρώνοντας αυτούς και νεκρώνοντας, με την δύναμη του Σταυρού και του εν Σταυρω προσηλωθέντος Χριστού, τόσον με την πράξη όσο και με την θεωρία”.
Επίσης συνοπτικά και παραστατικά ο Άγιος Μακάριος Μόσχας γράφει: “πολλές φορές ένα και μόνο σημείο του Σταυρού, που γίνεται με πίστη και έντονα βιώματα, είναι ισχυρότερο από πολλά λόγια προσευχής μπροστά στον θρόνο του Υψίστου. Σ’ αυτό υπάρχει το φως που καταυγάζει την ψυχή, η ιαματική δύναμη που θεραπεύει τα ασθενήματα των ψυχών και των σωμάτων, η μυστική δυναμη που αντιδρά σε κάθε βλάβη. Ταράζουν την ψυχή σου ακάθαρτοι λογισμοί και επιθυμίες ; Περιτειχίσου με το σημείο του Σταυρού και τριπλασίασε αυτό το τείχος, και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα δαμαστούν. Κατατυραννιέται η καρδιά σου από την μελαγχολία και την θλίψη; Σε κυριεύει ο φόβος ή σε περιστοιχίζουν οι πειρασμοί; Αισθάνεσαι τις πονηριές των αοράτων εχθρών; Κατέφυγε σ΄ αυτή τη δυναμη του Σταυρού και η ειρήνη της ψυχής θα ξαναγυρίσει, οι πειρασμοί θα απομακρυνθούν, η παρηγοριά της χάριτος του Θεού και η πνευματική ευφροσύνη θα πλημμυρίσουν την καρδια σου”.
