Ποια είναι τα τελώνια και οι αόρατοι εχθροί τής μετά θάνατον ζωής;

 

 

ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι, όταν μιλάμε για τελώνια, έχουμε κατά νουν ορισμένα δημιουργήματα της ανθρώπινης φαντασίας, που αναφέρονται συχνά στη λαϊκή παράδοση, στους μύθους και τις διηγήσεις ως δαιμονικά όντα με υπερφυσικές ικανότητες και πειρακτική διάθεση. Είναι τις περισσότερες φορές αβλαβή και ακίνδυνα για τον άνθρωπο. Γι' αυτό το λόγο ο λαός τα βλέπει περισσότερο με συμπάθεια και τα θεωρεί αφελή. Δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη μορφή, επειδή έχουν την τάση ν' αλλάζουν διαρκώς! Ζουν στα δάση, στα ερείπια, στις σπηλιές, στις δεξαμενές, στα φρούρια και αλλού. Μάλιστα, επειδή έχουν κάνει τους ανθρώπους στόχο της διασκέδασής τους, εμφανίζονται σ' αυτούς νύχτα μόνο για να τους τρομάζουν περισσότερο!
Ωστόσο, τα τελώνια είναι δαιμονικά όντα των μύθων των ανατολικών λαών. Τέτοια υπάρχουν πολλά στα γνωστά "Παραμύθια της Χαλιμάς", ενώ ορισμένοι από τους εκκλησιαστικούς πατέρες τα ταυτίζουν με τα πονηρά πνεύματα!

Από το βιβλίο των εκδόσεων Χρυσοπηγή Η μετά θάνατον ζωή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού  Χριστοδούλου

Χωρίς αμφιβολία, για τα πονηρά δαιμόνια, όπως είναι τα τελώνια, που η λέξη είναι παράγωγον του όρου «τελώνης», οι πρώτοι που μας μίλησαν ήσαν οι ίδιοι οι Ευαγγελιστές, με πρώτον τον Ματθαίο, που ήταν τελώνης στην Καπερναούμ και που ο ίδιος ο Χριστός του είπε να τον ακολουθήσει!
 «Και παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Ματθ. 9, 9)
 «Και παράγων είδε Λευίν τον του Αλφαίου καθήμενον επί το τελώνιον, και λέγει αυτώ ακολούθει μοι και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Μαρκ. 2, 13)
 «Και μετά ταύτα εξήλθε και εθεάσατο τελώνην ονόματι Λευίν, καθήμενον επί το τελώνιον, και είπεν αυτώ ακολούθει μοι. Και καταλιπών άπαντα αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Λουκ. 5, 27)

Ωστόσο, διαβάζοντας κανείς το βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Χριστόδουλου: «Η ζωή μετά θάνατον», από τις Εκδόσεις «Χρυσοπηγή», θα συγκλονισθούμε με όλα όσα μας υπενθυμίζει ο Προκαθήμενος της ελλαδικής Εκκλησίας για τους πατέρες της Εκκλησίας και τις αναφορές που κάνουν οι ίδιοι για τα πονηρά δαιμόνια, όπως είναι οι αόρατοι εχθροί μας, τα τελώνια!
Ας παρακολουθήσουμε, λοιπόν, τις σκέψεις και τα επιχειρήματα του Μακαριότατου, ώστε να βγάλουμε τα ορθά και τεκμηριωμένα συμπεράσματά μας:

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, όμως, μας έχει δώσει μία συγκλονιστική, πράγματι, περιγραφή για το πως ενεργούν τα τελώνια Από την γη εως τον ουρανό υπάρχει κλίμακα Κάθε σκαλοπάτι έχει τάγμα δαιμόνων, τα όποια λέγονται τελώνια Εκεί τα πονηρά πνεύματα συναντούν την ψυχή, φέρουν τα χειρόγραφα της και τα δείχνουν στους Αγγέλους λέγοντας: την δείνα ήμερα και τον τάδε χρόνο έκανε αυτή η ψυχή αυτό το αμάρτημα έκλεψε ή επόρνευσε ή εμοίχευσε ή είπε ψέματα ή συμβούλεψε άνθρωπο σε έργο κακό και κάθε έργο κακό που έκανε, όλα θα δειχθούν τότε στους Αγγέλους. Τότε δείχνουν και οι Άγγελοι κάθε αγαθό που έπραξε η ψυχή η ελεημοσύνη ή προσευχή ή λειτουργίες ή νηστείες ή άλλο τι αγαθό που έπραξε. Και αντισταθμίζουν οι Άγγελοι και οι Δαίμονες. Και αν βρεθεί κάποιο αγαθό περισσότερο, αρπάζουν την ψυχή αυτήν οι Άγγελοι και ανεβαίνουν σε επόμενο σκαλοπάτι• τότε τρίζουν γι' αυτό τα δόντια τους οι δαίμονες σαν άγρια σκυλιά και προσπαθούν ν' αρπάξουν την ταλαίπωρη ψυχή από τα χέρια των Αγγέλων. Η δε ψυχή φοβάται και καταλαμβάνεται από τρόμο και κρύβεται στην αγκαλιά των Αγγέλων και γενικά γίνεται μεγάλος θόρυβος, μέχρις ότου ελευθερώσουν την ψυχή από τα δαιμονικά χέρια Και πάλι ανεβαίνουν σε άλλο σκαλοπάτι και εκεί βρίσκουν άλλο τελώνιο αγριότερο από το προηγούμενο. Κι εδώ γίνεται πολύς θόρυβος και μεγάλη ταραχή. Και κραυγάζουν οι δαίμονες, ελέγχουν την ψυχή, προσπαθώντας δε να την φοβίσουν της λένε• «Πού πηγαίνεις, μήπως εσύ δεν είσαι που επόρνευσες και κατεμόλυνες το Άγιο Βάπτισμα; Μήπως δεν είσαι εσύ που μόλυνες το αγγελικό σχήμα; Γύρισε πίσω, γύρισε προς τα κάτω, γύρισε προς τον σκοτεινό Άδη. Γύρισε προς το πυρ το εξώτερο, γύρισε προς το ακοίμητο σκουλήκι». Εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε πως οι δαίμονες θυμούνται όσα δεν έχει εξομολογηθεί ο άνθρωπος και δεν έχει λάβει συγχώρηση από τον Θεό μέσω του πετραχηλίου του πνευματικού.
Τα τελώνια ακόμη θα λέγαμε ότι δεν έχουν καμμία εξουσία επί των Δικαίων, που είναι ενωμένοι με τον Χριστό. Διότι οι Δίκαιοι έχουν συνεργό και σύμμαχο την χάρη του Θεού.

ΠΡΟΣ ΤΙ Ο ΟΡΟΣ «ΤΕΛΩΝΙΑ»;

Θα γεννηθεί ίσως μία απορία. Γιατί οι δαίμονες που έτσι απειλούν έχουν ονομασθεί τελώνια; Η λέξη τελώνιο προέρχεται από την ίδια λέξη που προέρχονται και οι τελώνες. Και περί των τελωνών εκείνης της εποχής, γνωρίζουμε ότι ήταν εισπράκτορες φόρων, άδικοι και με φήμη εκβιαστών.
Κάποτε ο Θεόκριτος ρωτήθηκε για το ποια είναι τα αγριότερα θηρία στον κόσμο. Και αποκρίθηκε: «Στα μεν βουνά οι αρκούδες και τα λιοντάρια, στις δε πόλεις οι τελώνες και οι συκοφάντες».
Οι τελώνες ήταν εισπράκτορες φόρων. Την εποχή εκείνη το κράτος δεν είχε εφορίες δικές του, όπως έχει σήμερα, αλλά ενοικίαζε το δικαίωμα εισπράξεως των φόρων σε ορισμένους ανθρώπους, που πλήρωναν και μπορούσαν να εισπράξουν φόρους και να τους αποδώσουν στο κράτος. Αυτοί, όμως, που εισέπρατταν τους φόρους, φρόντιζαν να εισπράττουν όχι μόνο αυτά που έπρεπε, αλλά και κάτι παραπάνω γι' αυτούς. Οι άνθρωποι δε, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να διαφεύγουν από τους τελώνες. Οι τελώνες όμως, εμηχανεύοντο τρόπους για να καταφέρουν τους ανθρώπους να πληρώσουν. Γι' αυτό και παραμόνευαν σε κάποια μέρη που ήξεραν ότι θα περάσουν από εκεί ανυποψίαστοι αυτοί που χρωστούσαν. Αν δεν πλήρωναν, τους οδηγούσαν στην φυλακή, διότι είχαν τέτοιο δικαίωμα Γι' αυτό οι τελώνες είχαν κακή φήμη στον κόσμο, σαν άνθρωποι σκληρόκαρδοι, εκβιαστές, άδικοι κι εκμεταλλευτές. Απ' αυτήν την εικόνα επινόησαν οι Πατέρες το όνομα «τελώνια» για τους δαίμονες. Διότι και αυτοί, όπως οι τελώνες εκείνης της εποχής, προσπαθούν ν' αρπάξουν την ψυχή του ανθρώπου με κάθε τρόπο, χρησιμοποιώντας βία και προσπαθώντας να κερδίσουν την ψυχή του ανθρώπου ο όποιος έχει πεθάνει.
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γράφει: «όπως είναι οι τελώνες που κάθονται στα στενά των δρόμων και προσπαθούν έτσι να συλλάβουν αυτούς που δεν πληρώνουν, το ίδιο συμβαίνει και με τους δαίμονες, οι όποιοι βρίσκονται την ώρα που εξέρχεται η ψυχή από το σώμα, εκεί κοντά και δεν της επιτρέπουν να ανέλθει επάνω στον ουρανό και να συναντήσει τον Δεσπότη Ιησού Χριστό».

Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Ο Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ!

Η ψυχή, λοιπόν, όταν εξέρχεται από το σώμα συναντά και τον Διάβολο. Γι' αυτό κι ένας ψαλμός της Εκκλησίας μας, αποδίδει αυτήν την πραγματικότητα και δέεται δια του ψαλμού κάθε πιστός για να μην πέσει στα χέρια των δαιμόνων «Κύριε ο Θεός μου επί σοι ήλπισον σώσόν με εκ πάντων των διωκόντων με και ρύσαί με, μη ποτε αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, μη όντος λυτρουμένου μηδέ σώζοντος».
Ο Μ. Βασίλειος ερμηνεύοντας αυτόν τον ψαλμό λέγει ότι «οι γενναίοι άνθρωποι, που αγωνίστηκαν στην ζωή τους εναντίον των αοράτων εχθρών, προς το τέλος της ζωής των, ερευνώνται από τον άρχοντα του σκότους, ώστε αν έχουν τραύματα η στίγματα η αποτυπώματα αμαρτημάτων, να τους κρατήσει αιχμαλώτους. Αν, όμως, βρεθούν άτρωτοι και άσπιλοι, τότε, όντες ελεύθεροι, θ' αναπαυθούν από τον Χριστό». Το ότι τη στιγμή της εξόδου της ψυχής από το σώμα παρευρίσκονται άγγελοι και δαίμονες, το μαρτυρεί και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Λέγει λοιπόν, ότι «οι αμαρτωλοί άνθρωποι, την ώρα του θανάτου βλέπουν οπτασίες τόσο φοβερές και απαίσιες, ώστε και στο κρεβάτι με πολλή δύναμη τινάσσονται από τον φόβο και τον τρόμο από τον όποιο κατέχονται. Οι Άγγελοι, όμως, είναι και αυτοί παρόντες και προσπαθούν να οχυρώσουν, να προστατέψουν τον δίκαιο άνθρωπο με τα καλά έργα τα όποια διέπραξε».
Γίνεται σαφές, λοιπόν, ότι κατά την ώρα του θανάτου γίνεται μία αγωνιώδης προσπάθεια μεταξύ πονηρών δαιμόνων και αγαθών Αγγέλων. Όχι ότι εκείνη τη στιγμή γίνεται η τελική κρίση, αλλά, όπως λέγει ο Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος και είναι γραμμένο στο Γεροντικό, γίνεται ένα είδος προσωρινού δικαστηρίου μεταξύ Αγγέλων και δαιμόνων. «Οι δαίμονες —λέγει ο Ιερός Πατήρ— παρουσιάζουν πάντα τα εν γνώσει και αγνοία ανομήματα, τα από γενέσεως εως της σημερινής ώρας, κατηγορώντας τον άνθρωπο. Οι δε άγγελοι αναφέρουν τα καλά του έργα. Τη στιγμή αυτή συμβαίνει μία κρίση».
Όλα αυτά βέβαια, ίσως αναρωτηθεί κάποιος, από που τα γνωρίζουμε. Μας τα έχουν εξιστορήσει οι Άγιοι, οι όποιοι αξιώθηκαν από τον Θεό να δουν σε οπτασία αυτά τα όποια συμβαίνουν αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές του χωρισμού της ψυχής από το σώμα

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο Μ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ!..

Ο Μ. Αντώνιος είδε, λέγεται —στον βίο του που συνέγραψε ο Άγιος Αθανάσιος— να βγαίνει από το σώμα του και να πορεύεται στον αέρα, οδηγούμενος υπό Αγγέλων. Τους εμπόδιζαν, όμως, σ' αυτή την πορεία τους οι κακοποιοί δαίμονες. Τότε, αφού κατηγορούσαν χωρίς να πετυχαίνουν το σκοπό τους, η ψυχή του Αντωνίου ελευθερώθηκε».
Οι δαίμονες προκειμένου να προσεταιρισθούν κάποια ψυχή δε λέγουν πάντοτε την αλήθεια Κατηγορούν ενίοτε με κατηγορίες ψευδείς, οι όποιες δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα Κι έχουμε ένα παράδειγμα του Όσίου Στεφάνου του Σιναΐτου, που είναι γραμμένο στο βιβλίο της Κλίμακος του Οσίου Ιωάννου του Σιναϊτου. Ο Όσιος Στέφανος που είχε περάσει τη ζωή του στο κοινόβιο, γεμάτη νηστεία και άσκηση, ακουγόταν να δίνει ορισμένες απαντήσεις σαν κάποιος να τον ρωτούσε η σαν κάποιος να τον κατηγορούσε όταν ήτο ετοιμοθάνατος στο κρεβάτι του: «Ναι το έκανα αυτό, αλλά ενήστευσα σαράντα χρόνους για να σβήσω την αμαρτία αυτή». Και σε λίγο τον άκουσαν να λέει: «Όχι ψέματα, αυτό δεν το έκανα».
Ωστόσο οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, επειδή αντιλαμβάνονται ότι αυτού του είδους οι διηγήσεις είναι δυνατόν να δημιουργήσουν πανικό στους ανθρώπους, τονίζουν τη μεγάλη αξία που έχει να πεθαίνει κανείς εν μετάνοια. Μεγαλύτερη αξία άλλωστε έχει όχι το να αμαρτάνει κανείς, όσο το να μετανοεί. Και λέγουν ότι αυτοί οι φοβεροί δαίμονες, αυτοί που προξενούν τόσο τρόμο, δεν έχουν καμμία κυριαρχία επάνω στους ειλικρινώς μετανοούντες. Γι' αυτό οι Άγιοι Πατέρες συνιστούν σε όλους μας να συμμετέχουμε στην Εκκλησιαστική ζωή, στη μυστηριακή ζωή, να μετανοούμε, να εξομολογούμεθα, να ζούμε μέσα στην Εκκλησία με την σώζουσα Ορθόδοξη 'Αγια μας πίστη.
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ανθρώπους οι όποιοι εκπνέουν και είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν αύτη τη ζωή;
Κατά πρώτον, να προσευχόμαστε υπέρ αυτών!

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ!..

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε κάποτε ότι «όταν εκοιμήθησαν δύο μοναχές, ο Κύριος μου απεκάλυψε ότι οι ψυχές τους περνώντας μέσα από τα εναέρια τελώνια δυσκολεύθηκαν. Τρία ημερόνυχτα προσευχόμουν ταπεινώς και ικέτευα την Παναγία για την σωτηρία τους. Η αγαθότης του Κυρίου, δι' ευχών της Υπεραγίας Θεοτόκου, τελικά τις ελέησε. Πέρασαν τα εναέρια τελώνια και έλαβαν την άφεση των αμαρτιών τους». Εδώ ο Άγιος θέλει να τονίσει την αξία και τη σημασία της προσευχής. Αυτής, δηλαδή που εμείς οι περιλειπόμενοι μπορούμε να προσφέρουμε στους αδελφούς μας. Βέβαια, ο Θεός γίνεται ίλεως όταν συντρέχει η μετάνοια και η ταπείνωση. Εάν, επομένως, έχουμε παραδείγματα ανθρώπων, οι όποιοι πεθαίνουν μέσα στην αναλγησία της αμαρτίας και της αμετανοησίας, τότε λίγη επίδραση θα έχουν οι προσευχές μας. Ωστόσο, εμείς έχουμε υποχρέωση να προσευχηθούμε γι' αυτούς και είναι υπόθεση του Θεού να αξιολογήσει αυτές τις προσευχές και να κρίνει για το ποια προσευχή θα έχει αποτέλεσμα και ποια όχι.
Η συμμετοχή δε των ανθρώπων στα Ιερά Μυστήρια, τους θωρακίζει από τις δαιμονικές επήρειες και επεμβάσεις. Μεγάλη σημασία έχει και η επίκληση των πρεσβειών και της ικεσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έχουμε διδαχθεί από την Εκκλησία μας να εμπιστευόμεθα την Παναγία μας, όχι μόνο όταν ζούμε στην ζωή, αλλά «και εν τω καιρώ της εξόδου μου —όπως λέμε στον Ακάθιστον Ύμνον— την αθλία μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινός όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα».