+++. Η ακολουθία του Όρθρου και η Θεία Λειτουργία θα τελεσθεί την Παρασκευή 29 Αυγούστου στις 7.00π.μ. στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής ,με την ευκαιρία της εορτής της αποτομής της Τιμίας κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου .+++ Πανηγυρίζει την Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2025 με την ευκαιρία της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου η Ιερά Συνοδική και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής . Η φετινή πανήγυρις θα έχει μία ιδιαίτερη λαμπρότητα, αφού θα έχουμε την ευκαιρία να τίθενται καθ΄όλη τη διάρκεια της Πανηγύρεως ,Ιερά Λείψανα των Αγίων Μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το αναλυτικό πρόγραμμα της Πανηγύρεως έχει ως εξής : Πρόγραμμα Πανηγύρεως 2025 Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 7.00π.μ Ακολουθία του Όρθρου και Θεία Λειτουργία (Από σήμερα θα τίθενται σε προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα των Αγίων) 12.00μ.μ. Παράκληση της Παναγίας 6.30.μ.μ. Ακολουθία του πανηγυρικού εσπερινού Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 7.00π.μ. Ακολουθία του Όρθρου και Πανγηγυρική Θεία Λειτουργία 12.00μ.μ. Παράκληση της Παναγίας 6.30.μ.μ. Ακολουθία του Μεθέορτου εσπερινού και Παράκληση της Παναγίας . Η Ιερά Μονή θα είναι ανοικτή κατά τη διάρκεια της Πανηγύρεως από 7.00π.μ. έως 9.30μ.μ. Σας περιμένουμε προκειμένου να λάβουμε από κοινού την ευλογία της Παναγίας και των Αγίων +++ Ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή πραγματοποιεί η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής στο νησί του Αγίου Νεκταρίου :την Αίγινα το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου .Το πρόγραμμα της εκδρομής περιλαμβάνει: Αναχώρηση με πούλμαν από το Μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου στις 6.45π.μ. Μετάβαση στο λιμάνι του Πειραιά και αναχώρηση με το πλοίο για την Αίγινα Προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο, ξενάγηση στην παλαιά Μονή.Συμμετοχή στην Ιερά Παράκληση αλλά και στον νέο περικαλλή Ναό του Αγίου. Μετάβαση κατόπιν,στον οικισμό της Αγίας Μαρίνας για ελεύθερο φαγητό. Επίσκεψη στη συνέχεια και προσκύνημα στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Μηνά. Ξενάγηση στην ιστορία και το παρόν του νησιού. Ελεύθερος χρόνος και αναχώρηση από το λιμάνι της Αίγινας γύρω στις 6.00 μ.μ. για τον Πειραιά και αμέσως μετά μετάβαση με το πούλμαν στο Μοναστήρι. Πληροφορίες : π.Παίσιος 2295022228

Διαβάστε σήμερα..

"

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Δημήτρης Μαγριπλής, διηγηματογράφος


UANIK2Θα νικήσουμε!

22 Ιανουαρίου 2016
Πρώτη μέρα του χρόνου ξύπνησα με την αγωνία αν ήρθε. Κατέβηκα τις σκάλες  και τουρτουρίζοντας προσπάθησα να ανάψω το τζάκι. Κοίταξα γύρω. Όλα ήταν όπως την προηγούμενη. Τίποτα δεν έδειχνε παρουσία.
«Κρίμα», είπα, «πάλι θα παίξω σε θέατρο». Τα παιδιά κατέβηκαν, πήγαν και άνοιξαν τα δώρα. Με τα πρώτα χαμόγελα ησύχασα. Ο μύθος παραμένει ακέραιος.
«Κατασκευές και παραμύθια…». Η γυναίκα μου μού έκλεισε το μάτι. ‘Όλο το ψέμα σε πλήρη  εξέλιξη. Πόσο δίκιο έχει ο γείτονας. Με σθένος κατήργησε όλο τον κύκλο. Ο χρόνος γι’ αυτόν είναι μια ευθεία γραμμή. Χωρίς στάλα γιορτής και κουράγιου. Ωμή  αλήθεια. Γεννιέσαι και πορεύεσαι. Ανθός και ύστερα καρπός. Ωριμάζεις και κάποτε έρχεται η απόλυτη πτώση. Πέφτεις κάτω και ανακυκλώνεσαι σε μια άνυνδρη γη. Ασπρόμαυρη εικόνα, όπως και η μέρα. Άρχισε πάλι να ψιχαλίζει.
Πηγή : Διακόνημα

«Πάμε μια βόλτα;»
Ντυθήκαμε, μπήκαμε στο αμάξι και  φύγαμε.  Η πόλη κοιμόταν ακόμη.
«Να πούμε ένα γεια στους φίλους μας;»
Αντίρρηση καμία.
Ανεβήκαμε τα σκαλιά και συναντήσαμε το χρόνο σε άλλη αισθητική. Μάτια μεγάλα σε αδύνατα πρόσωπα  και υποσχέσεις αθανασίας. Απάτη και αυτή;   Κομμάτι του παρελθόντος μας, πώς να του αρνηθείς μια θέση;
Καθίσαμε σε άδεια στασίδια. Ποιος πιστεύει στις μέρες μας; Κάτι γιαγιάδες και ο παππούς που φοράει την αυτοκρατορική φορεσιά. Ανάμνηση μεγαλείων που χάθηκαν στην καμπύλη μιας βυζαντινής τροχιάς. Νοιώθω τουρίστας σε ζωντανό μουσείο. Φωτογραφίζω τις λάμψεις από τα κεριά. Παίρνω σε κάδρο στιγμές χορωδών. Με τούτα και άλλα η τράπεζα στρώνεται. Ο Άνθρωπος καλεί σε κοινό γεύμα τους πάντες. Τι αυταπάτη σε κόσμο απόλυτα φιλελεύθερο. Άντε να πείσεις αστούς να μοιράσουν τον πλούτο τους. Ούτε ντροπή δεν υπάρχει  στην πόλη αυτή. Άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια κλωτσώντας σκυλιά για το γεύμα τους. Το κρύο πολύ και ένα μαύρο σύννεφο σκεπάζει το μέλλον. Φιγούρες σωτήρων αυτόκλητων και παράδεισοι με την βία φτιαγμένοι. Η ματιά μου προσγειώνεται στη σταύρωση. Τι ελπίδα να έχεις;
Προχωρώ προς το βήμα και παίρνω αντίδωρο.
«Σε θέλω. Μπορείς να περιμένεις πίσω απ’ το ιερό;»
Απάντησα «ναι». Στην έξοδο παιδιά ανταλλάσσουν ευχές. Παίζουν κρυφτό με το θάνατο. Περιμένω στο σημείο που μου είπε. Κάποτε έρχεται, μου λέει να φέρω το αμάξι. Ανοίγω τις πόρτες, γεμίζω με τρόφιμα και στριμωχνόμαστε.
«Θα αρχίσεις από εκεί» και ο παππούς χάνεται ξανά στο ναό του.
Αρχίζω το μοίρασμα από σπίτι σε σπίτι.
Τα παιδιά με ρωτούν αν στα αλήθεια υπάρχει ο παχουλός γεράκος της εταιρείας αναψυκτικών.
«Όχι» απαντάω κοφτά.
«Ο δικός μας;» μου λέει ο μικρός;
«Εσύ τι λες;». Σιωπή.
Φτάνω στο τελευταίο σπίτι. Πακέτο, ούτε καφέ δεν έχω πιει ακόμη.
«Να φάμε και κάτι» ακούγεται από τη δική μου παρέα.
Χτυπώ και ένα
Recommended Post Slide Out For Blogger