Ο άνθρωπος έχει χωρίσει το χρόνο σε έτη. Κάθε έτος και μια νέα αρχή, μια καινούργια ευκαιρία να φτάσει τους στόχους και τα όνειρά μας. Γι’ αυτό, και η Χριστιανική Φοιτητική Δράση θέτει για κάθε έτος ένα νέο σύνθημα, για να φωτίζει το χρόνο μας και να μας οδηγεί στο δρόμο για την ένωσή μας με το Χριστό. Για φέτος:
“Εμοί το ζην Χριστός”
Τι σημαίνει αυτή η εκπληκτική πράγματι φράση του αγίου Αποστόλου Παύλου; Η ερμηνεία του αειμνήστου Καθηγητή Π. Ν. Τρεμπέλα μάς βοηθάει πολύ: «Για μένα ζωή είναι ο Χριστός, αφού ζω τη νέα ζωή του Χριστού και ζει ο Χριστός μέσα μου». Εάν θέλεις να εξετάσεις ποια είναι η ζωή μου, σχολιάζει ο ιερός Χρυσόστομος το λόγο αυτό του Αποστόλου, σου λέω ότι ζωή μου είναι ο Χριστός. «Ει βούλει την ζωήν εξετάσαι τήν εμήν, Εκείνος εστί» (ΕΠΕ 21, 430). Ποιος θα «τολμήσει» να πει κάτι τέτοιο; λέει με θαυμασμό αλλού ο ιερός Χρυστόστομος (ΕΠΕ 20, 276).
Ωραία σχολιάζει την φράση αυτή και ο άγιος Νικόδημος Αγιορείτης στο Υπόμνημά του στην προς Φιλιππησίους επιστολή: “Δηλαδή εγώ δε ζω πλέον ζωή φυσική, και του παλαιού Αδάμ, αλλά ζω μια καινούργια και πνευματική ζωή, γιατί ο Χριστός είναι σε μένα όλα τα πράγματα: και ζωή και πνοή και φως…” Το λοιπόν ο Παύλος δε λέγει εδώ πως δε ζει τη φυσιολογική ζωή που ζούμε όλοι οι άνθρωποι, αλλά πως δε ζει την αμαρτωλή ζωή στα πάθη και στις επιθυμίας, ομολογεί δε πως είναι ο Χριστός σ’ αυτόν ζωή πνευματική, καθώς και σε άλλο μέρος λέει ο ίδιος: “Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός (Γαλ. β’ 20).
Πηγή : Χριστιανική Φοιτητική Δράση
Προσθέτει ο άγιος Νικόδημος στο Υπόμνημά του στην προς Γαλάτας και τα εξής πρακτικά: «Κανένα έργο σωματικό, ή κίνημα ψυχικόν δε γίνεται σ’ εμένα, από εκείνα που δε θέλει ο Χριστός• αλλά ο Χριστός είναι αυτός που κάνει τα πάντα σε μένα, και με κρατά και με εξουσιάζει• και το μεν δικό μου θέλημα είναι νεκρό, το δε θέλημα του Χριστού είναι ζωντανό σε μένα, και κυβερνά τη ζωή μου».
Πως έγινε πραγματικότητα για τον Απόστολο αυτή η αλήθεια; Από την στιγμή που γνώρισε το Χριστό και πίστεψε με όλη του την ψυχή σ’ Εκείνον έπαψε πλέον η παλιά ζωή του». Παραδόθηκε στο Θεάνθρωπο. Ενώθηκε μαζί Του με το Βάπτισμα και σταυρώθηκε μαζί Του. Θυμάστε πως το λέει; “Χριστώ συνεσταύρωμαι” (Γαλατ. β’ 20). Και αλλού: “συνετάφημεν αυτώ διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς, εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν”. (Ρωμ. στ΄ 4). Με το Βάπτισμα σταυρώθηκε και πέθανε και αυτός μαζί με το Χριστό και αναστήθηκε μαζί Του “εν καινότητι ζωής”. Αυτή η καινούργια αναστημένη ζωή που άρχισε με την πίστη του στο Χριστό δια του Βαπτίσματος είναι στην ουσία της η πραγματικότητα, για την οποία μας μιλάει λέγοντας «εμοί το ζην Χριστός».
Και σχολιάζει ο Π. Ν. Τρεμπέλας: «πέθανε ως προς τον κόσμο και ως προς το νόμο αλλά ζει τω Θεώ και τω Χριστώ… Ζει και όμως δε ζει αυτός. «Ουκέτι εγώ ζω». Αυτό είναι το παράδοξο. Ζει υπό την επενέργεια της Χάριτος» (Υπόμν. Γαλ. β΄ 20). Είχε διαρκή εξάρτηση από τη Χάρη του Χριστού και άφηνε πλήρως τον εαυτό του χωρίς καμιά επιφύλαξη στα χέρια και στην καθοδήγηση Εκείνου. Ένας φανατικός Φαρισαίος και σκληρός διώκτης της Εκκλησίας, που κινούνταν σύμφωνα με τις διαθέσεις του έως τότε, τώρα ζει και κινείται σύμφωνα με τις διαθέσεις και το θέλημα του Ιησού Χριστού στον Οποίο παραδόθηκε ψυχή και σώματι.
Άραγε σήμερα είναι δυνατόν να γίνει πραγματοποιήσιμος ο λόγος αυτός. Σίγουρα ναι. Διαφορετικά, δε θα θέτονταν ως ιδανικό και ως πνευματική κορυφή για τους πιστούς. Άλλωστε και ο Απ. Παύλος που τον βίωνε και το έγραψε, ήταν άνθρωπος όπως κι εμείς και μάλιστα, όπως προαναφέρθηκε, σκληρός διώκτης. Ό,τι έγινε και ό,τι έκανε, όπως το γράφει αλλού, ήταν αποτέλεσμα της Χάριτος του Θεού «χάριτι Θεού ειμι ό ειμι». Και κόπιασα περισσότερο από κάθε άλλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου «ουκ εγώ δε, αλλ’ η χάρις του Θεού η σύν εμοί» (Α΄ Κορ. ιε΄ 10).
Η χάρις όμως που έλαβε ο Απόστολος δεν εξαντλήθηκε μόνο σ’ εκείνον αλλά αναβλύζει αστείρευτη από τη σταυρική θυσία του Θεανθρώπου. Και διοχετεύεται δια μέσου των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας Του σε κάθε πιστό. Δεν μεταλάμβανε, για να το πούμε απλούστερα, ο Απόστολος διαφορετικό Σώμα και Αίμα Χριστού από αυτό που μεταλαμβάνουμε εμείς σήμερα. «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ΄ 8) Ο Ιησούς Χριστός που ζούσε δια της Χάριτός Του στον άγιο Απόστολο ο Ίδιος έζησε δια μέσου των αιώνων και στις ψυχές όλων των Αγίων της Εκκλησίας, οι οποίοι θα μπορούσαν να επαναλάβουν τα λόγια του Αποστόλου. Ο Ίδιος επίσης μπορεί και θέλει να ζει και μέσα μας, αρκεί να το θέλουμε κι εμείς. Να ποθούμε δηλαδή να είναι Εκείνος κυβερνήτης της ζωής μας.
Αλλά τι σημαίνει στην πράξη για μας αυτός ο Λόγος;
Ότι πρέπει να πεθάνουμε. Μη μας φαίνεται παράδοξος ο λόγος. Να πεθάνουμε ως προς την αμαρτία. Να μη κινούνται τα μέλη μας για διάπραξη οποιασδήποτε αμαρτίας, να μη σκιρτά η καρδιά μας για οτιδήποτε ρυπαρό, ένοχο και χαμερπές. Αυτός ο θάνατος είναι συγχρόνως ζωή. Ζωή ανώτερης ποιότητας. Ζωή που δεν μπορούν να την νιώσουν οι σαρκικοί άνθρωποι, που είναι αιχμάλωτοι των διαφόρων παθών. Ζωή απολαυστική με απολαύσεις ουράνιες μυστικής αγαλλιάσεως.
Ο θάνατος αυτός συντελέσθηκε βεβαίως όταν βαπτισθήκαμε. Τότε όμως δεν ήμασταν σε θέση να καταλάβουμε τι ακριβώς κάναμε, με το να συνταχθούμε με τον Χριστό πιστεύοντας σ’ Εκείνον και να ενδυθούμε σαν άλλο ένδυμα της ψυχής μας τον Ιησού Χριστό. Τώρα όμως μπορούμε και πρέπει με ωριμότητα να σκεφτούμε τι σημαίνει το Βάπτισμά μας.
Αφού ενωθήκαμε με το Χριστό μπορούμε άραγε να σκεπτόμαστε ό,τι δεν θα σκεφτόταν ποτέ ο Χριστός; Μπορούμε και πρέπει να ποθούμε ό,τι δεν θα ποθούσε ο Κύριος; Μπορούμε και πρέπει να βλέπουμε ό,τι δεν θα το έβλεπε ποτέ Εκείνος; Μπορούμε να πηγαίνουμε όπου δεν θα πήγαινε ο Ίδιος; Μπορούμε να μελετούμε κάτι που θα απέρριπτε ασυζητητί Εκείνος;
Τι χρειάζεται για την πραγματοποίηση αυτού του λόγου; Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε καλά την αγία ζωή Του, να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν πληρέστερα την διδασκαλία Του. Να ενωθούμε μαζί Του με την άδεια του Πνευματικού μας, όσο το δυνατόν συχνότερα δια της Θείας Κοινωνίας. Και συγχρόνως να κάνουμε με τον προσωπικό μας αγώνα το χρέος μας της συμμορφώσεως της ζωής μας με το άγιο θέλημά Του. Τότε θα είναι ζωντανός μέσα μας Εκείνος. Θα νιώθουμε την παρουσία Του. Και τότε δε θα μας ελκύουν οι ψευτοχαρές του κόσμου, και κανείς φόβος δε θα μας φοβίζει, ούτε απειλές διάφορες θα μας τρομάζουν. Διότι εάν ο παντοδύναμος Ιησούς ζει μέσα μας, ποιος μπορεί να μας βλάψει; Το έλεγε και ο μακάριος Δαβίδ: «Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου ου φοβηθήσομαι κακά ότι συ μετ’ εμού εί» (Ψαλ. κβ΄ 4). Αλλά ζώντας ενωμένοι με τη Χάρη Του μαζί Του θα απολαμβάνουμε τη ζωή μας στον παρόντα κόσμο ειρηνικοί με την ελπίδα ότι θα είμαστε μαζί Του και στην αιώνια Βασιλεία της αγάπης Του.
Καλή εφαρμογή!
Μελέτη περικοπής: Φιλιπ. α΄ 21
