+++Ιεραποστολή : 2012-2025 το μικρό μας μεγάλωσε!!Tην Κυριακή 12 Οκτωβρίου μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής,θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση αφιερωμένη στην Ιεραποστολή μας στην Ουγκάντα και τη φετινή μας δράση .Αναφορά με εικόνα και λόγο από το 2012 από τότε που ξεκίνησε μέχρι τώρα στο Λουγκουζί και Μπουσούγκιου .Σας περιμένουμε συνοδοιπόρους σε αυτήν την πανέμορφη ιστορία για να μάθετε να ενημερωθείτε και να ακούσετε την καρδιάς της Ιεραποστολής μας . Μετά την εκδήλωση θα προμηθεύσουμε για όσους θα ήθελαν κουμπαράδες της Ιεραποστολής ώστε να τους έχετε στο δικό σας χώρο και να συμβάλετε με ό,τι κάθε φορά μπορείτε να συνεισφέρετε .Αυτούς τους κουμπαράδες θα μπορείτε να τους επιστρέψετε στα τέλη Μαίου του 2026 στο Μοναστήρι μας ,ώστε να ενισχύσουν την επόμενη αποστολή μας στην Ουγκάντα.Σας περιμένουμε+++ Η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής έχει την ιδιαίτερη ευλογία να φιλοξενήσει στον Ιερό της Ναό στο Πολυδένδρι Αττικής, την Τιμία κάρα του Οσίου Δαβίδ από το ομώνυμο Μοναστήρι της Ευβοίας. Την Τιμία κάρα που θα μεταφέρουν στο Μοναστήρι μας της Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής ,πατέρες του Οσίου Δαβίδ, θα υποδεχθούμε την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου ενώ θα παραμείνει για τρεις ημέρες έως την Κυριακή 19 Οκτωβρίου για Ιερό προσκύνημα και Αγιασμό των αδελφών καθώς και των προσκυνητών αυτής.

Διαβάστε σήμερα..

"

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ .

 Agioritikovima.gr 
«Στις εφηβικές μου αναμνήσεις συνυπάρχουν τα πάρτι, η ρόκ μουσική και η γιαγιά μου. Για εκείνην, η ρόκ μουσική δεν ήταν παρά ένας κακότεχνος θόρυβος. Πάντως σεβόταν περισσότερο την νεανική μας σύγχυση, από όσο εμείς την νηφάλια σοφία της. Ήξερε που πηγαίναμε, αλλά ποτέ δεν έμπαινε στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί προς ό,τι θεωρούσε φυσικό για την ηλικία μας. Σηκωνόταν, μας φιλούσε, ευχόταν να περάσουμε καλά, κι ύστερα προσέθετε να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας εκεί που θα είμαστε, και ας κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μετά μας σταύρωνε, ευχόταν να είναι η Παναγιά μαζί μας, και συμπλήρωνε διστακτικά, σαν να μην ήταν σίγουρη αν έπρεπε ἠ όχι να το ξεστομίσει, να μην αργήσουμε, γιατί θα προσευχόταν για μας όσο λείπαμε και δεν άντεχε να ξενυχτάει…

Τελειόφοιτος της Ιατρικής, αφελώς πεπεισμένος για την παντοδυναμία της επιστήμης, βρέθηκα στην Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ. Έμεινα μόνο λίγες μέρες στο μοναστήρι αλλά η ανακάλυψη υπήρξε συγκλονιστική. Οι μοναχοί ζούσαν με τον τρόπο της γιαγιάς μου. Αναγνωριστικά σημάδια: το κομποσχοίνι, το ανεπιτήδευτο χαμόγελο και η άνευ όρων αποδοχή του άλλου.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πήγα να δω τη γιαγιά. Μισοαστεία-μισοσοβαρά της είπα κάποια στιγμή: «Τόσα κομποσχοίνια έχεις, δεν θα μου δώσεις κι εμένα ένα;» Σοβάρεψε απότομα. Σχεδόν βούρκωσε. Πήγε και μου έφερε ένα κομποσχοίνι μεταξωτό και είπε: «Πόρτο. Είναι το δικό σου. Στο φυλάω τρία χρόνια και περίμενα πότε θα μου το ζητήσεις». Η γιαγιά μου περίμενε να γυρίσω· από τα πάρτι, από τήν Αγγλία, από τον λανθασμένο δρόμο. Εγώ, και όσοι άλλοι συμπεριλαμβάνονταν στην προσευχή της…

Λίγους μήνες, πριν την αναχώρηση από τα επίγεια, με είχε πάρει ιδιαιτέρως και με αιφνιδίασε πάλι. Σε ένα χαρτοκιβώτιο είχε μαζέψει μια σειρά με όλα τα λειτουργικά βιβλία. Με την ίδια απλότητα, που μου έδωσε το «δικό μου» κομποσχοίνι, μου άφησε ρητή εντολή: «Αν κάποιος από σας γίνει ιερέας, θα τα κρατήσει αυτός. Αν όχι, θα βρεις κάποιο φτωχό ναό και θα τα δώσεις εκεί»…

Στην κηδεία της πολλοί άγνωστοι εμφανίστηκαν και μιλούσαν γι’ αυτήν με ευγνωμοσύνη. Όπως εκείνη η ηλικιωμένη κυρία, που έλεγε ότι η γιαγιά συνέχισε να την δέχεται στο σπίτι της, όταν όλοι την απέφευγαν. Και αυτό, γιατί απόκτησε ένα εξώγαμο παιδί λίγο μετά τον πόλεμο και την θεωρούσαν πόρνη. Διηγιόταν, ανάμεσα στα κλάματα, πως της έχωνε τσάντες με τρόφιμα κάτω από το παλτό, παρακαλώντας την να μην το μάθει κανείς…».

*   *   *

      Η γιαγιά μου και πολλοί άλλοι ευλογημένοι παππούδες και γιαγιάδες αναπαύονται πια εν ειρήνη. Η ευθύνη για το σήμερα και το αύριο έχει περάσει στα χέρια μας. Καλούμαστε να καθρεφτίσουμε τον εαυτό μας στην παρακαταθήκη που μας άφησαν και να προβληματιστούμε σοβαρά για τον τρόπο, που θα διαχειριστούμε την πνευματική μας κληρονομιά.

(Πρωτ. Αδαμάντιου Αυγουστίδη, Αναπλ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών.

«Παραμυθητική Θεολογία», εκδ. Δομή.)
Recommended Post Slide Out For Blogger