19 Αυγούστου του 1826: ἡ γυναῖκα τοῦ Καραϊσκάκη πέθανε, ἀλλά ἐκεῖνος δὲν ἐγκατέλειψε τὸ πεδίο τῆς μάχης οὔτε γιὰ νὰ παραβρεθεῖ στὴν κηδεία της.
Ο Καραϊσκάκης παίρνει εκείνες τις μέρες μια θλιβερή είδηση: η γυναίκα του, που για την ομορφιά της και την λεβεντιά της ήταν πάντα περήφανος, αφού του χάρισε ένα γιο, τον Σπύρο, απόθανε έπειτα από την γέννα στον Κάλαμο. Έτσι, οι ανήλικες τσούπρες του και το νεογέννητο παιδί απέμειναν δίχως προστάτη στο μικρό νησί του Ιονίου.
Ο πόνος της πατρικής καρδιάς και το καθήκον του αγωνιστή πάλεψαν μέσα στα στήθια του Καραϊσκάκη. Η πρώτη του ιδέα στέκεται να πάει ως εκεί ν΄ασφαλίσει τα ορφανά. Γρήγορα όμως καταλαβαίνει ότι όλα χάνονται αν φύγει.
Πηγή : Αντέχουμε
“Απέθανε η σύζυγός μου”, γράφει στις 19 του Αυγούστου στην Κυβέρνηση, “και ήθελον να υπάγω να οικονομήσω τα παιδιά μου, αλλά δεν αφήνω την πατρίδα”.
Η “Γενική Εφημερίς της Ελλάδος” στο φύλλο της 26ης Αυγούστου 1826 τον παινάει με τούτα δω τα λόγια:
“Απεφάσισε να στερήσει τα τέκνα του από των πατρικών περιποιήσεων , και εις ξένον τόπον ευρισκόμενα και χωρίς τινός οικείου και συγγενούς, δια να μην στερήσει την πατρίδα του από της αναγκαίας εις το στρατόπεδο παρουσίας του”.
“Ο αγαθός πολίτης”, γράφει ο ίδιος προς την Διοίκησιν, “χρεωστεί να θεωρεί ως δεύτερα τα μερικά πάντα προς τα κοινά του έθνους συμφέροντα. Απεφάσισα να προτιμήσω και αυτής της οικίας μου την παντελή απώλεια εάν, κατά δυστυχίαν, ακολουθήσει, διά να μην παραιτήσω κατ΄ αυτάς τας κρίσιμους περιστάσεις την υπηρεσίαν της πατρίδος, υπέρ της οποίας θέλω θυσιάσει και αυτό το ολίγον αίμα μου”.
Ιδού χριστού πολίτου και γενναίου στρατηγού φρονήματα¨.
Ο Καραϊσκάκης παίρνει εκείνες τις μέρες μια θλιβερή είδηση: η γυναίκα του, που για την ομορφιά της και την λεβεντιά της ήταν πάντα περήφανος, αφού του χάρισε ένα γιο, τον Σπύρο, απόθανε έπειτα από την γέννα στον Κάλαμο. Έτσι, οι ανήλικες τσούπρες του και το νεογέννητο παιδί απέμειναν δίχως προστάτη στο μικρό νησί του Ιονίου.
Ο πόνος της πατρικής καρδιάς και το καθήκον του αγωνιστή πάλεψαν μέσα στα στήθια του Καραϊσκάκη. Η πρώτη του ιδέα στέκεται να πάει ως εκεί ν΄ασφαλίσει τα ορφανά. Γρήγορα όμως καταλαβαίνει ότι όλα χάνονται αν φύγει.
Πηγή : Αντέχουμε
“Απέθανε η σύζυγός μου”, γράφει στις 19 του Αυγούστου στην Κυβέρνηση, “και ήθελον να υπάγω να οικονομήσω τα παιδιά μου, αλλά δεν αφήνω την πατρίδα”.
Η “Γενική Εφημερίς της Ελλάδος” στο φύλλο της 26ης Αυγούστου 1826 τον παινάει με τούτα δω τα λόγια:
“Απεφάσισε να στερήσει τα τέκνα του από των πατρικών περιποιήσεων , και εις ξένον τόπον ευρισκόμενα και χωρίς τινός οικείου και συγγενούς, δια να μην στερήσει την πατρίδα του από της αναγκαίας εις το στρατόπεδο παρουσίας του”.
“Ο αγαθός πολίτης”, γράφει ο ίδιος προς την Διοίκησιν, “χρεωστεί να θεωρεί ως δεύτερα τα μερικά πάντα προς τα κοινά του έθνους συμφέροντα. Απεφάσισα να προτιμήσω και αυτής της οικίας μου την παντελή απώλεια εάν, κατά δυστυχίαν, ακολουθήσει, διά να μην παραιτήσω κατ΄ αυτάς τας κρίσιμους περιστάσεις την υπηρεσίαν της πατρίδος, υπέρ της οποίας θέλω θυσιάσει και αυτό το ολίγον αίμα μου”.
Ιδού χριστού πολίτου και γενναίου στρατηγού φρονήματα¨.
Ἡ γυναίκα του Γκόλφω, ἦταν κόρη τοῦ
Ἀλεξανδρογιαννάκη, τῆς ἀρματολικῆς οἰκογένειας τοῦ Βάλτου, καὶ ζοῦσε
στὴν αὐλή τοῦ Ἀλῆ πασᾶ ὡς ψυχοκόρη του. Ἐκεῖ τὴν γνώρισε ὁ Καραϊσκάκης
καὶ τὴν ἔκλεψε, φεύγοντας ὁριστικά ἀπό τὴν ὑπηρεσία τοῦ Ἀλῆ. Ἡ Γκόλφω
τοῦ χάρισε τρία παιδιὰ, τὸν Σπύρο καὶ δύο θυγατέρες. Γιὰ λόγους
ἀσφαλείας τῆς οἰκογένειάς του, τοὺς μετέφερε στὸ νησάκι Κάλαμος, κοντὰ
στὸ Αἰτωλικό.
Πηγές:
1 Ἀπό το βιβλίο: ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ,τοῦ Δ.Φωτιάδη,ἐκδ.Κέδρος,1959 (η φωτο του κειμένου από το Αβέρωφ )
2. [Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο – http://ellinoistorin.gr/]
3. φωτο από livepedia.gr
αντιγραφή κειμένου και επιμέλεια ανάρτησης: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”
