miller
Ο καρκίνος, παρ’ όλο που δεν θα τον ευχόμουν για κανέναν, είναι μια μεγάλη ευλογία για τη ζωή μου! Αν και έχει το τίμημά του στο κορμί μου και μπορεί να πάρει τη ζωή μου, εν τούτοις τρέφει την ψυχή μου. Αυτή η αρρώστια με διδάσκει πόσο παροδική είναι η ζωή. Επιπλέον, ήλθε στη ζωή μου τη στιγμή που είχα αρχίσει να σκέφτομαι  ότι κάθετι ήταν υπό τον έλεγχό μου και ότι κάθε καλό στη ζωή ήταν αποτέλεσμα των δικών μου προσπαθειών. Στα δεκαεννιά μου αισθανόμουν σχεδόν αήττητη. Όταν έγινε η διάγνωση, αναγκάστηκα να αντικρύσω κατά πρόσωπο τη θνητότητα και να ρωτήσω τον εαυτό μου: «Εάν έφευγα τώρα, τι θα μπορούσα να παρουσιάσω που θα ευχαριστούσε τον Χριστό; Αξίζω άραγε το έλεός Του;». Με έκανε να εξετάσω την ψυχή μου και να συνειδητοποιήσω το πόσο σημαντικότερη είναι αυτή από το σώμα μου.
Πηγή : Συνοδοιπορία

Ένα άλλο όφελος της ασθένειάς μου είναι η υποχρεωτική παύση της πολυάσχολης καθημερινότητας μου, που μου άφησε αρκετό χρόνο για να σκεφθώ. Ο χρόνος μακριά από περιττούς περισπασμούς υπήρξε μεγάλη ευλογία, όταν τον αξιοποιώ έχοντας τα μάτια της ψυχής μου στραμμένα στον Χριστό. Το να διατηρώ τον εαυτό μου σχετικά απασχολημένο επίσης βοηθά. Στράφηκα σε δραστηριότητες όπως το γράψιμο, διάβασμα, ζωγραφική σε γυαλί, ενώ προσπαθώ να προσεύχομαι, ώστε να γεμίζω κάθε ημέρα.
Διαπίστωσα επίσης ότι με ωφελεί πολύ περισσότερο να συζητώ για τις σκέψεις και τα ενδιαφέροντά μου με άλλους χριστιανούς, παρά να μελετώ σιωπηλά μέσα με τον εαυτό μου. Συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή, ώστε να αποκρούσω τη φωνή του εχθρού, που μου φαίνεται πολύ ισχυρότερη όταν είμαι μόνη μου. Η συντροφιά των άλλων και οι πνευματικές συζητήσεις μαζί τους αποτελούν μεγάλη βοήθεια για μένα.
Η σκέψη του θανάτου με απασχολεί. Αλλά, όταν φέρω στο μυαλό μου τη γεμάτη αγάπη υπόσχεση, που ο Χριστός μας άφησε με τη σάρκωσή Του, το θάνατο και την Ανάστασή Του, τότε ο θάνατος μετασχηματίζεται για μένα σε μία πύλη, δια της οποίας οι ταπεινοί και δίκαιοι εισέρχονται στη βασιλεία των Ουρανών. Πρόσφατα σκεφτόμουν πόσο τρομερό θα είναι να στέκομαι μπροστά στον χριστό, που θέλει να μου δώσει το έλεός Του και μία θέση στη Βασιλεία Του, αλλά αυτές οι σκέψεις μου προκαλούν τρόμο, αφού δεν έζησα πάντοτε, όπως θα έπρεπε. Δεν μπορώ να φανταστώ  χειρότερη αγωνία από το να βρεθώ έξω από τη Βασιλεία του Θεού.
Αγωνίζομαι και πολλές φορές πέφτω. Είναι ακριβώς το γεγονός της αρρώστιας μου που με έχει διδάξει τόσα πολλά για τη σπουδαιότητα του να σηκώνομαι μετά τον αγώνα, να ζω τη ζωή μου εν Χριστώ και να διατηρώ την καρδιά μου προσηλωμένη στην αιώνια Βασιλεία πιο πολύ από την επίγεια.
Ο Θεός έδωσε στον καθένα μας χρόνο και μία αξιοθαύμαστη δημιουργία, για να διαμορφώσουμε τις ψυχές μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως πόσο προσωρινή είναι αυτή η ζωή. Η λευχαιμία με έκανε να συνειδητοποιήσω περισσότερο αυτή την προοπτική. Δόξα τω Θεώ που δεν πάσχει ο καθένας από σοβαρή ασθένεια, αλλά και Τον ευχαριστώ που μου έδωσε αυτή τη δοκιμασία! Φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα είχα γευθεί την άπειρη αγάπη και το έλεος του Θεού, αν δεν είχα τον καρκίνο! Όταν αναλογίζομαι το συνολικά είκοσι χρόνια της ζωής μου και πόσο γρήγορα και μάταια πέρασαν, σκέφτομαι τι θα ήταν εκείνο που θα με εμπόδιζε να ζήσω άλλα πενήντα χρόνια με τον ίδιο τρόπο; Μια ολόκληρη ζωή είναι άχρηστη, όσα χρόνια κι αν περιλαμβάνει, εάν δεν τη βιώσουμε ως επένδυση για την αιωνιότητα. Δαπανούμε τόσο πολύ χρόνο, ενέργεια και πόρους για τα σώματά μας, αλλά αγνοούμε την ψυχή μας. Αν και το σώμα είναι σπουδαίο, πόσο πιο πολύτιμη είναι η ψυχή μας! Μόνο αφ’ ότου το σώμα μου βασανίσθηκε από τις οδύνες της λευχαιμίας, κατόρθωσα να ανακαλύψω την αξία της ψυχής μου. Δόξα τω Θεώ για το απίστευτο έλεός Του. Η θλίψη που συχνά έρχεται από τη σταθερή υπόμνηση της θνητότητός μου, καταπίνεται και χάνεται μέσα στη νίκη του Χριστού και στην ελπίδα μου για τη Βασιλεία Του.
Είμαι ευγνώμων που είχα την ευκαιρία να μοιρασθώ τα όποια συναισθήματα η ασθένεια μου ενέπνευσε με τον καθένα που διαβάζει αυτό το κείμενο. Παρακαλώ μνημονεύετέ με στις προσευχές σας.
Με αγάπη Χριστού
Ιωάννα Μίλλερ
(Μετάφραση αποσπάσματος από το ημερολόγιο της 20χρονης αμερικανίδας Ιωάννας Μίλλερ, που εκοιμήθη από λευχαιμία τον Αύγουστο του 2001)