Δεν υπάρχει τίποτε κακό στην προσωπική αγάπη η οποία ξεκινάει ως παιδική στοργή. Η καρδιά του παιδιού τοποθετείται στη σωστή κατεύθυνση, και η καρδιά είναι αυτή που θα προσανατολίσει τον άνθρωπο στην Αλήθεια. Αυτό συνήθως δεν αλλάζει, ακόμη και όταν ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας κλονίζεται διανοητικά λόγω πνευματικών αμφιβολιών. Μήπως τα ενήλικα μυαλά μας δεν κλονίζονται ποτέ από αμφιβολίες για τη Θεία Πρόνοια;
Πηγή : Φανερωμένη Χολαργού
Πόσο συχνά καταφεύγουμε στην παραμυθία της Μητέρας Του ! Ο Κύριος θά υψώσει όλους «τους έν πίστει και πόθω μεγαλύνοντας Αυτήν».
Κορίτσι (10 ετών) : «Γιατί η Μητέρα του Θεού είναι το μεγαλύτερο πρόσωπο;Όλοι οι άγιοι δεν είναι άγιοι;»
Α.Μ.: «Σκέψου πόσο άγια πρέπει να είναι, αφού ο Θεός την διάλεξε να γίνει μητέρα Του, να κατοικήσει μέσα της και να γεννηθεί από αυτήν. Και αυτή το δέχτηκε, αν και ήξερε ότι οι άνθρωποι θα την παρεξηγήσουν, και ότι υστέρα θα ήταν υποχρεωμένη να δει τον Υιό της να πεθαίνει πάνω στό σταυρό».
Κορίτσι: «Εννοείτε ότι ήταν στο χέρι της να το δεχθεί;»
Α.Μ.: «Ναι, ο Θεός μπορούσε να έρθει στη γη μόνο μετά την απάντηση της, «Γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου».
Κορίτσι: «Εννοείτε ότι δεν θα υπήρχε Ιησούς, εάν αυτή γυρνούσε κι έλεγε στον αρχάγγελο Γαβριήλ, «Όχι ευχαριστώ, δεν θέλω».
Μερικά παιδιά γέλασαν άλλα φάνηκαν σοκαρισμένα.
Α.Μ.: «Ναι αυτό εννοώ. Βέβαια δεν ξέρω, αν ή Παναγία θά είχε μιλήσει ακριβώς έτσι! Παρ όλα αυτά συμφωνώ μαζί σου».
Το κορίτσι αυτό είπε με απλοϊκό τρόπο ό,τι έχουν πει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και άλλοι Πατέρες για την Παναγία μας. Αν και η Μαρία επιλέχθηκε από θεϊκή εκ των προτέρων γνώση, αυτό δεν σημαίνει ότι περιορίστηκε ή πραγματική ελευθερία της. Όπως έγραψε ένας καθηγητής της θεολογίας: «Πρέπει με βεβαιότητα νά πούμε ότι η σωτηρία του κόσμου ήταν εξαρτημένη από την πρόθυμη και γενναία αποδοχή έκ μέρους της Μαρίας της αποστολής που της ανέθεσε ο Θεός. Ή σύνδεση της με τον Χριστό μπορεί νά εκφρασθεί θεολογικά: την ανθρώπινη φύση Του την προσέλαβε αποκλειστικά άπό αυτήν. Στην Έκκλησία εκφράζουμε αυτή τη θεολογία μέ ύμνους αγάπης και εγκάρδιες ικεσίες και επωφελούμαστε άπό τις μεσιτείες Της.
Αρχή μιας ομιλίας γιά τήν Παναγία: «Το πρώτο πράγμα πού πρέπει να πούμε είναι ότι είναι αδύνατο νά μιλάμε για τή Μητέρα του Θεού αγνοώντας ότι είναι ένα ζωντανό πρόσωπο και νά τήν αντιμετωπίζουμε σάν ενα αφηρημένο θεολογικό πρόβλημα».
Συχνά υπερασπιζόμαστε το σεβασμό τών Ορθοδόξων πρς τήν Παρθένο εναντίον θεολογικών κατηγοριών, αλλά οί απολογητικές μας δεν θά έπρεπε ποτέ νά χάσουν τήν αίσθηση αύτού του σεβασμού.
Το παιδί πρέπει να βεβαιωθεί ότι ο Χριστός και η Θεοτόκος απαντούν στην προσωπική του αγάπη.Η σχέση ενός παιδιού μαζί τους είναι το θεμέλιο της προσωπικής-πνευματικής του ανάπτυξης.
Α.Μ. στη Μαρία (3 ετών), ενώ κοιτάζαμε μια εικόνα της Θεοτόκου: «Ξέρεις ποια είναι αυτή, έτσι δεν είναι; Αγαπάει όλους τους ανθρώπους κι εσένα ιδιαιτέρως, επειδή έχεις το όνομα της».
(Μερικές φορές τα παιδιά μπερδεύονται, όταν ρωτώ: «Τίνος το όνομα έχετε;» Πολλά από αυτά νομίζουν ότι αυτή η φράση αναφέρεται είτε στο συγγενικό τους πρόσωπο πού θυμίζει το όνομα τους ή στο επώνυμο πού παίρνουν από τον πατέρα και/ή τη μητέρα τους.)
Μαρία: «Πόσο μεγάλη είναι ή αγάπη της Παναγίας;»
Α.Μ. (με ανοιγμένα τά χέρια): «Πάαααρα πολύ μεγάλη».
Μαρία: «Μεγαλύτερη από ενα αεροπλάνο;»
Α.Μ.: «Μεγαλύτερη από εκατομμύρια αεροπλάνα».
Αν είμαστε σε επαφή με τον Δημιουργό μας και τους αγίους Του, θα εξοικειωθούμε μαζί τους, παρά το εμπόδιο —μεγαλύτερο για τον παιδικό νου— που δημιουργεί το γεγονός ότι δεν τους ακούμε και δεν τους βλέπουμε.
από το βιβλίο: “Συνομιλίες με παιδιά- μεταδίδοντας την πίστη”,
της αδ. Μαγδαληνής, μοναχής της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας-
πνευματικού τέκνου του μακαριστού γέροντα Σωφρονίου Σαχάρωφ
της αδ. Μαγδαληνής, μοναχής της Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας-
πνευματικού τέκνου του μακαριστού γέροντα Σωφρονίου Σαχάρωφ
