Οι Πατέρες του Γενάρη.

Ιάσων Ιερομόναχος

Οι Πατέρες του Γενάρη είναι η απάντηση σ’ όσους ασκούν πολεμική στον Χριστό. Δεν απαντούν απλώς… Αποτελούν την απάντηση οι ίδιοι!

Αν οι Πατέρες της Εκκλησίας έδιναν απλώς απαντήσεις, τότε θα λειτουργούσαν ως “φωτεινοί παντογνώστες” όπως αντίστοιχα λειτουργούν οι ιδεολογικοί πατέρες των διαφόρων πολιτικών παρατάξεων. Τι σημαίνει λοιπόν ότι “οι Πατέρες μας αποτελούν την απάντηση οι ίδιοι”;

Ας πάρουμε τον Συναξαριστή, το ιερό δηλαδή βιβλίο της Εκκλησίας, στο οποίο βρίσκονται οι Βίοι των Αγίων. Ας κοιτάξουμε τον τόμο του μήνα Ιανουαρίου.
Ας προσέξουμε τους βίους των πολλών Πατέρων που γιορτάζει η Εκκλησία μας τούτο το μήνα. Κάνοντας αυτό, ας αντιπαραθέσουμε την -συχνότερα- επιφανειακή κριτική που ασκείται στην Εκκλησία.

Πηγή : ενοριακή ζωή
Τότε πρωτίστως θα καταλάβουμε ότι όποιος θέλει να ασκεί κριτική, πρέπει να κάνει αυτό που κάναμε κι εμείς, δηλαδή ν’ ανοίξει το βιβλίο. Αρκετοί αδελφοί μας πλέον αυτοπροσδιορίζονται ως “άθεοι”, χωρίς να έχουν διαβάσει ούτε μια σελίδα απ’ το Ευαγγέλιο, πόσο μάλλον απ’ τον Συναξαριστή!

Ανοίγοντας το ιερό αυτό βιβλίο, θα δούμε ότι οι Πατέρες μας είν’ άνθρωποι πρακτικοί: ό, τι πιστεύουνε, το ζούνε. Σήμερα -συχνότερα- ασκείται κριτική στο Πρόσωπο του Χριστού πίσω από την σιγουριά ενός υπολογιστή! Απ’ την άλλη, οι Πατέρες μας ξέρουν ότι για τον Χριστό θα πεινάσουν, θα διψάσουν, θα διωχθούν και θα χλευασθούν. Κι αυτό δεν το πιστεύουν θεωρητικά αλλά είναι η καθημερινότητά τους.

-Εξορίες, βάσανα, χλεύη; -Και τι δεν έζησαν οι Πατέρες μας!

Όλα αυτά, όχι για μια θεωρία που απλώς ασπάζονταν αλλά για τον Χριστό που ζούσαν. Οι Πατέρες μας δεν κατέκτησαν απλώς μια γνώση κι ούτε αγωνίστηκαν απλώς για την διατήρησή της.

Οι Βίοι των Πατέρων του Γενάρη θυμιάζονται πρώτα απ’ όλα απ’ την Έρημο των οσίων ασκητών, της ταπείνωσης και της νήψης. Οι Πατέρες μας, αφού έγιναν μέτοχοι της κοσμικής παιδείας, δεν έμειναν επαναπαυμένοι σ’ αυτήν. Έζησαν στην Έρημο μαζί με τους ασκητές. Έμαθαν την πνευματική ζωή.

Έκαναν ταξίδι μεγάλο στα μέσα τους… Πόθησαν τον Χριστό, όχι ως λαμπροί επιστήμονες αλλά ως ταπεινοί μοναχοί που ήσανε συνάμα κι επιστήμονες λαμπροί. Ας μη μας κάνει σήμερα λοιπόν εντύπωση που κάποιος νέος και συχνά επιστήμονας αποφασίζει να γίνει μοναχός…

Το δυσκολότερο πράγμα στην πνευματική ζωή είναι ν’ αποτάξει κανείς ό, τι του δομεί τον εγωισμό. Οι Πατέρες μας πρώτα γίνανε πανεπιστήμονες κι έπειτα έβαλαν το ράσο. Κι είναι αλήθεια ότι η κοσμική γνώση μπορεί εύκολα να κάνει τον άνθρωπο εγωιστή. Το οχυρό κραταιό, μα οι Πατέρες μας ήσανε πνευματικοί και το γκρέμισαν. Οι Πατέρες μιμήθηκαν τον Χριστό και προσμέτρησαν τους εαυτούς τους αναμεταξύ των ελαχίστων αδελφών. Δε πίστεψαν με λόγια, αλλά με πράξη ακούραστη. Δεν είπαν ψέματα ποτέ, υπεύθυνοι για ό, τι τους χαρίτωσεν ο Θεός να ζήσουν, μ’ αγιασμένη κι έμπρακτη υπευθυνότητα, καλούν σήμερα κι εμάς να ζήσουμε τον Χριστό μαζί τους.

Η Ζωή είναι η απάντηση σ’ αυτούς που κρίνουν κι αποφεύγουν τον Χριστό: η Ζωή του Χριστού, η Ζωή των Αποστόλων, η Ζωή των Πατέρων, η Ζωή της Εκκλησίας. Οι Πατέρες μας δεν είναι απλώς κάποιες φωνές απ’ το παρελθόν. Οι Πατέρες μας είναι συμπανηγυριστές στην Θεία Λειτουργία που τελείται στην ενορία του καθενός. Στη Θεία Λειτουργία που τελούνταν πάντα και θα τελείται στους αιώνες των αιώνων. Γι’ αυτό λοιπόν στην Εκκλησία, μεγάλοι και φωτισμένοι Πατέρες δεν έπαψαν ποτέ στ’ αλήθεια να υπάρχουν. Κι οι Πατέρες μας είναι η απάντηση γιατί είναι ζωντανοί.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξία