Η Δικαίωση
Οι μεγάλες αλήθειες
του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου
Έμπνευση — Έρευνα — Ανθολόγηση — Επιμέλεια:
Δημήτρης Ριζούλης, δημοσιογράφος
***
Η ιστοσελίδα www.zoiforos.gr παρουσιάζει
εκτεταμένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Η Δικαίωση»
που αξίζει κανείς να διαβάσει
***
Το βιβλίο εκδόθηκε από την εφημερίδα «Κυριακάτικη δημοκρατία»
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
Ερατοσθένους 1, 11635 Αθήνα, τηλ.: 2130170400
***
Αφιερωμένο στον γιο μου, Χρήστο
***
• Η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας
• Ο κίνδυνος διάλυσης της Ε.Ε.
• Το σχέδιο αποχριστιανοποίησης
• Οι τραπεζίτες που θα κυβερνήσουν
• Η εξέγερση του αραβικού κόσμου
• Η υποδούλωση στους ξένους
• Οι ευρωλιγούρηδες και οι γραικύλοι
• Η εξόντωση του λαού με τη φτώχεια
***
«Μια
αδυσώπητη μοίρα μας μεταμορφώνει από λιοντάρια ηρωισμού, που έως χθες
έδιναν στην ανθρωπότητα μαθήματα αυτοθυσίας, σε εύπιστους επαίτες της
μεγαλοκαρδίας των ισχυρών.» 24/4/2003
(Η Ελλάδα, ακριβώς επτά χρόνια μετά, στις 23 Απριλίου του 2010, προσέφυγε στην οικονομική στήριξη του ΔΝΤ.)
«Η μεγάλη συμφορά των πυρκαγιών που έπληξε την πατρίδα μας είναι χωρίς αμφιβολία σχέδιο ανατρεπτικό της πολιτικής ευστάθειας.» 29/8/2007
(Τον
Δεκέμβριο του 2011, αποκαλύφθηκε η δράση Τούρκων πρακτόρων που έκαιγαν
ελληνικά δάση από το 1990. Για την πυρκαγιά στην Ηλεία, προέκυψαν
παρόμοια στοιχεία, έπειτα από καταγγελία του τότε υπουργού Δημοσίας
Τάξεως.)
«Σήμερα,
η Ευρώπη ζει μια μεταβατική περίοδο, καθώς άρχισαν να διαφαίνονται
συμπτώματα βαθιάς κρίσης. Δεν θα μπορέσουμε να την κρατήσουμε ζωντανή αν
την αφήσουμε στα χέρια των οικονομικών συμφερόντων. Δεν θα υπάρξει
Ευρώπη στηριγμένη σε πιέσεις και συμβιβασμούς.» 1/6/2003
(Από
τα μέσα του 2011, η διάλυση της ευρωζώνης είναι πιο πιθανή από ποτέ. Το
2003, ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας για τους αναλυτές.)
«Η
παγκοσμιοποίηση θα φέρει την κατακρήμνιση του ευρωπαϊκού επιπέδου ζωής,
στο ανταγωνιστικό επίπεδο της φτώχειας και της έλλειψης πρόνοιας και
παιδείας, και τη μετατροπή όλου του κόσμου σε στρατόπεδο χωρών πρόθυμων.» 18/4/200ς
(Στις
αρχές του 2012, η Ευρώπη είναι σε Βαθιά ύφεση, η ανεργία στην Ε.Ε.
ξεπερνά το 10% και σκληρές περικοπές έγιναν ήδη σε όλο τον ευρωπαϊκό
Νότο.)
«Ο
θεοί κάποτε θα αξιώσει τον προκαθήμενο της Εκκλησίας να βάλει το κλειδί
στην πόρτα της Παναγίας της Σουμελιώτισσας, για να ανοίξει πάλι τις
πύλες σε αυτό το παλλάδιον του ελληνισμού και της ορθοδοξίας.» 23/2/2002
(Στις 15 Αυγούστου 2010, η ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα ξαναλειτούργησε έπειτα από 88 χρόνια.)
***
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
του Δημήτρη Ριζούλη
«Ο
ρασοφόρος κήρυκας του σκοταδισμού και ο εχθρός του ευρωπαϊκού πνεύματος
είναι επικίνδυνος. Οι ομιλίες του είναι ένα παραλήρημα μίσους και
διχασμού που αποκαλύπτουν το απροκάλυπτα λαϊκιστικό, αντιδυτικό κι
εθνορατσιστικό του πρόσωπο. Βλέπει εφιαλτικό μέλλον για την Ελλάδα και
έφτασε στο σημείο να τρομοκρατεί "προφητεύοντας" και τη διάλυση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Αυτά
ανέφερε ρεπορτάζ, στις 31 Οκτωβρίου του 2006, για όσα ειπώθηκαν σε
παρουσίαση βιβλίου-λιβελογραφήματος για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, με
ομιλητές (μεταξύ άλλων) τον Μιχάλη Σταθόπουλο, τον Νίκο Σηφουνάκη και τον Στέφανο Μάνο.
Μερικά χρόνια νωρίτερα (στις 30 Μαρτίου 2002), η εφημερίδα
«Ελευθεροτυπία», που αποκαλούσε μάλιστα τον Χριστόδουλο «διασκεδαστή»,
έγραφε:
«Ο
Παρασκευάίδης κατασκευάζει την εικόνα ενός διεθνούς
συστήματος-μπαμπούλα, το οποίο δήθεν έχει στόχο την "πνευματικότητα και
γενικά τον πολιτισμό μας", καθώς και "τη διαγραφή της μνήμης... του
1821". Στην ανθελληνική αυτή συνωμοσία, συμμετέχουν προφανώς και οι
απαραίτητοι εγχώριοι σύμμαχοι, οι κλασικοί Εφιάλτες. Ο Αρχιεπίσκοπος
γνωρίζει πολύ καλά την "ψυχολογία της μάζας". Εκφοβίζοντας συστηματικά
το ποίμνιο, καταφέρνει να το περιχαρακώνει "μέσα στο μαντρί". Στο τέλος,
επειδή δεν πρόκειται να επιβεβαιωθεί το έσχατο κινδυνολογικό σενάριο
περί αφανισμού του γένους, οι πιστοί θα ικανοποιηθούν από την απόδοση
του ηγέτη τους».
Στις
αρχές του 2012, το «εφιαλτικό μέλλον για την Ελλάδα» έχει έρθει, η
Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιο κοντά στη διάλυση από ποτέ, η διαγραφή της
μνήμης του 1821 επιχειρείται όχι μόνο με βιβλία αλλά και τηλεοπτικές
εκπομπές, ενώ και οι «σύγχρονοι Εφιάλτες» αποδείχτηκε ότι δεν είναι
φαντάσματα αλλά υπαρκτά πρόσωπα. Τι
έχουν, άραγε, σήμερα να πουν όλοι όσοι λοιδορούσαν τότε τον μακαριστό
Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο; Πόσο άμυαλοι πρέπει να αισθάνονται αυτοί που
έκαναν στόχο της ζωής τους να τον διασύρουν και δεν έβλεπαν τους
κινδύνους για τους οποίους προειδοποιούσε και που σήμερα
επιβεβαιώνονται; Τόνοι λάσπης χύθηκαν για τους χαρακτηρισμούς
«ευρωλιγουρηδες και γραικύλοι», αλλά σήμερα όλοι παραδέχονται ότι
υπήρξαν τέτοιοι και μας οδήγησαν στην καταστροφή. Κι όλα αυτά, μόλις
τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του.
Μετά
το προηγούμενο βιβλίο για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο,
πολλοί μου ζήτησαν να υπάρξει συνέχεια με ένα δεύτερο μέρος. Έως
πρόσφατα, δεν είχα την πρόθεση να το κάνω, αν και υπήρχαν δεκάδες
σπουδαία κείμενα που δεν είχαν συμπεριληφθεί σ' εκείνη την έκδοση.
Ωστόσο, η εξέλιξη των γεγονότων είναι τέτοια, που με ανάγκασε να
καταγράψω και να υπενθυμίσω ότι όσα ζούμε σήμερα (αν και μας βρήκαν
απροετοίμαστους) είχαν προβλεφθεί στο μεγαλύτερο τους μέρος. Υπήρξε
κάποιος που, λίγο καιρό πριν, έβλεπε ό,τι όλοι οι υπόλοιποι αγνοούσαμε.
Εξηγούσε, ανέλυε, προέβλεπε, φώναζε μερικές φορές, αλλά ο λόγος του
άλλοτε παρουσιαζόταν ως γραφικός και άλλοτε παραποιούνταν.
Το βιβλίο αυτό είναι η
απόδοση δικαιοσύνης και η ουσιαστική δικαίωση ενός χαρισματικού και
διορατικού πνευματικού ηγέτη. Είναι η πλήρης επιβεβαίωση του για τους
κινδύνους που διέβλεπε και που βρίσκονται σήμερα ενώπιον μας. Είναι μια
δικαίωση που ήρθε πιο σύντομα απ' όσο κανείς θα μπορούσε να φανταστεί.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος, στις περισσότερες δημόσιες παρεμβάσεις του, επέμενε στα εξής στοιχεία:
1.
Τον κίνδυνο πολτοποίησης, αποκοπής από τις πνευματικές και ιστορικές
μας ρίζες, απανθρωποποίησης της κοινωνίας και αδιαφορίας που θα μας
καταστήσει ευάλωτους και απροστάτευτους έναντι οποιασδήποτε απειλής.
2.
Την προσπάθεια αποχριστιανοποίησης, με στόχο μια κοινωνία χωρίς Θεό και
πίστη, με μόνο σκοπό την κατανάλωση και την υιοθέτηση ξένου τρόπου
ζωής.
3. Την κυριαρχία των πολυεθνικών και των τραπεζών, που θέλουν να ελέγχουν, μέσω του χρήματος, τις τύχες του κόσμου.
4.
Την επιβολή της παγκοσμιοποίησης για να εξυπηρετούνται οι αγορές, με
την επιβολή «πρόθυμων» ηγετών που θα λειτουργούν σαν τύραννοι.
5. Την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που, αν χαθεί στον βωμό των συμφερόντων, θα φέρει την ουσιαστική διάλυση της Ε.Ε.
6. Τη σκόπιμη περιθωριοποίηση και εξόντωση όσων αντιστέκονται.
7.
Την επιστροφή στις σταθερές αξίες της ορθοδοξίας και του ελληνισμού,
που θα μας κρατήσουν όρθιους στα δύσκολα και οι οποίες συνδέονται
άρρηκτα μεταξύ τους.
8. Την αποδοχή της επιστημονικής προόδου, αλλά με κανόνες που θα προστατεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
9. Την εθνική υπερηφάνεια και την ανάγκη προστασίας της εθνικής μας ταυτότητας και μνήμης.
10. Την επικράτηση του χριστιανικού πνεύματος και της αγάπης.
Όταν, το 2005, ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας»,
πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική
πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας». Όταν, το 2007, στο τελευταίο
του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει.
«Οι
Ευρωπαίοι έδειξαν πως δεν θέλουν το καλό μας και έγιναν αίτιοι εθνικών
συμφορών. Τώρα είμαστε αδελφοί με τους Ευρωπαίους. Και καλά κάναμε. Να
τα ξεχάσουμε όλα; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όχι. Πρέπει να
είμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα ο κίνδυνος είναι να υποστούμε μια νέα
Άλωση», έλεγε λίγο μετά την ενθρόνιση του, 14 χρόνια πριν, και είχε τόσο
δίκιο.
Στις
σελίδες που ακολουθούν, θα βρείτε σπουδαία κείμενα, σε έξι ενότητες, με
τις απόψεις του μακαριστού που δικαιώθηκαν για όλα τα σύγχρονα
ζητήματα. Κάποιες απολύτως ξεκάθαρα (όπως ότι θα μας κυβερνήσουν μια
μέρα οι τραπεζίτες) και κάποιες με βάση τον συνολικό τρόπο σκέψης του. Η
ορθότητα και η σοφία των λόγων του, πάντως, ακόμα δεν έχει πλήρως
αποκαλυφθεί. Το μέλλον, είναι βέβαιο, κρύβει ακόμη περισσότερες
δικαιώσεις για έναν από τους χαρισματικότερους σύγχρονους Έλληνες.
Κανείς
δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο Χριστόδουλος δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται,
να ελπίζει και να αισιοδοξεί. Πίστευε με πάθος στις δυνατότητες των
Ελλήνων. Ακόμη κι όταν περιέγραφε τις άγριες μέρες που θα έρθουν, δεν
έχανε την ελπίδα του, όπως δεν την έχασε κατά τη δύσκολη περίοδο της
ασθένειας του. Τα όνειρα που είχε δεν δίσταζε να τα μοιραστεί κι ας τον
έλεγαν ακραίο ή επικίνδυνο. Έτσι, το βιβλίο κλείνει με ένα σπουδαίο
κείμενο του για τη Σμύρνη και τη μέρα που θα ελευθερωθεί, όπου
περιγράφει προφητικά τη «μικρασιατική αποκάλυψη» με συγκλονιστικό τρόπο.
Θα είναι τότε που θα λάβουν τα όνειρα εκδίκηση, όπως γράφει ο ίδιος
(επικαλούμενος τον Ελύτη). Ένα άλλο παρόμοιο όνειρο του είχε αποκαλύψει
το 2003, τραγουδώντας «πάλι με χρόνια με καιρούς...» και έσπευσαν
κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν «εθνικά επικίνδυνο». Είπε
λοιπόν μετά το τραγούδι ότι δεν θα αργήσει η μέρα που η Παναγία Σουμελά
στον Πόντο θα ξαναλειτουργήσει. Στις 15 Αυγούστου 2010, ήχησαν ξανά
στην Τραπεζούντα οι καμπάνες της μονής, που είχαν σιγήσει για 88 χρόνια,
καλώντας τους πιστούς στην ιστορική θεία λειτουργία που ακολούθησε. Το
όνειρο του Χριστόδουλου βγήκε αληθινό μόλις επτά χρόνια μετά. Για να
αποδειχτεί ότι τελικά τα όνειρα παίρνουν εκδίκηση.
Αιωνία του η μνήμη.
***
Εκτενή αποσπάσματα από τον πρόλογο του Αρχιεπισκόπου
Κύπρου κ. Χρυσοστόμου για το βιβλίο «Η Δικαίωση»
«Οι
ισχυροί οικονομικοί παράγοντες της Γης, που ελέγχουν τις διεθνείς
αγορές, και οι πολιτικοί και διανοούμενοι που τους στηρίζουν,
χρησιμοποιούν ως μέσο την μετατροπή των συγκεκριμένων λαών σε άμορφες
μάζες, που θα αποτελούνται από ανθρώπους χωρίς ρίζες, χωρίς πατρίδα,
χωρίς ιστορία, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς συνείδηση, εν τέλει χωρίς
αντιστάσεις και, ως εκ τούτου, πειθήνια όργανά τους.
Πρόκειται για τραγική και απάνθρωπη παραποίηση του μηνύματος του Ιησού Χριστού, περί της οικουμενικότητας.
Εναντίον
αυτής της παγκοσμιοποίησης, που οδηγεί στην ψυχική εξαθλίωση, προ
πάντων, των μικρών σε μέγεθος και ισχύ λαών, αγωνίστηκε ο μακαριστός
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Oμιλών
σε εκδήλωση στην Πάφο για τον ήρωα - εθνομάρτυρα του απελευθερωτικού
αγώνα της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη ο αείμνηστος Προκαθήμενος της
Ελλαδικής Εκκλησίας ανέλυσε τη μεθοδευμένη προσπάθεια υπονόμευσης των
θεσμών του έθνους και αλλοίωσης των ταυτοτικών του στοιχείων.
Ως
στάδια υλοποίησης αυτού του σχεδίου επεσήμανε την αναθεώρηση της
Ιστορίας, την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, τον εξωραϊσμό του
αποκαλούμενου εκσυγχρονισμού προς χάριν δήθεν της ανταγωνιστικότητας,
στο βωμό του οποίου πρέπει να θυσιάζονται τα ιδιώματα της ιδιοπροσωπίας
μας και την προβολή της καταναλωτικής κοινωνίας, με αντάλλαγμα τη σιωπή
μας και τον περιορισμό των πνευματικών και αξιακών διεκδικήσεων μας.
"Απέναντι
στην κατάσταση αυτή", πρόσθεσε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, "οφείλουμε
να αγωνισθούμε για την ενίσχυση των ταυτοτικών μας στοιχείων, δηλαδή της
πνευματικής μας ταυτότητας και της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας,
κορυφαία στοιχεία των οποίων είναι η Ορθόδοξη πίστη μας, η κοινωνική μας
συνοχή και ομοιογένεια, η ιερή ελληνική γλώσσα, η οικογένεια και η
γνήσια αγάπη προς την πατρίδα και το έθνος…".
Η Εκκλησία της Κύπρου δοκιμάστηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά.
Γνώρισε
διάφορους απάνθρωπους δυνάστες, αλλά δεν υπέκυψε. Κλήρος και λαός
αντέστησαν και ανθίστανται στην αλλοίωση του θρησκευτικού και του
εθνικού τους φρονήματος.
Ο
μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, κατά την εις την Εκκλησία της Κύπρου επίσκεψη
του, μας προσέφερε πολλά και μας συγκίνησε βαθιά με την ζέουσα πίστη
του, τον ξεχειλίζοντα πατριωτισμό του και τον ιεραποστολικό του ζήλο.
Δύο περίπου μήνες πριν από την εκδήλωση της ασθενείας του, η οποία τον
οδήγησε τελικά στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, ήταν κοντά μας και ουδέν μας
έδειξε περί αυτής..
Αντιθέτως,
με την πάλλουσα από Χριστό και Πατρίδα καρδία του, επισκέφθηκε, μίλησε
και διέγειρε συνειδήσεις σε κάθε γωνιά της ελεύθερης Κύπρου.
Μιλώντας στους μαθητές του Παγκυπρίου Γυμνασίου τόνισε πως ήρθε στην Κύπρο Ελλαδίτης και φεύγει Κύπριος.
Εμείς
σήμερα του απαντούμε ότι αταλάντευτοι συνεχίζουμε, ως Εκκλησία, τον
αγώνα τον καλό, για να διατηρήσουμε την Πίστη και τον Εθνισμό μας στη γη
αυτή των προγόνων μας. Δεν υποστέλλουμε τη σημαία, δεν υποκύπτουμε σε
απειλές και δεν μπαίνουμε στη λογική των εκβιαστικών διλημμάτων. Και δεν
ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τους υπόλοιπους Έλληνες, τους
Μακεδόνες, τους Θεσσαλούς, του Πελοποννήσιους ή τους Κρητικούς και
πιστεύουμε πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι κοινά.
Ενωμένοι
έχουμε αποδείξει ότι επιτυγχάνουμε πράγματα που γι' άλλους είναι
ακατόρθωτα και ενωμένοι θα τα καταφέρουμε και στη σημερινή κρίση και θα
λύσουμε το πρόβλημα της κατοχής στο νησί μας
Αν
δεν αντισταθούμε ενωμένοι στις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε και
υποκύψουμε στις διασπαστικές προπαγάνδες θα χαθούμε όλοι μαζί. Ο
Ελληνισμός είναι ενιαίος, με κέντρο σήμερα την Αθήνα. Αυτή είναι η
σώζουσα αλήθεια και αυτό είχε ως βίωμα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος
Χριστόδουλος».
Μετ’ ευχών
† ο Κύπρου Χρυσόστομος
***
Θα αναγνωριστεί η γενοκτονία των Ποντίων 6/7/2006
Η
γενοκτονία των Ποντίων θα αναγνωριστεί, διότι το αίμα του δικαίου δεν
θάβεται στη γη, αλλά ανεβαίνει στον Θεό. Σήμερα βεβαίως, δεν βρισκόμαστε
σε πολεμική περίοδο. Η πολιτική μας ηγεσία μπορεί να υποστηρίξει σε
διεθνές επίπεδο τα δίκαια των Ελλήνων. Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα
για να ρίξετε τη σημαία του αγώνα. Ο αγώνας σας δεν είναι απότοκος
συνθηκών, είναι το αναμμένο καντήλι της ψυχής σας, που η φλόγα του
φαίνεται ακόμη και στον χορό σας.
Γιατί θέλουν να διαγράψουν το 1821 25/3/2002
Το
σύστημα έχει υποβαθμίσει το Εικοσιένα, το μήνυμα του, τις θυσίες όσων
αγωνίστηκαν με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια για του Χριστού την πίστη την
αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Κατά βάθος μάλιστα, λόγω του
ευδαιμονισμού, της ξιπασιάς και της δουλοφροσόνης έναντι των υλικά
ισχυρών που διακατέχει τους ηγέτες του, το σύστημα έχει σβήσει από τη
μνήμη του το '21 και θέλει να το διαγράψει και από τους Έλληνες, γιατί
το βλέπει ως εμπόδιο στην αφομοίωση τους στη χοάνη του συγκρητισμού και
στην υποταγή τους στο παντοδύναμο τίποτε, στο πανίσχυρο μηδέν της
ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Δεν
θα τους περάσει όμως. Οι Έλληνες απέδειξαν στο θέμα των ταυτοτήτων και
συνεχώς με τις ενέργειες τους τεκμηριώνουν το γεγονός ότι κρατούν
ζωντανό στη μνήμη τους τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον ευαγγελισμό
του γένους και με πρωτοπορούσα την Εκκλησία τους προσφέρουν την
πνευματική και πολιτισμική διακονία τους στην Ενωμένη Ευρώπη, χωρίς
ίχνος έπαρσης αλλά και χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Και πρέπει
όλοι να γνωρίζουν ότι η Εκκλησία, με τον παλμό της θρησκεύουσας ψυχής
των παιδιών της, θα αποτελεί μέχρι συντέλειας του αιώνα τεράστια και
αποτελεσματική δύναμη αντίστασης εναντίον όλων όσοι νομίζουν ότι ήρθε η
ώρα να ανατρέψουν την πνευματική ιστορία του γένους, να εξουθενώσουν την
ανθρώπινη
αξιοπρέπεια
και να διαστρέψουν την αλήθεια μετατρέποντας την τυραννία σε δήθεν
ανθρώπινα δικαιώματα, το μυστήριο της ζωής σε μηχανιστικό φαινόμενο, και
τον άνθρωπο από εικόνα του Θεού σε πριόνι και εργαλείο των σκοπιμοτήτων
τους.
Ο ξένος παράγων θέλει να επιβληθεί 14/3/2004
Ο
άνθρωπος, έχοντας πλέον αποκοπεί από τη θεμελίωση του μέσα στη σχέση με
τον πλησίον, έχοντας αντικαταστήσει την αφοσίωση και τη θυσία με
κώδικες ηθικής συμπεριφοράς, έχοντας στερηθεί σταθερές αναφορές που του
έδιναν τις συντεταγμένες του στον κόσμο, παραδίδεται γρήγορα στις
δυνάμεις της αλλοτρίωσης. Οι δυνάμεις αυτές οπλίζουν το άτομο στον αγώνα
του να επικρατήσει επί των άλλων, με κάθε τρόπο, στη σκληρή και
απρόσωπη καταναλωτική -δηλαδή υλιστική- κοινωνία. Στη νεωτερική και
μετανεωτερική παιδεία δεν επιδιώκεται η μόρφωση του νέου ανθρώπου και η
διάπλαση της ψυχής του, αλλά η επαγγελματική κατάρτιση του. Εδώ και
χρόνια, ακούμε την άρχουσα λογική να ζητάει σύνδεση της εκπαίδευσης με
την παραγωγή — και δεν έχουμε αντιδράσει, ίσως, όσο θα έπρεπε. Από το
1989, διατυπώθηκε, επισήμως πλέον στην Ευρώπη, το αίτημα της προσαρμογής
της εκπαίδευσης στον εμπορικό ανταγωνισμό, και πάλι βέβαια χωρίς καμιά
συζήτηση για παράλληλη ενίσχυση της ανθρωπιστικής παιδείας και
πνευματική και ηθική θωράκιση του νέου ανθρώπου.
Το
άτομο, έχοντας ως μόνον οδηγό του ένα αίσθημα ευθύνης θεμελιωμένο στην
ηθική κι όχι στη χριστιανική διδασκαλία, δεν μπορεί να βρει νόημα στη
ζωή του και βεβαίως δεν μπορεί να δεχτεί ως υπέρτερη ερμηνεία της
ύπαρξης του όσα ψελλίζει η αθεϊκή ηθική. Η αγορά, άλλοτε μέρος της ζωής,
γίνεται το κέντρο της ζωής. Η επιτυχία σε αυτή γίνεται το μέτρο κρίσεως
του ατόμου. Στερημένη από το πλαίσιο που δίνει η χριστιανική ζωή, η
προτροπή να μάθεις μεταπίπτει σε προτροπή να επιτύχεις στον ανταγωνισμό,
έτσι ώστε το σύνθημα «Τόλμα να μάθεις!» μεταφράζεται στην κραυγή
«Νίκησε! Κέρδισε!»
Κατ'
αυτόν τον τρόπο, η κοινωνία που στήθηκε στο όνομα του ατόμου τώρα
προχωρά στη σύνθλιψη του. Εάν δεν δράσουμε αμέσως και σωστικά, η δυτική
κοινωνία —η κοινωνία μας πλέον— θα μετατραπεί βαθμιαία και γρήγορα σε
μηχανισμό εξαφάνισης κάθε διαφοράς όπου ούτε γένος ούτε γλώσσα ούτε
παιδεία ούτε ήθος ούτε θρησκεία ούτε παράδοση ούτε ιστορική παρουσία και
συνέχεια θα αναγνωρίζονται, κι όπου το άτομο θα διακρίνεται πλέον από
τα υπόλοιπα μόνο από το ύψος της καταναλωτικής δαπάνης. Εάν δεν
αντιδράσουμε βοηθώντας, θα καταργηθεί κάθε αυτοσυνειδησία που
προϋποθέτει υπέρβαση του εγκόσμιου και παροντικού και, άρα, η
χριστιανική πίστη- θα καταργηθεί κάθε ταυτότητα που προϋποθέτει
ιστορικές και άρα υπερατομικές ρίζες.
Μέσα
στη νύχτα της ναζιστικής Κατοχής, ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της
Ελλάδος αποφάσισε να βάλει ενέχυρο όλη την περιουσία της Εκκλησίας μας,
ακίνητα, ναούς, μοναστήρια, τάματα, καντήλια, ράσα, βυζαντινές εικόνες
αξίας, να πάρει τους σταυρούς από τα στήθη των επισκόπων, και όλα μαζί
να τα βάλει ενέχυρο για να βρει λεφτά και στάρι να ταΐσει τα
Ελληνόπουλα. Αυτή είναι η Εκκλησία της Ελλάδος, και είναι εκτός τόπου να
πιστεύει κανείς ότι δεν θα κάνει το ίδιο αν χρειαστεί, προκειμένου να
σώσει και να στηρίξει την ψυχή της Ελλάδας.
Κανείς
«ξένος παράγων» και καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να έχει το ανάστημα να
υπαγορεύει μέτρα που θίγουν την πιο καίρια πτυχή της λαϊκής ευαισθησίας,
τη βίωση της ιστορικότητας. Από αυτή τη βίωση μπορεί να αντλήσει
αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια ως λαός, από αυτήν αντλεί δυνάμεις
δημιουργίας. Και ας γίνει σε όλους κατανοητό ότι δεν είναι οι εθνικιστές
αυτοί που αντιδρούν στην επιχειρούμενη παραχάραξη της Ιστορίας. Είναι η
συλλογική συνείδηση που αντιδρά στη μεθοδευμένη αλλοίωση της μνήμης,
προκειμένου να εξυπηρετηθούν γεω-
πολιτικές
επιδιώξεις. Και είναι τιμή για τον λαό μας η αντίδραση στην ι,σοπέδωση,
διότι, άλλως, η παραχάραξη της Ιστορίας θα περνούσε, η λοβοτομή της
εθνικής μνήμης θα γινόταν, και θα ακολουθούσε άνετα πλέον η απόρριψη του
ελληνικού έθνους στους Καιάδες της Ιστορίας.
Οι ταυτότητες είναι μόνο η αρχή 11/10/2000
Αυτή
την ώρα έχουμε την αίσθηση ότι κρίνεται η θέση της ορθοδόξου Εκκλησίας
μέσα στο κράτος των Ελλήνων, ενώ δεν αποκρύπτεται η προσπάθεια κάποιων
κυβερνητικών κύκλων να διαχωρίσουν το κράτος από τη θρησκεία και,
τελικά, να αποθρησκειοποιήσουν όχι μόνο τη δημόσια αλλά και την εθνική
και την κοινωνική ελληνική ζωή. Μέχρι τώρα λέγονταν και γράφονταν μερικά
πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή από μοναχικούς, συνήθως
στρατευμένους, επιστήμονες ή δημοσιογράφους, που έτρεφαν με τα κείμενα
τους την ψευδαίσθηση ότι τάχα υπάρχει υστέρηση δημοκρατίας στην Ελλάδα,
επειδή αυτή για τους γνωστούς ιστορικούς και παραδοσιακούς λόγους έχει
τη στενή σχέση με την ορθοδοξία. Τώρα όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι
κύκλοι της άθεης ιντελιγκέντσιας —και όχι μόνον αυτοί— απέκτησαν τώρα
κυβερνητική φωνή και δύναμη και παρέσυραν τον πρωθυπουργό.
Επιδιώκεται
εντός και εκτός Ελλάδος η άμεση αποδυνάμωση όλων των ηθικών δυνάμεων
που αντιστρατεύονται τη νέα τάξη πραγμάτων του παγκοσμιοποιητικού χυλού,
καθώς και η διαμόρφωση ενός εφιαλτικού μέλλοντος του ατομοκεντρικού
μετανθρώπου, στον βαθμό που θα επεκτείνονται οι γενετικές μεταλλάξεις
και η κατασκευή μηχανισμών «συνεπαφής» ζωντανών ιστών και μηχανικών
κατασκευών. Με άλλα λόγια, επιχειρείται σήμερα στη χώρα μας μια απόρριψη
του ελληνισμού των τριών μεγάλων περιόδων. Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο,
Νέος Ελληνισμός, και περιορισμός του ελληνικού έθνους σε μιαν άχρωμη
«πολυ-πολιτισμική κοινωνία».
Παράλληλα,
επιχειρείται με πείσμα η απόρριψη του ρόλου της Εκκλησίας στους αιώνες
της δουλείας και στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 και σε όλους
τους αγώνες του λαού μας, αλλά και στη σύγχρονη κοινωνία, και η πρόταξη
του ρόλου του Διαφωτισμού, παραγνωρίζοντας ότι ακόμη και οι περισσότεροι
από τους Έλληνες διαφωτιστές ήταν κληρικοί της Εκκλησίας. Ως αποτέλεσμα
ενός τέτοιου βιασμού της ιστορικής αλήθειας επιχειρείται να αναδειχθεί η
νεοελληνική ταυτότητα ως μονοδιάστατα πολιτειακής μορφής υπόθεση,
γεγονός που πολύ πιο εύκολα θα προετοιμάσει τη συγχώνευση του ελληνικού
λαού σε ένα δυτικοευρωπαϊκό αφομοιωμένο στο παγκοσμιοποιημένο
μεγακράτος. Κατά συνέπειαν, όπως από την αρχή διακηρύξαμε, το ζήτημα των
αστυνομικών ταυτοτήτων είναι η απαρχή σειράς μέτρων που θα
ακολουθούσαν, αν δεν υπήρχε και αν δεν υπάρχει η δι' επιχειρημάτων
λελογισμένη αντίδραση της Εκκλησίας.
Το
είπαμε από την αρχή ότι με τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις
ταυτότητες επιχειρείται συστηματικός αποχριστιανισμός του κράτους των
Ελλήνων, με κατεύθυνση την ίδια την κοινωνία και, κατ' επέκταση, το
έθνος.
ψευδαισθήσεις είτε είναι ενταγμένος στο σχέδιο. Τρίτον δεν υπάρχει.
Οι πρακτορίσκοι της αθλιότητας 5/12/2003
Σήμερα,
οι άνθρωποι έχουν να αντιμετωπίσουν πλειάδα προβλημάτων βιοπορισμού,
κυρίως, αλλά και αξιοπρέπειας. Δεν έχουν πολύ καιρό για να φιλοσοφήσουν
και να στοχαστούν. Προτιμούν την έτοιμη ύλη που τους προσφέρουν οι
πρακτορίσκοι της αθλιότητας. Ωστόσο, η ύλη αυτή είναι εν πολλοίς άχυρα
και «κούφια καρύδια», σπονδή στη φθορά και την αλλοτρίωση. Τώρα, είναι
καιρός ανάκαμψης.
Έρχεται η πολτοποίηση και ο αφανισμός 1/1/2000
Παρακολουθώντας
από κοντά τις εξελίξεις στο θέμα των ταυτοτήτων, έχω καταλήξει στο
συμπέρασμα ότι αυτοί που το δημιούργησαν, δηλαδή οι άνθρωποι της
εξουσίας, είναι αριστοτέχνες στην επιστημονική σύλληψη του σκοπού που
επιδιώκουν, τα δε ΜΜΕ καλύπτουν το θέμα με εκπληκτική προσαρμογή στις
απαιτήσεις της στρατηγικής που καταστρώθηκε για να εξουδετερώσει την
επιρροή της Εκκλησίας στον λαό μας.
Η
εφαρμογή του πιο πάνω σχεδίου επιδιώκει να μας μετατρέψει, μέσα στη
γενέθλια γη μας, σε μετανάστες, στερημένους από τη θαλπωρή της
πνευματικότητας που η ορθόδοξη πίστη μας χάρισε. Η επιδιωκόμενη
μετατροπή του κράτους σε «άθρησκο» και ουδέτερο απέναντι στην Ορθοδοξία
είναι αντίθετη με την ανάγκη που νιώθει κάθε Έλληνας να στηριχτεί σε
κάποια μόνιμα και σταθερά ερείσματα για να επιβιώσει. Η εξουσία ανάγκασε
τον Νεοέλληνα να μπει σε μια περιπέτεια που του κοστίζει όχι μόνο την
ψυχική του ηρεμία και γαλήνη, αλλά και τον κίνδυνο να δει τα ερείσματα
του αυτά να καταρρέουν κάτω από την πίεση των εκσυγχρονιστών. Και μετά,
έρχεται η πολτοποίηση και ο αφανισμός. Όποιος δεν τα καταλαβαίνει αυτά
είτε ζει σε
Η διάλυση της οικογένειας 25/9/2004
Δεν
υπάρχει χειρότερο κακό από την καταστροφή της οικογένειας και το
«πέταγμα» των παιδιών στους τέσσερις ανέμους. Ας μην κλείνουμε τα μάτια.
Το εύκολο διαζύγιο, οι ελεύθερες συμβιώσεις, η φυγοτεκνία, η
εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης, η καταθλιπτική ατμόσφαιρα και η
γκρίνια στο σπίτι, η αδιαφορία προς τα παιδιά, η αλόγιστη πολυτέλεια
είναι σαράκια που, τελικά, κατατρώγουν τα οικοδόμημα που ονομάζεται
οικογένεια.
Δεν θέλουμε να εξευτελιστούμε ως Έλληνες 24/3/2001
Η
Ευρώπη, έχει λεχθεί, στερείται σήμερα οράματος. Οι Έλληνες δεν
δικαιούμαστε να το λέμε για τον εαυτό μας. Γιατί τα οράματα τα δικά μας
είναι μέσα στην ορθοδοξία μας, είναι μέσα στην παράδοση μας, είναι μέσα
στην Ιστορία μας· και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να τα βρούμε.
Με αυτά τα οράματα θα ζήσουμε, όπως έζησαν οι πατέρες μας, και με αυτά
τα οράματα θα σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας, για να αντιμετωπίσουμε την
οποιαδήποτε δυσκολία.
Εμείς
οι Έλληνες, σήμερα, που αντιμετωπίζουμε τόσα προβλήματα μέσα στη ζωή
μας, εμείς οι Έλληνες που βλέπουμε ότι τα τύμπανα του πολέμου ηχούν εκεί
πιο πάνω από τα βορινά μας σύνορα, εμείς οι Έλληνες οι οποίοι βλέπουμε
ότι υπάρχει ανάγκη να αποκαταστήσουμε την εθνική και την κοινωνική μας
συνοχή, εμείς οι Έλληνες που πιστεύουμε στον Θεό κατανοούμε ότι δεν
μπορούμε χωρίς τον Θεό να σωθούμε και δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία
ειδοποιά της πνευματικής και της εθνικής μας ταυτότητας, από τη θρησκεία
μας, από τη γλώσσα μας, από τους θεσμούς μας, από την οικογένεια μας,
απ' όλα αυτά τα οποία συνθέτουν αυτό το οποίο ονομάζουμε ελληνορθόδοξη
παράδοση. Αυτή η παράδοση έσωσε αυτόν τον τόπο. Και δεν δικαιούται
κανένας να λέγει και να διερωτάται τι τάχα είναι αυτή η παράδοση. Δεν
είμαστε εμείς εχθροί αυτού του τόπου. Αντιθέτως, αγαπάμε τον τόπο στον
οποίο γεννηθήκαμε και δεν θέλουμε να εξευτελιστούμε- και δεν θέλουμε να
χάσουμε την οντότητα μας και την ιδιοπροσωπία μας. Δεν θέλουμε να
απομακρυνθούμε από την παράδοση μας, γιατί ξέρουμε ότι αυτή έχει
δοκιμαστεί μέσα στους αιώνες και έχει δώσει, ως καρπούς, την ενότητα του
ελληνισμού, την ομογένεια του και την πνευματική του δύναμη και ισχύ, η
οποία, σήμερα, παρά ποτέ άλλοτε, χρειάζεται σ' αυτόν τον τόπο.
