"Μέγας Κωνσταντίνος ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης"

"Μέγας Κωνσταντίνος ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης"

Σας παρουσιάζουμε εδώ μία παλαιότερη ομιλία του σεβαστού Γέροντος Ανανία Κουστένη που πραγματοποίησε στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής.

Σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα παρουσιάσουμε την ομιλία του Αρχιμανδρίτου Ανανία Κουστένη με Θέμα: ¨Μέγας Κωνσταντίνος ,ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης¨ ,που πραγματοποιήθηκε στο Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής την Κυριακή 22 Μαϊου 2011.Ευχαριστούμε τον π.Ανανία για τη μεγάλη καρδιά και το ζεστό του λόγο. Αξίζει να διαβάσετε την ομιλία.

« Ολόψυχα σας ευχαριστώ για την πολύ σας αγάπη σε μένα τον ελάχιστο και τη φροντίδα ,την αγάπη και την τιμή που με περιβάλλετε. Πολλές φορές περνούσα από την εθνική οδό πηγαίνοντας στη Βοιωτία, έβλεπα από μακριά το Μοναστηράκι και κάτι με ήλκυε κάτι με χαροποιούσε κάτι με ενθουσίαζε. Έκανα και ξανάκανα το Σταυρό μου και επικαλιόμουνα την Παναγιά τη Χρυσοπηγή. Ήθελα να  προσκυνήσω στα αγαπημένα λημέρια τη Παναγίας αλλά δεν τα κατάφερα. Πόσα δεν θέλουμε στη ζωή και δεν γίνονται ή γίνονται  όπως λένε οι Πατέρες αργότερα!! Σε με συμβαίνει το αργότερα. Ύστερα από τόσα χρόνια η Χάρη Της με έφερε σήμερα προσκυνητή σε αυτήν την ομορφιά που θυμίζει το Ιερό Βυζάντιο, που θυμίζει το σπίτι της Παναγίας και είναι. Θυμίζει την προσφορά των Μονών και των Μοναχών στην Εκκλησία και το γένος των Ορθοδόξων Ελλήνων και όχι μόνο.

Επικαλούμαι πρώτα και κύρια την ευχή της Παναγίας και την ευχή του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου για το οποίο και θα ψελλίσωμε ολίγα αδέξια ψελλίσματα.

To Μοναστήρι αυτό είναι ιερό καταφύγιο όπου ερχόμεθα είναι πόλος έλξεως για κοντινούς και μακρυνούς είναι κέντρο λατρείας ,παρηγορίας, ευλογίας και χαράς.Εδώ καταθέτουμε τον πόνο μας και παίρνουμε την ελπίδα. Αφήνουμε στην Παναγία τα πάθη και τους καημούς μας και παίρνουμε την χάρη και την ενίσχυση και φεύγουμε ανάλαφροι φεύγουμε γεμάτοι, φεύγουμε ευτυχισμένοι. Ο κυρ-Αλέγανδρος Παπαδιαμάντης λέει για τον χριστιανικό Ναό ότι σε αυτόν, το χελιδόνι ηύρε φωλιά και το τρυγόνι σκέπη να αφήσουν τα πουλάκια τους τα τρισαγαπημένα. Η φωλιά μας το σπίτι μας είναι ο Ναός. Σκύβουμε και φιλούμε το χέρι του Σεβασμιωτάτου Ηγουμένου της Μονής .Και όπου βλέπουμε χέρια ιερέων να τα φυλάμε γιατί όπως έλεγα και στο ιερό, αυτά μας βάζουν στον Παράδεισο. Έλεγε ένας λογοτέχνης των καιρών μας, οι Δεσποτάδες και οι παπάδες κρατάνε στα χέρια τους τους κεραυνούς του Θεού.

Και ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος ο φίλος των Πατέρων της Εκκλησίας έτρεφε απεριόριστο σεβασμό στον ιερό κλήρο και έχει πεί το εξής θαυμαστό. Εγώ αν δω ιερέα αμαρτάνοντα θα τον σκεπάσω με τη χλαμύδα μου και την ευσπλαχνία και την αγάπη μου. Τόση ευσπλαχνία τόση αγάπη! .Σεις Πατέρες είπε στους συνέδρους της εν Νικαία Συνόδου, είστε αίτιοι της των εθνών σωτηρίας. Αναγνώρισε αυτό που δεν είχαν αναγνωρίσει μέχρι τότε οι προ αυτού αυτοκράτορες που εστάθησαν κατά το πλείστον διώκται της Εκκλησίας. Και τους παρεκάλεσε να τον άφηναν να είναι και αυτός αρχιερέας των έξω όπως σημειώνει ο Ευσέβιος Καισαρείας.

 Δηλαδή εσείς πατέρες μου εσείς θα φροντίσετε την Εκκλησία όπως οι Απόστολοι και εγώ αν μπορούσα να ήμουν διάκονος να υπηρετώ τα βιωτικά της Εκκλησίας. Έβλεπε την Εκκλησία ως σύστημα διακυβερνήσεως του κόσμου και το μοναδικό μέσο σωτηρίας αυτού. Γι αυτό και η Εκκλησία τιμώντας τον καλό ποιμένα  Κωνσταντίνο τον Μέγα αν έχετε προσέξει στην ακολουθία του εσπερινού, διαβάζουμε τα αναγνώσματα εις ιεράρχας. «εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός».Καλός ποιμήν  λοιπόν και ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος. Και έκανε έργο όπως λέγει ο ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος « ίσο με τους Αποστόλους».Για αυτό και εκείνος και η Αγία Μητέρα  είναι ισαπόστολοι, Θεόστεπτοι και Μεγάλοι. «Ο εν βασιλεύσιν Απόστολός Σου Κύριε »ψάλλουμε στο Απολυτίκιο των Αγίων.

Η Εκκλησία με τους διωγμούς είχε πολύ δυσκολευθεί. Είχε υποστεί αφαίμαξη, πολλοί είχαν αρνηθεί ,έγιναν πεπτωκότες δεν μπόρεσαν να φτάσουν μέχρι το τέλος το μαρτύριο. Και είχμε όντως ένα μεγάλο πρόβλημα όπως σημειώνει ο Άγιος Νεκτάριος σε ένα βιβλίο του «Αι Οικουμενικαί σύνοδοι» και τα πράγματα από ανθρώπινη άποψη και κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη.

Ο Ιησούς για την Εκκλησία είχε πει ότι για την εκκλησία του «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Τώρα φτάνει στο μηδέν και υπομένει τρικυμίες διωγμούς και ότι άλλο, αλλά δεν καταποντίζεται.Και τότε όπως σημειώνει ο Άγιος Νεκτάριός μας ο Κύριος έφερε τον δάκτυλόν του, τον Άγιον Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη.΄Απλωσε τα δυο Του χέρια Κωνστντίνο και Ελένη και αγκάλιασε με αυτά την επίγεια άκτιστη εκκλησία και όλη την οικουμένη.

Και έγινε ο Κωνσταντίνος ο πρώτος Χριστιανός Αυτοκράτορας. Ο πρώτος βασιλεύς Χριστιανών όπως λένε οι ύμνοι της Εκκλησίας. Και το μεγαλείο της εκκλησίας με τον Κωνσταντίνο ποιό είναι ;Ότι έπεισε τον καλοπροαίρετο Κωνσταντίνο να γίνει χριστιανός. Και τι κάνει η Εκκλησία. Κάνει και τον Καίσαρα Χριστιανό. Και δεύτερον το μεγαλείο του Κωνσταντίνου, ο οποίος κατάλαβε εκείνο που δεν είχαν καταλάβει οι προ αυτού αυτοκράτορες. Ότι η Εκκλησία έχει Θεία την προέλευση και είναι θεανθρώπινος οργανισμός και είναι και αιωνία και αήτητη, όπως αργότερα σκέφτηκε και ο συνεχιστής του Κωνσταντίνου, Μέγας Θεοδόσιος. Κατάλαβε λοιπόν ο Μέγας Κωνσταντίνος ότι το μέλλον του κόσμου και το δικό του είναι στην Εκκλησία του Χριστού. Στη Μία ,Αγία Καθολική και αποστολική Εκκλησία.Η μητέρα του η Αγία Ελένη τον μεγάλωσε αρχοντικά, τον μεγάλωσε χωρίς φανατισμό και μισσαλοδοξίες.Τον μεγάλωσε όπως ορίζει η Εκκλησία. Ποτέ δεν τον πίεσε ούτε τον ψυχανάγκασε να βαπτιστεί. Του παρείχε πάντα το μοναδικό της παράδειγμα και την άφθονη και πλουσία προσευχή της γι΄ αυτό.Και περίμενε. Οι σοφοί Άραβες λένε: «Ο Θεός δεν βιάζεται.Ο διάβολος βιάζεται.»

Περίμενε η Αγία αυτή μητέρα και ανέβηκε στο θρόνο με σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους. Οι αυτοκράτορες φέρονταν κατά κανόνα στους υπηκόους τους σαν να ήσαν ανδράποδα ,κατά τον χειρότερο τρόπο και στενοχωρείτο αυτή η υπέροχη ψυχή. Να το ξέρετε Άγιος μετά τους Αποστόλους μεγάλος δεν υπάρχει από τον Άγιο Κωνσταντίνο.!

Και ο λαός μας τον Μέγα Κωνσταντίνο τον νιώθει πατέρα. Και τη μητέρα του Αγία Ελένη την νιώθει μητέρα. Είναι ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης ο Αγιος και Μέγας Κωνσταντίνος. Και δεν θα έρθουν άλλοι τέτοιοι γιατί δεν χρειάζονται.!! Ότι έπρεπε να κάνουν στην εκκλησία και την Οικουμένη το έκαναν άπαξ διαπαντός. Και ισχύει μέχρι την συντέλεια του κόσμου. Αφού « η Ρωμιοσύνη είναι φυλή συνόκαιρη του κόσμου όπως λέει ο εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλειος Μιχαηλίδης και θα χαθεί όντας ο κόσμος λείψει.»

Μπήκε στα πράγματα της αυτοκρατορίας ο Κωνστάντιος και στα 306 μ.Χ λίγο πριν κοιμηθεί στη Γαλατία  έδωσε τη διαδοχή του στον γιο του Κωνσταντίνο νεαρώτατο, ο οποίος μεγάλωσε με λογισμό και μ΄ όνειρο.Και ο λαός και ο στρατός τον ανακήρυξαν Καίσαρα. Και πήρε τα ηνία στα χέρια του. Ευχαρίστησε τον Θεό τον οποίο πίστευε αλλά δεν είχε βαπτιστεί και οργάνωσε την αυτοκρατορία με τον πιο δημοκρατικό και εκκλησιαστικό τρόπο .Ήταν Πατήρ Ορθοδόξων Βασιλέων Πατήρ. Τι σημαίνει Πατήρ από το ρήμα πατέω –πατώ που σημαίνει τρέφω. Πατήρ λοιπόν εκείνος που τρέφει τον λαόν του πνευματικά και υλικά με όλους τους τρόπους και τα μέσα.

Και τους κατοίκους της Ρώμης τους οποίους βασίλευε ο Μαξέντιος ένα τέρας ανθρωπόμορφο  σκέφτηκε να πάει να τους ελευθερώσει. Και ερχόταν στο δρόμο .Με λιγότερες δυνάμεις και λιγότερο στρατό. Και έλεγε Θεέ μου που πάω; Οδήγησέ με Θεέ μου Και όπως λέει ο ιστορικός Ευσέβιος και οι υπόλοιποι, ο Κωσταντίνος είχε Θεοπτία καθ΄οδόν προς τη Ρώμη.Eίδε τον Θεό. Ζήτησε την βοήθειά Του Kαι του λέγει ο Χριστός Θα σου δείξω αύριο σημείο.Και ξύπνησε χαρούμενος αν και ανήσυχος .Και όντως την επόμενη καθώς σήκωσε το βλέμμα στον ουρανό τι βλέπει.  Έναν άστρινο σταυρό .Έναν σταυρό φτιαγμένο με αστέρια που έλαμπε και κάτω έγραφε εν τουτω νίκα.  Με τούτο να νικάς .Και πάλι το βράδυ που είχε απορία έρχεται ο Χριστός Κυρίου :να το κάνεις φλάμπουρο σημείον μέγα και εν πολέμοις φρικτόν. Βάλε το μπροστά να προπορεύεται και να νικάς. Ο Τίμιος Σταυρός το σήμα κατατεθέν της Ορθοδοξίας. Γι αυτό και μέχρι σήμερα ενοχλεί η σημαία του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η σημαία που έχουμε είναι η εικόνα του Χριστού .

Και όντως έκανε όπως είπε ο Χριστός μας και δια του σταυρού ενίκησε και κατετρόπωσε τον Μαξέντιο. Προεπορεύετο ο Σταυρός του Χριστού του στρατεύματος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και όταν έφτασαν κοντά στη Ρώμη, είδαν απεναντί τους παρατεταγμένα τα στρατεύματα του Μαξεντίου. Και πολλοί εκ των στρατιωτών του Μαξεντίου όπως γράφουν οι ιστορικού του 4^ου αιώνος που ήταν προσκείμενοι και καλοπροαίρετοι ,μόλις είδαν τον Τίμιο Σταυρό στο στράτευμα του Κωνσταντίνου, αυτομόλησαν, έφυγαν από το στράτευμα του Μαξεντίου και συμπαρατάχθηκαν με το στράτευμα του Κωνσταντίνου, κάτω από τη Χάρη, τη σκέπη και τη δύναμη του Σταυρού. Και νικήθηκε ο τύραννος Μαξέντιος .Και μπαίνοντας στην αιωνία πόλη της Ρώμης ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης Μέγας Κωνσταντίνος η πρώτη του δουλειά ήταν να φτιάξει ναό στο Σωτήρα Χριστό. Για να τον ευχαριστήσει για όλα αυτά που του χάρισε. Και φορτώθηκε το θεμέλιο λίθο στους ώμους του για να πάρει ευλογία. Και εκεί βαπτίστηκε από τον Πάπα Ρώμης Σύλβεστρο και έγινε ο πρώτος Βασιλεύς Ορθόδοξος.

Πήγε στη σύγκλητο γεμάτος Ανάσταση και γεμάτος φως, γεμάτος χαρά. Αλλά οι συγκλητικοί τότε στην συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν βαθειές προκαταλήψεις. Ο Κωνσταντίνος κατάλαβε. Η Ρώμη βρίσκεται εν αμαρτίαις Και όπως λέγει ο βυζαντινολόγος Σε Στήβεν Ράνσιμαν, « άφησε τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος τη Ρώμη και στράφηκε προς Ανατολάς.’Εβλεπε το μέλλον ότι ήταν στην ανατολή και με την έννοια της Ανατολής των ανατολών αλλά και με την έννοια του τόπου και του τρόπου. Και οδηγηθείς υπό Θείου Αγγέλου ίδρυσε την ομώνυμη πόλη.Tην Κωνταντινούπολη. Με Θεϊκά σημεία και ουρανόθεν οδηγίες  πύργωσε στο πιο επίκαιρο μέρος του κόσμου τη Βασιλεύουσα Πόλη, η οποία εστάθη το διαμάντι της Ανατολής και της Χριστιανοσύνης. Και την έκανε Μέγα Μοναστήρι. ΄Εκανε Εκκλησία που αφιέρωσε όχι στην Αγία σοφία Αλλά τη σοφία του Θεού. Δηλαδή στο Χριστό. Στην ειρήνη του Θεού. Ο ναός της Αγίας Ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη που χρησιμοποιούν σήμερα οι Tούρκοι είναι αφιεριεμένος όχι στη Μάρτυρα Ειρήνη αλλά στην ειρήνη του Θεού. Και οργάνωσε το κράτος με τρόπο εκκλησιαστικό. Στα πνευματικά οι πατέρες και στα βιωτικά ο αυτοκράτορας και οι συν αυτώ .Η αρχή της συναλληλίας! Και αφού κατοχύρωσε τα φυσικά δικαιώματα των ανθρώπων και την θρησκευτική ελευθερία και αφού έκανε πρωτεύουσα του κράτους την Κωνσταντινούπολη την Νέα Ρώμη. Η Κωνσταντινούπολη είναι η Νέα Ρώμη βαπτισμένη στον Χριστό. Και αφού συνεκάλεσε την πρώτη Οικουμενική σύνοδο της Νικαίας στην πόλη της νίκης, και ετέθη κοινός πρόεδρος γιατί είχε καλέσει και τους Ορθοδόξους και τους αιρετικούς, αλλιώς θα έκανε εγχώρια σύνοδο οι Ορθόδοξοι και εγχώρια οι αρειανοί. Τώρα όμως κοινός πατήρ ήταν ο Αυτοκράτωρ και όλοι ήταν παιδιά του.

Άνοιξε την πόρτα του Ναού που είχαν οι αρειανοί σφραγίσει με την προσευχή του μπήκε μέσα και οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν ότι ήταν ο Αυτοκράτωρ. Μπήκε σιγανά και ταπεινά, και όταν κάποιοι είπαν πως ήρθε ο Αυτοκράτωρ είπε καθίσετε πατέρες δώστε μου ένα μικρό σκαμνί. Έθεσε δηλαδή τον εαυτό του στη διάθεση της εκκλησίας.Kαι είπε στους υπηκόους του της απεράντου Αυτοκρατορίας ότι ο μόνος δρόμος σωτηρίας όλων μας είναι ένας η Εκκλησία του Αναστάντος Χριστού.Εγώ αυτό το πιστεύω,το ζω ,το αισθάνομαι και με εμπνέει .Και εγώ ακολουθώ την Εκκλησία, και όσοι θέλετε μπορείτε να με ακολουθήσετε. Εγώ μπαίνω στην Εκκλησία και βάζω και την πολιτεία μέσα στην Εκκλησία να είναι προστατευμένη να έχει ευλογία να έχει χάρη αιώνια. Έβαλε όλα τα έθνη που οδήγησα ν στην Εκκλησία οι απόστολοι, συνεχίζοντας το έργο των αποστόλων. Και γίνεται έτσι ο Κωνσταντίνος ο Γενάρχης της Ρωμιοσύνης ο Πατέρας των Ρωμιών.Και έχουμε μία πολυεθνική Αυτοκρατορία η οποία έχει συνδετικούς δεσμούς δύο πράγματα.Την Ορθόδοξη πίστη, κυρίως αυτή και την Ελληνική γλώσσα.

Γιατί η Ελληνική είναι η γλώσσα της Εκκλησίας. Το λεέι ο Πατροκοσμάς στους σκλάβους. «Μάθετε γράμματα στ Ελληνικά γιατί στην Ελληνική είναι και η εκκλησία.»Και κατά τους Αγίους της εποχής μας η γλώσσα που ελαλείτο από τους ανθρώπους προ της συγχύσεως  της Βαβέλ ήταν η Ελληνική.Το λέει και ο μεγάλος Ελύτης, ο τελευταίος Έλληνας που λέει κάποιος για αυτόν. «Τη γλώσσα μου έδωκαν Ελληνική .Και ποιος την έδωκε Ελληνική την γλώσσα μας.Ο Πατήρ.ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Γι αυτό και όταν ήρθε ο Παράκλητος που εις ενότητα πάντας εκάλεσε έδωσε πάλι στην εκκλησία και την ανθρωπότητα την Ελληνική γλώσσα. Σήμερα οι επιστήμονες γλωσσολογίας τείνουν να καταλήξουν στο συμπέρασμα.ότι είναι η μητρική γλώσσα όλων των ανθρώπων. Η μητέρα γλώσσα όλων γλωσσών. Ο Κικέρων είπε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα των Θεών.Ο δε μέγας π.Σωφρόνιος στο Essex λίγο πριν κοιμηθεί ξέρετε τι είχε πει.»Φοβάμαι πως και στον Παράδεισο, Ελληνικά μιλάνε!!»Το λέει ο Νικηφόρος Βρεττάκος. «Όταν θα πεθάνω και θα ανεβαίνω στον  Ουρανό και συναντήσω Αγγέλους θα τους μιλήσω Ελληνικά. Γιατί εκείνοι μόνο από μουσική καταλαβαίνουν!!  Τι είναι η αρχαία Ελληνική γλώσσα Προσοδιακή.Δηλαδή οι αρχαίοι έλληνες δεν μιλούσαν ,τραγουδούσαν. Γι αυτό και προ Χριστού ο Άσαρκος Λόγος  που κυβερνούσε τον κόσμο τον οποίο εποίησε ανάστησε από τις εσχατιές της Ελλάδος από την Μακεδονία έναν Αλέξανδρο.! Στην Τουρκοκρατία ξέρετε τι έλεγαν οι σκλάβοι τετρακόσια χρόνια»Δεν θα αναστήσει ο Θεός έναν Αλέξανδρο να μας ελευθερώσει; Τη μεγαλύτερη πολιτική και θρησκευτική φυσιογνωμία όλου του κόσμου. Και κείνος έφθασε έως εσχάτου της γης ο Μέγας Αλέξανδρος .Και τι έφερε δύο πράγματα: Την ελευθερία από τυράννους. Η μάνα του Δαρείου του βασιλέως της Περσίας του εχθρού του μεγάλου Αλεξάνδρου απέθανε τρεις ημέρες μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου γιατί πέθανε ο εχθρός της.!! Αρνήθηκε λήψη τροφής γιατί χάθηκε ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου.

  

Και την Ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό, που είναι πολιτισμός ψυχής και η γλώσσα είναι φορέας του. Και ζούσαν όλοι στα χρόνια του Μεγαλέξανδρου και στη συνέχεια με τον τρόπο των Ελλήνων γι αυτό και οι χρόνοι ονομάζονται ελληνιστικοί χρόνοι. Και έκανε διεθνή ο Μέγας Αλέξανδρος την Ελληνική γλώσσα. Και όπως λέγει ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσσηπος ακόμη και οι ψαράδες της Γαλιλαίας μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα. Και έρχεται ο Χριστός και βρίσκει διεθνή όχι την λατινική γλώσσα αλλά την Ελληνική. Εγγόνι της Ελληνικής η λατινική. Και οι απόστολοι  στην ελληνμική και έγραψαν τα βιβλία της Καινής Διαθήκης όλα πριν ενός αρχικά στην Ελληνική γλώσσα με το πρωτότυπο . Και ο Ματθαίος το έγραψε Αραμαϊστί και μεταφράστηκε στα Ελληνικά. Έτσι έχουμε το Ευαγγέλιο στην ελληνική, τις αποφάσεις των συνόδων στην ελληνκή.Τα βιβλία της Λατρείας στην ελληνική. Τα βιβλία των Πατέρων στην ελληνική. Τι είναι η Ελληνική γλώσσα η γλώσσα της Εκκλησίας. Κι όταν ήρθε ο Χριστός βρήκε αυτήν την γλώσσα.

Μεγάλη δυσκολία στην Εκκλησία με τους διωγμούς. Δίωκαν τη Εκκλησία οι Αυτοκράτορες οι ειδωλολάτρες και κυρίως οι Ιουδαίοι .Στο καθαρό ποτάμι της Ορθοδοξίας έβαλαν τα βρωμονέρια τους και δημιουργούσαν παραχορδίες. Φτάσαμε σε μεγάλη δυσκολία. Οι χριστιανοί ήταν ελάχιστοι. Δέκα μαρτυρούσαν και  οι εννέα εγίνοντο πεπτωκότες. Και τότε ο Θεός ανάστησε το εγγόνι του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον Μεγάλο Κωνσταντίνο .Και έβαλε ο Μέγας Κωνσταντίνος όλα τα έθνη στην ορθόδοξη εκκλησία και έκανε τη Ρωμιοσύνη. Όλα τα έθνη στο Χριστό, κοινή πίστη στην Ορθοδοξία, κοινή γλώσσα την Ελληνική γλώσσα την οποία δεν επέβαλε ποτέ η εκκλησία ούτε σήμερα γιατί δεν είναι σκοπός η γλώσσα. Είναι μέσον .Είναι όμως άριστον μέσον .Είναι η γλώσσα των Θεών ,όπως η Βυζαντινή μουσική.  Και έδωσε εντολή ο Μέγας Κωνσταντίνος στους αυτοκράτορες που θα έλθουν, να αγαπούν το λαό να έχουν το λαό στην Εκκλησία, να κάνουν έργα καλά και ωφέλιμα και για τους Χριστιανούς και για τους ανθρώπους όλους. Με την ευχή του Μεγάλου Κωσταντίνου αυτή η πολεθνική αυτοκρατορία βάσταξε 1123 χρόνια και 18 ημέρες.Καμμία άλλη πολυεθνική αυτοκρατορία δεν κράτησε τόσους αιώνες και με τόση Χάρη. Γιατί παρ όλες τις αδυναμίες, τις ίντρικες τις αιρέσεις, ήταν η εφαρμογή του Ευαγγελίου. Το ευαγγέλιο στην  πράξη. Ξέρετε τι λέει ο Ιουστινιανός σε μία σε μία νεαρά του σε ένα νόμο δηλαδή. «όποιος νόμος δεν είναι σύμφωνος με το γράμμα και το Πνεύμα αυτός είναι αφ εαυτού άκυρος..Συνεχιστής ο Μέγας Ιουστινιανός του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου προέβλεψε και το τέλος της Αυτοκρατορίας αι αργότερα την επανάκληση της Βασιλευούσης με κάποιον άνθρωπο του Θεού.

Άκουσα κάτι χθές για η μητέρα του Αγίου Κωνσταντίνου πάνε μαζί οι δύο Άγιοι. Μια γυναικούλα σε ένα χωριό εκεί στα μέρη μας στην Πελοπόννησο παρακαλούσε την παπαδιά του παπά θέλω μια εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου τον αγαπώ τόσο πολύ και δεν τον έχω. Πάλι και εκείνη στο σπίτι πάει στην εκκλησία ψάχνει δεν βρήκα λέει. Δεν βρήκες τον Άγιο Κωνσταντίνο. ‘Οχι λεεί εκείνη. Όπου τον βρήκα τον βρήκα μαζί με μια γυναίκα!!

Κι ο άγιος Κωνσταντίνος αναγνωρίζοντας την υπηρεσία της Μητέρας του την ανακήρυξε Αυγούστα ,όχι Βασιλομήτορα .Αυγούστα δηλαδή Βασίλισσα Αυτοκρατόρισσα. Πρώτη φορά στη Ρώμη στη φοβερή Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, γυναίκα ανέβαινε στο θρόνο του Καίσαρος! Και έκοψε νόμισμα το Κωνσταντινάτο.Που είχε και τους δύο αυτοκράτορες εκατέρωθεν του Τιμίου Σταυρού.

Και να τελειώσω με μία οικονομική είδηση. Μη φοβάστε τίποτε. Ό,τι και να γίνει ο Χριστός ενίκησε και θα νικά πάντα. Το Κωνσταντινάτο είχε νομισματική σταθερότητα στο Βυζάντιο 700 ετών. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.Την ίδια αξία  700 χρόνια. Και ο Αλέξιος ο Κομνηνός το νόθευσε .Και τότε το νόμισμα το θεώρησαν Αγιο, θαυματουργό, κι αν κάποιος πονάει τον σταυρώνουν για να γίνει καλά

Και ο Σεβσμιώτατος Ηγούμενος της Μονής έφερε το όνομα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.Του αφιερώνουμε λοιπόν τη σημερινή μας ομιλία. Ευχαριστούμε τον Γέροντα Πολύκαρπο τους πατέρες και σας και ευχαριστούμε τέλος τον Άγιο και Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία του Μητέρα που μας βοήθησαν και είπαμε πέντε λογάκια στις ψυχές σας. Αν κάτι δεν ήτανε καλό χρεώστε το σε μένα κι αν ήτανε κάτι καλό,κρατήστε το κάντε το πράξη,μεταδώστε το και δοξάστε το Θεό και τον Άγιο Κωνσταντίνο.