Ἐρωτηθείς ὁ Σεβασμιώτατος γιά τίς δηλώσεις τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς, ἀπήντησε ὡς ἐξῆς:
«Εἶναι μεγάλη ἡ πικρία μας δυστυχῶς, ὅταν ἀκούγονται τέτοιου εἴδους ἀνιστόρητες ἀπόψεις καί μάλιστα ἀπό ἐπίσημα κυβερνητικά χείλη, πού φαίνεται πώς δέν μποροῦν νά ἀποτινάξουν τόν ζυγό τῆς ἰδεολογικῆς τους ἐμμονῆς καί νά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τοῦ Ἐθνικοῦ Φορέως, πού ἐκπροσωποῦν!
Σάν νά μήν ἔφταναν τά ὅσα προβλήματα, κοινωνικά, ἐθνικά καί ἄλλα, ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε στήν ἀκριτική μας Ἐπαρχία, τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων καί κατ’ ἐπέκτασιν σ’ ὅλη τήν Πατρίδα μας, σάν καί νά λύθηκαν τά χρονίζοντα προβλήματα τῆς ἀπομόνωσης, τῆς ἐγκατάλειψης καί τῆς ἀδιαφορίας, πού ὡς ἀκρίτες βιώνουμε, νά πρέπει τώρα ὡς Ὀρθόδοξος Ἕλληνας Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ὑπογραμμίζουμε, ἐπαναλαμβάνοντας ὅσα ἀνέκαθεν γιά τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας ἐθεωροῦντο δεδομένα καί αὐτονόητα καί διδάσκονταν ἀπό γενιά σέ γενιά.
Ὅταν οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου μας Τοῦ ἀνήγγειλαν, ὅτι οἱ Ἕλληνες ἐπιθυμοῦν νά τόν συναντήσουν, τότε Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου», προφητεύοντας τήν ἄρρηκτη ἑνότητα Ἑλληνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ.
Σκεφθῆτε, πώς εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μέσα ἀπό τόν Ἑλληνισμό κηρύχθηκε τό Εὐαγγέλιο στά Ἔθνη καί ἐξαπλώθηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ πρωτότυπη γλῶσσα τῆς λατρίας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἐκτός μόνον τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ματθαίου, εἶναι ἡ Ἑλληνική.
Ἀκόμη καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς Ῥωμαίους, στά ἑλληνικά γράφει.
Ἀργότερα, ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μετέφερε τό κέντρο τῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τήν παλαιά Ῥώμη στήν Νέα Ῥώμη, τήν Κωνσταντινούπολη, τότε ἑνώθηκε καί ἐπισήμως ὁ Ἑλληνισμός μέ τόν Χριστιανισμό.
Καί ἐπειδή αὐτή ἡ ἑνότητα καί ἡ συμπόρευση ξεκίνησε ἐπισήμως ἀπό τήν Νέα Ῥώμη καί ἀφορᾶ μέχρι καί σήμερα στούς ὑπηκόους τῆς Νέας Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, γι’ αὐτό ἔκτοτε κι ὁ Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός καλεῖται Ῥωμηός καί ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνισμός, Ῥωμηοσύνη.
Αὐτή ἡ ἑνότητα μάλιστα Ἑλληνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ, ὅπως συγκροτήθηκε στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή, γιατί στήν Ἀνατολή ἀνήκουμε καί ὄχι στή Δύση, ὅσο κι ἄν πολεμήθηκε ἤ ἔγινε καί ἀντικείμενο καπηλείας, παρέμεινε ἄτρωτη, ἄρρηκτη, μία καί μοναδική.
Κανένα ἄλλο ἔθνος ἤ κράτος δέν ἔχει αὐτήν τήν ἰδιαιτερότητα ἤ νά τό ποῦμε καλύτερα, αὐτήν τήν εὐλογία.
Μόνον οἱ Ἕλληνες εὐλογηθήκαμε ἀπό τόν Χριστό νά γίνει ἡ γλῶσσα καί ὁ πολιτισμός μας, τό ὄχημα μέ τό ὁποῖο κινεῖται ἡ Ἐκκλησία στό διάβα τῶν αἰώνων.
Ἀμέτρητοι Πατέρες, Ἅγιοι, Μάρτυρες καί κυρίως Νεομάρτυρες Ἕλληνες, διέσωσαν τόν πολιτισμό καί τήν ἐθνική μας ταυτότητα, ἐπειδή τά ἐκχριστιάνισαν, κι ἀς λέει ὁ καθένας ὅ,τι θέλει.
Τόσο πολύ συνταίριαξε ὁ Ἑλληνισμός καί ὁ Χριστιανισμός, ὥστε στά δύσκολα χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὁ Ἑλληνισμός διεσώθη ἐξαιτίας τῆς σχέσης καί τῆς ἑνότητός του μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Γι’ αὐτό θεωρῶ, πώς εἶναι τουλάχιστον βλασφημία γιά τό Ἔθνος καί τήν Πατρίδα μας, ἴσως μάλιστα καί ἀναίδεια πρός τόν Σωτῆρα Χριστό νά ἐκστομίζονται τέτοιες ἀνιστόρητες ἀπόψεις!
Ἄν κάποιοι ἀμφιβάλλουν, ὅτι εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες καί πώς παρά τίς δυσκολίες καί τήν ἔσωθεν καί ἔξωθεν πολεμική συγκροτοῦμε ἕνα σύγχρονο Ὀρθόδοξο Κράτος, τότε πρέπει νά ξαναδιαβάσουν τήν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Ἄν ἡ ἰδεολογία τους διδάσκει ὅτι ὁ Θεός τους πέθανε ἤ δέν ὑπάρχει, ἄς ἔλθουν νά ζητήσουν καί νά ζήσουν στήν χάρη τοῦ δικοῦ μας Θεοῦ.
Ἄς ἔλθουν στό Καρλόβασι τό βράδυ τῆς Δευτέρας 14ης Αὐγούστου στήν λαοθάλασσα, πού θά περιβάλλει τόν Ἐπιτάφιο τῆς Παναγίας μας καί θά πάρουν τήν ἀπάντηση ἀπό τόν Ὀρθόδοξο Λαό μας.
Ἤ ἄς ἀκούσουν τήν λαϊκή μοῦσα νά ἀπαγγέλει τήν πεμπτουσία τῆς πίστης καί τῆς ζωῆς τοῦ Ὀρθόδοξου Ἑλληνισμοῦ:
«Ἡ Ρωμιοσύνη εἶν’ φυλή συνόκαιρη τοῦ κόσμου,
κανένας δέν ἐβρέθηκε γιά νά τήν ἐξαλείψει,
κανένας, γιατί σκέπει την ἀπ΄ τά ὕψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμιοσύνη θέ νά χαθεῖ, ὅταν ὁ κόσμος λείψει.»
κανένας δέν ἐβρέθηκε γιά νά τήν ἐξαλείψει,
κανένας, γιατί σκέπει την ἀπ΄ τά ὕψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμιοσύνη θέ νά χαθεῖ, ὅταν ὁ κόσμος λείψει.»
